Ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα: χαρτζιλίκι «επιβίωσης» και πειρατικός καπιταλισμός!

Όσο για τον κατήφορο, αυτός είναι η καταβαράθρωση κατώτερου μισθού, κατώτερης σύνταξης και επιδόματος ανεργίας στην τριετία των μνημονίων: στο τέλος όλα αυτά, αναπόφευκτα, «στεφανώνονται» με ένα κατώτατο επίπεδο, ένα «χαρτζιλίκι επιβίωσης», σαν βάση της πυραμίδας της εκμετάλλευσης.

Πόσο θα είναι το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα;

Έχεις μηδενικό εισόδημα; Τότε «δικαιούσαι να επιβιώσεις» με το Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα (τρία Ε) των 230 ευρώ. Έχεις κάποιο εισόδημα μέχρι 400 ευρώ το μήνα (4.800 ευρώ το χρόνο) και φυτοζωείς; Τότε «δικαιούσαι να επιβιώσεις» με ΕΕΕ από το ελάχιστο όριο των… 75 ευρώ έως τα 230 ευρώ.  

Πώς θα φτάσουμε σε αυτή τη «Γη της Επαγγελίας»; Με πιλοτική εφαρμογή του ΕΕΕ το 2014 και πλήρη εφαρμογή, σε εθνική κλίμακα το 2015. Παρόλο που το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο 2013-2016 δεν περιλαμβάνει καμία πρόβλεψη γι’ αυτό – αυτό που μετράει είναι η πιλοτική εφαρμογή του μέτρου το 2014, που προλαβαίνει τις ευρωεκλογές, τι θα γίνει μετά δεν έχει και τόση σημασία…
Πόσο είναι το ποσό που θα διατεθεί; 20 εκατ. ευρώ (ή το 1% των περικοπών που θα γίνουν για τον προϋπολογισμό του 2014). Αν λοιπόν υποθέσουμε ότι το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα κατά την πιλοτική εφαρμογή θα είναι ας πούμε κατά μέσο όρο 200 ευρώ το μήνα ανά δικαιούχο, που σημαίνουν 2.400 ετήσιο εισόδημα από το φιλοδώρημα 3Ε για κάθε δικαιούχο, τότε τα 20 αυτά τρομερά εκατομμύρια θα δοθούν σε 8.333,333 δικαιούχους ανά «περιοχή». Τώρα, αν η περιοχή είναι ο νομός, θα πρέπει το 2015 να ετοιμαζόμαστε για έναν… πακτωλό 540 εκατ. ευρώ που θα αφορούν 225.000 άτομα στους 54 νομούς της χώρας. Αν είναι η Περιφέρεια, τότε θα μιλάμε για 130 εκατ. ευρώ που θα αφορούν 54.200 περίπου δικαιούχους. Αν πρόκειται για πιλοτικού χαρακτήρα δράσεις σε όλη τη χώρα, σε περιοχές με «ειδικά χαρακτηριστικά», δηλαδή με μεγάλα επίπεδα εξαθλίωσης, πράγμα που είναι και το πιθανότερο, τότε θα μιλάμε για ακόμη λιγότερους δικαιούχους και ακόμη λιγότερα χρήματα. Φυσικά, όλοι αυτοί οι υπολογισμοί είναι χοντρικοί, αλλά δεν απέχουν από την τάξη μεγέθους τόσο των χρημάτων που θα διατεθούν όσο και του αριθμού των δικαιούχων.

Έτσι, μας αποκαλύπτεται το πρόσωπο του κατ’ ευφημισμό νέου «κοινωνικού κράτους» που θα οικοδομηθεί στα ερείπια του παλιού: στόχος του είναι να κρατάει στοιχειωδώς στη ζωή τους εξαθλιωμένους, ώστε να μπορούν να είναι χρήσιμοι σαν εν δυνάμει «ειδική εργατική δύναμη», προσφερόμενη για τις ελάχιστες εργασιακές εγγυήσεις…     

