«Ανταρσία» κατά ΔΝΤ και τάνγκο με το «μερκελισμό», για το νέο «Ναι σε όλα»

Γιατί στρα­τεύ­τη­κε ακα­ριαία στον «αγώνα» ο Προ­κό­πης Παυ­λό­που­λος; Ποια ήταν η απο­στο­λή στην Αθήνα του Μάρ­τιν Σουλτς, πα­ρα­μο­νές της «ξαφ­νι­κής» απο­κά­λυ­ψης στο Wikileaks; Ποιος εκ­βιά­ζει ποιον σε αυτή την υπό­θε­ση; Θα το πούμε από την αρχή: πρό­κει­ται για τη νέα με­γά­λη «σκη­νο­θε­σία», για το νέο με­γά­λο επι­κοι­νω­νια­κό θό­ρυ­βο πριν το νέο με­γά­λο κυ­βερ­νη­τι­κό «Ναι σε όλα» σε ένα σκλη­ρό - αντι­λαϊ­κό «πα­κέ­το» μνη­μο­νια­κών μέ­τρων. Πρό­κει­ται για την προ­ε­τοι­μα­σία της νέας με­γά­λης εξα­πά­τη­σης και της επι­βο­λής των πο­λι­τι­κών της προ­ϋ­πο­θέ­σε­ων, για τη «δεύ­τε­ρη φορά απάτη» ύστε­ρα από τη με­τα­τρο­πή του ΟΧΙ σε ΝΑΙ τον πε­ρα­σμέ­νο Ιού­λιο.   

Ο Γιάν­νης Κι­μπου­ρό­που­λος έχει πρό­σφα­τα εξη­γή­σει («Ποιος κάνει κου­μά­ντο στο κουαρ­τέ­το των δα­νει­στών;»), ότι το ΔΝΤ δίνει δύο εναλ­λα­κτι­κές όσον αφορά το ελ­λη­νι­κό πρό­γραμ­μα: είτε πραγ­μα­τι­κή ελά­φρυν­ση του χρέ­ους σε συν­δυα­σμό με πιο «ήπιο» μνη­μό­νιο είτε ορια­κή ελά­φρυν­ση του χρέ­ους για το διά­στη­μα ύστε­ρα από το 2025 σε συν­δυα­σμό με σκλη­ρό μνη­μο­νια­κό «πα­κέ­το» που θα ισο­δυ­να­μεί με 4ο μνη­μό­νιο. Αυτό το γνω­ρί­ζουν ακόμη και οι πέ­τρες. Αυτό που κα­μώ­νε­ται πως δεν γνω­ρί­ζει ούτε η κυ­βέρ­νη­ση, είναι ότι το ΔΝΤ δεν πρό­κει­ται να απο­χω­ρή­σει από το ελ­λη­νι­κό πρό­γραμ­μα. Υπάρ­χουν τρεις ση­μα­ντι­κοί λόγοι γι’ αυτό: Πρώτο, διότι η Ευ­ρώ­πη κι­νεί­ται επί ξυρού ακμής και η διε­θνής οι­κο­νο­μία ανα­με­τριέ­ται με το «φά­ντα­σμα» μιας νέας με­γά­λης υπο­τρο­πής της κρί­σης. Διότι, σε αυτές τις συν­θή­κες, η απο­χώ­ρη­ση του ΔΝΤ θα «δια­βα­στεί» από τις αγο­ρές σαν από­συρ­ση της «εγ­γύ­η­σης» του ΔΝΤ για τις προ­ο­πτι­κές της ευ­ρω­παϊ­κής οι­κο­νο­μί­ας, κάτι που θα τις κάνει πιο επι­θε­τι­κές - και μην ξε­χνά­με ότι οι εκτι­μή­σεις και διαρ­ρο­ές για μια νέα τρα­πε­ζι­κή κρίση στην Ευ­ρώ­πη μέχρι και το κα­λο­καί­ρι ορ­γιά­ζουν...

