Ψηφίζουμε-Στηρίζουμε Λάντζα Αγωνιστική Εργατική Συσπείρωση στον Επισιτισμό-Τουρισμό!
Η “βαριά” βιομηχανία
Χρόνια ακούμε πως εργαζόμαστε στην βαριά βιομηχανία της χώρας. Τι σημαίνει όμως αυτό; Στον κλάδο εργαζεται σχεδόν εως και το 17,1% στην αιχμή του (δηλαδή κατά την σεζόν) του εργατικού δυναμικού της χώρας και δραστηριοποιούνται περίπου 120.000 επιχειρήσεις, μικρές και μεγάλες. Στο διάστημα 2010-2019 μέχρι και το ξέσπασμα της πανδημίας, τα κέρδη του τουρισμού ανήλθαν στο τεράστιο ποσό των 122 δις! Η άμεση συνεισφορά του τουρισμού στο ΑΕΠ για το 2019 υπολογίζεται στο 12,5 % και εκτιμάται ότι η συνολική του προσφορά έφτανε έως και το 33,1%. Είναι λογικό για κάποιους, τότε να χαρακτηρίζουν τον τουρισμό ως “βαριά βιομηχανία της χώρας”; Η πανδημία απέδειξε το αντίθετο σε παγκόσμιο επίπεδο! Ο τρόπος εκμετάλλευσης του εργατικού δυναμικού, ο τρόπος με τον οποίο εργαζόμαστε, ασφαλιζόμαστε ή όχι, η κάθε λογής ελαστική και επισφαλής σχέση εργασίας είναι τα κύρια συστατικά του success story των επαγγελματιών του κλάδου και όχι οι σταθερές επενδύσεις στην παραγωγή, όπως γίνονται για παράδειγμα στον βιομηχανικό ή κατασκευαστικό κλάδο. Οι εργοδότες του κλάδου πλουτίζουν με απλά λόγια, επειδή εμείς δουλεύουμε σαν σύγχρονοι σκλάβοι!
Ο κλάδος στην πανδημία
Με το ξέσπασμα της πανδημίας, ο κλάδος δέχτηκε ένα ισχυρό χτύπημα. Το ποσοστό των επιχειρήσεων που μπήκαν σε αναστολή ήταν 60,2% και 82,5% στο πρώτο και το δεύτερο λοκντάουν αντίστοιχα, επηρεάζοντας 344.265 εργαζόμενους, το τρομακτικό 89,6% του συνόλου των εργαζομένων του κλάδου!
Από την πρώτη στιγμή της καραντίνας, Κυβέρνηση , Ευρωπαϊκή Ένωση και το μεγάλο τουριστικό Κεφάλαιο ( ΠΟΞ, ΞΕΕ, ΣΕΤΕ κοκ ), συνέχισαν την αντεργατική επίθεση εις βάρος της εργατικής τάξης. Μια σειρά ΠΝΠ και ΚΥΑ έβγαλαν την εργοδοσία στον Επισιτισμό-Τουρισμό άθικτη από την κρίση ενώ αντίθετα τους εργαζόμενους τους περιμέναν τα εξής: 534€, εκ περιτροπής εργασίας, πετσοκομμένα δώρα και επιδόματα με καθυστέρηση στην καταβολή τους , τσάκισμα των κλαδικών συμβάσεων, καμία εφαρμογή μέτρων υγιεινής και προστασίας κ.ά. Ακόμα μέσα στο σοκ της πανδημίας ψήφισαν το νομοσχέδιο Βρούτση-Χατζηδάκη που καταργεί το 8ωρο και κατακρεουργεί εργατικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα που κατακτήθηκαν με αγώνες αιώνων!
Η κρίση για άλλη μιά φορά μεταφέρθηκε στις πλάτες των εργαζομένων! Από την ατομική ευθύνη περάσαμε στο ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ. Μιλάμε πραγματικά για την αποκαθήλωση του θαύματος του ελληνικού τουρισμού. Στην πρώτη αναποδιά, η εργοδοσία αποποιήθηκε τις ευθύνες της ενώ με το που άνοιγε η οικονομία, μας έκλεινε τα μάτι και μας ζήταγε να βάλουμε πλάτη για να σώσουμε τον κλάδο!
