Αυτονόητο καθήκον όλων η στήριξη στον αγώνα των εργολαβικών ΑΠΘ

Προηγουμένως, η Πρυτανεία του Α.Π.Θ. είχε καταθέσει δήθεν “συμβιβαστική” πρόταση με την οποία ζητούσε από τους εργαζόμενους να πάψουν την απεργία και να επιστρέψουν στη δουλειά με σκυμμένο το κεφάλι και πετσοκομμένους τους μισθούς στα 586 ευρώ μικτά!

Χωρίς καμία εγγύηση των θέσεων εργασίας από το 2013! Χαρακτηριστικό για τη στάση της Πρυτανείας είναι ότι επικαλείται ίδια με την κυβέρνηση επιχειρήματα, όπως η “δύσκολη θέση της χώρας”, ότι κατηγορεί για την κατάσταση του Αριστοτελείου τους απεργούς, ενώ τυχαία δεν είναι και η εισαγγελική παρέμβαση κατά της απεργίας μετά από διαδικασίες που η Πρυτανεία κίνησε.

Οι εργαζόμενοι πολύ σωστά αντιπαρήλθαν με συντριπτική πλειοψηφία την ψευδοπρόταση και τα κυβερνητικά επιχειρήματα της Πρυτανείας.

· Γιατί δεν βρίσκεται σε “δύσκολη θέση” η χώρα, αλλά μόνο τα κατώτερα ως και μεσαία κοινωνικά στρώματα, ακριβώς για να πλουτίζουν τα ανώτερα -μεταξύ των οποίων και οι αεριτζήδες εργολάβοι του Α.Π.Θ.

· Γιατί για αυτή τη “δύσκολη θέση” των εργαζόμενων φυσικά δεν φταίνε οι ίδιοι -εργολαβικοί ή μη- οι οποίοι συνεχίζουν τρία χρόνια τώρα να αντιστέκονται και δεν καταδέχονται να μετατραπούν αμαχητί σε είλωτες των εργοδοτών.

· Γιατί όταν ένας εργατικός αγώνας έχει δίκαια αιτήματα -όπως μέχρι και η Σύγκλητος του Α.Π.Θ. αναγνώρισε για τον προκείμενο- δεν μπορεί να βαρύνονται με τις συνέπειες του αγώνα οι απεργοί, αλλά το αδιάλλακτο κράτος των τραπεζιτών και των εργολάβων.

Γιατί, επιπρόσθετα, ένας τόσο αποφασισμένος αγώνας αποτελεί ζωντανό παράδειγμα προς μίμηση για κάθε εργαζόμενο που ασφυκτιά απ'τις ασκούμενες πολιτικές πείνας. Τις ίδιες πολιτικές που στεγνώνουν τα πανεπιστήμια από κονδύλια και ρίχνουν στην ανεργία και την φτώχεια όλους, από ανειδίκευτους ως μέλη ΔΕΠ.

Για όλους αυτούς τους λόγους, δεν είναι μόνο για τους απεργούς του Αριστοτελείου απαραίτητη η υποστήριξη στον αγώνα τους. Αφορά τα περισσότερα μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας -με εξαίρεση όσους ελπίζουν σε προσωπικά οφέλη υπηρετώντας τις μνημονιακές πολιτικές. Αλλά αφορά και όλους τους εργαζόμενους και νεολαίους εκτός πανεπιστημίων.

Προς συντονισμό όλων των εργολαβικών εργαζομένων;

Αλληλεγγύη για την ανατροπή!

Στη Γενική Συνέλευση των εργολαβικών του ΑΠΘ στις 1/11 έγινε ένα βήμα με μεγάλη συμβολική σημασία, ένα βήμα στην κατεύθυνση της ενότητας που όλοι οι εργαζόμενοι της χώρας επιζητούν. Η παράλληλη απεργιακή πορεία των εργολαβικών του Μετρό, κατέληξε στη Γενική Συνέλευση των συναδέλφων τους του ΑΠΘ! Μέσα στα καταιγιστικά χειροκροτήματα της Γενικής Συνέλευσης προς τους αλληλέγγυους, ο πρόεδρος του σωματείου του Μετρό απεύθυνε αγωνιστικό χαιρετισμό, τονίζοντας και αυτός την ανάγκη για ενότητα στο δρόμο. Αυτή η κίνηση ενίσχυσε ηθικά σε σημαντικό βαθμό τους εργάτες του ΑΠΘ, που απεργούν 43 μέρες τώρα, σε μια περίοδο μάλιστα που ο πόλεμος εναντίον τους κορυφώνεται, π.χ. με απεργοσπαστικές “συλλογές υπογραφών” εκτός συλλογικών διαδικασιών.

