Αύριο μια κυβέρνηση της Αριστεράς θα πρέπει να είναι αποφασισμένη, έτοιμη από καιρό και ικανή να τραβήξει μέχρι το τέλος τη διένεξη και τη μάχη με το εγχώριο και διεθνές καπιταλιστικό σύστημα.

Το τε­λευ­ταίο χρο­νι­κό διά­στη­μα, έχει ανοί­ξει ξανά μια συ­ζή­τη­ση από διά­φο­ρους πο­λι­τι­κούς χώ­ρους σχε­τι­κά με το πώς μπο­ρεί να υπάρ­ξει μια συ­ναί­νε­ση με τους δα­νει­στές στο πλαί­σιο μιας νέας δα­νεια­κής σύμ­βα­σης, όπου η τρόι­κα θα χρη­μα­το­δο­τεί προ­γράμ­μα­τα ανα­τρο­πής της λι­τό­τη­τας.

Δεν υπάρ­χει με­γα­λύ­τε­ρο ψέμα, με­γα­λύ­τε­ρη αυ­τα­πά­τη, με­γα­λύ­τε­ρη πλάνη από αυτή τη συ­ζή­τη­ση. Εν­διά­με­σοι δρό­μοι με μι­κρούς ή με­γά­λους συμ­βι­βα­σμούς με την τρόι­κα που θα επι­τρέ­πουν βελ­τί­ω­ση της ζωής της ερ­γα­τι­κής τάξης και των φτω­χών λαϊ­κών στρω­μά­των δεν υπάρ­χουν.

Η κρίση του κα­πι­τα­λι­σμού είναι τόσο βαθιά, έχει πάρει τέ­τοια άγρια και αδυ­σώ­πη­τη μορφή ώστε το δί­λημ­μα είναι ένα και ξε­κά­θα­ρο: είτε κα­ταρ­γού­με τα μνη­μό­νια σαν μια γε­νε­σιουρ­γό πράξη ανα­τρο­πής των πο­λι­τι­κών λι­τό­τη­τας και του νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμού, γνω­ρί­ζο­ντας ότι πάμε σε με­τω­πι­κή ρήξη με το σύ­στη­μα, είτε υπο­χω­ρού­με και σκύ­βου­με στις δια­θέ­σεις των δα­νει­στών μέσα σε στενά και ασφυ­κτι­κά πλαί­σια που θα θέτει η κα­πι­τα­λι­στι­κή κρίση.

Σή­με­ρα με την αυ­ξα­νό­με­νη δύ­να­μη του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ο στό­χος της κυ­βέρ­νη­σης της Αρι­στε­ράς πρέ­πει να απο­τε­λεί ένα πραγ­μα­τι­κό εφαλ­τή­ριο για το σο­σια­λι­στι­κό με­τα­σχη­μα­τι­σμό και για το ξε­δί­πλω­μα του συ­νο­λι­κού πο­λι­τι­κού σχε­δί­ου.

Είναι η με­γα­λύ­τε­ρη ευ­και­ρία για πραγ­μα­τι­κή πο­λι­τι­κή ανα­τρο­πή με ένα κύμα συ­γκρού­σε­ων, ανα­τρο­πών πο­λι­τι­κών και κοι­νω­νι­κών όπου τον κύριο ρόλο θα τον έχουν η ερ­γα­τι­κή τάξη, τα λαϊκά στρώ­μα­τα και τα κι­νή­μα­τα αντί­στα­σης.  Το αύριο μιας κυ­βέρ­νη­σης της αρι­στε­ράς δεν θα πε­ριέ­χει συμ­βι­βα­σμούς και θα προ­χω­ρεί χωρίς ελιγ­μούς και οπι­σθο­δρο­μή­σεις στην υλο­ποί­η­ση του προ­γράμ­μα­τός της. Τα ΜΜΕ, οι κα­να­λάρ­χες, όλες οι ορα­τές και αό­ρα­τες μορ­φές του κα­πι­τα­λι­σμού θα προ­σπα­θή­σουν να πε­ρι­σώ­σουν τις κα­τα­θέ­σεις τους, φα­νε­ρές και μη. Οι ερ­γο­δό­τες θα εκ­βιά­ζουν και θα απει­λούν  με μα­ζι­κές απο­λύ­σεις στο ψαχνό, με κλει­σί­μα­τα και λου­κέ­τα και φυ­σι­κά σαν μέγ­γε­νη πάνω από το κε­φά­λι των πο­λι­τών θα στέ­κε­ται η απει­λή της δια­κο­πής της οι­κο­νο­μι­κής ρευ­στό­τη­τας από το διε­θνές σύ­στη­μα.

