Κάποιοι πυροσβέστες αναφέρονται σε φλόγες ύψους 150 μέτρων. Ξαναδιαβάστε το αυτό, αργά-αργά. Φλόγες ύψους 150 μέτρων. Πιο ψηλές από 40όροφο κτίριο.

Αυτή είναι η νέα θερινή κανονικότητα στην Αυστραλία. Θηριώδεις φλόγες και τρομοκρατημένοι άνθρωποι να συνωστίζονται στις παραλίες μέσα στο σκοτάδι της νύχτας ή στην πορτοκαλί λάμψη της μέρας. Χιλιάδες υποχρεώνονται να διαφύγουν όπως-όπως, αλαφιασμένοι και πανικόβλητοι. Πόλεις και χωριά που σκεπάζονται επί μέρες, βδομάδες και πλέον μήνες από μια πυκνή ομίχλη καπνού η οποία μπορεί να είναι από ενοχλητική έως τοξική ή και θανατηφόρα. Καμένες εκτάσεις που αναφέρεται ότι είναι πολύ μεγαλύτερες από εκείνες που κάηκαν στις πυρκαγιές του Αμαζονίου και της Καλιφόρνιας.

Δεκάδες είναι οι νεκροί ή οι αγνοούμενοι. Και είμαστε ακόμα στις πρώτες μέρες.

Η εφημερίδα «Melbourne’s Age» έγραψε για την εκκένωση του Corryong, στη βορειοανατολική Βικτόρια, την παραμονή της Πρωτοχρονιάς: «Όποιος ήθελε να ενταχθεί στο κομβόι χρειαζόταν να έχει αρκετή βενζίνη για να φτάσει ως την Tallangatta, περίπου 85 χιλιόμετρα μακριά, κι έπειτα να γράψει το όνομά του σε μια λίστα. Η λίστα προοριζόταν για τον ιατροδικαστή, για την περίπτωση που πήγαιναν όλα λάθος».

Οι φλόγες ρίχνουν καυτό φως πάνω στις προτεραιότητες των κυβερνώντων της Αυστραλίας.

Βλέπουμε πυροσβέστες να κάνουν ό,τι μπορούν φορώντας αξιολύπητες χάρτινες μάσκες, την ώρα που η κυβέρνηση δωρίζει 12 δισ. δολάρια ετησίως στις εταιρίες ορυκτών καυσίμων (29 δισ. αν συνυπολογίσουμε τις έμμεσες επιδοτήσεις).

Βλέπουμε έναν στρατό ο οποίος μπορεί να κινητοποιήσει θηριώδεις δυνάμεις για να υπερασπιστεί τα πετρέλαια και τον ιμπεριαλιστικό έλεγχο στη Μέση Ανατολή ή για να αιχμαλωτίζει πρόσφυγες αυτών των πολέμων και να τους παραδίδει σε ένα νησιά-φυλακή –αλλά προφανώς είναι ανίκανος να μετακινήσει έναν άμαχο πληθυσμό με ασφάλεια και με την παραμικρή αίσθηση κατεπείγοντος.

Βλέπουμε μια πολιτική και οικονομική ελίτ η οποία είναι ανίκανη να αποστασιοποιηθεί από τις βιομηχανίες που προκάλεσαν αυτήν την καταστροφή. Έξι από τις 30 μεγαλύτερες εταιρίες στο χρηματιστήριο της Αυστραλίας είναι εξορυκτικές ή πετρελαϊκές –πρόκειται μάλλον για παγκόσμιο ρεκόρ. Οι γαιάνθρακες αποτελούν το 15% των εσόδων από εξαγωγές. Η άρχουσα τάξη της Αυστραλίας είναι μια από τις πιο εθισμένες στον άνθρακα πτέρυγες μιας παγκόσμιας ελίτ που πάντοτε εκτιμά ότι η εξουσία και το κέρδος βρίσκονται πάνω από τον πλανήτη μας και τις ζωές μας.

