Για το εκλογικό αποτέλεσμα

Η συ­ζή­τη­ση μας πάνω σ’ αυτό το πολύ ση­μα­ντι­κό ζή­τη­μα χρειά­ζε­ται να πα­τά­ει στη συ­νει­δη­το­ποί­η­ση ότι η δη­μιουρ­γία της ΛΑΕ μέσα στις ση­με­ρι­νές αντι­κει­με­νι­κές και υπο­κει­με­νι­κές συν­θή­κες της τα­ξι­κής πάλης απο­τε­λεί ένα ιστο­ρι­κό γε­γο­νός υψί­στης ση­μα­σί­ας για το ερ­γα­τι­κό και λαϊκό κί­νη­μα μια και κα­λεί­ται να κα­λύ­ψει το κενό ηγε­σί­ας που δη­μιουρ­γεί η εν­σω­μά­τω­ση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ στην υπη­ρε­σία των συμ­φε­ρό­ντων του κε­φα­λαί­ου ντό­πιου και ευ­ρω­παϊ­κού, από τη μια και από την άλλη η πα­γιω­μέ­νη ανι­κα­νό­τη­τα – λόγω πο­λι­τι­κής της ηγε­σί­ας – του ΚΚΕ να αντα­πο­κρι­θεί αυτό το κα­θή­κον. Αυτό ση­μαί­νει ότι πρέ­πει να δούμε το απο­τέ­λε­σμα χωρίς πε­σι­μι­σμό και ητ­το­πά­θεια και βέ­βαια χωρίς ωραιο­ποί­η­ση του γε­γο­νό­τος.  Ωστό­σο θά­θε­λα να διευ­κρι­νί­σω ότι η δη­μιουρ­γία της ΛΑΕ εμπε­ριέ­χει την δυ­να­τό­τη­τα για να κα­λυ­φτεί το κενό ηγε­σί­ας με την συ­γκρό­τη­ση μιας μα­ζι­κής Νέας Αρι­στε­ράς, δεν δίνει εγ­γυ­ή­σεις, είναι θέμα πάλης! Όποιος ζη­τά­ει εγ­γυ­ή­σεις ας μας αφή­σει να προ­χω­ρή­σου­με και αυτός ας βου­λιά­ξει στην κα­κο­μοι­ριά του κα­να­πέ του!!

Διά­βα­σα και άκου­σα με προ­σο­χή τις από­ψεις πολ­λών συ­ντρό­φων για τα αίτια της αδυ­να­μί­ας της ΛΑΕ να μπει στο κοι­νο­βού­λιο σ’ όλα αυτά υπάρ­χει ισχυ­ρή δόση αλή­θειας. Ωστό­σο χρειά­ζε­ται να ξε­χω­ρί­σου­με πρω­τί­στως τους βα­σι­κούς πα­ρά­γο­ντες και το ρόλο που έπαι­ξαν στην δη­μιουρ­γία του απο­τε­λέ­σμα­τος από τους δευ­τε­ρεύ­ο­ντες.

Κατά τη γνώμη μου ο βα­σι­κός πα­ρά­γο­ντας που κα­θό­ρι­σε το εκλο­γι­κό απο­τέ­λε­σμα  της 20ης του Σε­πτέμ­βρη .ήταν η ήττα που γνώ­ρι­σε το κί­νη­μα από την με­τα­τρο­πή του ΟΧΙ σε ΝΑΙ, εξ αι­τί­ας της προ­δο­τι­κής στά­σης του «Μα­ξί­μου». Πράγ­μα που ανέ­στη­σε τους πε­θα­μέ­νους εκ­προ­σώ­πους του ντό­πιου και ευ­ρω­παϊ­κού κε­φα­λαί­ου, ή αλ­λιώς πως, τους μνη­μο­νια­κούς και τη τρόι­κα. Αυτό είχε σαν συ­νέ­πεια να αλ­λοιώ­σει το τα­ξι­κό συ­σχε­τι­σμό και να δη­μιουρ­γή­σει ητ­το­πά­θεια, απο­γο­ή­τευ­ση, σύγ­χυ­ση και απο­προ­σα­να­το­λι­σμό  στη συ­νεί­δη­ση των λαϊ­κών μαζών. Έτσι  κυ­ριάρ­χη­σε το ότι: Δεν ήτανε δυ­να­τό να γίνει τί­πο­τα άλλο και η ΤΙΝΑ (δεν υπάρ­χει εναλ­λα­κτι­κή λύση) κα­τέ­λα­βε τη συ­νεί­δη­ση της πλειο­ψη­φί­ας του λαού. Δεν είναι δύ­σκο­λο να κα­τα­λά­βου­με ότι μέσα σ’ αυτές τις συν­θή­κες, με το δο­σμέ­νο επί­πε­δο συ­νεί­δη­σης των λαϊ­κών μαζών, το ρι­ζο­σπα­στι­κό πρό­γραμ­μα της ΛΑΕ δεν βρήκε αντα­πό­κρι­ση. Ζη­τή­μα­τα όπως «η δια­γρα­φή του χρέ­ους», «η ρήξη με το ευρώ», δεν μπο­ρεί να τα δε­χτεί η πλειο­ψη­φία ενός κι­νή­μα­τος  ητ­τη­μέ­νου.   Μας ψή­φι­σαν 155,000 πε­ρί­που ένας αριθ­μός ση­μα­ντι­κός πάνω στον οποίο μπο­ρού­με να στη­ρι­χτού­με για να συ­νε­χί­σου­με. Γιατί είναι το κομ­μά­τι εκεί­νο των μαζών το συ­νει­δη­το­ποι­η­μέ­νο και σκλη­ρό που δεν κα­τα­λή­φθη­κε από την ητ­το­πά­θεια και την απο­γο­ή­τευ­ση ανή­κει στη  πρω­το­πο­ρία.

