Τώρα που κόπασε κάπως ο φρενήρης μιντιακός ενθουσιασμός για την… «ιστορική» εξοπλιστική συμφωνία με τη Γαλλία, τώρα που ο λογαριασμός των 10 δις για τα Rafale και τις φρεγάτες θα αποτυπώνεται κάθε μέρα στις κλειστές ΜΕΘ και στις τραγικές ελλείψεις στην Υγεία, την Παιδεία και αλλού, τώρα ακριβώς, ίσως πρέπει να ξαναφέρουμε πιο μπροστά την κουβέντα για το κοινό μέλλον των δύο λαών.

Ισως ήρθε η ώρα να δια­βά­σου­με πίσω από τις πο­μπώ­δεις λέ­ξεις των δελ­τί­ων ει­δή­σε­ων για την «τουρ­κι­κή προ­κλη­τι­κό­τη­τα» και πίσω από τις βα­θυ­στό­χα­στες πο­λε­μο­χα­ρείς ανα­λύ­σεις των τη­λε­ο­πτι­κών «στρα­τη­γών» που είναι έτοι­μοι να βγουν στον δρόμο προς την… κόκ­κι­νη μηλιά και να θυ­σιά­σουν όχι μόνο το αίμα νέων αν­θρώ­πων αλλά και κάθε προ­ο­πτι­κή ευ­η­με­ρί­ας των πο­λι­τών στις δύο πλευ­ρές του Αι­γαί­ου. 

Δεν είναι ασφα­λώς ψέμα η επε­κτα­τι­κή και φι­λο­πό­λε­μη στάση του κα­θε­στώ­τος Ερ­ντο­γάν. Όπως όμως δεν είναι ψέμα και ο μα­ξι­μα­λι­στι­κός χα­ρα­κτή­ρας των ελ­λη­νι­κών θέ­σε­ων, πίσω από τις οποί­ες έχει οχυ­ρω­θεί εδώ και δε­κα­ε­τί­ες το ελ­λη­νι­κό πο­λι­τι­κό σύ­στη­μα, δυ­στυ­χώς με τη συμ­με­το­χή και της αυ­το­α­πο­κα­λού­με­νης «ρι­ζο­σπα­στι­κής» αρι­στε­ράς.  Ο ελ­λη­νι­κός λαός  εκ­παι­δεύ­τη­κε να θε­ω­ρεί το Αι­γαίο «ελ­λη­νι­κή λίμνη» και με την υπο­βο­ή­θη­ση των ΜΜΕ έμαθε να ξορ­κί­ζει κάθε κου­βέ­ντα για συ­νεν­νό­η­ση και δια­πραγ­μά­τευ­ση με την άλλη πλευ­ρά. 

Το μα­ξι­μα­λι­στι­κό αί­τη­μα για επέ­κτα­ση των χω­ρι­κών υδά­των στα 12 μίλια, αν και δεν μπο­ρεί να στα­θεί σε κα­νέ­να διε­θνές δι­κα­στή­ριο λόγω της ιδιο­μορ­φί­ας της πε­ριο­χής, εντού­τοις  συ­νε­χί­ζει να κρατά σε ομη­ρία σχε­δόν όλο το πο­λι­τι­κό φάσμα φτά­νο­ντας σε τρα­γε­λα­φι­κές κα­τα­στά­σεις. Η ΝΔ και ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ αλ­λη­λο­κα­τη­γο­ρού­νται γιατί δεν προ­χώ­ρη­σαν στην επέ­κτα­ση. Όμως οι πα­τριω­τι­κές κο­ρώ­νες εκτο­ξεύ­ο­νται από κάθε πλευ­ρά προς την αντί­θε­τη, ακρι­βώς μόλις βρε­θεί στην αντι­πο­λί­τευ­ση ενώ ως κυ­βέρ­νη­ση κα­νείς δεν τολμά να πραγ­μα­το­ποι­ή­σει αυτό που ως αντι­πο­λί­τευ­ση ζη­τού­σε επι­τα­κτι­κά (και αρ­κού­ντως πα­τριω­τι­κά βε­βαί­ως). 

