Γαλλία: Φεμινιστικές κινητοποιήσεις ενάντια στον βιαστή υπουργό εσωτερικών

Μια διαδηλώτρια  κρατά δύο κοράκια από μαύρο χαρτόνι (πουλιά που φέρνουν κακοτυχία) με τα ονόματα DARMANIN και MORETTI. Είναι τα ονόματα του νέου Υπουργού της Αστυνομίας Gerald Darmanin και του υπουργού δικαιοσύνης Eric Dupont-Moretti.

Ο Νταρμανάν κατηγορείται για βιασμό, σεξουαλική παρενόχληση και κατάχρηση εμπιστοσύνης. Η μήνυση κατατέθηκε το 2017 και μπήκε γρήγορα στο αρχείο χωρίς ουσιαστική έρευνα . Όμως νέα στοιχεία ανάγκασαν το δικαστήριο να ανοίξει εκ νέου την υπόθεση τον Ιούνιο του 2020, μόλις λίγες μέρες πριν υπουργοποιηθεί. Κι ενώ ο ίδιος μιλά για την αθωότητά του, μια νέα καταγγελία έρχεται στο φως. Η δεύτερη καταγγέλλουσα είχε ζητήσει  βοήθεια για να βρει δουλειά και κάποιο μέρος για να μένει στο Τουρκουά (πόλη όπου ο Νταρμανάν θήτευσε ως δήμαρχος την περίοδο από το 2014-2017) και για αντάλλαγμα της ζήτησε σεξουαλικές συνευρέσεις. Ο ίδιος δεν έκρυβε και τις ομοφοβικές του πεποιθήσεις καθώς είχε υποστηρίξει το κίνημα ενάντια στο γάμο των ομόφυλων ζευγαριών. Δήλωνε ότι όσο είναι αυτός δήμαρχος δεν θα τελέσει γάμο μεταξύ δύο ανδρών ή δύο γυναικών. Τέλος, διαφωνούσε με τη ψήφο στους μετανάστες και την ευθανασία.

 Ο Μορέτι, δικηγόρος του ποινικού δικαίου και γνωστός για τις σχέσεις του με τα ΜΜΕ δεν έκρυψε ποτέ την αντίθεσή του προς το γυναικείο κίνημα. Υπερασπίζεται συνήθως άνδρες που κατηγορούνται για σεξουαλικά εγκλήματα, όπως π.χ. ο πολιτικός Ζορζ Τρον. Στην υπόθεση του ξενοδοχείου. Κάρλτον, είχε υπερασπιστεί μια περίπτωση μαστροπείας, αισχροκέρδειας και κατάχρησης εμπιστοσύνης στην οποία είχε εμπλοκή, μεταξύ δεκατριών άλλων, και ο Ντομινίκ Στρως Καν. Έχει το όνομα του δικηγόρου που συνήθως καταφέρνει ν’ απαλλάσει βιαστές παιδόφιλους και προαγωγούς.

 Έχει επανειλημμένα καταφερθεί ενάντια στο κίνημα των «me too», παρουσιάζοντάς το ως ένα κίνημα που αποτελείται από τρελές που διηγούνται βλακείες, και αμφισβητεί την σημασία που έχει η χρήση του όρου «γυναικοκτονία». Συντάχθηκε με τη γραμμή της Κατρίν Ντενέβ σε ό, τι αφορά το πείραγμα στο δρόμο (οι γυναίκες κολακεύονται όταν τις πειράζουμε) και μάλιστα, είχε συγκρουστεί με την υπουργό Ισότητας για την ποινικοποίηση  της προσβολής σεξουαλικού χαρακτήρα.

 Ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης σόκαρε τους ακτιβιστές των δικαιωμάτων. Θεωρούν ότι το κίνημα για την ελεύθερη έκφραση ξεκινά από δυσμενέστερη θέση, καθώς και εκείνες οι λίγες γυναίκες που έχουν το κουράγιο να καταγγείλουν τον βιαστή τους, θα αποθαρρύνονται.

Πώς θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, αφού, όπως τόνισε η Σελ Πικ, από την οργάνωση «Τολμήστε στο φεμινισμό», «οι δύο νέοι υπουργοί είναι εκπρόσωποι των δύο βασικών φορέων που χειρίζονται τις υποθέσεις καταγγελιών των θυμάτων βιασμού; Και συμπληρώνει η Καρολίν ντε Ας από τη συλλογικότητα «Εμείς Όλες»(Nous Toutes): «Ο Μακρόν αθετεί τη βασική του υπόσχεση για τη πενταετία που δεν ήταν άλλη από την ισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών.

 Η πρώην αναπληρώτρια υπουργός υπό το πρωθυπουργό  επιφορτισμένη με τα θέματα ισότητας των δύο φύλων που πέρασε το νόμο περί σεξουαλικής προσβολής αναλαμβάνει καθήκοντα που αφορούν την υπηκοότητα και η νέα υπουργός Ισότητας που προέρχεται από υψηλά κλιμάκια του ιδιωτικού τομέα (υπεύθυνη για την hp στην Αφρική) αυτοδημιούργητη, κόρη μεταναστών από το Πράσινο Ακρωτήριο ξεπλένει τη κυρίαρχη ιδεολογία ρατσισμού ,σεξισμού και ομοφοβίας της κυβέρνησης Μακρόν.

Αλλά όσο ο Πρόεδρος και ο πρωθυπουργός μιλούν για το τεκμήριο αθωότητας των κατηγορουμένων, άλλο τόσο προκαλούν την οργή του κινήματος. Εκατοντάδες νέα κορίτσια και αγόρια φωνάζουν σε πολλές πόλεις της Γαλλίας συνθήματα όπως «Ελευθερία Ισότητα Ατιμωρησία». Είναι η νεολαία που δεν «μασάει», απαιτεί την παραίτηση των δύο υπουργών, ελπίζει στη διεθνή κατακραυγή και αλληλεγγύη και υπόσχεται αντεπίθεση Είναι η νεολαία που δεν ξεχνά τη περιφρόνηση του Μακρόν όχι μόνο για τα δικαιώματα των γυναικών ,των ΛΟΑΤΚΙΑ+ ατόμων των προσφύγων και των μεταναστών αλλά και των εργαζομένων (κυρίως γυναικών) της πρώτης γραμμής για την αντιμετώπιση της πανδημίας, των ανέργων και αστέγων, των φτωχών που αυξάνονται καθημερινά και που η αστυνομική καταστολή είναι η απάντηση στην διαμαρτυρία τους. Και τι να περιμένει άλλωστε κανείς από μια κυβέρνηση της ντροπής;