Το φρικτό έγκλημα και η «εμπειρική διαπίστωση» του Πανούση

1) Όντως είναι συ­γκλο­νι­στι­κός ο τρό­πος δο­λο­φο­νί­ας. Τρε­λά­θη­κα και εγώ μόλις το έμαθα. Αλλά μένω στο γε­γο­νός ότι έγινε δο­λο­φο­νία ενός παι­διού από έναν ψυ­χο­πα­θή ΚΑΙ ο τρό­πος απλά με εν­δια­φέ­ρει για να τον κρίνω ψυ­χο­πα­θή ή εγκλη­μα­τία με κί­νη­τρα. Οι υπό­λοι­πες λε­πτο­μέ­ρειες; Τις αφήνω για τα κα­νά­λια που σε δύο μέρες θα το κλεί­σουν το θέμα (γιατί δεν που­λά­ει ρε παιδί μου).

Πα­ρα­τη­ρώ μία δια­φο­ρά στον τρόπο που η τη­λε­ό­ρα­ση αντι­με­τω­πί­ζει το έγκλη­μα του ΕΝΟΣ και δια­φο­ρε­τι­κά τα κα­θη­με­ρι­νά εγκλή­μα­τα με θύ­μα­τα ενή­λι­κους ή ανή­λι­κους, που τις πε­ρισ­σό­τε­ρες φορές είναι και ΜΑ­ΖΙ­ΚΟ­ΤΑ­ΤΑ και μά­λι­στα από ΛΟ­ΓΙ­ΚΟΥΣ και ΨΥ­ΧΙ­ΚΑ "υγιείς" "αν­θρώ­πους". Ας σκε­φτού­με γιατί ρί­χνουν βα­ρύ­τη­τα σε έναν ψυ­χο­πα­θή που σκό­τω­σε το παιδί του και όχι σε έναν ψυ­χο­πα­θή μα­κε­λά­ρη που για τα κέρδη εξο­ντώ­νει ζωές σε διά­φο­ρα μέρη του πλα­νή­τη (πχ Πα­λαι­στί­νη, Ου­κρα­νία κτλ).

2) Ο κ. Πα­νού­σης, όπως φά­νη­κε από δη­λώ­σεις του, απο­δέ­χε­ται την "ηθική" της φυ­λα­κής. Απο­δέ­χε­ται ένα πα­ρα­κρα­τι­κό μη­χα­νι­σμό που ίσως να υπάρ­χει και εκτός φυ­λα­κής και να κάνει και άλλα εγκλή­μα­τα (εί­χα­με και κάτι κυ­κλώ­μα­τα παι­δε­ρα­στί­ας πρό­σφα­τα http://​www.​newsbomb.​gr/…/se-diathesimotita-o-astynomikos-gi…). Αλή­θεια, ποια η δια­φο­ρά της εκ­δί­κη­σης με­τα­ξύ φυ­λα­κι­σμέ­νων (βια­σμός, δο­λο­φο­νία) με την θα­να­τι­κή ποινή; Ότι ο εκτε­λε­στής είναι το "νό­μι­μο κρά­τος" και απλά ότι θα γίνει δη­μό­σια η εκτέ­λε­ση; Και ανα­ρω­τιέ­μαι. Τόσες εκτε­λέ­σεις έχουν γίνει. Το ΕΓΚΛΗ­ΜΑ έχει λι­γο­στέ­ψει;

3) Βέ­βαια ο κ. Πα­νού­σης σε εγκλή­μα­τα που έχουν γίνει κατά και­ρούς-και μά­λι­στα με παι­δά­κια που χά­νουν τις ζωές τους στον πάτο της θά­λασ­σας-δεν φά­νη­κε τόσο απο­φα­σι­σμέ­νος και εκ­δι­κη­τι­κός. Μά­λι­στα κα­τη­γό­ρη­σε και σαν «πρό­βλη­μα» την αιτία που παι­διά με­τα­νά­στευ­σαν. Εξί­σου ανε­κτι­κός φαί­νε­ται και στους μη­χα­νι­σμούς που επι­τρέ­πουν ο κάθε φυ­λα­κι­σμέ­νος να έχει δια­φο­ρε­τι­κή αντι­με­τώ­πι­ση, ανά­λο­γα με το έγκλη­μά του. Αυ­το­δι­κία, αντί δι­καιο­σύ­νης;

4) Έτσι λοι­πόν ας θρη­νή­σου­με σο­βα­ρά για το μικρό παιδί και όλα τα παι­διά που χά­νουν τις ψυχές τους δί­νο­ντας πραγ­μα­τι­κές λύ­σεις. Να στε­νο­χω­ριό­μα­στε, όπως σή­με­ρα για την Άννυ, κάθε μέρα που ένας άν­θρω­πος, για οποιο­δή­πο­τε λόγο, χάνει την ζωή του. Και από ψυ­χο­πα­θείς δο­λο­φό­νους, αλλά και από «κου­στου­μά­τους», που στο όνομα του κέρ­δους, μας βλέ­πουν αριθ­μούς.

ΥΓ Όλοι συμ­φω­νού­με πια ότι οφεί­λει-επι­τέ­λους- να πα­ραι­τη­θεί ο Πα­νού­σης. Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και η Αρι­στε­ρά δεν είχε, δεν έχει και δεν θα έχει καμία σχέση μαζί του.