Δεύ­τε­ρο, διότι την πα­ρα­μο­νή του ΔΝΤ επι­θυ­μεί και επι­βάλ­λει ο προ­σφά­τως ανα­βαθ­μι­σθείς σε φίλο του Αλέξη Τσί­πρα και της κυ­βέρ­νη­σης «μερ­κε­λι­σμός».   Η γερ­μα­νι­κή ηγε­σία θέλει το ΔΝΤ στην ΕΕ, σαν εγ­γυ­η­τή της στρα­τη­γι­κής της λι­τό­τη­τας, σαν φό­βη­τρο για να μην ανοί­ξει το «κουτί της Παν­δώ­ρας» με γε­νι­κευ­μέ­να αι­τή­μα­τα για χα­λά­ρω­ση της οι­κο­νο­μι­κής πο­λι­τι­κής, για ελά­φρυν­ση χρέ­ους όχι μόνο της Ελ­λά­δας, αλλά και της Ιρ­λαν­δί­ας, της Πορ­το­γα­λί­ας, της Ιτα­λί­ας, της Γαλ­λί­ας, του Βελ­γί­ου…

Τρίτο, γιατί αν φύγει το ΔΝΤ, θα πρέ­πει να πάρει τα λεφτά του πίσω και να κα­λυ­φτεί το κενό χρη­μα­το­δό­τη­σης του τρί­του ελ­λη­νι­κού προ­γράμ­μα­τος που υπέ­γρα­ψε τον Ιού­λιο ο νε­ο­μνη­μο­νια­κός κ. Τσί­πρας. Που ση­μαί­νει ότι οι χώ­ρες-μέ­λη της Ευ­ρω­ζώ­νης θα κλη­θούν να πε­ρά­σουν από τα Κοι­νο­βού­λιά τους ρύθ­μι­ση για νέα εκτα­μί­ευ­ση ποσών για την Ελ­λά­δα, κάτι απα­γο­ρευ­τι­κό στις ση­με­ρι­νές συν­θή­κες, ιδιαί­τε­ρα στo πε­ρί­πλο­κο τοπίο που δια­μορ­φώ­νουν το Brexit και οι πο­λι­τι­κές πα­ρε­νέρ­γειες του προ­σφυ­γι­κού ακόμη και στην ίδια τη Γερ­μα­νία.

Όλα ξε­κι­νούν ακρι­βώς από την πα­ρα­δο­χή ότι το ΔΝΤ θα πα­ρα­μεί­νει στο ελ­λη­νι­κό πρό­γραμ­μα. Και ο κ. Τσί­πρας απο­κλεί­ε­ται να μη γνω­ρί­ζει αυτό που γνω­ρί­ζουν οι πά­ντες. Γιατί λοι­πόν κα­μώ­νε­ται ότι δεν γνω­ρί­ζει το προ­φα­νές και ανα­λαμ­βά­νει, με πλήρη απώ­λεια της αί­σθη­σης του μέ­τρου και κά­νο­ντας επί­δει­ξη αμε­τρο­έ­πειας, να… προ­στα­τεύ­σει την Ευ­ρώ­πη από τον… ξένο επι­βου­λέα, το ΔΝΤ; Διότι απλού­στα­τα η δια­χεί­ρι­ση των συ­νε­πειών της δε­δο­μέ­νης πα­ρα­μο­νής του ΔΝΤ στο ελ­λη­νι­κό πρό­γραμ­μα είναι μια υπό­θε­ση… βαριά κι ασή­κω­τη. Διότι ο κ. Τσί­πρας βρί­σκε­ται ξανά, 10 μήνες ύστε­ρα από τη με­τα­τρο­πή του ΟΧΙ σε ΝΑΙ και 8 μήνες ύστε­ρα από το θρί­αμ­βο στις πρό­σφα­τες εκλο­γές, στη δεινή θέση να πρέ­πει να κάνει μια νέα θε­α­μα­τι­κή κω­λο­τού­μπα, απο­δε­χό­με­νος ένα σκλη­ρό «πα­κέ­το» μνη­μο­νια­κών μέ­τρων που εξευ­τε­λί­ζει όλες τις, πρό­σφα­τες ακόμη, δη­μό­σιες «δε­σμεύ­σεις» του.