Βλέπουμε την πολιτική έκφραση αυτού του οικονομικού συμφέροντος: Μια πτέρυγα του πολιτικού κατεστημένου (οι Φιλελεύθεροι και οι Εθνικοί) δεν μπορούν καν να παραδεχτούν ότι αυτή η καταστροφή έχει την παραμικρή σχέση με την κλιματική αλλαγή. Η άλλη πτέρυγα του πολιτικού κατεστημένου (οι Εργατικοί και κάποιοι «διαφωνούντες» Φιλελεύθεροι) θα γκρινιάξουν για την κλιματική αλλαγή –την ίδια ώρα που θα παραδίδουν τεράστιες νέες εκτάσεις της χώρας στις εξορυκτικές και πετρελαϊκές βιομηχανίες.

Βλέπουμε τα ΜΜΕ του Μέρντοχ να ξεσαλώνουν στα ψέματα όσον αφορά τον όγκο εύφλεκτων υλικών. Η αλήθεια είναι ότι αυτές οι φωτιές μπορούσαν να προβλεφθούν –στην πραγματικότητα είχαν προβλεφθεί ήδη– ως συνέπεια της κλιματικής αλλαγής. Για πάνω από μια δεκαετία, παρακολουθούμε τα «μέτωπα» κρύων βροχών που κάποτε έφερναν χειμερινές βροχές στην νότια Αυστραλία να μετατοπίζονται όλο και νοτιότερα, όπως είχαν προβλέψει οι επιστήμονες. Δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι αυτές οι βροχές θα επιστρέψουν ποτέ με οποιαδήποτε συχνότητα. Ο οικονομολόγος Ross Garnaut, που δεν είναι ριζοσπάστης, σημειώνει ότι η κοιλάδα του μεγαλύτερου πλέγματος ποταμών της χώρας οδεύει προς ερημοποίηση και κάνει συγκρίσεις με την κατάρρευση προηγούμενων πολιτισμών.

Βλέπουμε κοινότητες να μένουν αβοήθητες. Μια από τις ελάχιστες κοινότητες Αβορίγινων που είχε μια ελάχιστη κάλυψη από τα ΜΜΕ είναι η Lake Tyers, στην Gippsland, όπου μια μικρή δεξαμενή πάνω σε μια καρότσα είναι ο μοναδικός διαθέσιμος πυροσβεστικός εξοπλισμός. Εν τω μεταξύ, το νέο αεροπλάνο του πρωθυπουργού Σκοτ Μόρισον κόστισε 250 εκατομμύρια δολάρια.

Βλέπουμε τη μία δεξίωση μετά την άλλη στο Kirribilli House (ΣτΜ: κάτι σαν επίσημη «εξοχική» πρωθυπουργική κατοικία), την ώρα που η χώρα καίγεται και το Σίντνεϊ πνίγεται από τον καπνό. Αναζητώντας απελπισμένα κάποιον που θα του σφίξει το χέρι, ο βλαμμένος και αγκαλιασμένος με τον άνθρακα πρωθυπουργός μας αναζητεί καταφύγιο στην εθνική ομάδα κρίκετ.

Με άλλα λόγια: Βλέπουμε τον αυστραλέζικο καπιταλισμό σε όλο του το αισχρό, εξαρτημένο από τον γαιάνθρακα, μεγαλείο.

Ψάχνοντας λέξεις για να περιγράψουν την καταστροφή, πολλοί επιβιώσαντες, πυροσβέστες και αυτόπτες μάρτυρες καταλήγουν σε μία: Αποκάλυψη. Και προφανώς πρόκειται για Αποκάλυψη –για τους νεκρούς, για τους αγαπημένους τους, για τις κοινότητες που χτυπήθηκαν από στήλες φωτιάς και μετατράπηκαν σε στήλες καπνού. 

Αλλά δεν πρόκειται για το τέλος του κόσμου. Δεν πρόκειται καν για το τέλος του καλοκαιριού. Υπάρχει ακόμα πολύ μεγάλο τμήμα της χώρας που θα καεί.

