Απεργιακή συγκέντρωση στην ΕΘΝΟDATA

Με με­γά­λη επι­τυ­χία πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε σή­με­ρα 24ωρη απερ­γία του συλ­λό­γου ερ­γα­ζο­μέ­νων στην Εθνο­data (ενοι­κια­ζό­με­νοι), με αί­τη­μα την υπο­γρα­φή επι­χει­ρη­σια­κής συλ­λο­γι­κής σύμ­βα­σης ερ­γα­σί­ας, την προ­στα­σία των θέ­σε­ων ερ­γα­σί­ας και τη δια­φύ­λα­ξη του ση­με­ρι­νού (ήδη χα­μη­λού, μετά τις περ­σι­νές εξα­να­γκα­στι­κές μειώ­σεις) επι­πέ­δου αμοι­βών. Παρά τις επα­νει­λημ­μέ­νες προ­σπά­θεις του σω­μα­τεί­ου για έναρ­ξη δια­πραγ­μά­τευ­σης με τη διοί­κη­ση, η τε­λευ­ταία, αφού χρο­νο­τρί­βη­σε χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά, στη συ­νά­ντη­ση της 6/3 ισχυ­ρί­στη­κε ότι δεν έχει έτοι­μη πρό­τα­ση, γε­γο­νός που ση­μαί­νει  ότι θέλει να απο­φύ­γει την οποια­δή­πο­τε δέ­σμευ­ση για την υπο­γρα­φή της σύμ­βα­σης.

Στην απερ­για­κή συ­γκέ­ντρω­ση στις πύλες του κτη­ρί­ου της Εθνι­κής στο Γέ­ρα­κα, εκτός από τους απερ­γούς, συμ­με­τεί­χαν και ερ­γα­ζό­με­νοι από το μό­νι­μο προ­σω­πι­κό της Εθνι­κής, πα­ρό­λο  που δεν κα­λού­σαν στην κι­νη­το­ποί­η­ση. Όμως, αρ­κε­τοί από αυ­τούς άφη­σαν για λίγο την ερ­γα­σία τους, αντα­πο­κρι­νό­με­νοι στο ευ­φυ­ές κά­λε­σμα των συ­να­δέλ­φων τους για μι­σά­ω­ρο «τσι­γά­ρο» συ­μπα­ρά­στα­σης.

Στη συ­γκέ­ντρω­ση πα­ρε­βρέ­θη­κε και η βου­λευ­τής Α΄Αθή­νας του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-ΕΚΜ, Μαρία Μπό­λα­ρη, δη­λώ­νο­ντας στη διάρ­κεια της κι­νη­το­ποί­η­σης:

«Πριν από χρό­νια, όταν πρω­το­ε­φαρ­μό­στη­κε το αι­σχρό κα­θε­στώς των ενοι­κια­ζό­με­νων ερ­γα­ζό­με­νων, γι­νό­ταν πράξη το αί­τη­μα των ερ­γο­δο­τών για φτηνό και χωρίς δι­καιώ­μα­τα ερ­γα­τι­κό δυ­να­μι­κό, που θα χρη­σί­μευε και ως απερ­γο­σπα­στι­κός μη­χα­νι­σμός. Τότε η Αρι­στε­ρά προει­δο­ποιού­σε ότι αυτό το μο­ντέ­λο θα λει­τουρ­γού­σε σαν “πι­λό­τος” για αντερ­γα­τι­κές ανα­τρο­πές. Σή­με­ρα, στο όνομα της κρί­σης και του χρέ­ους, οι ερ­γο­δό­τες, με τους μνη­μο­νια­κούς νό­μους της κυ­βέρ­νη­σης, στο­χεύ­ουν σε μι­σθούς 300 ευρώ και σε δου­λειά χωρίς δι­καιώ­μα­τα. Πα­ράλ­λη­λα, εν όψει των απο­λύ­σε­ων που ανα­μέ­νε­ται να έρ­θουν εξαι­τί­ας των συγ­χω­νεύ­σε­ων στον τρα­πε­ζι­κό κλάδο, ώστε να προ­στα­τέ­ψουν τη “βιω­σι­μό­τη­τά του”, δηλ. τα κέρδη του, πρώ­τοι στο στό­χα­στρο μπαί­νουν οι χι­λιά­δες των ενοι­κια­ζό­με­νων. Όμως η δη­μιουρ­γία του σω­μα­τεί­ου και οι επι­τυ­χη­μέ­νες δρά­σεις του, απο­δει­κνύ­ουν τη δύ­να­μη της συλ­λο­γι­κό­τη­τας και στους πιο δύ­κο­λους ερ­γα­σια­κούς χώ­ρους. Σή­με­ρα, πε­ρισ­σό­τε­ρο από ποτέ, φαί­νε­ται η ανά­γκη για κοι­νούς αγώ­νες μό­νι­μου και ενοι­κια­ζό­με­νου προ­σω­πι­κού, για συ­ντο­νι­σμέ­νες απερ­γί­ες, που θα απα­ντή­σουν στην επί­θε­ση κυ­βέρ­νη­σης και ερ­γο­δο­τών».