Ο αντα­γω­νι­σμός των πα­τριω­τι­σμών από τις δύο πλευ­ρές του Αι­γαί­ου οδη­γεί σε πα­ντε­λώς ανε­δα­φι­κές θέ­σεις όπως η αστεία επι­χει­ρη­μα­το­λο­γία για τη δυ­να­τό­τη­τα του Κα­στελ­λό­ρι­ζου να απο­κό­ψει ολό­κλη­ρη την Τουρ­κία από την εκ­με­τάλ­λευ­ση των κοι­τα­σμά­των στη θά­λασ­σα που βρέ­χει τα χι­λιά­δες χι­λιό­με­τρα των ακτών της. Ο ελ­λη­νι­κός λαός πο­τί­ζε­ται από τους πα­τριώ­τες των τη­λε­πα­ρα­θύ­ρων με την πε­ποί­θη­ση ότι έχου­με δίκιο σε όλα και πως όλα μας ανή­κουν. Το οθω­μα­νι­κό φά­ντα­σμα είναι βέ­βαια αρ­κού­ντος τρο­μα­κτι­κό για να κρα­τή­σει στο πε­ρι­θώ­ριο κάθε δια­φο­ρε­τι­κή φωνή και αρ­κε­τό για να της κολ­λή­σει την τα­μπέ­λα της προ­δο­σί­ας, της εθνι­κής μειο­δο­σί­ας ή και της… «Τουρ­κί­ας Εσω­τε­ρι­κού». 

Οι ει­δή­σεις των τε­λευ­ταί­ων ημε­ρών από την κα­τάρ­ρευ­ση της τουρ­κι­κής λίρας και οι σφο­δροί κλυ­δω­νι­σμοί στην τουρ­κι­κή οι­κο­νο­μία δεί­χνουν πόσο με­γά­λη πληγή είναι και για την απέ­να­ντι πλευ­ρά οι εξο­πλι­σμοί και οι πο­λε­μι­κές επι­χει­ρή­σεις στα νότια σύ­νο­ρά της. Μέσα σε αυτό το κλίμα ο Ερ­ντο­γάν συ­νά­πτει εξο­πλι­στι­κή συμ­φω­νία με την Ισπα­νία ως αντί­βα­ρο στην αντί­στοι­χη ελ­λη­νο­γαλ­λι­κή. Και ο ένας και ο άλλος λαός ζουν εδώ και δε­κα­ε­τί­ες για να θρέ­φουν την ευ­ρω­παϊ­κή και αμε­ρι­κα­νι­κή αμυ­ντι­κή βιο­μη­χα­νία.  Ως πότε μπο­ρεί να γίνει αυτό ανε­κτό;

Ερ­ντο­γάν: Η λύση για όλα

Εκτός από την οι­κο­νο­μι­κή αι­μορ­ρα­γία των εξο­πλι­σμών ο… μπα­μπού­λας του Ερ­ντο­γάν χρη­σι­μο­ποιεί­ται ως πρό­σχη­μα για πλή­θος άλλων πο­λι­τι­κών σε βάρος των λαών και των αν­θρώ­πων. Το 2018 απο­φα­σί­στη­κε η πα­ρα­χώ­ρη­ση δι­καιω­μά­των για εξο­ρύ­ξεις στις θά­λασ­σες νότια της Κρή­της (και μά­λι­στα από αρι­στε­ρή κυ­βέρ­νη­ση) με πρό­σχη­μα τον  «γε­ω­στρα­τη­γι­κό» χα­ρα­κτή­ρα των επεν­δύ­σε­ων ενώ ακόμα και το Πε­ρι­φε­ρεια­κό Συμ­βού­λιο Κρή­της ενέ­κρι­νε το κα­τα­στρο­φι­κό σχέ­διο με τις ψή­φους ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και με το επι­χεί­ρη­μα ότι «η Κρήτη βάζει φρένο στις ορέ­ξεις του Ερ­ντο­γάν». 