Το τέλος της πανδημίας;
Καθώς πλησιάζουμε το τέλος της τουριστικής σεζόν, είναι η ώρα να βγάλουμε και κάποια συμπεράσματα. Η κυβέρνηση για άλλη μια χρονιά, άνοιξε τον τουρισμό χωρίς κανένα σχέδιο για την ασφάλεια των εργαζομένων και του λαού όπως και πέρυσι. Το μόνο που εγγυόταν την ασφάλεια μας ήταν αρχικά τα αναξιόπιστα self-test, ενώ καμία μέριμνα δεν υπήρχε από πλευρά εργοδοτών για μέτρα ατομικής προστασίας!
Παρόλα αυτά για το κεφάλαιο και την εργοδοσία η σεζόν κρίνεται επιτυχημένη. Εκτός από τα πλουσιοπάροχα πακέτα που έλαβαν οι εργοδότες από το κράτος η τουριστική κίνηση κυμάνθηκε στο 50% σε σχέση με το 2019, την πιο πετυχημένη τουριστική σεζόν των τελευταίων χρόνων. Οι πληρότητες τόσο στην Αττική όσο και στις αμιγώς τουριστικές περιοχές ήταν κοντά στα επίπεδα προ πανδημίας. Λογικό, καθώς η Ελλάδα ήταν η πλέον ελαστική χώρα όσον αφορά τα μέτρα για την είσοδο τουριστών.
Τι σημαίνε αυτό όμως για εμάς, τους εργαζόμενους στον τουρισμό και στην εστίαση; Για άλλη μια φορά η επιτυχία τους μεταφραστηκε σε απλήρωτες υπερωρίες, κομμένα ρεπό και εντατικοποίηση του εργασιμου χρόνου μας! Ειδικά φέτος, μετά από δύο lockdown, που ώθησαν μεγαλο μερίδιο του κόσμου του κλάδου να αναζητήσουν εργασία εκτός αυτού, το βάρος της επανόρθωσης της “βαριάς βιομηχανίας” έπεσε στις πλάτες λίγων! Αυτό δεν σημαίνε όμως και αυξήσεις στα μεροκάματα! Οι εργοδότες διαμαρτύρονταν πως δεν βρίσκουν σερβιτόρους και μάγειρες αλλά δεν σκέφτηκαν καν να πληρώσουν έστω τα νόμιμα!
Όσον αφορά το κομμάτι της υγείας μας, ήμασταν όλο το καλοκαίρι και συνεχιζουμε να είμαστε από τις πλέον ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, σύμφωνα με μελέτες. Το εμβόλιο ήρθε ως μια ελπίδα, αλλά μετά την αποτυχία του εμβολιαστικου προγράμματος με ξεκάθαρη ευθύνη της κυβέρνησης, γρήγορα μετατράπηκε σε μια ακόμη ευκαιρία για διαχωρισμό των εργαζομένων και εμφύλιο των φτωχών!
Θέλουν να διχάσουν τους εργαζόμενους και να δώσουν ακόμη περισσότερα δικαιώματα στους εργοδότες που θα μπορούν να έχουν πρόσβαση μέχρι και στο ιατρικό μας ιστορικό! Επιτίθενται μέχρι και στους υγειονομικούς που είναι από την πρώτη στιγμή η μόνη άμυνα μας κόντρα σε αυτήν την πανδημία. Ταυτόχρονα αποποιούνται τις ευθύνες τους, και μετακυλούν το κόστος των τεστ στους εργαζόμενους. Τα τεστ θα έπρεπε να είναι προσβάσιμα σε όλους δωρεάν, εμβολιασμενους η μη!
Η κυβέρνηση και το κεφάλαιο έχουν δείξει σε όλη την διάρκεια της καραντινας πως ο μόνος τρόπος που ξέρουν είναι η καταστολή. Από το ΕΣΥ που καταρρέει, μέχρι και την καταστροφική διαχείριση των πυρκαγιών του καλοκαιριού, κάθε “πληγή” είναι ευκαιρία για επενδύσεις και ιδιωτικοποιήσεις!