Πρέ­πει να κα­τα­νο­ή­σου­με και να δη­λώ­σου­με ξε­κά­θα­ρα ότι αύριο μια κυ­βέρ­νη­ση της αρι­στε­ράς για να μπο­ρέ­σει ναν αντέ­ξει και να υλο­ποι­ή­σει στην ολό­τη­τά του το πρό­γραμ­μά της θα πρέ­πει να λάβει άμεσα μέτρα, όπως για πα­ρά­δειγ­μα, έλεγ­χο στις «δια­δρο­μές» των κε­φα­λαί­ων, φο­ρο­λό­γη­ση του με­γά­λου πλού­του και φυ­σι­κά κοι­νω­νι­κο­ποί­η­ση κρί­σι­μων και ση­μα­ντι­κών το­μέ­ων της οι­κο­νο­μί­ας.

Αύριο με μια κυ­βέρ­νη­ση της Αρι­στε­ράς θα πρέ­πει πρώτα απ΄ όλα  να τε­θούν υπό κοι­νω­νι­κή ιδιο­κτη­σία και έλεγ­χο  δη­μό­σιες επι­χει­ρή­σεις και βα­σι­κοί το­μείς της οι­κο­νο­μί­ας. Η εθνι­κο­ποί­η­ση υπό κοι­νω­νι­κό και ερ­γα­τι­κό έλεγ­χο δη­μό­σιων επι­χει­ρή­σε­ων, αγα­θών και υπο­δο­μών θα είναι μια δια­δι­κα­σία έναρ­ξης σο­σια­λι­στι­κού κοι­νω­νι­κού με­τα­σχη­μα­τι­σμού. Αυτό θα απο­τε­λεί την αιτία για να εξα­σφα­λι­στεί πλή­ρης επάρ­κεια σε φάρ­μα­κα, τρό­φι­μα, ενέρ­γεια, φτη­νές και αξιό­πι­στες υπη­ρε­σί­ες στον κόσμο. Μόνο έτσι γρή­γο­ρα, άμεσα και απο­τε­λε­σμα­τι­κά μπο­ρούν να δο­θούν απα­ντή­σεις στους εκ­βια­σμούς, στις απει­λές και τον τρόμο που θα θέλει να σπεί­ρει το εγ­χώ­ριο και διε­θνές κα­πι­τα­λι­στι­κό σύ­στη­μα.

Αύριο μια κυ­βέρ­νη­ση της Αρι­στε­ράς θα έχει να αντι­με­τω­πί­σει επι­θέ­σεις και πό­λε­μο από ερ­γο­δό­τες, βιο­μή­χα­νους και εφο­πλι­στές, που ο σκο­πός τους θα είναι να εκ­βιά­ζουν αυτήν την κυ­βέρ­νη­ση με απο­λύ­σεις, λου­κέ­τα και φυγή στο εξω­τε­ρι­κό. Το κρί­σι­μο εδώ ση­μείο είναι να μη συμ­βι­βα­στεί και να βοη­θή­σει με δια­φό­ρων ειδών μέτρα, όπως π.χ. ερ­γα­τι­κή αυ­το­δια­χεί­ρι­ση δομών και μο­νά­δων που κλεί­νουν ή που απο­λύ­ουν τον κόσμο μα­ζι­κά, να προ­χω­ρή­σει σε αλ­λα­γές στις ερ­γα­σια­κές σχέ­σεις, να απο­κα­τα­στή­σει αδι­κί­ες μι­σθο­λο­γι­κές και μη και εν κα­τα­κλεί­δι να βοη­θή­σει σε μια νέα δυ­να­μι­κή το ίδιο το ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα.