Οι εργάτες του Μετρό από την άλλη, αντιμετωπίζουν παρόμοια με εκείνους του ΑΠΘ προβλήματα (μη καταβολή δεδουλευμένων, απειλή απολύσεων), αν και σε πρωιμότερο στάδιο και μικρότερη ένταση. Ωστόσο, τόσο από τον παλμό της διαδήλωσης και της Συνέλευσης, όσο και από τις συζητήσεις μαζί τους, φαίνεται ότι όλοι κατανοούν το αδιέξοδο της αδράνειας ή των καθαρά συντεχνιακών διεκδικήσεων και την αναγκαιότητα του συντονισμού· και πέρα από τα ψηφίσματα, κυρίως στο δρόμο!

Οι πανεργατικές απεργίες του επόμενου διαστήματος θα εξυπηρετήσουν αυτόν τον σκοπό. Αλλά είναι από τις πρωτοβουλίες των Επιτροπών Αγώνα των Σωματείων, των ΔΣ και της Αριστεράς που θα κριθεί η διάρκεια, η συνέχεια και το βάθεμα πρωτοβουλιών σαν τη σημερινή.

Συνέχεια δόθηκε στον συντονισμό των εργολαβικών σωματείων την Παρασκευή 2/11

Το σωματείο του κατασκευαστικού τομέα του Μετρό μαζί με εκείνο του ΑΠΘ έκαναν κοινή απεργιακή συγκέντρωση και πορεία προς το υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης. Συμμετείχε και ο Σύλλογος Ηλεκτρολόγων-Μηχανολόγων. Στα μισά της διαδρομής ενώθηκε με την πορεία και το σωματείο του αρχαιολογικού τομέα του Μετρό, προκαλώντας χειροκροτήματα σε όλη τη διαδήλωση των 700 περίπου ατόμων, κυρίως απεργών αλλά και συμπαραστατών. Όλοι άλλωστε δέχονται την ίδια επίθεση με μειώσεις μισθών και απολύσεις.

Ένδειξη της βαρύτητας που έχει αποκτήσει ο αγώνας, είναι πως ακόμη και η πανεργατική απεργιακή συγκέντρωση της Τετάρτης 7/11 θα γίνει στο χώρο του ΑΠΘ, όπου και η κατάληψη των απεργών εργολαβικών!

Αυτά τα βήματα συντονισμού δεν θα μπορούσαν να επιτευχθούν χωρίς την πλατιά ριζωμένη επιδίωξη όλων των εργαζομένων για ενότητα στην πάλη, ενώ πρέπει να σημειωθεί και ο ρόλος καταλύτη των δυνάμεων της Αριστεράς.

Ο εργατικός ξεσηκωμός προκαλεί μεγάλη αστάθεια στην εσωτερική τρόικα και δυσκολία να περάσουν και να εφαρμοστούν τα λιμοκτόνα μέτρα, ειδικά ενόψει και της 48ωρης πανεργατικής στις 6-7/11. Με το τέλος της διαδήλωσης, αντιπροσωπεία των ΔΣ των σωματείων, μαζί με τις βουλευτίνες του ΣΥΡΙΖΑ Γαϊτάνη Γιάννα και Χαραλαμπίδου Δέσποινα, συναντήθηκε με τον υπουργό Μακεδονίας-Θράκης. Χαρακτηριστική του κλίματος που επικρατεί στην κυβέρνηση των τραπεζιτών είναι η δήλωσή του ότι δεν ξέρει εάν θα υπάρχει κυβέρνηση στο τέλος της επόμενης εβδομάδας!

Οι αμφιβολίες των υπουργών μας ενθαρρύνουν να συνεχίσουμε στον μονόδρομο του αγώνα και του συντονισμού, με πρωτοβουλίες της βάσης, χωρίς να περιμένουμε αναγκαστικά τις γραφειοκρατικές ηγεσίες των συνδικάτων!