Την ώρα που η κυβέρνηση συνεχίζει τα παιχνίδια με την ημερομηνία διεξαγωγής του πρώτου γύρου των αυτοδοικητικών εκλογών, σε ημερομηνία διαφορετική από αυτή των ευρωεκλογών (25 Μάη), στον ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζονται οι διεργασίες για την επερχόμενη διπλή εκλογική αναμέτρηση.
Κανείς βέβαια δεν αποκλείει, μπροστά στα αδιέξοδα της συγκυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου, να στηθεί ταυτόχρονα (ή και νωρίτερα) και η κάλπη των βουλευτικών εκλογών.
Τα ονόματα των υποψηφίων, που θα ηγηθούν των ψηφοδελτίων της ριζοσπαστικής Αριστεράς στις 13 περιφέρειες και τους μεγάλους δήμους της χώρας, αναμένεται να ανακοινωθούν στη συνεδρίαση της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ το Σαββατοκύριακο 1-2 Φεβρουαρίου. Για τις περιφέρειες προβλέπεται να επιστρατευθούν κεντρικά πολιτικά στελέχη, ενώ σε αρκετούς δήμους οι δημοτικές παρατάξεις προχωρούν στην κατάρτιση προγράμματος και στην επιλογή επικεφαλής και υποψήφιων συμβούλων. Όχι χωρίς προβλήματα.
Πέρα από την ταυτόχρονη διεξαγωγή των ευρωεκλογών, που δικαιωματικά αποκτούν χαρακτήρα κεντρικής πολιτικής μάχης, οι εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση είναι εξίσου απαραίτητο να στείλουν μήνυμα καταδίκης της κυβέρνησης και των μνημονίων της άγριας λιτότητας.
Σε αυτή την αναμέτρηση δεν θα αντιπαρατεθούν οι «ικανοί» και οι «ανεξάρτητοι» κάθε τοπικής κοινωνίας, όπως προκλητικά προπαγανδίζουν τα στελέχη των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και οι παραφυάδες τους, αλλά θα παλέψουν διαφορετικές κοινωνικές δυνάμεις και οι πολιτικοί εκφραστές των συμφερόντων τους.
Γι’ αυτό και τα χαρακτηριστικά των παρατάξεων, οι συμμαχίες, ο προγραμματικός λόγος και οι υποψήφιοι δήμαρχοι της Αριστεράς (πόσο μάλλον αν εκλεγούν) πρέπει να αντανακλούν την αποφασιστικότητα για σύγκρουση με αντιλήψεις «διαχείρισης» και υποταγής στην κεντρική εξουσία, μακριά από την εκλογικίστικη προσέγγιση «λαμπερών» προσώπων, που θολώνουν τον κεντρικό πολιτικό στόχο της ανατροπής και της ανάδειξης της κυβέρνησης της Αριστεράς.
Δημοτικές κινήσεις που χτίστηκαν ή προέκυψαν πρόσφατα μέσα από το κίνημα αντίστασης και αλληλεγγύης και αποτελούνται από τους αγωνιστές-τριες, που έδωσαν και δίνουν καθημερινές μάχες στα χρόνια της μνημονιακής λαίλαπας, είναι αυτές που μπορούν να ενώσουν τις δυνάμεις της κοινωνικής και πολιτικής Αριστεράς. Αυτές οι κινήσεις αποτελούν την καλύτερη εγγύηση για την ανάδειξη των ριζοσπαστικών χαρακτηριστικών του ΣΥΡΙΖΑ και συνδυασμών με σαφές αντιμνημονιακό, αντικαλλικρατικό και αντιφασιστικό στίγμα.
Όλο αυτό το πολύτιμο δυναμικό ανθρώπων που βρίσκεται στην πρώτη γραμμή των εργατικών αγώνων στους δήμους και αλλού. Που εναντιώνεται στην φοροεπιδρομή και τα χαράτσια. Που υπερασπίζεται τις δομές δημόσιας υγείας και τους δημόσιους χώρους. Που δημιουργεί επιτροπές αγώνα και δίκτυα αλληλεγγύης. Που πολεμάει το φασισμό και το ρατσισμό, είναι ο κόσμος που χρειαζόμαστε όσο τίποτε άλλο για μια νικηφόρα έκβαση στις τοπικές εκλογές. Ειδικά αν έχουμε συνομολογήσει ότι η πορεία προς αυτές είναι τμήμα των συλλογικών αγώνων για την ανατροπή του Σαμαρά, την κατάργηση των μνημονίων και την εφαρμογή ενός άμεσου ριζοσπαστικού σχεδίου ικανοποίησης των εργατικών-λαϊκών αναγκών.
Στη συγκυρία της πολιτικής κρίσης, που μεγάλα τμήματα του πληθυσμού κοιτούν προς τα αριστερά, νιώθοντας αποστροφή για τα ψέματα, την υποκρισία και τις πρακτικές του αστικού πολιτικού προσωπικού, δεν είναι δυνατόν μέσα από τα σχήματα του ΣΥΡΙΖΑ να «ξεπλένονται» πρόσωπα που άσκησαν εξουσία σε κεντρικό ή τοπικό επίπεδο ή να νομιμοποιούνται παλαιοκομματικές συνήθειες που έχουν καταδικαστεί στη συνείδηση της κοινωνίας.
Συγχρόνως, δεν είναι δυνατόν οι παραδόσεις και ο αξιακός κώδικας της Αριστεράς, που εμπεριέχουν την ανοιχτή-δημοκρατική λειτουργία «από τα κάτω» και τις συλλογικές διαδικασίες, να αντικαθίστανται από τις «άνωθεν επιλογές» κάποιων «φωτισμένων ηγεσιών», που προχωρούν σε επιλογές υποψηφίων με κριτήρια «αναγνωρισιμότητας», χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η γνώμη των μελών (όπως για παράδειγμα στην Αθήνα με την Ανοιχτή Πόλη, υπόδειγμα αυτοδιοικητικής παράταξης με μαχητική και πολύμορφη δράση τόσο στο δημοτικό συμβούλιο όσο και στο κίνημα).
Όποια δημοτική αρχή εκλεγεί με την στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί παρά να μετατραπεί σε συντονιστή των διεκδικητικών αγώνων και της κοινωνικής αλληλεγγύης σε κάθε περιοχή. Να αντισταθεί στις απολύσεις των εργαζομένων στους ΟΤΑ, στο ξεπούλημα των δημόσιων αγαθών και των ελεύθερων χώρων και να εξασφαλίσει αξιοπρεπείς κοινωνικές υπηρεσίες για τους δημότες.
Θα πρέπει να διευρύνει την ενεργή συμμετοχή των κατοίκων κάθε πόλης με νέους θεσμούς τοπικής οργάνωσης, όπως οι επιτροπές γειτονιάς και οι λαϊκές συνελεύσεις. Ιδιαίτερα αν μια τέτοια διοίκηση είναι «προαναγγελία» σήμερα και στήριγμα αύριο της κυβέρνησης της Αριστεράς.