Την ίδια στιγμή τα μεγάλα αφεντικά του κλάδου ετοιμάζουν την επόμενη μέρα. Και πως να μην το κάνουν με όλα αυτά τα εργαλεία που έχουν στα χέρια τους; Νομοσχέδιο Χατζηδάκη, ΠΝΠ, ΚΥΑ και ένα κρατος έτοιμο να τους υπερασπιστεί απέναντι σε κάθε φωνή διαμαρτυρίας. Και όμως ακόμα και τώρα βγαίνουν και λένε πως θα χρειαστουν 5 χρόνια για να φτάσουν στα προηγούμενα επίπεδα. Τι σημαίνει αυτό για εμάς; Σημαίνει πως πέντε χρόνια θα ματώσουμε και θα βάλουμε πλάτη για να ξεζουμίσουν απο την εργασία μας τα όποια διαφυγόντα κέρδη καθ’ όλο το διάστημα της πανδημίας.
Πώς θα απαντήσει ο κλάδος σε αυτό; Αξίζει εδώ να δούμε πως πορευονται οι διάφορες πολιτικές-συνδικαλιστικές δυνάμεις αυτό το διάστημα.
Η συνδικαλιστική κατάσταση στον κλάδο
Ο κλάδος μας όπως και οι περισσότεροι κλάδοι τα τελευταία χρόνια διατηρεί ασθενή σχέση με τον συνδικαλισμό. Αυτή η απαξίωση του συνδικαλισμού οφείλεται κυρίαρχα στην χειραγώγηση του ίδιου του εργατικού κινήματος και των σωματείων από επαγγελματίες εργατοπατέρες που έχουν καταφέρει με την στάση τους όχι μόνο να απομακρύνουν την πλειοψηφία των εργαζομένων από τα σωματεία αλλά και να μετατρέψουν ακόμα και τις πιο μαζικές και μαχητικές οργανώσεις, σε ακίνδυνα όργανα ταξικών συμβιβασμών και πελατειακών σχέσεων με τα κόμματα που κυβερνούσαν τόσα χρόνια. Αυτή ακριβώς είναι η δράση των ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ που πρωτοστατούν και στην ομοσπονδία αλλά συμμετέχουν και στο Συνδικάτο Επισιτισμού και Τουρισμού Αττικής!
Σημαντικό ρόλο σε αυτή την διαδικασία διάλυσης του συνδικαλιστικού κινήματος έπαιξε και η γραφειοκρατική λειτουργία των σωματείων (απουσία συνελεύσεων και διαδικασιών βάσης, ταύτιση του σωματείου με το Διοικητικό συμβούλιο) που δεν επιτρέπει στην πλειοψηφία των εργαζομένων να παίρνουν μέρος σε αποφάσεις που παίρνονται όχι μόνο ερήμην τους αλλά και πολλές φορές ενάντιά τους.
Το Συνδικάτο Επισιτισμού-Τουρισμού-Ξενοδοχείων έχει να αντιμετωπίσει τον κατακερματισμό του κλάδου σε χιλιάδες μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις, την αραιή συνδικαλιστική πυκνότητα του ιδιωτικού τομέα, το περιορισμένο διάστημα εργασίας και τις ελαστικές σχέσεις, τον δεσποτισμό και την αυταρχικότητα των αφεντικών στους χώρους δουλειάς ακόμα και οργανωμένα εγκληματικά κυκλώματα. Σε αυτές τις προβληματικές πρέπει να συνυπολογίσουμε ότι το συνδικάτο επισιτισμού συσπειρώνεται στο ΠΑΜΕ, που θέτει όρια στην γείωση, στην απευθύνσή του και στις δυνατότητες του να μαζικοποιηθεί και να εκφράσει την πλειοψηφία των εργαζομένων της πόλης. Σε αυτό παίζει ρόλο και ότι συμμετέχοντας αποκλειστικά και μόνο στους αγώνες που η ηγεσία του ΠΑΜΕ θεωρεί σημαντικούς βρίσκεται πολλές φορές έξω από τις μικρές ή μεγάλες κοινωνικές συγκρούσεις που ξεσπάνε τα τελευταία χρόνια και εγκλωβίζεται στον σχεδιασμό της ΓΣΕΕ όσον αφορά την οργάνωση απεργιών κλπ όπως χαρακτηριστικά έκανε με την μεταφορα της απεργις τον Ιούνιο του τελευταίου καλοκαιριού. Θεωρούμε όμως ότι το συνδικάτο επισιτισμό είναι το μόνο που στον χώρο της Αττικής εκπροσωπεί μια κρίσιμη μάζα εργαζομένων (σχεδόν 3000 ψηφίσαν στις προηγούμενες εκλογές) και που έχει τις δυνατότητες να υποστηρίξει και με υλικούς όρους τους εργαζόμενους στον κλάδο. Διατηρώντας τον ταξικό του χαρακτήρα έδωσε σημαντικές μάχες κατα την διάρκεια της πανδημίας, ακόμα και αν αυτές παρέμεναν σε ένα πλαίσιο διεκδικητικότητας απέναντι στο Υπουργείο και στην Κυβέρνηση, χωρίς να “ζορίζουν” ουσιαστικά την εργοδοσία.