Ένα «πα­κέ­το» βαρύ κι ασή­κω­το

Ας αρ­χί­σου­με λοι­πόν από το θε­με­λιώ­δες δε­δο­μέ­νο: οι δα­νει­στές απαι­τούν ούτε λίγο ούτε πολύ ένα «πα­κέ­το» μνη­μο­νια­κών μέ­τρων που ισο­δυ­να­μεί με τέ­ταρ­το μνη­μό­νιο. Το ασφα­λι­στι­κό θα είναι πολύ χει­ρό­τε­ρο απ’ ό,τι οι προ­τά­σεις Κα­τρού­γκα­λου. Το φο­ρο­λο­γι­κό θα είναι «ανή­κου­στο», μια πρω­το­φα­νής φο­ρο­λο­γι­κή λη­στεία για συ­νο­λι­κά επι­πλέ­ον έσοδα 1,8 δισ. ευρώ μόνο για φέτος. Ο ΕΝΦΙΑ θα αυ­ξη­θεί. Το τριε­τές Με­σο­πρό­θε­σμο 2016 - 2018 απαι­τεί επι­πλέ­ον πε­ρι­κο­πές 1,8 δισ. ευρώ στο Ασφα­λι­στι­κό το 2017 και 1,5 δισ. το 2018. Το ΔΝΤ, που θα μεί­νει, απαι­τεί μα­ζι­κές απο­λύ­σεις και μεί­ω­ση μι­σθών στο Δη­μό­σιο - ώστε στην επό­με­νη αξιο­λό­γη­ση να απαι­τή­σει νέα μεί­ω­ση μι­σθών και στον ιδιω­τι­κό τομέα. Στα «κόκ­κι­να δά­νεια», οι εγ­γυ­ή­σεις για την πρώτη κα­τοι­κία θα απο­δυ­να­μω­θούν τόσο πολύ, ώστε θα αφή­σουν έκ­θε­τους χι­λιά­δες ιδιο­κτή­τες πρώ­της κα­τοι­κί­ας, ενώ θα πω­λη­θούν στους «γύπες» των distress funds όχι μόνο «κόκ­κι­να» (δη­λα­δή μη εξυ­πη­ρε­τού­με­να) αλλά και «πρά­σι­να» (δη­λα­δή εξυ­πη­ρε­τού­με­να) δά­νεια! Τέλος, αν υπάρ­χει τέλος σε αυτό το μαρ­τυ­ρο­λό­γιο για τα ερ­γα­τι­κά και λαϊκά στρώ­μα­τα, το νέο υπερ­τα­μείο ξε­που­λή­μα­τος της δη­μό­σιας πε­ριου­σί­ας θα πάρει απο­κρου­στι­κή μορφή, με πρό­ε­δρο και πλειο­ψη­φία στο ΔΣ των δα­νει­στών και με κερ­δο­σκο­πι­κή νο­μι­κή μορφή που θα κάνει ανού­σιο το ζή­τη­μα αν η έδρα του θα είναι η Αθήνα ή το Λου­ξεμ­βούρ­γο.
Η κυ­βέρ­νη­ση, ακόμη κι αν εξα­σφα­λί­σει μνη­μο­νια­κή ομο­φω­νία στις γραμ­μές της (πράγ­μα κα­θό­λου εύ­κο­λο), γνω­ρί­ζει ότι δεν θα απο­φύ­γει την πλήρη πο­λι­τι­κή χρε­ο­κο­πία και κα­τάρ­ρευ­ση στην προ­σπά­θεια να το υλο­ποι­ή­σει. Φτά­νει λοι­πόν μπρο­στά στον δεύ­τε­ρο πο­λι­τι­κό «κάβο» ύστε­ρα από τον πε­ρα­σμέ­νο Ιού­λιο. 

Απο­κα­λύ­ψεις Wikileaks: ποιος θέλει να επι­σπεύ­σει τις εξε­λί­ξεις;