Όποιος ακούει ραδιόφωνο, θα είχε ακούσει εδώ και μήνες αγρότες, κοινοτάρχες, οδηγούς φορτηγών και κάθε είδους ανθρώπους, να δηλώνουν ότι οι τεράστιες εκτάσεις στην ανατολική ακτή από το Μπρισμπέιν έως τη Μελβούρνη, ξηρές επί 10 χρόνια, δεν είχαν καμιά σημαντική βροχόπτωση επί 3 χρόνια και είναι θέμα χρόνου να εκραγούν. Ας ελπίσουμε ότι οι μετεωρολόγοι έχουν δίκιο και ότι η καθυστερημένη στροφή του μουσώνα στο βορρά θα φέρει κάποιες βροχές προς τα νότια, αργότερα μέσα στο Γενάρη. Αλλά αν θα αρκέσει αυτό για να σβήσουν οι φλόγες δεν το ξέρει κανένας. Δεν μπορούμε καν να διανοηθούμε τι μπορεί να φέρει το υπόλοιπο αυτού του καλοκαιριού, και όλα τα επόμενα καλοκαίρια.

Και όλα αυτά προτού καν φτάσουμε στα «σημεία καμπής» που συζητούν οι κλιματικοί επιστήμονες. Προτού το ορυχείο της υποστηριζόμενης από Εργατικούς και Φιλελεύθερους Adani εξαπολύσει το κερδοφόρο φορτίο δηλητηρίου της στην ατμόσφαιρα. Προτού φτάσουμε στο «τρέχτε να σωθείτε» στάδιο της «τρέχτε-να-σωθείτε-κλιματικής αλλαγής» (ΣτΜ: «runaway climate change», στάδιο κατά το οποίο η θερμοκρασία, το ύψος της θάλασσας, η ποιότητα της ατμόσφαιρας κ.λπ. θα καταστήσουν τεράστιες εκτάσεις του πλανήτη ακατοίκητες) από το οποίο βγάζουν τόσα υπέροχα κέρδη οι εταιρικές ελίτ της Αυστραλίας που ασχολούνται με τα καύσιμα. Προτού το φράκινγκ της Origin Energy στις Βόρειες Περιοχές αρχίσει να αποδίδει κέρδη. Προτού η BHP ανακοινώσει άλλο ένα παγκόσμιο ρεκόρ κερδών από την βιομηχανία άνθρακα που δηλητηριάζει τον πλανήτη.

Σε αντίθεση με την Βιβλική Αποκάλυψη, αυτή η φαινομενικά ατελείωτη εποχή πυρκαγιών δεν είναι πράξη του Θεού. Οι πιο ισχυροί άνθρωποι στη Γη και στην Αυστραλία έκαναν επιλογές που οδήγησαν σε αυτό –συγκεκριμένες επιλογές προς όφελος του κέρδους και της εξουσίας. Και δεν πρόκειται να σταματήσουν εξαιτίας των πυρκαγιών –όχι όσο υπάρχουν ακόμα κέρδη για να βγάλουν και πολιτική εξουσία για να ασκήσουν.

Σε μια διαδήλωση έξω από Διεθνές Συνέδριο Εξορύξεων και Πόρων στη Μελβούρνη στον Οκτώβρη, το έθεσε εύστοχα ένας Χιλιανός αγωνιστής: «Δεν τους νοιάζει αν θα καούν οι άνθρωποι. Δεν τους νοιάζει αν θα καεί ο πλανήτης. Νοιάζονται μόνο για την εξουσία τους. Θα είναι οι άρχοντες στις στάχτες».

Κανένας σωτήρας από ψηλά δεν θα έρθει να μας σώσει. Ο μόνος δρόμος μπροστά μας είναι να χτίσουμε ένα ριζοσπαστικό, μαζικό κίνημα που να μπορέσει να αμφισβητήσει και τελικά να ανατρέψει το δόγμα των αρχόντων μας, το πραγματικό τους θρήσκευμα, το άλφα και το ωμέγα τους: τα κέρδη και την εξουσία τους.

Ετικέτες