Εγώ, Εγώ, Εγώ, Εγώ, Εγώ ...

1. Δεν υπήρ­χε, ούτε υπάρ­χει plan B. Μο­νό­δρο­μος. Κάτι μου θυ­μί­ζει αυτή η το­πο­θέ­τη­ση.
2. Η χώρα χρειά­ζε­ται έναν ηγέτη, "ΑΥΤΟΝ που δεν θα πα­ραι­τη­θεί", ούτε "θα δρα­πε­τεύ­σει". Κάτι, κά­ποιον μου θύ­μι­σε αυτή η το­πο­θέ­τη­ση.
3. Είναι αυ­τα­πά­τη να πι­στεύ­ει κα­νείς ότι μπο­ρεί το δίκιο να στα­θεί απέ­να­ντι στη δύ­να­μη των ισχυ­ρών. Αυτό κι αν κάτι μου θυ­μί­ζει.
4. Η ασφά­λεια του τρα­πε­ζι­κού συ­στή­μα­τος (νού­με­ρα, αριθ­μοί, κι άλλα νού­με­ρα) έχει εξα­σφα­λι­σθεί. 
5. Η ασφά­λεια των ερ­γα­ζο­μέ­νων, των ανέρ­γων, των φτω­χών, των συ­ντα­ξιού­χων, θα εξα­σφα­λι­σθεί σε βάθος 30ε­τί­ας.
6. Πρέ­πει να ενι­σχύ­σου­με τις κοι­νω­νι­κές δομές. Δεν άκου­σα κάτι για τις Δη­μό­σις δομές Υγεί­ας-Πρό­νοιας. (Μάλ­λον, δεν χρειά­ζο­νται προ­στα­σία).
7. ΕΓΩ, ΕΓΩ, ΕΓΩ, ΕΓΩ, ΕΓΩ, ............ Που­θε­νά ο λαός, το κί­νη­μα, το κόμμα, η μα­ζι­κή δράση, η τα­ξι­κή πάλη. ΠΟΥ­ΘΕ­ΝΑ. (αλλά ξέ­χα­σα: "είμαι μί­ζε­ρη, κα­κο­προ­αί­ρε­τη και γκρι­νιά­ρα. Και, κυ­ρί­ως, ιδε­ο­λη­πτι­κή").
Σή­με­ρα έχει απερ­γία. Το από­γευ­μα έχει συ­γκέ­ντρω­ση στο Σύ­νταγ­μα. Κρα­τά­με όρθια τα Νο­σο­κο­μεία, τους συ­να­δέλ­φους μας, τους συ­ντρό­φους και τις συ­ντρό­φισ­σές μας και συ­νε­χί­ζου­με να πα­λεύ­ου­με για το δίκιο. 
Αυτό, δη­λα­δή, που κά­νου­με όλη μας τη ζωή.