Με επίκεντρο τις ΗΠΑ
Ο Τραμπ επίδοξος δικτάτορας; Εμφύλιος στις ΗΠΑ;Τώρα δεν το λέμε πια μόνο εμείς εδώ και τουλάχιστον δυο χρόνια, χωρίς περίπου κανείς να μας πιστεύει, αλλά το λέει ακόμα και ο...Τζό Μπάϊντεν που φτάνει να προειδοποιεί δημόσια ότι ο Τραμπ δεν πρόκειται να εγκαταλείψει τον Λευκό Οίκο “οικειοθελώς”. Και το λένε ακόμα πειστικότερα χιλιάδες Αμερικανοί πολίτες που, σκεπτόμενοι πρακτικότερα, οργανώνονται και προετοιμάζουν από τώρα “μαζικές κινητοποιήσεις” για να κάνουν τον Τραμπ να σεβαστεί με το ζόρι το αποτέλεσμα των εκλογών του Νοεμβρίου! (1)
Και επίσης, οι ΗΠΑ επίκεντρο της παγκόσμιας ταξικής σύρραξης; Τα αμερικανικά λαϊκά και κοινωνικά κινήματα αγωνιστικό παράδειγμα, πηγή έμπνευσης και ατμομηχανή που τραβάει έξω από τα λασπόνερα της αδράνειας και της ηττοπάθειας τους Ευρωπαίους από κάτω; Τώρα πια τέτοιες… “ουτοπίες” και “ευσεβείς πόθοι” δεν διατυπώνονται μόνο από κάποιους “αιθεροβάμονες διεθνιστές” σαν του λόγου μας, αλλά έμπρακτα από τις εκατοντάδες χιλιάδες και τα εκατομμύρια ανθρώπους που εμπνέονται από τις ιστορικές βόρειο-αμερικανικές κινητοποιήσεις αυτών των ημερών(2) και διαδηλώνουν σε ολάκερο τον κόσμο, από την Αυστραλία και τη Νότια Αφρική μέχρι τη Βρετανία και τη Λωρίδα της Γάζας και από την Ιαπωνία και τη Βραζιλία μέχρι τη Γαλλία και τη Γερμανία!
Ο λόγος λοιπόν για αυτό το πλανητικό κίνημα που, ενώ εμπνέεται και παραδειγματίζεται από το αμερικανικό, δεν περιορίζεται στην -πάντως εντελώς απαραίτητη και ζωογόνα- διεθνιστική του αλληλεγγύη, αλλά κάνει κάτι παραπάνω: Εκμεταλλεύεται την ιστορική ευκαιρία που του προσφέρει το αμερικανικό αγωνιστικό παράδειγμα για να αναδείξει τα (φλέγοντα και χρονίζοντα) δικά του ντόπια προβλήματα απέναντι στους δικούς του ντόπιους ταξικούς αντιπάλους, προκειμένου να δημιουργήσει το δικό του ντόπιο μαζικό κίνημα και τους δικούς του ντόπιους ευνοϊκούς συσχετισμούς δυνάμεων! Και ομολογουμένως, το πετυχαίνει πέρα από κάθε προσδοκία, οξύνοντας σε απίστευτο βαθμό την κρίση των από πάνω, ενώ ταυτόχρονα κινητοποιεί τις κοινωνικές πρωτοπορίες και αποκαλύπτει στα μάτια των μαζών τους μηχανισμούς της ταξικής τους κακοδαιμονίας και καταπίεσης.