Η διαρ­ροή των συ­νο­μι­λιών των στε­λε­χών του ΔΝΤ από το Wikileaks, ήγει­ρε το ερώ­τη­μα: Ποιος ευ­θύ­νε­ται για τη διαρ­ροή; Ποιος έχει λόγο να θέλει να επι­σπευ­σθούν οι εξε­λί­ξεις στο ελ­λη­νι­κό πρό­γραμ­μα; Στα δη­μο­σιεύ­μα­τα του Τύπου οι υπο­ψί­ες βα­ρύ­νουν το ΔΝΤ. Είναι όμως το ΔΝΤ ο μόνος πα­ρά­γο­ντας που δεν θέλει η δια­πραγ­μά­τευ­ση για την πρώτη αξιο­λό­γη­ση του ελ­λη­νι­κού προ­γράμ­μα­τος να «συρ­θεί» μέχρι και τον Ιού­νιο; Ας σκε­φτού­με λίγο το μήνα: Ιού­νιος είναι ο μήνας που θα πραγ­μα­το­ποι­η­θεί το βρε­τα­νι­κό δη­μο­ψή­φι­σμα. Είναι ακόμη ο μήνας όπου φη­μο­λο­γεί­ται ότι υπάρ­χει κίν­δυ­νος επα­νεμ­φά­νι­σης μιας ευ­ρω­παϊ­κής τρα­πε­ζι­κής κρί­σης. Δεν είναι μόνο ο βρε­τα­νι­κός ιμπε­ρια­λι­σμός και το ΔΝΤ που έχουν φλέ­γο­ντα συμ­φέ­ρο­ντα να κλεί­σει νωρίς και συ­ναι­νε­τι­κά η υπό­θε­ση της αξιο­λό­γη­σης του ελ­λη­νι­κού προ­γράμ­μα­τος αλλά όλος ο ευ­ρω­παϊ­κός ιμπε­ρια­λι­σμός. Για ποιο λόγο να θέ­λουν η Γερ­μα­νία, η Γαλ­λία, η Ιτα­λία κ.λπ. μια «θρυαλ­λί­δα» απο­στα­θε­ρο­ποί­η­σης σε μια τόσο κρί­σι­μη συ­γκυ­ρία; Όσοι πι­στεύ­ουν ότι το ΔΝΤ συ­νω­μο­τεί με το βρε­τα­νι­κό ιμπε­ρια­λι­σμό υπό την υψηλή επο­πτεία του αμε­ρι­κα­νι­κού ιμπε­ρια­λι­σμού για να… δια­λύ­σουν την Ευ­ρώ­πη, πρέ­πει να το τεκ­μη­ριώ­σουν με δε­δο­μέ­να και με λο­γι­κά επι­χει­ρή­μα­τα κι όχι να βα­σί­ζο­νται στο «πάθος» που συ­νε­γεί­ρει ο «σκο­τει­νός ανορ­θο­λο­γι­σμός» των θε­ω­ριών συ­νω­μο­σί­ας – μέχρι να έχου­με τέ­τοιες σο­βα­ρές εν­δεί­ξεις ή επι­χει­ρή­μα­τα, δεν θα ασχο­λη­θού­με καν με αυτή την εκ­δο­χή.

Όλοι λοι­πόν βιά­ζο­νται και όλοι είναι επι­σπεύ­δο­ντες - όχι μόνο το ΔΝΤ. Και είναι εξί­σου, αν όχι πε­ρισ­σό­τε­ρο, «ύπο­πτος» για τη διαρ­ροή των συ­νο­μι­λιών στο Wikileaks ο γερ­μα­νι­κός ιμπε­ρια­λι­σμός…  

Το ερώ­τη­μα είναι λοι­πόν γιατί ξαφ­νι­κά αυτή η «τρι­κυ­μία» και γιατί η «ηρω­ι­κή» αντί­δρα­ση Τσί­πρα και Παυ­λό­που­λου, που ζώ­στη­καν τα’ άρ­μα­τα για να προ­α­σπι­στούν την… Ευ­ρώ­πη από τον «ξένο επι­βου­λέα»…

