Μετά από μια εντυπωσιακή καμπάνια αλληλεγγύης ενάντια στις διώξεις των τριών συνδικαλιστών που διώχθηκαν για τις διαμαρτυρίες κατά την επίσκεψη του υφυπουργού Εργασίας και εντεταλμένου της Γερμανικής Κυβέρνησης για την Ελληνογερμανική Συνεργασία Χανς Γιοαχίμ Φούχτελστη ΔΕΘ ο δάσκαλος Θανάσης Αγαπητός και οι υπάλληλοι των ΟΤΑ, Σ. Αρβανίτης και Θ. Κυρατζόπουλος κρίθηκαν αθώοι από το δικαστήριο.
Στα 144 έφτασαν τα ψηφίσματα αλληλεγγύης από διάφορους φορείς ενώ πάνω από 2000 άτομα υπέγραψαν το κείμενο συμπαράστασης. Την καταδίκη τους στη δίωξη εξέφρασαν και 5 βουλευτές του Γερμανικού κοινοβουλίου, αλλά και συνδικάτα και προσωπικότητες του εξωτερικού.
Πέρα όμως από την έκφραση της αλληλεγγύης μέσα από τα ψηφίσματα και τις δηλώσεις το πιο κρίσιμο στοιχείο που καθόρισε και την έκβαση της υπόθεσης ήταν η μαζική συμμετοχή του κόσμου σε όλες τις δράσεις που έγιναν στην πόλη. Από την παραμονή έξω από το κτίριο της ασφάλειας την ώρα της σύλληψης, τις 2 διαδηλώσεις συμπαράστασης, την παρουσία στις 2 συγκεντρώσεις έξω από τα δικαστήρια. Αλλά και τη συμμετοχή στις στάσεις εργασίας και την απεργία που προκηρύχτηκαν τις ημέρες που δικάζονταν οι αγωνιστές. Δεν είναι τυχαίο ότι όσοι αγωνίζονται για μια καλύτερη ζωή είδαν στα πρόσωπα των τριών συλληφθέντων τον εαυτό τους. Κατάλαβαν ότι αν οι τρεις καταδικαστούν ανοίγει ο δρόμος για να ποινικοποιηθεί κάθε αγώνας, κάθε διαμαρτυρία. Δεν είναι τυχαίο ότι την ώρα που διεξάγονταν η δίκη επικρέμονταν η απειλή της επέμβασης της αστυνομίας-που έχει διατάξει η εισαγγελία- τόσο ενάντια στην κατάληψη του κτιρίου διοίκησης από τους εργολαβικούς εργαζόμενους όσο και ενάντια στην κατάληψη της πρυτανείας του Πανεπιστημίου Μακεδονίας από φοιτητές της εστίας Καλαμαριάς του ΠΑΜΑΚ που διαμαρτύρονται για τις δυσμενείς αλλαγές στους όρους διαμονής τους.
Η καταστολή είναι το απαραίτητο εργαλείο της μνημονιακής πολιτικής. Το αν θα μπορέσει να χρησιμοποιηθεί εξαρτάται από την πολιτική αποτελεσματικότητά του στο να κάμπτει τις αντιστάσεις. Όπως φάνηκε στην περίπτωση των τριών η καταστολή γύρισε μπούμερανγκ. Προκάλεσε την κινητοποίηση εκατοντάδων εργαζομένων, ένα πλατύ κύμα συμπαράστασης και την ενότητα των αριστερών δυνάμεων που χωρίς καμιά εξαίρεση στήριξαν τους τρεις συνδικαλιστές. Δεν είναι τυχαίο ότι συνδικαλιστές και βουλευτές και από τα δύο κόμματα της αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ) ήταν στο πλάι τους. Αφού λοιπόν στη συγκεκριμένη περίπτωση η καταστολή έχασε την αποτελεσματικότητά της οι διώξεις κατέρρευσαν. Σημαντικό μάθημα για τη συνέχεια!
Δεν είναι τυχαίο επίσης ότι η αλληλεγγύη ήταν τόσο ισχυρή ακριβώς επειδή οι εργαζόμενοι των ΟΤΑ είναι σε κινητοποιήσεις διαρκείας ενάντια στις απολύσεις των αορίστου χρόνου συναδέλφων τους. Και η εκπαίδευση υποφέρει από τις πολιτικές των μνημονίων προκαλώντας οργή στους εκπαιδευτικούς, και φοιτητές που παραβρέθηκαν μαζικά στα δικαστήρια . Ο φόβος σπάει και η αλληλεγγύη προσφέρεται γενναιόδωρα όταν η εργατική τάξη και η νεολαία παλεύει συλλογικά για τα συμφέροντά της. Αυτό είναι ένα ακόμα μάθημα για τη συνέχεια!