Τρανό παράδειγμα τα διαδραματιζόμενα τις τελευταίες μέρες σε δυο δυτικοευρωπαϊκές χώρες, στη Γαλλία και στο Βέλγιο, που βλέπουν τις διαδηλώσεις αλληλεγγύης στους αντιρατσιστές των ΗΠΑ να μετεξελίσσονται ακαριαία σε πρωτοφανές νεολαιίστικο μαζικό κίνημα ενάντια στη ντόπια αστυνομική βία, στο ντόπιο ρατσισμό και στα ντόπια παλιά και νέα αποικιοκρατικά εγκλήματα. Με άμεση συνέπεια όχι μόνο να πυροδοτούνται πολιτικές κρίσεις διαστάσεων, αλλά και “υπαρξιακές” κρίσεις των από πάνω καθώς αποκαλύπτεται ότι ο σημερινός ρατσισμός τους έχει άμεση και οργανική σχέση με την -πάντα συγκαλυμμένη και ατιμώρητη- χθεσινή ασύλληπτη απάνθρωπη βαρβαρότητα των προγόνων τους…
Στη Γαλλία λοιπόν, όλα άρχισαν όταν η επιτροπή που ζητά μάταια, εδώ και τέσσερα χρόνια, δικαιοσύνη για το φόνο του νεαρού μαύρου Ανταμά Τραορέ από αστυνομικούς, κάλεσε στις 2 Ιουνίου σε διαδήλωση έξω από το Δικαστικό μέγαρο του Παρισιού με το εύγλωττο σύνθημα “δικαιοσύνη για τον Φλόϊντ και τον Ανταμά”. Η ανταπόκριση ήταν τεράστια και τουλάχιστον 20.000 άνθρωποι (κατά την αστυνομία, διπλάσιοι κατά τους οργανωτές) ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα, κι αυτό παρόλο που οι συγκεντρώσεις εξακολουθούν να απαγορεύονται στη χώρα. Καθώς στις επόμενες μέρες, ανάλογες μαζικές νεολαιίστικες διαδηλώσεις ενάντια στην αστυνομική ρατσιστική βία και στο συστημικό γαλλικό ρατσισμό άρχισαν να γίνονται και σε δεκάδες άλλες γαλλικές πόλεις, η μεν κυβέρνηση δεν μπορούσε πια να κάνει ότι αγνοεί το πρόβλημα που δίχαζε τη κοινή γνώμη, η δε γαλλική αστυνομία, συνεπικουρούμενη από την ακροδεξιά και τα περισσότερα ΜΜΕ, επέλεγε ως καλύτερη άμυνα ...την επίθεση.
Η κατάσταση επιδεινώθηκε όμως ανεπανόρθωτα όταν αντιδρώντας στην κυβερνητική απόφαση να απαγορεύσει στους αστυνομικούς να κάνουν χρήση της επονομαζόμενης λαβής “του στραγγαλισμού” (de l’etranglement), με την οποία δολοφονήθηκε ο άτυχος Ανταμά αλλά και πολλοί άλλοι πολίτες αφρικανικής -και όχι μόνο- καταγωγής, οι γνωστοί για τις ακροδεξιές τους προτιμήσεις Γάλλοι αστυνομικοί προχώρησαν σε θεαματικές ενέργειες που συνιστούν κανονική αντιδημοκρατική στάση. Αφού κατάγγειλαν ότι με την απαγόρευση αυτής της λαβής... “δεν μπορούν να κάνουν πια τη δουλειά τους”!, ζήτησαν την παραίτηση του υπουργού Εσωτερικών, που μέχρι τότε τους κάλυπτε απόλυτα και έκανε όλα τα χατίρια τους ακόμα και όταν π.χ. ακρωτηρίαζαν ανεπανόρθωτα εκατοντάδες “Κίτρινα Γιλέκα” με τις πλαστικές τους σφαίρες πριν από δύο χρόνια. Και συνέχισαν διαδηλώνοντας στους δρόμους, πετώντας ομαδικά στην άσφαλτο τις χειροπέδες τους, ή χειροκροτώντας επιδεικτικά την Κα Λε Πεν όταν τους επισκέπτεται στα αστυνομικά τους τμήματα.
