Το editorial της Εργατικής Αριστεράς που κυκλοφορεί (φύλλο Νο 464)

Με το δεύ­τε­ρο κύμα της παν­δη­μί­ας να συ­νε­χί­ζει να δεί­χνει τα δό­ντια του, ενώ η ανε­πάρ­κεια των κυ­βερ­νη­τι­κών επι­λο­γών για τον έλεγ­χό της κο­στί­ζει κα­θη­με­ρι­νά εκα­το­ντά­δες αν­θρώ­πι­νες ζωές. Η κυ­βέρ­νη­ση δεν έχει κα­νέ­να σχέ­διο για την αντι­με­τώ­πι­ση της παν­δη­μί­ας, φτά­νο­ντας το ΕΣΥ στα όρια του, αρ­νού­με­νη να το ενι­σχύ­σει ου­σια­στι­κά, με τα τρα­γι­κά απο­τε­λέ­σμα­τα που βλέ­που­με ει­δι­κά στη Βό­ρεια Ελ­λά­δα και τη Θεσ­σα­λο­νί­κη. Αντί για ου­σια­στι­κή και γεν­ναία ενί­σχυ­ση του ΕΣΥ σε όλα τα επί­πε­δα, χρυ­σο­πλη­ρώ­νει ιδιώ­τες για­τρούς και κλι­νι­κάρ­χες για να «μπα­λώ­σει» τρύ­πες, μοι­ρά­ζο­ντας «κα­θρε­φτά­κια στους ιθα­γε­νείς» για τα εμ­βό­λια που θα έρ­θουν. Άγνω­στο το πότε και άγνω­στο προς το παρόν το τί­μη­μα που θα πλη­ρω­θεί για τα απα­ραί­τη­τα εμ­βό­λια. Μέχρι τότε όμως;

Η νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρη προ­σή­λω­ση της κυ­βέρ­νη­σης είναι πα­ροι­μιώ­δης. Μπρο­στά σε μια πρω­το­φα­νή υγειο­νο­μι­κή κρίση (και με μία οι­κο­νο­μι­κή κρίση που ξε­δι­πλώ­νε­ται τα­χύ­τα­τα), η κυ­βέρ­νη­ση επι­λέ­γει να μην ενι­σχύ­σει τις δα­πά­νες για την κά­λυ­ψη των κοι­νω­νι­κών ανα­γκών, αφή­νο­ντας την πλειο­ψη­φία της κοι­νω­νί­ας κυ­ριο­λε­κτι­κά στην τύχη της. Το προ­σχέ­διο του προ­ϋ­πο­λο­γι­σμού που θα φέρει για ψή­φι­ση η κυ­βέρ­νη­ση είναι απο­κα­λυ­πτι­κό: Κατά 572 εκα­τομ­μύ­ρια ευρώ θα μειω­θούν οι δα­πά­νες για τη δη­μό­σια υγεία σε σχέση με τον προη­γού­με­νο χρόνο, τη στιγ­μή που η Ελ­λά­δα κα­τα­γρά­φε­ται από τον ΟΟΣΑ στη προ­τε­λευ­ταία θέση ως προς τις δα­πά­νες για την υγεία εν μέσω παν­δη­μί­ας.

Ακόμα και τα επι­δό­μα­τα που δί­νο­νται στους/ις ερ­γα­ζό­με­νους/ες, είναι μόνο μια κί­νη­ση απο­φυ­γής μίας ξαφ­νι­κής και μα­ζι­κής φτω­χο­ποί­η­σης ση­μα­ντι­κού τμή­μα­τος του πλη­θυ­σμού και αυτό βέ­βαια προ­σω­ρι­νά, κα­θό­τι κα­νείς δε δια­σφα­λί­ζει ότι δε θα χα­θούν θέ­σεις ερ­γα­σί­ας.

Η πο­λι­τι­κή αντι­με­τώ­πι­ση της κυ­βέρ­νη­σης συ­νί­στα­ται πρα­κτι­κά σε μέτρα απα­γό­ρευ­σης, πε­ριο­ρι­σμών, προ­στί­μων και αυ­ταρ­χι­σμού. Τον τε­λευ­ταίο μήνα μά­λι­στα, ο κυ­βερ­νη­τι­κός αυ­ταρ­χι­σμός και η κα­τα­στο­λή έχουν ξε­πε­ρά­σει κάθε όριο, απα­γο­ρεύ­ο­ντας συ­να­θροί­σεις σε όλη την επι­κρά­τεια με το πρό­σχη­μα της προ­στα­σί­ας από την παν­δη­μία, τόσο στις 17 Νο­έμ­βρη όσο και στις 6 Δε­κέμ­βρη, πα­ρα­βιά­ζο­ντας το συ­νταγ­μα­τι­κά κα­το­χυ­ρω­μέ­νο δι­καί­ω­μα στην πο­λι­τι­κή δράση. Ακόμα και στις 25 Νο­έμ­βρη, ημέρα για την εξά­λει­ψη της βίας κατά των γυ­ναι­κών, η αστυ­νο­μία απα­γό­ρευ­σε συμ­βο­λι­κή συ­γκέ­ντρω­ση φε­μι­νι­στριών στο Σύ­νταγ­μα, συλ­λαμ­βά­νο­ντάς τες.