Και φυ­σι­κά η τεκ­μη­ριω­μέ­νη κρι­τι­κή για τις επα­να­προ­ω­θή­σεις προ­σφύ­γων από μια Ολ­λαν­δή δη­μο­σιο­γρά­φο που έτυχε να στρι­μώ­ξει τον πρω­θυ­πουρ­γό, απο­δυ­να­μώ­θη­κε ορ­γα­νω­μέ­να από τους έμ­μι­σθους χει­ρο­κρο­τη­τές του Μη­τσο­τά­κη ως «με­τα­φο­ρά της τουρ­κι­κής προ­πα­γάν­δας». Ση­μα­σία δεν έχει αν κά­νου­με ή όχι push backs, ση­μα­σία έχει αν μας κα­τη­γο­ρεί ο Ερ­ντο­γάν για αυτό. Αφού το λέει ο Ερ­ντο­γάν τότε σί­γου­ρα δεν θα είναι αλή­θεια. (Με την ίδια λο­γι­κή θα μπο­ρού­σα­με να.. εξα­φα­νί­σου­με και άλλα προ­βλή­μα­τα της χώρας αν κά­ποιος σκε­φτεί να τα βάλει στο στόμα του εχθρού και να τα χα­ρα­κτη­ρί­σει «τουρ­κι­κή προ­πα­γάν­δα»). 

Αν­θρω­ποι που είδαν τον πα­τριω­τι­κό τους ίσκιο δι­πλά­σιο από το πραγ­μα­τι­κό τους μπόι οδη­γούν τους δύο λαούς σε μια ατε­λέ­σφο­ρη κούρ­σα εξο­πλι­σμών με ορατό (και ίσως επι­θυ­μη­τό για αυ­τούς) ένα ατύ­χη­μα που θα κάνει πραγ­μα­τι­κό «test drive» στα νε­ο­α­πο­κτη­θέ­ντα όπλα. 

Είναι όμως αυτό το μέλ­λον μας; Είναι οι δύο λαοί δια­τε­θει­μέ­νοι να πλη­ρώ­σουν ξανά με αίμα τα κέρδη των εται­ριών πο­λε­μι­κών εξο­πλι­σμών και των εξο­ρυ­κτι­κών κο­λοσ­σών; Είναι η αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή, διε­θνι­στι­κή, η «πραγ­μα­τι­κή» ίσως, Αρι­στε­ρά, έτοι­μη να βάλει στο τρα­πέ­ζι τις «κακές λέ­ξεις» όπως η συ­να­ντί­λη­ψη και οι­κο­νο­μι­κή συ­νερ­γα­σία, όπως ίσως και γιατί όχι μια υπό όρους συ­νεκ­με­τάλ­λευ­ση για το καλό των αν­θρώ­πων και στις δύο πλευ­ρές του Αι­γαί­ου; 

Η στα­θε­ρή και απα­ρέ­γκλι­τη θέση όλων των λαϊ­κών και κοι­νω­νι­κών κι­νη­μά­των ενά­ντια στους εξο­πλι­σμούς, μα­κριά από τις φι­λο­πό­λε­μες σει­ρή­νες του ταϊ­σμέ­νου από τη λίστα Πέτσα μι­ντια­κού κα­τε­στη­μέ­νου είναι η μόνη επι­λο­γή για τον ει­ρη­νι­κό λαό της Ελ­λά­δας. Ομοί­ως και στην Τουρ­κία, οι υπαρ­κτές δυ­νά­μεις οφεί­λουν να ανα­δει­χτούν και να ενω­θούν με τις δικές μας, ενά­ντια σε όλους αυ­τούς που μας σκά­βουν τον λάκκο. 

*Ανα­δη­μο­σί­ευ­ση από την Ερ­γα­τι­κή Αρι­στε­ρά

Ετικέτες