Η κρίση που πυροδότησε με τις παραδειγματικές κινητοποιήσεις της η “Επιτροπή Ανταμά”, ψυχή και νους της οποίας είναι η Ασσά, αδελφή του δολοφονημένου, προκαλεί ήδη νέα ρήγματα στην ήδη ετοιμόρροπη γαλλική κυβέρνηση, την ώρα που τα ΜΜΕ φτάνουν να κάνουν λόγο ακόμα και για “πληροφορίες” περί επικείμενης παραίτησης του προέδρου Μακρόν. Ταυτόχρονα, οι σχηματισμοί της αριστεράς αλλά και τα συνδικάτα υποχρεώνονται να πάρουν θέση, χωρίς πια μισόλογα, για ζητήματα κεντρικής σημασίας όπως ο ρατσισμός και η βία της γαλλικής αστυνομίας, τα δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες των πολιτών, το αποικιοκρατικό παρελθόν αλλά και παρόν του γαλλικού κράτους ειδικά στη δυτική Αφρική, τα εγκλήματά και η πολιτική λεηλασίας που εξακολουθεί να ασκεί στον Τρίτο κόσμο, με ή χωρίς τη βία του γαλλικού στρατού, κλπ. κλπ. Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι η ακραία πολιτική πόλωση, η συγκρουσιακή ατμόσφαιρα, και η δεξιά που κάνει συχνά μέτωπο με την άκρα δεξιά για να υπερασπιστούν από κοινού το “ένδοξο” γαλλικό αποικιοκρατικό παρελθόν που τολμούν να μαγαρίζουν τώρα κάποιοι “αλήτες” και “άλλα κακοποιά στοιχεία”. Κυρίως όμως, είναι ότι γεννιέται τώρα στη Γαλλία το ενωτικό, μαζικό και εξαιρετικά ριζοσπαστικό νεολαιίστικο κίνημα, που είχε ανάγκη και έψαχνε η γαλλική κοινωνία εδώ και δεκαετίες, για να ανασυγκροτήσει τις δυνάμεις της και να περάσει στην αντεπίθεση!
Στο Βέλγιο, το νέο αντιρατσιστικό κίνημα που, όπως και στη Γαλλία, διαδηλώνει με κεντρικό σύνθημα το... “Black Lives Matter”, δεν προκαλεί μεν, τουλάχιστον προς το παρόν, τη γενικευμένη πολιτική κρίση που προκαλεί στη Γαλλία, αλλά πυροδοτεί κάτι ίσως μεγαλύτερο και βαθύτερο: Μια “υπαρξιακή” κρίση της βελγικής άρχουσας τάξης, τα πλούτη της οποίας έγιναν με το αίμα και τον (απλήρωτο) ιδρώτα δεκάδων εκατομμυρίων Αφρικανών, τους απογόνους των οποίων εξακολουθεί να λεηλατεί και να καταπιέζει!
Όπως λοιπόν και παντού αλλού, αρχής γενομένης από τις Ηνωμένες Πολιτείες, το νέο αντιρατσιστικό κίνημα επιτίθεται και στο Βέλγιο στα σύμβολα του συστημικού ρατσισμού που “κοσμούν” τις πλατείες των πόλεών του. Δηλαδή, στα αγάλματα των δουλεμπόρων και λοιπών πρωτεργατών της πιο αποτρόπαιας αποικιοκρατικής καταπίεσης, που στη περίπτωση του Βελγίου φέρουν πρωτίστως το όνομα ενός από τους χειρότερους εγκληματίες κατά της ανθρωπότητας της παγκόσμιας ιστορίας: του βασιλιά Λεοπόλδου Β’ (1835-1909), που είχε ως ατομική του ιδιοκτησία το σημερινό Κονγκό, και οποίος έχει μείνει στην ιστορία για τα απίστευτα εγκλήματά του μεταξύ των οποίων τα εκατομμύρια χέρια ιθαγενών που διέταξε να κοπούν επειδή δεν δούλευαν όπως του άρεσε, καθώς και για τα 10-15 εκατομμύρια νεκρούς Κονγκολέζους δούλους του που θυσιάστηκαν στο βωμό του προσωπικού του πλουτισμού (!) μέσα από τη βάρβαρη λεηλασία της τότε κύριας πλουτοπαραγωγικής πηγής του Κονγκό, του καουτσούκ!
Όσο λοιπόν κι αν φαίνεται απίστευτο, οι αντιρατσιστές που ρίχνουν σήμερα τα αγάλματα αυτού του μέγιστου εγκληματία από τα βάθρα τους, αποκαλούνται “βάνδαλοι” και “κακοποιά στοιχεία” από το επίσημο Βέλγιο, συμπεριλαμβανομένης και της κρατικής του τηλεόρασης, που είχε την ευκαιρία να παρακολουθήσει ο γράφων. Ο λόγος απλός και διδακτικός: Η βελγική άρχουσα τάξη, που αρέσκεται να εμφανίζεται ως φιλελεύθερη, δημοκρατική, εκσυγχρονιστική και “πολιτισμένη”, κάνει τώρα μπλόκο γύρω από τον δεινοπαθούντα βασιλιά της Λεοπόλδο Β’ καθώς αισθάνεται ότι μέσα από τις αποκαλύψεις για το εγκληματικό του έργο τίθενται υπό άμεση αμφισβήτηση τα δικά της σημερινά πλούτη και η δική της σημερινή εξουσία!