Σε κάθε πε­ρί­πτω­ση οι συμ­με­τέ­χο­ντες στις κι­νη­το­ποι­ή­σεις τη­ρού­σαν όλα τα απα­ραί­τη­τα υγειο­νο­μι­κά μέτρα (σε αντί­θε­ση με την αστυ­νο­μία). Είναι κα­θα­ρό, πως με πρό­σχη­μα την παν­δη­μία, προ­σπα­θούν να επι­βάλ­λουν γε­νι­κό σιω­πη­τή­ριο στις αντι­στά­σεις και στους αγώ­νες, απα­γο­ρεύ­ο­ντας συ­γκε­ντρώ­σεις και μοι­ρά­ζο­ντας πρό­στι­μα και συλ­λή­ψεις με το τσου­βά­λι. Η επι­λο­γή αυτή όμως μέχρι στιγ­μής έχει αντι­με­τω­πί­σει την απο­φα­σι­στι­κό­τη­τα ενός ση­μα­ντι­κού τμή­μα­τος της Αρι­στε­ράς και του κι­νή­μα­τος, με πο­λύ­μορ­φες δρά­σεις στις πό­λεις και στις γει­το­νιές.

Παρά την κα­τα­κραυ­γή για τον αυ­ταρ­χι­σμό της, η κυ­βέρ­νη­ση φαί­νε­ται απο­φα­σι­σμέ­νη να ανα­βαθ­μί­σει πε­ραι­τέ­ρω την κα­τα­σταλ­τι­κή θω­ρά­κι­ση του κρά­τους. Μετά τις πα­νά­κρι­βες αγο­ρές νέων δα­κρυ­γό­νων και εξαρ­τύ­σε­ων για τις μο­νά­δες των ΜΑΤ, μετά και τις προ­σλή­ψεις για την επα­να­σύ­στα­ση της ομά­δας ΔΡΑΣΗ με τους μη­χα­νο­κί­νη­τους τρα­μπού­κους, σχε­διά­ζει και 1000-1500 προ­σλή­ψεις αστυ­νο­μι­κών για την ίδρυ­ση σώ­μα­τος πα­νε­πι­στη­μια­κής αστυ­νο­μί­ας. Την ίδια στιγ­μή αρ­νεί­ται πει­σμα­τι­κά να προ­χω­ρή­σει στις μα­ζι­κές προ­σλή­ψεις που έχει ανά­γκη, όχι μόνο η δη­μό­σια υγεία αλλά και η παι­δεία και εν γένει οι το­μείς του κοι­νω­νι­κού κρά­τους –ή τε­λο­σπά­ντων ό,τι έχει απο­μεί­νει από αυτό.

Το άλλο απο­κα­λυ­πτι­κό ση­μείο του προ­ϋ­πο­λο­γι­σμού είναι οι «αμυ­ντι­κές» δα­πά­νες. Φι­λο­μι­λι­τα­ρι­στι­κά σάιτ θριαμ­βο­λο­γούν για το γε­γο­νός ότι οι «αμυ­ντι­κές» δα­πά­νες θα αυ­ξη­θούν κατά 61.7%, αγ­γί­ζο­ντας τα 5,5 δισ. ευρώ. Το αντί­στοι­χο ποσό για τη δη­μό­σια υγεία δεν ξε­περ­νά­ει τα 4,2 δισ. ευρώ. Τα «λε­φτό­δε­ντρα» της κυ­βέρ­νη­σης έχουν «φρού­τα» μόνο για την αστυ­νο­μία και το στρα­τό (και τις με­γά­λες επι­χει­ρή­σεις βε­βαί­ως), αλλά όχι για τις ανά­γκες της κοι­νω­νί­ας. Μέσα στον προ­ϋ­πο­λο­γι­σμό εντάσ­σο­νται και οι προ­σλή­ψεις 6.000 Επαγ­γελ­μα­τιών Οπλι­τών (ΕΠΟΠ) μέσα στους επό­με­νους μήνες. Επι­πλέ­ον, έχει ξα­να­μπεί στο τρα­πέ­ζι και η αύ­ξη­ση της στρα­τιω­τι­κής θη­τεί­ας.  Η νε­ο­λαία, που συ­στη­μα­τι­κά στο­χο­ποιεί­ται από την κυ­βέρ­νη­ση, χρειά­ζε­ται λοι­πόν να στρα­τεύ­ε­ται στα 18 και για πε­ρισ­σό­τε­ρο καιρό. Μετά το σχο­λείο οι νέοι πρέ­πει να «εκ­παι­δευ­τούν» στη στρα­τιω­τι­κή πει­θαρ­χία πριν σπου­δά­σουν ή δου­λέ­ψουν, ως ένα απα­ραί­τη­το στά­διο κοι­νω­νι­κο­ποί­η­σης μέσω της πει­θάρ­χη­σης.