Το colpo grosso του πε­ρα­σμέ­νου Ιου­λί­ου…

Για να κα­τα­λά­βου­με τι επι­χει­ρεί τώρα ο κ. Τσί­πρας, ας πάμε λίγο πίσω και ας θυ­μη­θού­με πώς φτά­σα­με από την αντι­μνη­μο­νια­κή εκλο­γι­κή νίκη του πε­ρα­σμέ­νου Φε­βρουα­ρί­ου στη μνη­μο­νια­κή συν­θη­κο­λό­γη­ση και τη με­τα­τρο­πή του ΟΧΙ σε ΝΑΙ. Ο κ. Τσί­πρας ξε­κί­νη­σε με το «Σκέ­φτο­μαι να πρω­το­τυ­πή­σω και να τη­ρή­σω τις δε­σμεύ­σεις μου» και το «Εί­μα­στε κάθε λέξη του Συ­ντάγ­μα­τος» αμέ­σως μετά τις εκλο­γές, συ­νέ­χι­σε με το «συμ­φω­νού­με με το 70% του μνη­μο­νί­ου» του κ. Βα­ρου­φά­κη δη­λώ­νο­ντας -εμ­μέ­σως πλην σα­φώς- πρό­θυ­μος να υπο­γρά­ψει ένα «70% μνη­μό­νιο», πα­νη­γύ­ρι­σε ότι το πέ­τυ­χε με τη συμ­φω­νία-πλαί­σιο για το τρίτο μνη­μό­νιο της 20ής Φε­βρουα­ρί­ου, σκη­νο­θέ­τη­σε μια αρ­γό­συρ­τη δια­πραγ­μά­τευ­ση μέχρι να εξα­ντλη­θούν τα ρευ­στά δια­θέ­σι­μα του Δη­μο­σί­ου και οι αντο­χές του κό­σμου και να φτά­σου­με στα όρια του πι­στω­τι­κού γε­γο­νό­τος, και τότε, τον Ιού­λιο, επει­δή δεν εξα­σφά­λι­σε ούτε ένα 100% μνη­μό­νιο, έκρι­νε ότι ήρθε η ώρα για το «με­γά­λο κόλπο»: τη δρα­μα­το­ποί­η­ση με ένα δη­μο­ψή­φι­σμα που πί­στευε ότι το απο­τέ­λε­σμά του θα τον διευ­κό­λυ­νε. Τε­λι­κά, πα­ρό­λο που το απο­τέ­λε­σμα του δη­μο­ψη­φί­σμα­τος δεν τον διευ­κό­λυ­νε κα­θό­λου, έπρα­ξε ό,τι είχε προ­α­πο­φα­σί­σει: με­τέ­τρε­ψε το ΟΧΙ σε ΝΑΙ και υπέ­γρα­ψε το τρίτο μνη­μό­νιο, ένα 120% μνη­μό­νιο.  

…και η επα­νά­λη­ψή του σαν φάρ­σας

Η ανέλ­πι­στη επι­τυ­χία του colpo grosso του πε­ρα­σμέ­νου Ιου­λί­ου, που σφρα­γί­στη­κε με τον εκλο­γι­κό θρί­αμ­βο του Σε­πτεμ­βρί­ου, προ­φα­νώς ενέ­πνευ­σε τον κ. Τσί­πρα και την περί αυτόν ηγε­τι­κή ομάδα με πα­ροι­μιώ­δη αυ­το­πε­ποί­θη­ση ότι μπο­ρούν να εξα­πα­τούν τους πά­ντες για πάντα, ότι ανα­κά­λυ­ψαν το «από­λυ­το όπλο» της πο­λι­τι­κής επι­βί­ω­σης και μα­κροη­μέ­ρευ­σης στην κυ­βερ­νη­τι­κή εξου­σία. Ότι μπο­ρούν κι αυτοί να αξιο­ποι­ή­σουν όσες φορές χρεια­στεί το «δόγμα του σοκ» σε μια «αρι­στε­ρή» του εκ­δο­χή: δρα­μα­το­ποί­η­ση και δια­πραγ­μά­τευ­ση μέχρι να φτά­σου­με στο χεί­λος του γκρε­μού, ώστε να δι­καιο­λο­γη­θεί στη συ­νέ­χεια η με­γά­λη συν­θη­κο­λό­γη­ση - «δια­πραγ­μα­τευ­τή­κα­με σκλη­ρά, αλλά»…

Αυτό το πα­ρα­μύ­θι έχει πάντα και «δράκο», τον «κακό» της υπό­θε­σης. Τον πε­ρα­σμέ­νο Ιού­λιο ήταν… ο «μερ­κε­λι­σμός» και οι εκ­πρό­σω­ποι αυτού Μέρ­κελ και Σόι­μπλε. Τώρα, ο χθε­σι­νός «κακός», είναι πλέον ο «καλός» της υπό­θε­σης. Τέ­τοιο «ξε­πλυ­μα» του «μερ­κε­λι­σμού» δεν θα μπο­ρού­σε να δια­νοη­θεί ούτε το πιο απελ­πι­σμέ­νο και συμ­βι­βα­σμέ­νο στέ­λε­χος των πάλαι ποτέ «53»…

