''… εγώ δεν παραδέχθηκα την ήττα''

‘’Συ­ναι­σθα­νό­με­νη πλή­ρως την πίεση των συ­ντρό­φων μου βου­λευ­τών, αφού μία άλλη στιγ­μή, πριν πέντε χρό­νια, ένιω­θα την ίδια πίεση προ­κει­μέ­νου να συ­ναι­νέ­σω στην πρώτη "σω­τη­ρία" της Ελ­λά­δας, θέ­λη­σα να δη­μο­σιο­ποι­ή­σω τη θέση μου, μετά την ψη­φο­φο­ρία στην Βουλή.

Η συμ­φω­νία που ψη­φί­στη­κε χτες, απο­τε­λεί όχι μόνον τα­κτι­κή, αλλά και στρα­τη­γι­κή ήττα της πρώ­της κυ­βέρ­νη­σης με κορμό την Αρι­στε­ρά.
Τη με­τα­τρέ­πει στην τέ­ταρ­τη, από το 2010, μνη­μο­νια­κή κυ­βέρ­νη­ση και αυτό, απο­τε­λεί βαριά ιστο­ρι­κή στρέ­βλω­ση, βαριά ιδε­ο­λο­γι­κή ανω­μα­λία, βαρύ πο­λι­τι­κό πλήγ­μα.

Ο πρω­θυ­πουρ­γός επι­κα­λέ­στη­κε έναν ωμό εκ­βια­σμό ανά­με­σα στην απο­δο­χή αυτής της συμ­φω­νί­ας και την κα­τα­στρο­φή του λαού. Κι όπως ο ίδιος πα­ρα­δέ­χθη­κε οι "λάθος εκτι­μή­σεις" τον οδή­γη­σαν σε από­λυ­τη ανε­τοι­μό­τη­τα, σε μη επε­ξερ­γα­σία ενός σχε­δί­ου δια­φυ­γής, με απο­τέ­λε­σμα να υπο­κύ­ψει σε αυτόν τον εκ­βια­σμό.

Επει­δή είναι ολο­φά­νε­ρο ότι όταν ένας εκ­βια­σμός απο­δί­δει, επα­να­λαμ­βά­νε­ται.
Επει­δή το πρό­γραμ­μα, το οποίο κα­θο­μο­λο­γία του πρω­θυ­πουρ­γού δεν βγαί­νει, είναι βέ­βαιο ότι θα οδη­γή­σει πολύ σύ­ντο­μα σε ένα νέο πα­ρό­μοιο ή χει­ρό­τε­ρο εκ­βια­σμό, αρ­νού­μαι να χα­ρί­σω την κυ­βέρ­νη­ση, την Αρι­στε­ρά αλλά και το με­γα­λειώ­δες ΟΧΙ του λαού μας, στους εκ­βια­στές.

Καλώ τον Πρω­θυ­πουρ­γό από σή­με­ρα κιό­λας με την πλήρη γνώση που απέ­κτη­σε -και αυτός και οι στε­νοί του συ­νερ­γά­τες- γύρω από τις απάν­θρω­πες με­θο­δεύ­σεις του διευ­θυ­ντη­ρί­ου της Ευ­ρώ­πης, δη­λα­δή γύρω από την αν­θρω­πο­φά­γα φύση του νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμού, να εγκα­τα­λεί­ψει τις με­τα­φυ­σι­κές βε­βαιό­τη­τες που μας οδή­γη­σαν έως εδώ.

Τον καλώ τόσο μέσα στα ασφυ­κτι­κά πλαί­σια αυτής της συμ­φω­νί­ας, αλλά κυ­ρί­ως έξω από αυτά τα πλαί­σια, να φανεί ρε­α­λι­στής.
Να ορ­γα­νώ­σει, να σχε­διά­σει και να υλο­ποι­ή­σει άμεσα το σχέ­διο εκεί­νο που θα θω­ρα­κί­σει την κυ­βέρ­νη­ση, την Αρι­στε­ρά και κυ­ρί­ως την κοι­νω­νία μας απέ­να­ντι στο βέ­βαια επερ­χό­με­νο νέο εκ­βια­σμό.
Τούτο απο­τε­λεί ιστο­ρι­κή ανα­γκαιό­τη­τα και υπε­ρώ­ρι­μη πο­λι­τι­κή δυ­να­τό­τη­τα.

Ο άμε­σος και χωρίς εκ­πτώ­σεις έλεγ­χος των δια­πλε­κό­με­νων ΜΜΕ, ο έλεγ­χος και η εξυ­γί­αν­ση του σκο­τει­νού τρα­πε­ζι­κού συ­στή­μα­τος (βλέπε ΚτΕ, Εθνι­κή, eurobank κτλ), η επι­λο­γή συ­νερ­γα­τών που δε θα μας συ­ντρί­ψουν ξανά στα βρά­χια των αφε­λών εκτι­μή­σε­ων και της λαν­θα­σμέ­νης ανά­γνω­σης των ευ­ρω­παϊ­κών συ­σχε­τι­σμών, ο σε­βα­σμός της ηθι­κής – πο­λι­τι­κής επι­λο­γής των 38 συ­ντρό­φων βου­λευ­τών, η επα­να­λει­τουρ­γία του κόμ­μα­τος και των συλ­λο­γι­κών του ορ­γά­νων, η υπεύ­θυ­νη πε­ρι­γρα­φή του εναλ­λα­κτι­κού σχε­δί­ου στο λαό μας, η δυ­να­μι­κή διεκ­δί­κη­ση των πο­λε­μι­κών απο­ζη­μειώ­σε­ων, η σε κάθε δυ­να­τό επί­πε­δο αξιο­ποί­η­ση των προ­κα­ταρ­κτι­κών συ­μπε­ρα­σμά­των της Επι­τρο­πής Αλή­θειας και η ει­λι­κρι­νής – και όχι προ­σχη­μα­τι­κή – υπο­στή­ρι­ξη για τη συ­νέ­χι­ση των ερ­γα­σιών της είναι με­ρι­κά από αυτά που από χτες έπρε­πε ήδη να είναι η ατζέ­ντα του Αλέξη Τσί­πρα.

Σε αυτή του την προ­σπά­θεια -και στο βαθμό που θα την κα­τα­βά­λει- θα τον στη­ρί­ξω με όλες μου τις δυ­νά­μεις, από τη θέση μου ως ευ­ρω­βου­λευ­τής. Είναι επί­σης αυ­το­νό­η­το ότι συμ­με­τέ­χω ενερ­γά στον αγώνα του λαού μας, των κι­νη­μά­των και της νε­ο­λαί­ας μας, ώστε να απο­τρέ­ψω την ψή­φι­ση των επα­χθών εφαρ­μο­στι­κών νόμων που θα ακο­λου­θή­σουν την επο­νεί­δι­στη συμ­φω­νία, ώστε να μην «ξε­πλυ­θούν» αυτοί που επί πολλά χρό­νια με πρά­ξεις και πα­ρα­λεί­ψεις προ­ε­τοί­μα­σαν το συ­ντε­λε­σμέ­νο από το 2010 έγκλη­μα κατά του λαού μας.

Σύ­ντρο­φε Πρό­ε­δρε "… εγώ δεν πα­ρα­δέ­χθη­κα την ήττα" , πε­ρι­μέ­νω από σή­με­ρα κιό­λας να σώ­σεις τα «κρυμ­μέ­να τι­μαλ­φή» μας.
Αύριο θα είναι αργά! ‘’