Συνθήκες επικίνδυνης κρίσης διαμορφώνονται νότια της Κύπρου, όπου τουρκικά πολεμικά σκάφη συνόδευσαν τα αντίστοιχα ερευνητικά, σε περιοχές όπου η Κύπρος σκοπεύει να επενδύσει σε εξόρυξη φυσικού αερίου. Σύμφωνα με τον Κύπριο υπουργό Εξωτερικών, Ιωάννη Κασουλίδη, πρόκειται για τη «σοβαρότερη εξέλιξη» από την εποχή που «η κυπριακή κυβέρνηση καθόρισε την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της».
Υπενθυμίζεται ότι τα όρια της ΑΟΖ, που ανακήρυξε η κυπριακή κυβέρνηση, έχει αναγνωρίσει, από τις γειτονικές της χώρες, μόνο το κράτος του Ισραήλ. Υπενθυμίζεται, επίσης, ότι η «μονομερής ανακήρυξη» της ΑΟΖ δεν έχει έννοια, αν υπάρχουν αμφισβητήσεις από όμορες χώρες. Τότε, το δικαίωμα της «κυριαρχίας» προϋποθέτει απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης. Και, παλιότερα, οι Άγγλοι διπλωμάτες συνόψιζαν το λεγόμενο «Δίκαιο της Θάλασσας» σε μία βασική αρχή: Πόσα πολεμικά πλοία και αεροπλάνα μπορεί να παραθέσει, ως «επιχειρήματα» επιτόπου, η κάθε πλευρά. Γι’ αυτό, άλλωστε, η εξέλιξη είναι εξαιρετικά επικίνδυνη…
Υπενθυμίζουμε ότι ο «πρωθυπουργικός σύμβουλος» Φ. Κρανιδιώτης από τις στήλες της εφημερίδας «Δημοκρατία» και τον ιστότοπο «Antinews» έχει καλέσει το Σαμαρά να αξιοποιήσει την «ιστορική ευκαιρία» της ρήξης των συμμαχικών σχέσεων της Τουρκίας με τις ΗΠΑ και το κράτος του Ισραήλ, με στόχο να «αντιστρέψει τα αποτελέσματα του 1974». Αυτές οι φιλοπόλεμες ιδέες δεν είναι άσχετες με την εσωτερική πολιτική κρίση και το «διάλογο» για το χειρισμό της.
Η τελευταία φορά που το καθεστώς στην Ελλάδα επιχείρησε να διαφύγει από την εσωτερική κρίση με «εθνικιστική» φυγή προς τα εμπρός, ήταν ακριβώς το 1974. Τότε που η χούντα του Ιωαννίδη, για να σώσει το στρατοκρατικό καθεστώς, οργάνωσε το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου και εγκατέστησε την «κυβέρνηση» Σαμψών, με πρόγραμμα την Ένωση με την Ελλάδα. Που κατέληξε στην εισβολή της Τουρκίας και τη χάραξη των «αποτελεσμάτων» που σήμερα, λένε, θέλουν να «αντιστρέψουν» τα σύγχρονα γεράκια της ακροδεξιάς…