Τι λοιπόν κι αν ένας Μαρκ Τουέην έλεγε για αυτό το Λεοπόλδο Β’ ότι “έχει στη συνείδησή του 10 εκατομμύρια νεκρούς”; Τι κι αν ο επίσης σύγχρονος του Σερ Κόναν Ντόϊλ (ο “εφευρέτης” του Σέρλοκ Χολμς) έγραφε ότι “Πολλοί από εμάς εδώ στην Αγγλία θεωρούμε το έγκλημα που διαπράχθηκε στην κονγκολέζικη γη από το βασιλιά Λεοπόλδο του Βελγίου και τους πιστούς του ως το μεγαλύτερο έγκλημα που καταγράφηκε ποτέ στα χρονικά της ανθρωπότητας”; Τι κι αν είναι πλήθος οι προσωπικότητες εκείνης της εποχής που χαρακτηρίζουν “ανθρωπόμορφο τέρας” τον καλό μας Λεοπόλδο, (που δημοσιοποίησε για πρώτη φορά την επιθυμία του να αποκτήσει το Βέλγιο αποικίες, με ένα τρόπο που ίσως ενδιαφέρει και τους Έλληνες: Χαράσσοντάς την πάνω σε ένα μάρμαρο που έκλεψε από την Ακρόπολη το 1860!); Η άρχουσα τάξη του Βελγίου και τα ποικίλα όργανά της, ΜΜΕ και άλλα, απαντάει όχι αναγνωρίζοντας το αμαρτωλό παρελθόν της, αλλά απειλώντας θεούς και δαίμονες, αποκαλώντας “κακοποιά στοιχεία” και ποινικοποιώντας εκείνους που “βανδαλίζουν” τα σύμβολά της ζητώντας το αυτονόητο, δηλαδή δικαιοσύνη!
Μετά από όλα αυτά, το συμπέρασμά μας είναι απλό: Ναι, το πλανητικό κίνημα που γεννιέται, με επίκεντρο τις Ηνωμένες Πολιτείες της μεγάλης ταξικής σύγκρουσης που μόλις άρχισε, ανατρέπει ήδη βεβαιότητες και ταρακουνάει εξουσίες καθώς εμπνέει και κινητοποιεί όσο ποτέ άλλοτε μια νεολαία που επειδή “δεν μπορεί να αναπνεύσει”, ψάχνει να απαλλαγεί από εκείνους που της κόβουν το οξυγόνο…
Σημειώσεις
2. Βλέπε το πρόσφατο άρθρο μας ΗΠΑ : « Now is the time !» Η τόσο αναμενόμενη ιστορική σύγκρουση μόλις ξεκίνησε!: https://www.contra-xreos.gr/arthra/1460-ipa-now-is-the-time-i-toso-anamenomeni-istoriki-sygkrousi-molis-ksekinise.html
* Όποιοι και όποιες επιθυμούν να έλθουν σε επαφή με το κλίμα που επικρατεί αυτό το καιρό στην αμερικανική κοινωνία αλλά και να πληροφορηθούν από πρώτο χέρι για τα γεγονότα και τις εξελίξεις στην κορυφή και ειδικότερα στη βάση της αμερικανικής κοινωνίας, πρέπει να γνωρίζουν ότι όλα αυτά καλύπτονται με χιλιάδες τοποθετήσεις, πληροφορίες και αναλύσεις, κείμενα, βίντεο και εικόνες των ίδιων των αμερικανικών κινημάτων, προοδευτικών οργανώσεων, και ιστοσελίδων, που ανεβαίνουν συνεχώς στο Facebook “Έυρωπαίοι για το μαζικό κίνημα του Μπέρνι Σάντερς” που επιμελούμαστε εδώ και 4 χρόνια:
https://www.facebook.com/EuropeansForBerniesMassMovement/