Ποιοι-ες είμαστε; Τι λέμε;
Λάντζα Αγωνιστική Εργατική Συσπείρωση: Το 2014 αγωνιστές και αγωνίστριες της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, προερχόμενοι από διαφορετικά ιδεολογικά ρεύματα, τόσο αναγιγνώσκοντας τις παραπάνω προβληματικές στις υπάρχουσες συνδικαλιστικές δομές, όσο και αναγνωρίζοντας την δυναμική εξέλιξη του κλάδου σε έναν από τους βασικούς πυλώνες της οικονομικής ζωής της χώρας( με ότι αυτό συνεπάγεται για τους όρους εργασίας) συγκρότησαν την Λάντζα Αγωνιστική Εργατική Συσπείρωση.
Αγωνιζόμαστε για τη συγκρότηση ενός άλλου, αληθινού και μαχητικού εργατικού κινήματος στηρίζοντας κάθε συνάδελφο και κάθε μάχη, χωρίς «προϋποθέσεις» και χωρίς «προαπαιτούμενα», με μοναδικό γνώμονα την υπεράσπιση των εργατικών συμφερόντων
Ενάντια στον κατακερματισμό των δικαιωμάτων μας και στον απόλυτο εργασιακό μεσαίωνα που προωθείται από Κυβέρνηση – ΕΕ – ΔΝΤ προκρίνουμε ένα εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα με επιθετική γραμμή διεκδίκησης στη βάση των εργατικών αναγκών , που θα στοχεύσει και στην επιβολή εργατικών κατακτήσεων , πέρα από τα στενά όρια που θέτουν η αστική πολιτική και το νομικό πλαίσιο που την υποστηρίζει. Ο χαρακτήρας του και η δράση του θα έχει ως κριτήριο την αντιπαράθεση με τον αστικοποιημένο συνδικαλισμό της ΠΑΣΚΕ –ΔΑΚΕ –ΣΥΡΙΖΑ που λειτουργεί σαν το μακρύ χέρι των αφεντικών, αλλά και με τη λογική των σωματείων “σφραγίδων”.
Εργατικό κίνημα στα χέρια των εργατών
Η ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος είναι κρίσιμη προϋπόθεση για να αναπτυχθούν νικηφόροι αγώνες για την ανατροπή της επίθεσης. Σήμερα χρειαζόμαστε ένα συνδικαλιστικό κίνημα που να συσπειρώσει το τεράστιο τμήμα της εργατικής τάξης που είναι ασυνδικάλιστο, τα νέα τμήματα εργαζομένων και μορφών εργασιακών σχέσεων, τους μετανάστες. Να έχει δρόμους οργάνωσης των εκατομμυρίων ανέργων. Να είναι αντίπαλος της εργοδοσίας, του κεφαλαίου, των πολιτικών του εκπροσώπων. Να θεωρεί σαν βασικό κριτήριο δράσης του τις εργατικές ανάγκες και δικαιώματα. Να έχει ανεξαρτησία από τις κυβερνήσεις, τα κόμματα του κεφαλαίου, τα κέντρα εξουσίας και το κράτος. Να βασίζεται στη δύναμη και την απόφαση των ίδιων των εργαζομένων, στη δημοκρατία του αγώνα και όχι στις κομματικές ντιρεκτίβες ενώ κρίσιμο ζητούμενο σήμερα είναι η ανεξαρτησία του συνδικαλιστικού-εργατικού κινήματος από την αστική πολιτική και λογική, που θα το κάνει ικανό να ασκεί πολιτική από εργάτες, με εργάτες, για τους εργάτες.
