Με μεγάλο ενδιαφέρον αναμένεται να διεξαχθεί το απομακρυσμένο - τόσο γεωγραφικά όσο και ταξικά - 35ο Συνέδριο της Γ.Σ.Ε.Ε στην Αλεξανδρούπολη. Το ενδιαφέρον του εστιάζεται σε δύο παράγοντες που το καθιστούν λίγο πολύ ιστορικό.
Πρώτον, είναι το συνέδριο που διεξάγεται ενώ βρίσκεται σε εξέλιξη μία άνευ προηγουμένου ταξική επίθεση από πλευράς κυβέρνησης, τρόικας, Σ.Ε.Β και των υπόλοιπων εργοδοτικών ενώσεων και που φέρνουν το συνδικαλιστικό κίνημα αντιμέτωπο με τις μεγάλες του ευθύνες.
Δεύτερον, η πλειοψηφική ΠΑΣΚΕ αναμένεται να δεχτεί τα πυρά όχι μόνο της Αριστεράς (άραγε όλης;), αλλά και της νέας παράταξης που ξεπήδηξε από τις στάχτες της, αυτής με το πληθωρικό όνομα Ε.Μ.Ε.Ι.Σ (Ενωτικό Μέτωπο Εργατικών Ισχυρών Σωματείων).
Από καιρό διαφαινόταν ότι η ΠΑΣΚΕ στο εσωτερικό της ήταν καζάνι που έβραζε και πως αργά η γρήγορα θα οδηγούταν σε διάσπαση, καθώς πρωτοκλασάτα στελέχη της διαφωνούσαν ανοικτά με την ηγεσία και προετοίμαζαν την αποχώρηση τους. Εύλογη στάση και συμπεριφορά ως εδώ. Από εκεί και πέρα δημιουργούνται κάποια ερωτηματικά σχετικά με την τακτική της νεοσύστατης παράταξης.
Είναι ξεκάθαρο πως το Ε.Μ.Ε.Ι.Σ ήταν έτοιμο εδώ και αρκετό καιρό. Μάλιστα έχει συμπαρασύρει μαζί του αρκετές παρατάξεις πρωτοβάθμιων σωματείων που τους τελευταίους μήνες αναβαπτίστηκαν από ΠΑΣΚΕ σε κάτι άλλο, ενώ σε αρκετές περιπτώσεις υοθέτησαν διακριτικά χρώματα και σύμβολα που παραπέμπουν σε αυτά του Ενωτικού Μετώπου.
Εφ' όσον η παράταξη ήταν έτοιμη εδώ και αρκετό καιρό γιατί δεν παρουσιάστηκε επίσημα όταν δημιουργήθηκε, παρά περίμενε να το κάνει λίγες μέρες πριν το συνέδριο της ΓΣΕΕ; Η έγκαιρη εμφάνιση της ίσως ταρακούναγε την βαλτωμένη γραφειοκρατική ηγεσία της Γ.Σ.Ε.Ε και να την "εκβίαζε" στο να αποφάσιζε την πραγματική κλιμάκωση των αγώνων.
Επέλεξε όμως να παίξει κρυφτούλι προφανώς για να αιφνιδιάσει τις άλλες παρατάξεις, για να δεχτεί την λιγότερη δυνατή κριτική και για να συγχύσει αναποφάσιστους σύνεδρους οι οποίοι μπορεί να κατέληγαν στην Αριστερά. Η παρουσία του την δεδομένη στιγμή καθιστά την όποια δυναμική αλλαγή συσχετισμών στην Γ.Σ.Ε.Ε ακόμη πιο δύσκολη.
Ας δούμε όμως τι λέει η νέα παράταξη μέσα από την ιδρυτική της διακύρηξη. Κάνει μια σειρά από κοιτότυπες παρατηρήσεις σχετικά με την κάμψη των συνδικάτων. Ας μην προσπεράσουμε όμως το γεγονός ότι οι υπογράφοντες την διακύρηξη είναι εκλεγμένοι σε ομοσπονδίες και εργατικά κέντρα (σε πολλές περιπτώσεις στα προεδρεία) και είχαν ή έχουν τις δυνατότητες να αναλάβουν πρωτοβουλίες και δράσεις για να δώσουν πνοή στο συνδικαλιστικό κίνημα.
Απαιτεί, και ορθά, την σύνδεση των συνδικάτων με τα κινήματα. Πότε πήραν πρωτοβουλίες και έδειξαν την αλληλεγγύη τους π.χ στις κινητοποιήσεις στο χώρο της υγείας, στο χώρο της παιδείας για το σχέδιο Αθηνά, στο Αντιφασιστικό - Αντιρατσιστικό κίνημα κ.ο.κ; Σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να έγινε μέσω ανακοινώσεων.
Αποφεύγει να μιλήσει ξεκάθαρα για κατάργηση των μνημονίων και την απομάκρυνση της τρικομματικής κυβέρνησης, την ίδια στιγμή που υποννοεί την πολιτικοποίηση των εργατικών αιτημάτων. Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι ενώ διεκδικεί την ψήφο των συνέδρων, δεν διατυπώνει ούτε μία πρόταση για την επίλυση των τόσων προβλημάτων που και η ίδια με ευκολία εντοπίζει. Αναφέρει πως προέρχεται από το δημοκρατικό κίνημα (αυτό του Σημίτη ή αυτό Γ.Α.Π;), και οραματίζεται την σοσιαλιστική κοινωνία. Όπως την οραματίστηκε ο Αντρέας άραγε;
Εμείς ας παραμείνουμε με τους άλλους καλύτερα!
*μέλος ΣΥΡΙΖΑ 3ου διαμερίσματος Περιστερίου-αναπληρωτής γενικός γραμματέας Σ.Ε.Ε.-Δ.Α.Α.