Όμως, τα στοι­χεία φάρ­σας που έχει η προ­σπά­θεια να σκη­νο­θε­τη­θεί ξανά το colpo grosso του πε­ρα­σμέ­νου κα­λο­και­ριού δεν εξα­ντλού­νται σε αυτό. Ξαφ­νι­κά ο «κακός» της υπό­θε­σης γί­νε­ται το ΔΝΤ που… εκ­βιά­ζει για ου­σια­στι­κή ελά­φρυν­ση του χρέ­ους σε συν­δυα­σμό με πιο μικρά και ρε­α­λι­στι­κά πρω­το­γε­νή πλε­ο­νά­σμα­τα. Από τέ­τοιες «κα­τα­στρο­φές» κιν­δυ­νεύ­ει η «Ευ­ρώ­πη» του κ. Τσί­πρα εξαι­τί­ας των εκ­βια­σμών του ΔΝΤ: να ανοί­ξει η όρεξη και άλλων για δια­γρα­φή χρέ­ους και πιο «ήπια» προ­γράμ­μα­τα λι­τό­τη­τας… Με τέ­τοιους «Ακρί­τες» των «ευ­ρω­παϊ­κών δι­καί­ων» σαν τον Τσί­πρα και τον Παυ­λό­που­λο, να υπο­γρά­φουν τα κλει­στά σύ­νο­ρα στους πρό­σφυ­γες και να εγ­γυώ­νται τη σκλη­ρή λι­τό­τη­τα σε… όλη την Ευ­ρώ­πη, ο Σόι­μπλε έχει πολ­λούς λό­γους να δη­λώ­νει ότι «πι­στεύ­ει στον Τσί­πρα»…   

Για να μην αφή­σου­με πε­ρι­θώ­ρια για πα­ρε­ξή­γη­ση: όχι, δεν πι­στεύ­ου­με πως το ΔΝΤ είναι ο «καλός» της ιστο­ρί­ας ούτε πως επι­βάλ­λε­ται κά­ποιου εί­δους «συμ­μα­χία» μαζί του. Απλώς πι­στεύ­ου­με ότι η «ανταρ­σία» των Τσί­πρα - Παυ­λό­που­λου κατά του ΔΝΤ δεν είναι παρά μια άθλια και δια­φα­νής ως προς τις σκο­πι­μό­τη­τές της σκη­νο­θε­σία για να προ­ε­τοι­μα­στεί το έδα­φος για το συμ­βι­βα­σμό με ένα σκλη­ρό «πα­κέ­το» μνη­μο­νια­κών μέ­τρων, μια δια­φα­νής πο­λι­τι­κή φάρσα: «αντι­στα­θή­κα­με -και μά­λι­στα για λο­γα­ρια­σμό όλης της Ευ­ρώ­πης- στους εκ­βια­σμούς του ΔΝΤ, αλλά δυ­στυ­χώς η Ευ­ρώ­πη δεν τόλ­μη­σε. Κα­τα­φέ­ρα­με πά­ντως να απο­τρέ­ψου­με τα πολύ χει­ρό­τε­ρα» - στο τε­λευ­ταίο ση­μείο ο σε­να­ριο­γρά­φος θα προ­σθέ­σει μια επι­και­ρο­ποί­η­ση της τα­κτι­κής του Χότζα: «το ΔΝΤ ήθελε κι άλλα, πολύ χει­ρό­τε­ρα, αλλά εμείς το απο­τρέ­ψα­με»…   