Τη μι­λι­τα­ρι­στι­κή αυτή στρο­φή είχε ανα­κοι­νώ­σει ο Μη­τσο­τά­κης ήδη από τη ΔΕΘ. Αυτό που τα νού­με­ρα του προ­ϋ­πο­λο­γι­σμού δεν απο­κα­λύ­πτουν, αλλά το κά­νουν επαρ­κώς τα φι­λο­κυ­βερ­νη­τι­κά Μέσα, είναι το μα­κρο­πρό­θε­σμο σχέ­διο για τις εξο­πλι­στι­κές δα­πά­νες, το οποίο απλώ­νε­ται στα επό­με­να πέντε χρό­νια. Συ­γκε­κρι­μέ­να η κυ­βέρ­νη­ση θα αγο­ρά­σει 18 πο­λε­μι­κά αε­ρο­σκά­φη Rafale κό­στους 5 δισ. ευρώ, 4 φρε­γά­τες τύπου MMSC (με επι­χει­ρη­σια­κή δυ­να­τό­τη­τα στην Ανα­το­λι­κή Με­σό­γειο) και αντι­τορ­πι­λι­κά κό­στους 3 δισ. ευρώ, αλλά και πυ­ραύ­λους Meteor με κό­στος πε­ρί­που 500 εκ. ευρώ.

Τα ίδια φι­λο­κυ­βερ­νη­τι­κά Μέσα που απο­κα­λύ­πτουν τις προ­θέ­σεις της κυ­βέρ­νη­σης αλλά και φι­λο­μιλ­τα­ρι­στι­κά σάιτ, υπο­γραμ­μί­ζουν ότι πλέον, οι ένο­πλες δυ­νά­μεις της χώρας θα μπο­ρούν να παί­ξουν ενερ­γη­τι­κό (και άρα επι­θε­τι­κό) ρόλο όχι μόνο στο Αι­γαίο αλλά σε όλη την Ανα­το­λι­κή Με­σό­γειο. Τα συ­γκε­κρι­μέ­να αε­ρο­σκά­φη και οι συ­γκε­κρι­μέ­νες φρε­γά­τες δεν ται­ριά­ζουν για μια αμυ­ντι­κή πο­λι­τι­κή στην «κλει­στή» θά­λασ­σα του Αι­γαί­ου. Αξιο­ποιώ­ντας την πιο μα­κρό­συρ­τη κρίση με την Τουρ­κία των τε­λευ­ταί­ων δε­κα­ε­τιών, αλλά και την άρση διά­φο­ρων οι­κο­νο­μι­κών πε­ριο­ρι­σμών λόγω της παν­δη­μί­ας, με­τα­τρέ­πει το ελ­λη­νι­κό κρά­τος σε «αστα­κό», για να απο­φευ­χθεί υπο­τί­θε­ται ένα πο­λε­μι­κό επει­σό­διο.

Όμως όσο προ­ε­τοι­μά­ζε­σαι για ένα πι­θα­νό πο­λε­μι­κό επει­σό­διο, τόσο το προ­κα­λείς. Όταν παί­ζεις με τη φωτιά… μπο­ρεί και να καείς. Η κούρ­σα των εξο­πλι­στι­κών προ­γραμ­μά­των και από τις δύο με­ριές του Αι­γαί­ου έχει γο­να­τί­σει τους λαούς για να κά­νουν πάρτι οι διε­θνείς έμπο­ροι όπλων. Για να στα­μα­τή­σει αυτή η τρέλα και να μπει στοπ στις πο­λε­μι­κές προ­ε­τοι­μα­σί­ες είναι απα­ραί­τη­το να μη δοθεί ούτε ένα ευρώ σε νέα όπλα, σε πα­να­κρι­βά πο­λε­μι­κά αε­ρο­σκά­φη και φρε­γά­τες. Να εξο­πλί­σου­με τα νο­σο­κο­μεία και τα σχο­λεία, και όχι το στρα­τό.

Η ρι­ζο­σπα­στι­κή-αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή Αρι­στε­ρά και το μα­ζι­κό κί­νη­μα μπο­ρεί να κάνει αυτή την πο­λι­τι­κή αιχ­μη­ρή μέσα στους χώ­ρους δου­λειάς, στα σχο­λεία, στα νο­σο­κο­μεία, στις σχο­λές, στις γει­το­νιές. Όλο το πο­λι­τι­κό σύ­στη­μα συ­ναι­νεί επί της ου­σί­ας στις υπέ­ρο­γκες στρα­τιω­τι­κές δα­πά­νες και στο νέο εξο­πλι­στι­κό πρό­γραμ­μα που έχει δρο­μο­λο­γή­σει η κυ­βέρ­νη­ση. Αυτή η πο­λι­τι­κή πρέ­πει να βρει ισχυ­ρή αντί­στα­ση.

ea.​jpg