Απαιτείται συντονισμένος και ενιαίος πανεργατικός αγώνας. Οι μικρότερες ή μεγαλύτερες μάχες που δίνουν οι κλάδοι κρίνεται αναγκαίο να συνολικοποιηθούν και να αναβαθμιστούν πολιτικά απέναντι στον κυβερνητικό αντίπαλο. Η συλλογική κατοχύρωση αποτελεί το επόμενο διάστημα, τη μητέρα των μαχών για τον κλάδο μας αλλά και για το εργατικό κίνημα συνολικά. Η υπογραφή και η διευρυμένη ισχύς κλαδικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας με τρόπο που δε παλεύουν για την μικρότερη μείωση, αλλά θα συγκεφαλαιώνουν έναν καλύτερο συσχετισμό δύναμης για τους εργαζόμενους και τον τρόπο που διαπραγματεύονται την εργατική τους δύναμη, είναι μια μάχη που πρέπει να δοθεί από και με όλες τις ταξικές δυνάμεις του εργατικού κινήματος. Να αντεπιτεθεί το εργατικό κίνημα για να χάσει ο υποταγμένος συνδικαλισμός των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ το μονοπώλιο του σχεδιασμού και την δυνατότητα της ακύρωσης των αγώνων.
Σε ένα τέτοιο συνδικαλιστικό κίνημα πιστεύουμε, σε μια τέτοια κατεύθυνση θέλουμε να συμβάλλουμε ως Λάντζα!
Για αυτό σε αυτές τις εκλογές στήριξε την ΛΑΝΤΖΑ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ για να ενισχυθεί η αντίσταση απέναντι στον εργοδοτικό συνδικαλισμό, για να πάρουν η Κυβέρνηση και η Εργοδοσία την απάντηση που τους αξίζει, για να μείνει ο δρόμος ανοιχτός για την ταξική μαχητική ανασυγκρότηση του σύγχρονου εργατικού κινήματος.
Παλεύουμε για :
Το νομοσχέδιο Βρούτση- Χατζηδάκη να μείνει στα χαρτιά
Κατάργηση και όλων των προηγουμένων αντεργατικών νομοσχεδίων.
Υπογραφή νέων κλαδικών συμβάσεων με καθολική υποχρεωτικότητα συμφωνα με τις ανάγκες μας
Αυξήσεις στου μισθούς, λιγότερη δουλειά! 7ωρο-5μερο! Να χάσουν από τα κέρδη τους τα αφεντικά!
Καμία απόλυση – καμιά ελαστικοποίηση της εργασίας- καμία μείωση μισθού στις επιχειρήσεις που μπήκαν σε αναστολή εργασίας το διαστημα της πανδημίας
Επίδομα ανεργίας με βάση τις ανάγκες μας ,χωρίς όρους και προϋποθέσεις στους εργαζόμενους με ελαστικές μορφές απασχόλησης (διαλείπουσα εργασία, συμβάσεις μιας μέρας κλπ)
Υποχρεωτικές απολυμάνσεις σε ξενοδοχεία , αυστηρά μέτρα υγειονομικής προστασίας.
Μετρα ατομικής προστασίας για όλες τις ειδικότητες του κλάδου
Αξιοπρεπείς δημόσιες και δωρεάν συγκοινωνίες χωρίς συνωστισμό.
Στήριξη του ΕΣΥ – Προσλήψεις υγειονομικού προσωπικού. Ουσιαστικά μέτρα προστασίας της υγείας και της ασφάλειας μας, από τον κορωνοιό χωρίς καμία δική μας επιβάρυνση. Δωρεάν τεστ, εμβόλια, φάρμακα.
ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΣ ΑΝΕΜΒΟΛΙΑΣΤΩΝ-ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΕΝΩΝ ΣΥΝΑΔΕΛΦΩΝ
Προσλήψεις πολιτικού προσωπικού στα ΚΑΥ – Δεν θα γίνουν σκλάβοι οι φαντάροι!
Ούτε σκέψη να στείλουν τους ανήλικους πρόσφυγες για σύγχρονους σκάβους στα ξενοδοχεία!
Να κλείσουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης . Δημιουργία δομών πραγματικής φιλοξενίας για τους πρόσφυγες εντός του αστικού ιστού
Εμπρακτη ταξική αλληλεγγύη στους μετανάστες συναδέλφους μας
Κατάργηση όλων των αντεργατικών- αντιδημοκρατικών μέτρων που πέρασαν στην πανδημία!
Ψηφίζουμε-Στηρίζουμε Λάντζα Αγωνιστική Εργατική Συσπείρωση στον Επισιτισμό-Τουρισμό!
Ζωή και Δουλειά με αξιοπρέπεια! Δεν θα γίνουμε θυσία στην εργοδοσία!
