Ετοιμάζουν μισθούς πείνας-Να πάρουν απάντηση στις 20 Φλεβάρη!

Η δή­λω­ση αυτή απο­κά­λυ­ψε τις πραγ­μα­τι­κές προ­θέ­σεις της κυ­βέρ­νη­σης για πε­ραι­τέ­ρω μεί­ω­ση του κα­τώ­τα­του μι­σθού και προ­κά­λε­σε άμεσα νέο πα­νι­κό στα κυ­βερ­νη­τι­κά επι­τε­λεία. Από το χά­ρα­μα βγήκε στο mega ο υπουρ­γός Ερ­γα­σί­ας Βρού­τσης, για να μας πεί­σει ότι δεν τί­θε­ται τέ­τοιο θέμα, ενώ σε επί­ση­μη διά­ψευ­ση προ­χώ­ρη­σε και ο Στουρ­νά­ρας, «αδειά­ζο­ντας»- όπως και όλη η κυ­βέρ­νη­ση- τον γραμ­μα­τέα του.

Προ­φα­νώς και δεν πι­στεύ­ει κα­νείς δύο υπουρ­γούς που βρί­σκο­νται στην πρώτη γραμ­μή του μνη­μο­νια­κού οδο­στρω­τή­ρα. Μι­λά­με για τους πι­στό­τε­ρους πο­λι­τι­κούς εκ­προ­σώ­πους των με­γα­λο­ε­πι­χει­ρη­μα­τιών μέσα στο υπουρ­γι­κό συμ­βού­λιο. Πρω­τερ­γά­της της διά­λυ­σης των ερ­γα­σια­κών σχέ­σε­ων και ενορ­χη­στρω­τής της από­πει­ρας κα­τάρ­γη­σης του δι­καιώ­μα­τος στην απερ­γία, ο πρώ­τος. Εμπνευ­στής κάθε απί­θα­νου φόρου που χα­ρα­τσώ­νει ασύ­στο­λα τα λαϊκά στρώ­μα­τα, απει­λώ­ντας μά­λι­στα με κα­τά­σχε­ση μι­σθούς και συ­ντά­ξεις, καθώς και ρυθ­μι­στής της προ­κλη­τι­κής φο­ρο­α­συ­λί­ας του πλού­του, ο δεύ­τε­ρος.

Παρά τις κυ­βερ­νη­τι­κές δια­ψεύ­σεις, η ομο­λο­γία του Γ.Γ. του ΥΠ. ΟΙΚ., δεν είναι τί­πο­τε άλλο από την ρητή δέ­σμευ­ση που υπάρ­χει από το μνη­μό­νιο 2 και επα­να­λαμ­βά­νε­ται στο μνη­μό­νιο 3, όπου ανα­φέ­ρε­ται χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά:

«Από το πρώτο τρί­μη­νο του 2014 η κυ­βέρ­νη­ση θα ανα­θε­ω­ρεί το σύ­στη­μα του κα­τώ­τε­ρου μι­σθού με σκοπό πι­θα­νές βελ­τιώ­σεις πάνω στην απλό­τη­τά του και την απο­τε­λε­σμα­τι­κό­τη­τα στη προ­ώ­θη­ση της απα­σχό­λη­σης και της μάχης ένα­ντι της ανερ­γί­ας και την βελ­τί­ω­ση της αντα­γω­νι­στι­κό­τη­τας της οι­κο­νο­μί­ας».

Την ίδια κα­τεύ­θυν­ση προς το «τσε­κού­ρω­μα» των μι­σθών, ώστε να φτά­σουν στο επί­πε­δο των χωρών της Ανα­το­λι­κής Ευ­ρώ­πης και να γίνει η αγορά ερ­γα­σί­ας «αντα­γω­νι­στι­κή», επι­βε­βαί­ω­σε και ο επί­τρο­πος οι­κο­νο­μί­ας της ΕΕ, Όλι Ρεν, απα­τώ­ντας σε ερώ­τη­ση του ευ­ρω­βου­λευ­τή του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, Ν. Χου­ντή.