Μια κυ­βέρ­νη­ση της Αρι­στε­ράς θα πρέ­πει να στη­ρί­ξει και να εντά­ξει με κάθε τρόπο τον κόσμο σε τέ­τοιες πρω­το­βου­λί­ες που ο ίδιος ο άν­θρω­πος, ο ίδιος ο ερ­γα­ζό­με­νος να είναι το επί­κε­ντρο μέσα στους ερ­γα­σια­κούς χώ­ρους, στα σχο­λεία, τα νο­σο­κο­μεία, τις δη­μό­σιες υπη­ρε­σί­ες, ώστε να μπο­ρεί ομα­δι­κά και συ­να­δελ­φι­κά να αντι­με­τω­πί­ζει όλους τους αντι­δρα­στι­κούς μη­χα­νι­σμούς: δυ­νά­μεις κα­τα­στο­λής, ερ­γο­δο­τι­κοί μη­χα­νι­σμοί κε­φα­λαί­ου κ.λπ.

Αύριο μια κυ­βέρ­νη­ση της Αρι­στε­ράς θα πρέ­πει να είναι απο­φα­σι­σμέ­νη, έτοι­μη από καιρό και ικανή να τρα­βή­ξει μέχρι το τέλος τη διέ­νε­ξη και τη μάχη με το εγ­χώ­ριο και διε­θνές κα­πι­τα­λι­στι­κό σύ­στη­μα. Η βε­βαιό­τη­τα και η απο­φα­σι­στι­κό­τη­τα για την πραγ­μα­το­ποί­η­ση του προ­γράμ­μα­τος και συ­νο­λι­κά του πο­λι­τι­κού σχε­δί­ου μιας τέ­τοιας κυ­βέρ­νη­σης ση­μαί­νει ότι θα πρέ­πει στη φα­ρέ­τρα με τα όπλα μας να έχου­με πλήρη και σαφή γνώση για την πι­θα­νό­τη­τα της ανα­πό­φευ­κτης ρήξης με την ευ­ρω­ζώ­νη και το διε­θνές σύ­στη­μα του νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμού.

Αν ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και η κυ­βέρ­νη­ση της Αρι­στε­ράς δεν είναι έτοι­μοι να ακο­λου­θή­σουν τους πα­ρα­πά­νω δρό­μους και συ­μπε­ρι­φερ­θούν φο­βι­κά και δι­στα­κτι­κά, τότε κιν­δυ­νεύ­ει ένας ολό­κλη­ρος κό­σμος, μια ολό­κλη­ρη κοι­νω­νία, να υπο­στούν εξευ­τε­λι­στι­κούς, τα­πει­νω­τι­κούς συμ­βι­βα­σμούς και συ­ντρι­πτι­κές ήττες.

Συ­μπε­ρα­σμα­τι­κά, δεν πρέ­πει να σπεί­ρου­με στην κοι­νω­νία και συ­νο­λι­κά στον κόσμο της Αρι­στε­ράς των κι­νη­μά­των και της αντί­στα­σης μειω­μέ­νες προσ­δο­κί­ες, αλλά πρέ­πει να ανα­δεί­ξου­με ότι ο ρι­ζο­σπα­στι­σμός ενι­σχύ­ει τη δέ­σμευ­ση στην πραγ­μα­το­ποί­η­ση του προ­γράμ­μα­τος, στην ολο­κλή­ρω­ση του πο­λι­τι­κού σχε­δί­ου με ένα ξε­κά­θα­ρο πρό­ταγ­μα: να ανα­τρα­πούν όλες οι πο­λι­τι­κές λι­τό­τη­τας, να ακυ­ρω­θούν τα μνη­μό­νια και οι εφαρ­μο­στι­κοί τους νόμοι, κά­νο­ντας τα πρώτα βή­μα­τα για ένα πραγ­μα­τι­κά ρι­ζο­σπα­στι­κό, σο­σια­λι­στι­κό, κοι­νω­νι­κό με­τα­σχη­μα­τι­σμό.

*ΙΑ­ΤΡΟΣ ΕΠΙ­ΜΕ­ΛΗ­ΤΗΣ ΕΣΥ – ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ΑΙ­ΤΩ­ΛΟ­Α­ΚΑΡ­ΝΑ­ΝΙΑΣ

Ετικέτες