Ένα βαθιά ταξικό καλοκαίρι

Το δημοφιλέστερο δίλημμα στους χώρους δουλειάς, αυτές τις μέρες, είναι αν κάποιος/α θα κάνει τηλεργασία (ώστε να αποφύγει τη θερμική καταπόνηση από τον καύσωνα και τα έξοδα μετακίνησης) ή αν θα δουλέψει στο γραφείο (ώστε να γλιτώσει έναν «φουσκωμένο» λογαριασμό ρεύματος, από την πολύωρη χρήση οικιακού κλιματιστικού). Αν δεν υπάρχει η δυνατότητα για εργασία εξ αποστάσεως ή δεν υπάρχει κλιματισμός στο σπίτι, η επιλογή είναι προφανής.

Σύμφωνα με έρευνα του Ινστιτούτου Έρευνας Λιανεμπορίου Καταναλωτικών Αγαθών (ΙΕΛΚΑ), ένας στους δύο Έλληνες/ιδες δεν θα κάνει διακοπές αυτό το καλοκαίρι λόγω αυξημένου κόστους σε εισιτήρια μετακίνησης και διαμονής. Το κόστος διακοπών έχει αυξηθεί κατά 12,7% το 2024, σε σχέση με το 2023. Τα νησιά, αλλά όχι μόνο, έχουν γίνει τόπος ξεκούρασης κυρίως για ξένους τουρίστες υψηλού εισοδήματος και οι επιπτώσεις από τον υπερτουρισμό προκαλούν ήδη σοβαρά προβλήματα στις τοπικές κοινωνίες και το περιβάλλον.

Για παράδειγμα, οι απαιτήσεις της τουριστικής βιομηχανίας, έχουν εντείνει το πρόβλημα της λειψυδρίας. Οι ανεπαρκείς βροχοπτώσεις τον φετινό χειμώνα έχουν μειώσει τα αποθέματα νερού. Σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης έχει κηρυχθεί η Σίφνος στις Κυκλάδες, η Λέρος στα Δωδεκάνησα, η Σάμη στην Κεφαλονιά και περιοχές της Κρήτης. Το πρόβλημα γίνεται εντονότερο σε νησιά όπως η Νάξος, καθώς το νερό είναι απαραίτητο στην κτηνοτροφία και τη γεωργία.

Το «staycation» παρουσιάζεται ως τάση για να κρύψει τη φτώχεια μας και χυδαίοι καθεστωτικοί δημοσιογράφοι, μας συμβουλεύουν να μην πηγαίνουμε διακοπές Ιούλιο και Αύγουστο, αλλά να λιώνουμε στα αστικά κέντρα που η θερμοκρασία τις νύχτες παραμένει πάνω από τους 30 βαθμούς κελσίου.

Το καλοκαίρι, από ορόσημο για λίγες μέρες ξεγνοιασιάς και αναψυχής, έχει μετατραπεί σε ασφυκτική συνθήκη για τους πολλούς. Η εποχή που έχει ταυτιστεί με την «δραπέτευση» από τη ρουτίνα της καθημερινότητας και το αίσθημα της πλήξης, μετατρέπεται όλο και περισσότερο σε άπιαστο όνειρο ή ακόμα χειρότερα, σε εφιάλτη.

Και δεν είναι μόνο η αφόρητη ζέστη για συνεχόμενες εβδομάδες (που επιφέρει σοβαρούς κινδύνους για τη σωματική και ψυχική υγεία) και η μετατροπή των διακοπών από δικαίωμα σε πολυτέλεια. Η μόνιμη ακρίβεια σε όλα τα βασικά αγαθά, τα εξωφρενικά ενοίκια, το πλιάτσικο των εταιρειών ενέργειας, το υπό κατάρρευση ΕΣΥ, η εξαήμερη εργασία και τα 12ωρα -που κατά τα κυβερνητικά στελέχη είναι…«έκτακτη βάρδια»-, οι πυρκαγιές, αποτυπώνουν τη σκληρή πραγματικότητα που βιώνει η μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία.

Σε αυτές τις εικόνες απελπισίας του φετινού καλοκαιριού συμπυκνώνεται όλη η κοινωνική ανισότητα και η κλιματική καταστροφή. Σε αυτό το γενικευμένο μοτίβο δυσφορίας και άδειας τσέπης, ξεδιπλώνεται η ταξική πολιτική εκμετάλλευσης, φτωχοποίησης και αποκλεισμού των «από κάτω». Οι πληβείοι δεν έχουν δικαίωμα στις διακοπές, δεν έχουν πρόσβαση στις ιδιωτικές παραλίες και την περίθαλψη, δεν μπορούν να ανάψουν κλιματιστικό. Πρέπει να κοιμούνται σε…μπανιέρες και να ζουν σε εχθρικές πόλεις, με χαμηλούς μισθούς. Να «ποτίζουν» με τη μιζέρια τους την πληθωριστική κερδοσκοπία και την αχαλίνωτη τουριστική ανάπτυξη, πάντα σε βάρος του περιβάλλοντος και των αναγκών τους.

Η ανακοπή και αντιστροφή αυτού του καθημερινού ζόφου, από αντικαπιταλιστική σκοπιά, αποκτά χαρακτήρα επείγοντος!