Όμως το πράγμα δεν τελειώνει εδώ, αφού θα ήταν λάθος να πιστέψουμε ότι, έστω κι έτσι, πρόκειται απλώς για μια… συγκινητική κυβερνητική γενναιοδωρία που δεν συνοδεύεται από ένα «βαθύτερο» σχέδιο. Στην Ελλάδα βασιλεύει ο ακραίος νεοφιλελευθερισμός των μνημονίων, και ο ακραίος νεοφιλελευθερισμός πιστεύει ότι τα κοινωνικά επιδόματα «διαφθείρουν» τους άνεργους γιατί χάνουν το κίνητρο να εργαστούν! Άρα λοιπόν, αυτά τα μεσοσταθμικά -κατά την υπόθεσή μας- 200 ή περίπου τόσα ευρώ ανά μήνα, δεν θα δίνονται έτσι απλά… Η παροχή του «χαρτζιλικιού» θα συνδέεται με «τη διαμόρφωση αγορών εργασίας που προωθούν την ένταξη των ανθρώπων που αποκλείονται από την αγορά εργασίας και την πρόσβαση σε ποιοτικές υπηρεσίες», ενώ «η κυβέρνηση θα προχωρήσει σε συνεργασία με την Παγκόσμια Τράπεζα στην εξειδίκευση των περιοχών, των κριτηρίων και των φορέων που θα φέρουν εις πέρας την εφαρμογή της πολιτικής του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος». Και εν τέλει, «οι αποφασιστικές παράμετροι για την εφαρμογή του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος είναι η δημιουργία μιας αποτελεσματικής φορολογικής διοίκησης και η διαμόρφωση επαρκούς και αποτελεσματικής κοινωνικής διοίκησης».

Όλα αυτά τα ακαταλαβίστικα έχουμε βάσιμες υποψίες ότι δεν είναι και τόσο αθώα, αλλά παραπέμπουν σε:
•    Ειδικές ζώνες εργασίας («διαμόρφωση αγορών εργασίας»), με επίπεδα αμοιβών, ασφάλισης και εργασιακών δικαιωμάτων κατώτερα από αυτά που γενικώς ισχύουν. Σε αυτή την περίπτωση, η πίεση θα είναι να δεχτείς οποιαδήποτε δουλειά σου προσφερθεί με οποιουσδήποτε όρους, αλλιώς χάνεις το «χαρτζιλίκι 3 Ε».
•    Την είσοδο το παιχνίδι της υπερεκμετάλλευσης των σύγχρονων «αθλίων» των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων («εξειδίκευση των (…) φορέων που θα φέρουν σε πέρας…»), μιας ακρίδας με «κοινωνικό πρόσωπο» που θα αναλάβει το ρόλο του μεσάζοντα ανάμεσα στο κράτος, την «αποτελεσματική κοινωνική διοίκηση» του όλου πρότζεκτ και τις επιχειρήσεις. Το μέτρο θα εφαρμοστεί συνδυαστικά με άλλες κοινωνικές παροχές, που θα αναλάβουν οι προνοιακές δομές των δήμων και δευτερευόντως του κράτους. Αλλά ήδη η δήμοι, καταχρεωμένοι και χωρίς κρατική χρηματοδότηση, καταφεύγουν στις υπηρεσίες αυτών των ΜΚΟ για να υποκαταστήσουν τις δικές τους προνοιακές υπηρεσίες που ελλείψει χρηματοδότησης καταρρέουν.  
•    Τις επιχειρήσεις που θα εκμεταλλεύονται το εξαθλιωμένο αυτό προλεταριάτο (η Παγκόσμια Τράπεζα θα εξετάσεις τις περιοχές εφαρμογής του μέτρου ώστε να επωφεληθεί το πιο πειρατικό τμήμα του κεφαλαίου, ενώ καθόλου δεν αποκλείεται αυτοί οι «πειρατές» εκτός από το εξαθλιωμένο προλεταριάτο να καρπώνονται και φοροαπαλλαγές-φοροκίνητρα…).
Τόσα αρπακτικά εναντίον του εξαθλιωμένου προλεταριάτου που, για να γλιτώσει με ένα «χαρτζιλίκι επιβίωσης» από το θάνατο, θα του προσφερθεί η επιβίωση είτε με «μηχανική υποστήριξη» είτε σε καπιταλιστικά καταναγκαστικά έργα.    

Όποιος/α εξακολουθεί να έχει απορία τι εννοούν Σαμαράς, Στουρνάρας και Σία όχι ειδικά με το «εγγυημένο εισόδημα» αλλά γενικά με την «έξοδο από του τούνελ», την «ανάπτυξη» κ.λπ., να σηκώσει το χέρι του…