Ο νε­ο­μνη­μο­νια­κός σκη­νο­θέ­της πρώτα «πού­λη­σε» το προ­σφυ­γι­κό υπο­τί­θε­ται για ένα πιο «ήπιο» μνη­μο­νια­κό «πα­κέ­το», και τώρα θα «που­λή­σει» και το υπο­τι­θέ­με­νο «ήπιο» μνη­μο­νια­κό «πα­κέ­το» για τον… υπέρ­τε­ρο στόχο να σωθεί η Ελ­λά­δα από τη χρε­ο­κο­πία και η Ευ­ρώ­πη από τη… διά­λυ­ση! Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, το μόνο που δια­πραγ­μα­τεύ­ε­ται, με σχε­τι­κή επι­τυ­χία μέχρι στιγ­μής, ο νε­ο­μνη­μο­νια­κός εσμός του Μα­ξί­μου, είναι η πα­ρα­μο­νή του ίδιου στο γκου­βέρ­νο. Γι’ αυτό το -μο­να­δι­κό πλέο - υπέρ­τε­ρο «πρό­ταγ­μα», είναι απο­φα­σι­σμέ­νοι να «που­λή­σουν» τα πάντα και να σκη­νο­θε­τή­σουν κάθε… προ­α­παι­τού­με­νη απάτη.
Ωστό­σο, οι θε­α­τές είναι πλέον υπο­ψια­σμέ­νοι για τα «κόλπα» του σκη­νο­θέ­τη…    

Ποια ήταν η απο­στο­λή του κ. Μάρ­τιν Σουλτς στην Αθήνα;

Όμως, το επι­κοι­νω­νια­κό «μασάζ» δεν αρκεί. Η προ­ε­τοι­μα­σία για να «χω­νευ­τεί» η ψή­φι­ση του νέου σκλη­ρού μνη­μο­νια­κού «πα­κέ­του» δεν είναι «επαρ­κής». Επει­δή όμως η δου­λειά πρέ­πει να γίνει νωρίς, δη­λα­δή τώρα, χρειά­ζο­νται και οι ανά­λο­γες πο­λι­τι­κές «προ­σαρ­μο­γές». Για να τις προ­ε­τοι­μά­σει, ήρθε στην Αθήνα με ει­δι­κή απο­στο­λή η «αλε­πού» της ευ­ρω­παϊ­κής σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τί­ας κ. Μάρ­τιν Σουλτς. Για ποιο «σε­νά­ριο» ερ­γά­στη­κε; Για τη διεύ­ρυν­ση της κυ­βέρ­νη­σης με ΠΑΣΟΚ και Πο­τά­μι. Όχι μόνο για να πε­ρά­σει με ασφά­λεια το «πα­κέ­το» από τη Βουλή, αλλά κυ­ρί­ως για να αντι­με­τω­πι­στούν οι κρα­δα­σμοί της υλο­ποί­η­σής του. Και πε­ρισ­σό­τε­ρο απ’ αυτό: για να ανοί­ξει ο δρό­μος για την ανα­σύν­θε­ση της νέας κε­ντρο­α­ρι­στε­ράς του Αλέξη Τσί­πρα, της Φώφης Γεν­νη­μα­τά και του Σταύ­ρου Θε­ο­δω­ρά­κη. Η οποία προ­ε­τοι­μά­ζε­ται με όλους τους δυ­να­τούς τρό­πους: με τους «αρ­ρα­βώ­νες» ΠΑΣΟΚ και Πο­τα­μιού, με τον πα­ρα­με­ρι­σμό του Βε­νι­ζέ­λου, με την προ­σέγ­γι­ση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ με τη Σο­σια­λι­στι­κή Διε­θνή. Στο πλαί­σιο ενός ευ­ρύ­τε­ρου σχε­δί­ου να κλεί­σουν οι ρωγ­μές που άνοι­ξαν στο πο­λι­τι­κό σύ­στη­μα η κρίση και τα μνη­μό­νια, να «για­τρευ­τεί» η πο­λι­τι­κή αστά­θεια, να εμπε­δω­θεί πο­λι­τι­κά η μνη­μο­νια­κή στα­θε­ρό­τη­τα με τη νε­κρα­νά­στα­ση ενός νέου δι­κομ­μα­τι­σμού, όπου ο ένας πόλος θα είναι η Δεξιά του Κυ­ριά­κου Μη­τσο­τά­κη και ο άλλος πόλος η νέα κε­ντρο­α­ρι­στε­ρά.    

