Διαλυτική κρίση στη ΝΔ

Μετά τα πρω­το­φα­νή γε­γο­νό­τα με την εται­ρεία-ανέκ­δο­το που δεν κα­τά­φε­ρε να διορ­γα­νώ­σει ηλε­κτρο­νι­κά την εσω­κομ­μα­τι­κή ψη­φο­φο­ρία, τα πυρά με­τα­ξύ των τεσ­σά­ρων υπο­ψη­φί­ων έγι­ναν ακόμα πιο σφο­δρά. Ο Μεϊ­μα­ρά­κης πα­ρέ­δω­σε τη με­τα­βα­τι­κή προ­ε­δρία στον Γ. Πλα­κιω­τά­κη, κα­τη­γο­ρώ­ντας ανοι­χτά τον Σα­μα­ρά για τις σχέ­σεις του με την επί­μα­χη εται­ρεία. Η Ντόρα υπο­νό­η­σε «σα­μπο­τάζ» και κα­τήγ­γει­λε συμ­φέ­ρο­ντα που «επι­θυ­μούν τη διά­λυ­ση της ΝΔ», ο Πα­πα­μι­μί­κος απέ­χει από τις συ­νε­δριά­σεις της ΚΕΦΕ, ενώ ο Βο­ρί­δης ζή­τη­σε «οι­κου­με­νι­κή κυ­βέρ­νη­ση» με επι­κε­φα­λής τον Σα­μα­ρά!

Μετά από τέ­τοιου με­γέ­θους σύρ­ρα­ξη, απο­φα­σί­στη­κε η διε­ξα­γω­γή της εκλο­γής νέου προ­έ­δρου στις 20/12. Αν βρε­θούν ψη­φο­φό­ροι να πάνε στην κάλπη βέ­βαια, μετά τις τε­λευ­ταί­ες εξε­λί­ξεις που έχουν κα­ταρ­ρα­κώ­σει τα μέλη και τους οπα­δούς του κόμ­μα­τος.

Τις μέρες που ακο­λού­θη­σαν τον τρα­γέ­λα­φο της ανα­βο­λής, η κα­ρα­μαν­λι­κή πτέ­ρυ­γα και οι λοι­ποί υπο­στη­ρι­κτές του Μεϊ­μα­ρά­κη φλέρ­τα­ραν ανοι­χτά με την επι­βο­λή (λόγω συ­σχε­τι­σμών) Συ­νε­δρί­ου, που θα ξε­κα­θά­ρι­ζε τους λο­γα­ρια­σμούς και θα άλ­λα­ζε τη δια­δι­κα­σία εκλο­γής προ­έ­δρου. Την ίδια ώρα, ο Τζι­τζι­κώ­στας, είναι γνω­στό ότι δέ­χε­ται ει­ση­γή­σεις από τα ακρο­δε­ξιά στη­ρίγ­μα­τά του για άμεση απο­χώ­ρη­ση και δη­μιουρ­γία νέου κόμ­μα­τος στα δεξιά της ΝΔ.

Τα δύο βα­σι­κά στρα­τό­πε­δα, που συ­γκρού­ο­νται, απο­τε­λούν την απο­τύ­πω­ση δύο δια­φο­ρε­τι­κών πο­λι­τι­κών στρα­τη­γι­κών, που δύ­σκο­λα μπο­ρούν να συ­νυ­πάρ­ξουν. Μπρο­στά στην ανά­γκη για «ομα­λό­τη­τα» και έξοδο του ελ­λη­νι­κού κα­πι­τα­λι­σμού από την κρίση, οι «πα­ρα­δο­σια­κοί» δεν απο­κλεί­ουν ευ­ρύ­τε­ρες συ­γκλί­σεις και κυ­βερ­νη­τι­κές συ­νερ­γα­σί­ες με τον Τσί­πρα. Αντί­θε­τα, οι «νε­ο­φερ­μέ­νοι» βλέ­πουν προς έναν αντι­πο­λι­τευ­τι­κό πο­λι­τι­κό σχη­μα­τι­σμό με χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά σκλη­ρής Δε­ξιάς, που θα δώσει τη μάχη «ενά­ντια στην ιδε­ο­λο­γι­κή ηγε­μο­νία της Αρι­στε­ράς» και θα απορ­ρο­φή­σει την εκλο­γι­κή βάση της Χρυ­σής Αυγής και των ΑΝ.ΕΛ. Ο Μη­τσο­τά­κης θέλει «οι­κου­με­νι­κή» χωρίς τον Τσί­πρα πρω­θυ­πουρ­γό και ο Άδω­νις απαι­τεί δέ­σμευ­ση από όλους τους υπο­ψή­φιους για «καμία συ­ναί­νε­ση» με την κυ­βέρ­νη­ση.

Η διά­σπα­ση, για το βα­σι­κό πο­λι­τι­κό κόμμα της αστι­κής τάξης στην Ελ­λά­δα, φαί­νε­ται πλέον αρ­κε­τά πι­θα­νό εν­δε­χό­με­νο. Ήρθε η στιγ­μή να κα­τα­βά­λει και η ΝΔ το τί­μη­μα της «απο­σύν­θε­σης», όπως όλες –αργά ή γρή­γο­ρα– οι πο­λι­τι­κές δυ­νά­μεις που δια­χει­ρί­στη­καν τα μνη­μο­νια­κά προ­γράμ­μα­τα και διέρ­ρη­ξαν δε­σμούς ή συ­ναι­νέ­σεις με τα λαϊκά στρώ­μα­τα.

Σε συν­δυα­σμό με τις πιέ­σεις που δέ­χε­ται η κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-ΑΝΕΛ, η αστά­θεια στο πο­λι­τι­κό σκη­νι­κό πα­ρα­μέ­νει. Μόνο τυ­χαίο δεν είναι το ότι η αβέ­βαιη κα­τά­λη­ξη του «γα­λά­ζιου» εμ­φυ­λί­ου υπο­χρε­ώ­νει τον Τσί­πρα σε βή­μα­τα ση­μειω­τόν ως προς τη διεύ­ρυν­ση της κοι­νο­βου­λευ­τι­κής πλειο­ψη­φί­ας και στη με­τα­φο­ρά κρί­σι­μων νο­μο­σχε­δί­ων για τις αρχές του 2016.