Το αβάσταχτο θράσος του κυβερνητισμού

Τον Ιούλιο, αντί να πάρει ο ίδιος την ευθύνη της υπογραφής της αιμοσταγούς για τον ελληνικό λαό συμφωνίας, έστειλε τον Ευ. Τσακαλώτο, ο οποίος στη συνέχεια δήλωσε πως «δεν ξέρω αν έκανα το σωστό». Και τώρα, στη συνέντευξή του στη «Real News», έχει το θράσος να επιτίθεται σε όσους συντρόφους αντιστέκονται στη βαριά συνθηκολόγηση και στο τρίτο μνημόνιο.

Την ώρα που κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δέχονται ομαδικά πυρά από το σύστημα που κυβερνούσε τόσα χρόνια, από τους μεγαλοκαπιταλιστές, τους μεγαλοκαναλάρχες, ακόμη και από τους αυριανιστές, αλλά και από τους δανειστές, ο ίδιος αντί να υπερασπίσει αυτούς τους συντρόφους και τις συντρόφισσες, προσχωρεί πρόθυμα στο εν λόγω στρατόπεδο εκτοξεύοντας αυριανίστικες απειλές του τύπου «όταν έρθει η ώρα, η κυβέρνηση έχει να πει πολλά για φίλους και αντιπάλους και με στοιχεία».

Κορυφώνοντας την επίθεσή του σε όσους αντιστέκονται στο μνημόνιο λέει μάλιστα και τα εξής «ενωτικά» λόγια:

«Η συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής έδειξε ότι υπάρχουν άτομα που νιώθουν πρώτα ΚΟΕ και μετά ΣΥΡΙΖΑ, πρώτα ΔΕΑ, Πλατφόρμα κ.λπ. και μετά ΣΥΡΙΖΑ. Κάποια από τα άτομα αυτά ίσως αποχωρήσουν από τον ΣΥΡΙΖΑ, αν και δεν τα διώχνει κανείς. Η ίδια συνεδρίαση όμως έδειξε ότι ένας πυρήνας του νέου ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει ήδη».

Το απόσπασμα είναι πράγματι αποκαλυπτικό των «ενωτικών» διαθέσεων και των μνημονιακών προθέσεων της συγκεκριμένης πολιτικής ομάδας. Η χρήση της ορολογίας των μπάτσων («άτομα» και όχι «σύντροφοι») δεν προκύπτει τόσο λόγω του συγχρωτισμού του με τον αρχιερέα της νεομνημονιακής καταστολής Ιωάννη Πανούση, αλλά μάλλον από μια καλά προμελετημένη διάθεση απαξίωσης των συντρόφων ως πρόσωπα και διαστρέβλωσης της πραγματικότητας: στον ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχουν συλλογικές αντιδράσεις στο μνημόνιο, αλλά να κάποια άτομα έχουν κάποιες περίεργες ιδέες, μας λέει.

Και φυσικά αντιστρέφει την αλήθεια: Αυτοί στους οποίους αναφέρεται παραμένουν πιστοί στο πρόγραμμα και τις αποφάσεις του κόμματος. Πολλοί από αυτούς δε έδωσαν και την ψυχή τους να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Η ΔΕΑ, π.χ., είναι ιδρυτική συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ (που σημαίνει ότι συνέστησε τον ΣΥΡΙΖΑ, τον έφτιαξε). Αντίθετα είναι ο ίδιος που έχει πάρει αποστάσεις από το εγχείρημα «ριζοσπαστική Αριστερά», από το εγχείρημα ΣΥΡΙΖΑ, προσχωρώντας ανοικτά στο (αποτυχημένο σε σειρά χωρών) εγχείρημα της πάση θυσία κυβερνώσας Αριστεράς. Είναι πρώτα δεξιός ΣΥΝ, πρώτα δεξιός ευρωκομουνιστής, πρώτα κυβερνητιστής και μετά (έως καθόλου) ΣΥΡΙΖΑ. Θέλει ανοιχτά να διώξει από το κόμμα όσους εμμένουν στο πρόγραμμα και τα οράματα του ΣΥΡΙΖΑ. Με τη φράση δε «ένας πυρήνας του νέου ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει ήδη» αποκαλύπτει το όραμά του για τον μνημονιακό ΣΥΡΙΖΑ, για το κυβερνητικό μέλλον, που… κόντεψε να χαθεί όταν υπήρξε η διάσπαση με τη ΔΗΜΑΡ, αλλά που τώρα χάρη σε… άτομα σαν αυτόν επανέρχεται δριμύτερο.

Φυσικά αυτή η πολιτική πάει χέρι-χέρι με τη φρασεολογία και τις προφητείες του παραδοσιακού μνημονιακού στρατοπέδου: ο κίνδυνος για Grexit «θα υποχωρήσει δραστικά με την ψήφιση της συμφωνίας και κυρίως με την ολοκλήρωσή της που θα καθιστά το δημόσιο χρέος βιώσιμο και εξυπηρετήσιμο σε βάθος χρόνου». Συνειδητά ψέματα μας λέει το άτομο. Με αυτή την πολιτική, το Grexit θα είναι πάντα στο τραπέζι και το χρέος δεν θα γίνει ποτέ βιώσιμο χωρίς βαθιά (και προφανώς πια μόνο μονομερή) διαγραφή του. Με μια έννοια ωστόσο υπάρχει, όσον αφορά το Grexit και το χρέος, ένα είδος «εξυπηρέτησης» εδώ και τώρα: εξυπηρετούν την επιβολή των μνημονίων, τη διαρκή μεταφορά πλούτου από τους φτωχούς στους πλούσιους.

Τα ψέματα δεν σταματούν εδώ. Το άτομο μάς λέει ότι «από το δεύτερο εξάμηνο του 2016 θα μπορούσε να αρχίσει η ανάκαμψη». Πρόκειται για παπανδρεϊκού τύπου προβλέψεις («το 2011 θα βγούμε στις αγορές») που, ακόμη κι αν επιβεβαιωθούν, θα γίνουν πάνω σε κοινωνικά ερείπια που ΠΟΤΕ δεν θα ανορθωθούν. Όποιος έχει αμφιβολίες, ας δει την ανείπωτη φτώχεια στην αναπτυσσόμενη με μεγάλους ρυθμούς Γουατεμάλα (όπου έδρασε συστηματικά το ΔΝΤ).

ΥΓ. Βαστάμε την ελπίδα ότι η εφημερίδα διαστρέβλωσε χονδροειδώς τις δηλώσεις του και, σε τέτοια περίπτωση, αναμένουμε σχετική διάψευση (οπότε θα αναιρέσουμε και εμείς το ύφος μας).