Αν όλα αυτά τα σχέ­δια είναι διά­φα­να, δεν είναι κα­θό­λου προ­φα­νής ο τρό­πος ούτε η επάρ­κεια των προ­ϋ­πο­θέ­σε­ων για να πε­τύ­χουν. Η πο­λι­τι­κή αστά­θεια πα­ρα­μέ­νει, οι πε­ρι­πλο­κές είναι τε­ρά­στιες, ο μνη­μο­νια­κός πο­λι­τι­κο-επι­χει­ρη­μα­τι­κός εμ­φύ­λιος μαί­νε­ται, η ΝΔ δεν «στέ­κει» και πολύ καλά και ο νέος αρ­χη­γός δεν «τρα­βά­ει» όσο πι­στευό­ταν στην αρχή. Πάνω απ’ όλα όμως, η απάτη της νέας σκη­νο­θε­σί­ας για να πε­ρά­σουν τα σκλη­ρά μνη­μο­νια­κά μέτρα δεν πρό­κει­ται να απο­φέ­ρει την επα­νά­λη­ψη του θριάμ­βου: η ιστο­ρία θα επα­να­λη­φθεί σαν φάρσα, που έχει όλους τους όρους για να εξε­λι­χτεί σε τρα­γω­δία για τον εμπνευ­στή ή τους εμπνευ­στές της.    

Πρέ­πει να απο­κα­λύ­ψου­με την επι­χει­ρού­με­νη νέα απάτη! Πάνω απ’ όλα όμως, είναι η ώρα να δώ­σου­με ορ­γα­νω­τι­κά και πο­λι­τι­κά όχι μόνο στή­ρι­ξη, αλλά «σχήμα και μορφή» στο κί­νη­μα αντί­στα­σης στο μνη­μο­νια­κό «πα­κέ­το», που υπάρ­χουν όλοι οι όροι για να επα­νέλ­θει. Τα πράγ­μα­τα δεν είναι ασφα­λώς εύ­κο­λα για το κί­νη­μα και την Αρι­στε­ρά, αλλά πα­ρα­μέ­νουν εξί­σου δύ­σκο­λα και για τους νε­ο­μνη­μο­νια­κούς «σκη­νο­θέ­τες» και πρω­τα­γω­νι­στές. Δεν πρέ­πει να αφή­σου­με αυτή την επι­κίν­δυ­νη κυ­βέρ­νη­ση για το κί­νη­μα και την Αρι­στε­ρά να πε­ρά­σει κι αυτόν τον «κάβο». Πρέ­πει όχι απλώς να πούμε «Όχι στο όνομά μας», αλλά να αξιο­ποι­ή­σου­με όλες τις δυ­να­τό­τη­τες και να κι­νη­το­ποι­ή­σου­με όλα τα δια­θέ­σι­μα μέσα για να μην πε­ρά­σει το μνη­μο­νια­κό «πα­κέ­το»!     

Υ.Γ. Πριν λίγες μέρες, ο Μάκης Μπα­λα­ού­ρας έκανε μία πο­λι­τι­κά άθλια δή­λω­ση, λέ­γο­ντας ότι θα ψη­φί­σου­με το μνη­μο­νια­κό πα­κέ­το πα­ρό­λο που είναι «κοι­νω­νι­κά άδικο, εξο­ντω­τι­κό» κ.λπ. Η δή­λω­ση αυτή θε­ω­ρή­θη­κε γκάφα. Χωρίς να εί­μα­στε σί­γου­ροι, ωστό­σο θε­ω­ρού­με ότι μάλ­λον σχε­τί­ζε­ται με όσα ανα­φέ­ρου­με πα­ρα­πά­νω. Στα δικά μας αυτιά, ήχησε σαν δια­βε­βαί­ω­ση και ταυ­τό­χρο­να αγω­νιώ­δη έκ­κλη­ση στον Τσί­πρα να μην προ­χω­ρή­σει στην κυ­βερ­νη­τι­κή διεύ­ρυν­ση με ΠΑΣΟΚ και Πο­τά­μι: «Μη φο­βά­σαι, δεν θα χρεια­στεί το ΠΑΣΟΚ, θα ψη­φί­σου­με όλοι το μνη­μό­νιο». Ο Μάκης Μπα­λα­ού­ρας και οι λοι­ποί ενα­πο­μεί­να­ντες στον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ των πάλαι ποτέ «53» ας ετοι­μα­στούν για πολ­λές ακόμη πο­λι­τι­κές τα­πει­νώ­σεις - όσες αντέ­ξουν, που απ’ ό,τι φαί­νε­ται είναι απο­φα­σι­σμέ­νοι να τις αντέ­ξουν όλες…