Απέναντι στη βία του Μητσοτάκη η αντίσταση του κινήματος

Η κυβέρνηση επιδεικνύει πολύ σκληρά αντανακλαστικά απέναντι στις κινητοποιήσεις του κόσμου και διατυμπανίζει με κάθε τρόπο ότι αυτή θα είναι η συνέχεια. Αυτό όμως που ξεχνάει τόσο αυτή όσο και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις της Δεξιάς είναι ότι αυτό δεν εξαρτάται από τις ίδιες.

Κατασταλτική όξυνση

Την τελευταία δεκαετία η περίοδος από τη 17η Νοέμβρη μέχρι την 6η Δεκέμβρη έχει αποκτήσει μια άλλη βαρύτητα. Η γενιά της μεταπολίτευσης συναντιέται στους δρόμους με τη γενιά των μνημονίων, της φτώχειας και της λιτότητας. Αυτό από μόνο του λέει πολλά. Κάπως έτσι ο κρατικός μηχανισμός οχυρώνεται προκειμένου να αντιμετωπίσει  όσο το δυνατόν πιο αποτελεσματικά τις αντιδράσεις του κόσμου και στη συνέχεια να του φορτώσει έναν κουραμπιέ και να τον στείλει στο γιορτινό τραπέζι. Κάπως έτσι η κυβέρνηση της ΝΔ με πρωταγωνιστή το Χρυσοχοΐδη επιχειρεί να επιβάλει το δόγμα «νόμος και τάξη» χτυπώντας πρώτα τα πιο ανοργάνωτα τμήματα του κινήματος, προκειμένου να στείλει μήνυμα στα πιο οργανωμένα.

Τις τελευταίες εβδομάδες έχουν καταγγελθεί απίστευτα περιστατικά αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας τα οποία όμως δεν έχουν τύχει της δημοσιότητας που τους αρμόζει. Όλοι καυχιόνταν από κοινού ότι η αστυνομία δεν προκάλεσε προβλήματα στην πορεία του Πολυτεχνείου, παραβλέποντας το γεγονός ότι τα Εξάρχεια έμοιαζαν με ζώνη κατοχής, ότι συλλαμβάνονταν άτομα που απλώς περνούσαν από την περιοχή και ότι ασκήθηκε βία εκ μέρους της αστυνομίας που θυμίζει άλλα καθεστώτα και άλλες εποχές. Οι δυνάμεις καταστολής φαίνεται να έχουν το ελεύθερο να ξεδιπλώσουν τις «αρετές» τους όπου τους παίρνει, προκειμένου να προλάβουν τη μαζική είσοδο στο προσκήνιο του οργανωμένου κινήματος. Αυτό φαίνεται και από το ότι κυνήγησαν τους αλληλέγγυους των συλληφθέντων ακόμη και μέσα στον προαύλιο χώρο της Ευελπίδων.

Το δόγμα της «μηδενικής ανοχής» είναι γνωστή συνταγή για τις κυβερνήσεις της Δεξιάς. Μετά την κατασυκοφάντηση και την επίθεση στο άσυλο έρχονται να προστεθούν στην ατζέντα και οι καταγγελίες για μηχανισμούς παρακολούθησης με κάμερες έξω από στέκια συλλογικοτήτων και οργανώσεων. Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση έχει δώσει προθεσμία εκκένωσης όλων των κατειλημμένων χώρων μέχρι την 5η Δεκέμβρη, μια ημέρα πριν την επέτειο της δολοφονίας Γρηγορόπουλου. Η σημειολογία της χρονικότητας και τα όσα έχουν προηγηθεί τις τελευταίες ημέρες αναδεικνύουν το πώς η ΝΔ μετατοπίζεται από το συμβολικό στο πραγματικό επίπεδο και το αντίστροφο, προσπαθώντας να επιβάλει ένα κλίμα φόβου και σιγής με το άλλοθι της «ασφάλειας».

Οργανωμένη απάντηση

Απέναντι στο παραπάνω οργανωμένο σχέδιο, το κίνημα οφείλει να βρει τα πατήματά του. Η λύση δε βρίσκεται ούτε στο σύρσιμο πίσω από το «λιγότερο κακό» που προτείνει ο Τσίπρας, ούτε στο σεχταρισμό και τη διάσπαση των αγώνων. Η λύση βρίσκεται στην ενότητα, τη μαζικότητα και το ριζοσπαστισμό της μαχόμενης Αριστεράς. Τα παραπάνω τρία συστατικά είναι αυτά που μπορούν να γεννήσουν μεγάλες αντιστάσεις και να πιέσουν πραγματικά την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Ενόψει και της 6ης Δεκέμβρη οφείλουμε να μην εστιάσουμε σε μια απλώς μιλιταριστικού τύπου αντιπαράθεση με την αστυνομία που θα λειτουργήσει εκτονωτικά και θα εξυπηρετήσει τα σχέδια του Χρυσοχοΐδη. Η καλύτερη απάντηση στην αστυνομοκρατία και την καταστολή που έχουμε βιώσει τις τελευταίες εβδομάδες βρίσκεται στην ισχυροποίηση ενός μαζικού κινήματος που θα φέρνει την κεντρική πολιτική στην ατζέντα.

Αυτός είναι και ο λόγος που όλος ο δεξιός μηχανισμός κινητοποιήθηκε προκειμένου να αποτρέψει τη συνέχιση των αγωνιστικών αποφάσεων στους Φοιτητικούς Συλλόγους. Η ζωντανοί κοινωνικοί χώροι που γίνονται εστία πολιτικοποίησης και αγώνα είναι αυτό που φοβίζει την κυβέρνηση της ΝΔ και όχι τα αναμενόμενα επεισόδια που περιορίζονται σε συγκεκριμένα σημεία του κέντρου της Αθήνας. Αυτό άλλωστε είναι που θυμούνται από την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008. Μπορεί τα μέσα να εστιάζουν περισσότερο στα πολεμικά πλάνα της περιόδου προκειμένου να εκφοβίσουν τον κόσμο ή να αποφορτίσουν το πολιτικό μήνυμα του Δεκέμβρη, όμως κατά βάθος οι κρατικοί μηχανισμοί γνωρίζουν ότι τίποτα δε θα είχε συμβεί αν δεν είχαν κινητοποιηθεί χιλιάδες άνθρωποι και νεολαίοι που αρκετοί από αυτούς κατέβαιναν και πρώτη φορά στο δρόμο.

Η μαζική συναυλία ενάντια στην καταστολή στις 30/11 στα Προπύλαια δείχνει το δρόμο. Χιλιάδες νεολαίοι και όχι μόνο, έκλεισαν την Πανεπιστημίου στέλνοντας ένα ηχηρό μήνυμα αντίστασης ενάντια στην καταστολή αλλά και τις ευρύτερες κυβερνητικές πολιτικές. Είναι μεγάλο στοίχημα όλος αυτός ο κόσμος να βρίσκεται τόσο στην πρωινή όσο και στην απογευματινή πορεία της 6ης Δεκέμβρη, δίνοντας παλμό και συνέχεια στην κινηματική μνήμη. Ειδικά τώρα που κάποιοι νομίζουν ότι έχουν το «πάνω χέρι» έχει μεγάλη σημασία να τους αποδείξουμε ότι δε θέλει πολύ για να έρθουνε τα πάνω κάτω.

*Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά