Εκλογές στο Πανελλαδικό Σωματείο Εργαζομένων στην Έρευνα και την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση: Επιτυχημένα τα πρώτα βήματα προς την «ορατότητα»

Μέσα σε έναν μόλις μήνα, οι εγ­γρα­φές στο σω­μα­τείο ξε­πέ­ρα­σαν τις 600, ενώ με­γά­λη ήταν και η συμ­με­το­χή στις εκλο­γι­κές δια­δι­κα­σί­ες, καθώς πάνω από 400 ψή­φι­σαν για το ΔΣ του σω­μα­τεί­ου, τις διοι­κή­σεις των Πα­ραρ­τη­μά­των σε Πάτρα και Θεσ­σα­λο­νί­κη και τους αντι­προ­σώ­πους στα Ερ­γα­τι­κά Κέ­ντρα.

Συ­γκε­κρι­μέ­να, από τρεις έδρες κα­τέ­λα­βαν τόσο το Labour με 159 ψή­φους (κυ­ρί­ως ΝΑΡ)  όσο και η Αντί­θε­ση με 125 ψή­φους (Συ­νά­ντη­ση-Ανα­μέ­τρη­ση, ΔΕΑ, και ανέ­ντα­χτες/οι αγω­νί­στριες/ες). Ακο­λού­θη­σε το Δί­κτυο με 77 ψή­φους και δύο έδρες (ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ) και η Ελευ­θε­ρια­κή Πα­ρέμ­βα­ση με 53 ψή­φους και μία έδρα (Αυ­το­νο­μία και Αναρ­χία). Επι­πλέ­ον, δύο αντι­προ­σώ­πους θα έχει το Labour στο συ­νέ­δριο του Ε.Κ. Αθή­νας, από έναν η Αντί­θε­ση και το Δί­κτυο, ενώ από έναν αντι­πρό­σω­πο θα έχουν Labour και Αντί­θε­ση στο συ­νέ­δριο του Ε.Κ. Πά­τρας.

Η με­γά­λη αντα­πό­κρι­ση σε τόσο σύ­ντο­μο χρο­νι­κό διά­στη­μα δεν είναι απο­τέ­λε­σμα μόνο της πο­λύ­μη­νης προ­ε­τοι­μα­σί­ας ή κά­ποιων το­πι­κών προ­σπα­θειών τα προη­γού­με­να χρό­νια. Συν­δέ­ε­ται γε­νι­κό­τε­ρα με την διό­γκω­ση του κλά­δου την τε­λευ­ταία δε­κα­ε­τία αλλά και τη συσ­σώ­ρευ­ση των εμπει­ριών τόσο γύρω από τα κοινά προ­βλή­μα­τα (βλέπε άρθρο στην ΕΑ 476 και αφιέ­ρω­μα ΕΦΣΥΝ 19/12/21) όσο και από επι­μέ­ρους συλ­λο­γι­κές διεκ­δι­κή­σεις.

Το κενό που υπήρ­χε στην συν­δι­κα­λι­στι­κή ορ­γά­νω­ση του κλά­δου, έχει συσ­σω­ρεύ­σει μια με­γά­λη ποι­κι­λία ζη­τη­μά­των, από τις οι­κο­νο­μι­κές απο­λα­βές και τις ασφα­λι­στι­κές ει­σφο­ρές, μέχρι ασφυ­κτι­κές προ­θε­σμί­ες και ζη­τή­μα­τα υγιει­νής και ασφά­λειας κάτι που ήδη έγινε αντι­λη­πτό κατά τη διάρ­κεια εγ­γρα­φής μελών στο σω­μα­τείο, όταν δε­κά­δες συ­να­δέλ­φισ­σες/οι απευ­θύν­θη­καν τόσο στο σω­μα­τείο όσο και στην πα­ρά­τα­ξη Αντί­θε­ση θέ­λο­ντας να μοι­ρα­στούν εμπει­ρί­ες επι­σφά­λειας. Το επό­με­νο διά­στη­μα ένα από τα κρί­σι­μα ζη­τή­μα­τα με τα οποία θα ανα­με­τρη­θεί το σω­μα­τείο είναι  αυτή ακρι­βώς η ετε­ρο­γέ­νεια στην εμπει­ρία των συ­να­δέλ­φων/ισσών και η λε­πτο­με­ρής κα­τα­γρα­φή της, προ­κει­μέ­νου η διεκ­δί­κη­ση μιας ενιαί­ας συλ­λο­γι­κής σύμ­βα­σης να αγκα­λια­στεί από τον κλάδο και να γίνει πλα­τιά υπό­θε­ση για όλες και όλους.

Απα­ραί­τη­το εφό­διο σε αυτή την πάλη θα είναι ένα πνεύ­μα συ­ντο­νι­σμού και συ­να­δελ­φι­κό­τη­τας ανά­με­σα τόσο στις δυ­νά­μεις του σω­μα­τεί­ου, όσο και με άλλες κι­νή­σεις εντός του κλά­δου. Παρά τη δυ­σά­ρε­στη εξέ­λι­ξη με μια μικρή αλλά κρί­σι­μη με­ρί­δα συ­να­δέλ­φων και συ­να­δελ­φισ­σών να έχει προ­χω­ρή­σει σε κι­νή­σεις ίδρυ­σης μι­κρών, το­πι­κών σω­μα­τεί­ων με δια­φο­ρε­τι­κή συν­δι­κα­λι­στι­κή λο­γι­κή, δεν πρέ­πει να επι­τρέ­ψου­με αυτό να οδη­γή­σει στην απόρ­ρι­ψη του συ­ντο­νι­σμού για την ανά­δει­ξη των αι­τη­μά­των μας. Η σχέση με τα υπό­λοι­πα σω­μα­τεία και τα δευ­τε­ρο­βάθ­μια και τρι­το­βάθ­μια συν­δι­κα­λι­στι­κά όρ­γα­να θα απο­δει­χθεί επί­σης ση­μα­ντι­κό ζή­τη­μα. Όχι μόνο για τις συ­νο­λι­κό­τε­ρες μάχες που έρ­χο­νται, αλλά και για τον χα­ρα­κτή­ρα που θα πάρει το σω­μα­τείο στα πρώτα του βή­μα­τα. Αφε­νός, θα πρέ­πει να κρα­τή­σου­με μια κρι­τι­κή στάση απέ­να­ντι στη συν­δι­κα­λι­στι­κή γρα­φειο­κρα­τία και το σα­μπο­τά­ρι­σμα των αντι­στά­σε­ων των ερ­γα­ζο­μέ­νων. Αφε­τέ­ρου, δεν θα πρέ­πει να ακο­λου­θή­σου­με ένα απο­δε­δειγ­μέ­να ανα­πο­τε­λε­σμα­τι­κό μο­ντέ­λο σω­μα­τεί­ου που οχυ­ρώ­νε­ται πίσω από δε­κά­δες απο­φά­σεις και εκτε­νείς ανα­λύ­σεις για να δι­καιο­λο­γή­σει την απόρ­ρι­ψη συ­ντο­νι­σμού με άλλες δυ­νά­μεις και την άρ­νη­ση πα­ρέμ­βα­σης στο πλατύ ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα. Η ενί­σχυ­ση συ­νο­λι­κά του ερ­γα­τι­κού κι­νή­μα­τος και των κοι­νω­νι­κών κι­νη­μά­των, θα πρέ­πει να πε­ρά­σει πρώτα από την από­δει­ξη της χρη­σι­μό­τη­τας του σω­μα­τεί­ου στον κόσμο του κλά­δου. Η υπο­γρα­φή του σω­μα­τεί­ου σε κάθε κι­νη­το­ποί­η­ση και κα­ταγ­γε­λία των κυ­βερ­νη­τι­κών πο­λι­τι­κών, θα έχει νόημα και βάρος αφού πρώτα κα­τα­φέ­ρου­με να συ­σπει­ρώ­σου­με τις συ­να­δέλ­φισ­σες και τους συ­να­δέλ­φους και να συ­γκρο­τή­σου­με μια πραγ­μα­τι­κή αγω­νι­στι­κή πλειο­ψη­φία. Επι­πλέ­ον η αντι­κυ­βερ­νη­τι­κή πάλη πρέ­πει πρώτα και κύρια να περνά μέσα από τις κα­θη­με­ρι­νές μάχες που θα δίνει ο κλά­δος πα­λεύ­ο­ντας για την βελ­τί­ω­ση των συν­θη­κών ζωής και ερ­γα­σί­ας. Οι υπαρ­κτές πο­λι­τι­κές δια­φο­ρές ανά­με­σα στις πα­ρα­τά­ξεις και τα σχή­μα­τα που συμ­με­τέ­χουν στο σω­μα­τείο πρέ­πει να πε­ρά­σουν από την κα­θη­με­ρι­νή δο­κι­μα­σία του σχε­δια­σμού μα­χη­τι­κής πο­λι­τι­κής για τον κλάδο και όχι συ­γκρο­τώ­ντας μα­ξι­μα­λι­στι­κές προ­γραμ­μα­τι­κές πλατ­φόρ­μες που απο­κλεί­ουν πο­λι­τι­κές δυ­νά­μεις. Μια τέ­τοια στενή πο­λι­τι­κή οδη­γεί στη συρ­ρί­κνω­ση του σω­μα­τεί­ου κάτι το οποίο πρέ­πει με κάθε τρόπο να απο­φευ­χθεί. 

Ακόμα ένα ζή­τη­μα που αξί­ζει της προ­σο­χής μας, είναι η δια­δι­κα­σία οι­κο­δό­μη­σης συμ­μα­χιών εντός της πα­νε­πι­στη­μια­κής κοι­νό­τη­τας. Ο κλά­δος θα πρέ­πει να συ­μπο­ρευ­τεί τόσο με τους φοι­τη­τι­κούς συλ­λό­γους προ­πτυ­χια­κών, με­τα­πτυ­χια­κών και δι­δα­κτο­ρι­κών φοι­τη­τριών/ων όσο και με τους συλ­λό­γους ΔΕΠ και ιδιαί­τε­ρα τα πιο μα­χη­τι­κά τμή­μα­τα κα­θη­γη­τι­κού προ­σω­πι­κού. Με αυτή την έν­νοια στις με­γά­λες μάχες που έχου­με μπρο­στά μας, δεν βοη­θά­νε λο­γι­κές που ανα­φέ­ρο­νται στα μέλη ΔΕΠ ως «κα­θη­γη­τι­κό κα­τε­στη­μέ­νο» ή «τα­ξι­κούς αντι­πά­λους» και οι οποί­ες διαιω­νί­ζουν τη διά­σπα­ση και τους δια­χω­ρι­σμούς.

Έχο­ντας επί­γνω­ση των ιε­ραρ­χι­κών σχέ­σε­ων εξου­σί­ας που προ­φα­νέ­στα­τα δη­μιουρ­γού­νται εντός του πα­νε­πι­στη­μί­ου, χρειά­ζε­ται να εντο­πί­σου­με εκεί­να τα αι­τή­μα­τα που θα μας φέρ­νουν πιο κοντά σε όσες/ους υπε­ρα­σπί­ζο­νται το δη­μό­σιο και δω­ρε­άν χα­ρα­κτή­ρα της εκ­παί­δευ­σης και επι­χει­ρώ­ντας να πεί­σου­με όλα τα μέλη της πα­νε­πι­στη­μια­κής κοι­νό­τη­τας ότι η βελ­τί­ω­ση των συν­θη­κών ερ­γα­σί­ας για τις ερ­γα­ζό­με­νες/ους του κλά­δου απο­τε­λεί συμ­φέ­ρον για όλες/ους.   

Τα απο­τε­λέ­σμα­τα των εκλο­γών, αλλά και οι δια­δι­κα­σί­ες που με­σο­λά­βη­σαν για τη συ­γκρό­τη­ση του σω­μα­τεί­ου, ανέ­δει­ξαν ότι πράγ­μα­τι, μια κουλ­τού­ρα δια­λό­γου είναι εφι­κτή, κουλ­τού­ρα που θα επι­διώ­κει την μέ­γι­στη δυ­να­τή συ­σπεί­ρω­ση μαζί με ένα διεκ­δι­κη­τι­κό, αγω­νι­στι­κό πρό­ση­μο στην κί­νη­ση του σω­μα­τεί­ου, με την συ­να­δελ­φι­κή αντι­με­τώ­πι­ση των πο­λι­τι­κών δυ­νά­με­ων και άλλων αγω­νι­στριών/ων που συμ­με­τέ­χουν σε αυτό. 

Ωστό­σο η εμπει­ρία έδει­ξε ότι αυτό δεν είναι ακόμη κε­κτη­μέ­νο. Για τον λόγο αυτό, συ­ντρό­φισ­σες και σύ­ντρο­φοι από τη ΔΕΑ συμ­με­τεί­χα­με μαζί με άλλες συλ­λο­γι­κό­τη­τες και ανέ­ντα­χτες/ους στην από κοι­νού πα­ρέμ­βα­ση μέσω του σχή­μα­τος «Αντί­θε­ση». Παρά τις επι­μέ­ρους πο­λι­τι­κές τα­κτι­κές ή στρα­τη­γι­κές  δια­φο­ρές, θε­ω­ρού­με ότι οφεί­λου­με να δια­φυ­λά­ξου­με τη λο­γι­κή ενός «πλειο­ψη­φι­κού στην απεύ­θυν­ση» σω­μα­τεί­ου, ως όρο για την επι­τυ­χία του και την κα­τά­κτη­ση των διεκ­δι­κή­σε­ών μας. Ο δρό­μος είναι μα­κρύς, αλλά τα πρώτα βή­μα­τα ήδη έχουν γίνει για να πε­ρά­σου­με από την αο­ρα­τό­τη­τα στην ορα­τό­τη­τα.

*Ανα­δη­μο­σί­ευ­ση από την Ερ­γα­τι­κή Αρι­στε­ρά