Συ­νε­λή­φθη­σαν ψευ­δό­με­νοι δη­λα­δή, οι δυο πιο «δου­λευ­τε­ρά­δες» (για τα συμ­φέ­ρο­ντα του κε­φα­λαί­ου πάντα) υπουρ­γοί του Σα­μα­ρά. Εξάλ­λου, ήδη από την 1/4/13 παύει να ισχύ­ει η Εθνι­κή Συλ­λο­γι­κή Σύμ­βα­ση Ερ­γα­σί­ας και ο κα­τώ­τα­τος μι­σθός (που σή­με­ρα φτά­νει τα 586 ευρώ μει­κτά για τους άνω των 25 ετών) θα κα­θο­ρί­ζε­ται με από­φα­ση του υπουρ­γι­κού συμ­βου­λί­ου, με ότι αυτό ση­μαί­νει. Συγ­χρό­νως, από αύριο λή­γουν 42 κλα­δι­κές συμ­βά­σεις, που αφο­ρούν πάνω από 600.000 ερ­γα­ζό­με­νους. Αν εντός τρι­μή­νου δεν υπο­γρα­φεί νέα συλ­λο­γι­κή σύμ­βα­ση, ο κάθε ερ­γο­δό­της μπο­ρεί να πε­ρι­κό­ψει τις αμοι­βές τους μέχρι και 30%.

Η μόνη έν­νοια του Σα­μα­ρά και των ντό­πιων και ξένων συμ­μά­χων του, είναι πως θα εξα­σφα­λί­σουν την κερ­δο­φο­ρία των αφε­ντι­κών, υπο­τι­μώ­ντας το «εμπό­ρευ­μα» ερ­γα­τι­κή δύ­να­μη, μέσα από την ισο­πέ­δω­ση των μι­σθών και κάθε ερ­γα­τι­κής κα­τά­κτη­σης. Με απλά λόγια ρί­χνουν το βάρος της κρί­σης στις πλά­τες μας και δια­μορ­φώ­νουν το κα­τάλ­λη­λο πλαί­σιο, όταν και εφό­σον η κα­πι­τα­λι­στι­κή μη­χα­νή ξα­να­πά­ρει μπρος, για δου­λειά με αμοι­βές πεί­νας και χωρίς δι­καιώ­μα­τα.

Όλο αυτό το σχέ­διο βέ­βαια, δεν είναι σε καμιά πε­ρί­πτω­ση πε­ρί­πα­τος. Τα αδιέ­ξο­δα της αστι­κής δια­χεί­ρι­σης εντεί­νο­νται. Κα­θη­με­ρι­νά, το κλίμα τε­χνη­τής αι­σιο­δο­ξί­ας που προ­σπα­θεί να καλ­λιερ­γή­σει η τρι­κομ­μα­τι­κή συ­γκυ­βέρ­νη­ση, ναρ­κο­θε­τεί­ται από την σκλη­ρή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα της κρί­σης και τα απο­τε­λέ­σμα­τα των κα­τα­στρο­φι­κών μνη­μο­νί­ων στην κοι­νω­νία.

Οι υπαρ­κτοί τριγ­μοί της τρι­κομ­μα­τι­κής, μπο­ρούν να γί­νουν βαθιά (και μοι­ραία) ρήγ­μα­τα για τη συ­νο­χή της, κάτω από τη δράση του ερ­γα­τι­κού-λαϊ­κού κι­νή­μα­τος και την πο­λι­τι­κή στή­ρι­ξη της Αρι­στε­ράς σε αυτό. Ει­δι­κά του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ που ανα­δει­κνύ­ε­ται ως πο­λι­τι­κή εναλ­λα­κτι­κή για με­γά­λο μέρος των ερ­γα­ζό­με­νων και της νε­ο­λαί­ας.

Η απερ­γία στις 20/2 απο­κτά  ανα­γκα­στι­κά πο­λι­τι­κά χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά. Το αί­τη­μα για την επα­να­φο­ρά των Σ.Σ.Ε., για δου­λειά και δι­καιώ­μα­τα, για την ανα­τρο­πή των πο­λι­τι­κών λι­τό­τη­τας, γί­νε­ται αντι­λη­πτό ότι ταυ­τί­ζε­ται με το αί­τη­μα «να ρί­ξου­με την κυ­βέρ­νη­ση-να κα­ταρ­γή­σου­με τα μνη­μό­νια».

Με τους μα­ζι­κούς και ενω­τι­κούς αγώ­νες μας, κλι­μα­κώ­νο­ντας την αντι­πα­ρά­θε­ση με αυ­τούς που μας εξα­θλιώ­νουν, μπο­ρού­με να κά­νου­με μια τέ­τοια προ­ο­πτι­κή ανα­τρο­πής, πραγ­μα­τι­κό­τη­τα. Όλοι στην απερ­γία! Όλοι στις συ­γκε­ντρώ­σεις!