Απεργία από τους ερευνητές... σκλάβους στα Πανεπιστήμια

Σε πανελλαδική κλαδική απεργία κατέρχονται στις 17 Μαΐου οι ερευνητές και νέοι επιστήμονες που εργάζονται στα Πανεπιστήμια και τα ερευνητικά ιδρύματα της χώρας. Οι επιστήμονες καταγγέλλουν τις ελαστικές σχέσεις εργασίας που υφίστανται στα ΑΕΙ, επιρρίπτοντας ευθύνες στις διοικήσεις των Ιδρυμάτων αλλά και στην κυβέρνηση, που τους χρησιμοποιούν ως φτηνά (ή και τσάμπα) εργατικά χέρια, παρά την υψηλή επιστημονική τους κατάρτιση.

Όπως τονίζουν οι ερευνητές, η εργασιακή πραγματικότητά τους έχει δομηθεί πάνω στην αφήγηση της «ατομικής εξέλιξης και της βελτίωσης του βιογραφικού». Ωστόσο, οι νέοι ως επί το πλείστον επιστήμονες προσφέρουν κανονική, πολύωρη εργασία, που καλύπτει πάγιες ανάγκες των ερευνητικών και ακαδημαϊκών ιδρυμάτων, αλλά ποτέ δεν αμείβεται ως τέτοια.

«Η αφήγηση αυτή εσκεμμένα “ξεχνά” το γεγονός ότι η έρευνα, σήμερα, καλύπτει ιδιωτικά και κρατικά συμφέροντα. Ξεχνά πως οι πρακτικές, οι πτυχιακές, οι διπλωματικές, τα διδακτορικά και οι μεταδιδακτορικές μελέτες χρηματοδοτούνται από προγράμματα μέσω των οποίων ιδιωτικές και κρατικές επιχειρήσεις επωφελούνται από το φτηνό εξειδικευμένο προσωπικό για να εξελίσσουν τα συστήματα και τις τεχνολογίες τους ή για να βελτιώσουν την αξιολόγησή τους» αναφέρεται στην ανακοίνωση του Συλλόγου Ερευνητών και Ερευνητριών και Εργαζομένων στην Ερευνα Ηρακλείου (ΣΕΕΕΗ).

Φράσεις-κλισέ

«Υπάρχουν κάποιες φράσεις που έχουμε ακούσει και ακούμε καθημερινά όσοι εργαζόμαστε στην έρευνα. Είναι φράσεις-κλισέ, που περιγράφουν επακριβώς την κατάσταση που βιώνουμε όλοι οι νέοι επιστήμονες», λέει στην «Εφ.Συν.» ο πρόεδρος του Συλλόγου, Μάνος Κτιστάκης. «Δεν είσαι μόνο εσύ που δεν πληρώνεσαι, είναι και άλλα άτομα στο εργαστήριο που δεν έχουν σύμβαση αυτή τη στιγμή…» ή «Με τη λήξη της σύμβασής σου τον επόμενο μήνα λήγει και η συνεργασία μας γιατί δεν έχω άλλα λεφτά να σε πληρώσω…» ή «Δεν φταίω εγώ που έκανες παιδί και άργησες να τελειώσεις, δεν μπορώ να σε πληρώνω μέχρι να τελειώσεις το διδακτορικό σου…».

«Αυτές και άλλες είναι φράσεις που περιγράφουν επακριβώς όσα ζούμε. Την ίδια στιγμή οι απαιτήσεις από εμάς είναι τεράστιες και όλα αυτά ενώ τα Ιδρύματα θα μπορούσαν να καλύψουν με εσωτερικά προγράμματα-γέφυρες τους εργαζομένους τους, αφού το 25% από όλα τα προγράμματα χρηματοδότησης των ερευνητικών ομάδων δεσμεύεται για τα αποθεματικά του εκάστοτε Ιδρύματος. Κι όμως, διευθυντές και επιστημονικά υπεύθυνοι κάνουν πολιτικά παιχνίδια ρίχνοντας το μπαλάκι ο ένας στον άλλο» λέει ο κ. Κτιστάκης.

Στην Κρήτη

Την ίδια κατάσταση περιγράφουν οι ερευνητές και για το Πανεπιστήμιο Κρήτης, καταγγέλλοντας πως οι περισσότεροι/ες εργάζονται αμισθί ή με ολιγόμηνες συμβάσεις και αντιμετωπίζουν τη διαρκή επισφάλεια της μη ανανέωσης της σύμβασης, όπως εύσχημα αποκαλείται πλέον η απόλυση, και συχνά με συμβάσεις τύπου υποτροφίας. «Ακόμη και αν οι συμβάσεις που υπογράφουμε δεν ξεπερνούν τις 40 εργάσιμες ώρες την εβδομάδα, όλοι και όλες βρισκόμαστε να απαντάμε σε mail αργά τη νύχτα, μέσα στο ΣΚ, στις διακοπές μας. Βρισκόμαστε να ξενυχτάμε για να γράψουμε προγράμματα χρηματοδότησης μήπως και πληρωθούμε, να δίνουμε χρόνο για να επιμορφώσουμε/οργανώσουμε το νέο προσωπικό των εργαστηρίων, να γράψουμε δημοσιεύσεις για να ανεβαίνει το h-index των επιστημονικά υπευθύνων, ακόμα και να συμμετέχουμε σε καμπάνιες των Ιδρυμάτων που μιλούν για τη γυναίκα στην επιστήμη, τη στιγμή που τα ποσοστά των γυναικών στην έρευνα ή η άδεια μητρότητας αποτελούν “καλά” ανέκδοτα», αναφέρουν οι ερευνητές.

Οι εργαζόμενοι διεκδικούν υπογραφή κλαδικής συλλογικής σύμβασης εργασίας, κατάργηση της απλήρωτης εργασίας στα ερευνητικά ιδρύματα, υποχρεωτική μισθοδοσία και ασφάλιση για όλους τους εργαζόμενους και εξασφάλιση αμοιβής των υποψήφιων διδακτόρων και μεταπτυχιακών φοιτητών από την έναρξη της απασχόλησης στα ερευνητικά εργαστήρια έως την απόκτηση του διπλώματος.