Δεν με βρί­σκει σύμ­φω­νο ότι το εκλο­γι­κό απο­τέ­λε­σμα ήταν μια σο­βα­ρή ήττα για τη ΛΑΕ. Όσοι υπο­στη­ρί­ζουν αυτοί την άποψη είναι φα­νε­ρό ότι είχαν υπο­τι­μή­σει το μέ­γε­θος της ήττας του ΟΧΙ κατά συ­νέ­πεια είχαν απα­τη­λές προσ­δο­κί­ες για τα πο­σο­στά της ΛΑΕ. Δεν χά­σα­με τον πό­λε­μο χά­σα­με μια μάχη. Όταν βρί­σκε­σαι στην αρχή ενός μα­κρό­χρο­νου πο­λέ­μου είναι με­γά­λη κου­βέ­ντα η ήττα γιατί οι με­γά­λοι και σο­βα­ροί αγώ­νες είναι μπρο­στά μας. Το συ­μπέ­ρα­σμα απ’ αυτή την ανά­λυ­ση είναι ότι πρέ­πει να μπού­με στον αγώνα με ψηλά το ηθικό γιατί το μέλ­λον μας ανή­κει. Η συ­νεί­δη­ση των μαζών θα αλ­λά­ζει μέρα με την μέρα, μήνα με το μήνα το 3ο μνη­μό­νιο θα τις ανα­γκά­σει να πά­ρου­νε πάλι το δρόμο του αγώνα, θα ανοί­ξουν τα αυτιά τους για να δε­χτούν το πρό­γραμ­μα και τα συν­θή­μα­τα της ΛΑΕ. Τα απο­τε­λέ­σμα­τα αυτής της αλ­λα­γής θα φα­νούν σε βάθος χρό­νου, το κα­θή­κον μας είναι να συ­γκρο­τη­θού­με γρή­γο­ρα να εί­μα­στε μαζί με το κί­νη­μα στους αγώ­νες και να εξη­γού­με υπο­μο­νε­τι­κά το πρό­γραμ­μα μας. Θα ήταν εγκλη­μα­τι­κό να σκε­φτεί κά­ποιος ότι χρειά­ζε­ται να νε­ρώ­σου­με το πρό­γραμ­μα μας, γιατί οι μάζες δεν το απο­δέ­χτη­καν. Γιατί όπως εξή­γη­σα πιο πάνω η συ­νεί­δη­ση θα αλ­λά­ξει. Οι εκλο­γές απει­κό­νι­σαν τη συ­νεί­δη­ση σή­με­ρα αύριο τα πράγ­μα­τα θά­χουν αλ­λά­ξει. «Τα πάντα ρεί»!!

Ο δεύ­τε­ρος κα­θο­ρι­στι­κός πα­ρά­γο­ντας που δια­μόρ­φω­σε το συ­γκε­κρι­μέ­νο απο­τέ­λε­σμα είναι η λει­τουρ­γία ενός νόμου επι­κυ­ρω­μέ­νου μέσα στη μα­κραί­ω­νη ιστο­ρία του ερ­γα­τι­κού και λαϊ­κού κι­νή­μα­τος που θέλει: την ερ­γα­τι­κή τάξη να μην αλ­λά­ζει εύ­κο­λα τα κόμ­μα­τά της, τα δο­κι­μά­ζει και τα ξα­να­δο­κι­μά­ζει , για να τα εγκα­τα­λεί­ψει μετά από απα­νω­τές προ­δο­σί­ες και ήττες. Το πιο χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό πα­ρά­δειγ­μα είναι η επι­βί­ω­ση της σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τί­ας στη Γερ­μα­νία και αλλού, του ερ­γα­τι­κού κόμ­μα­τος στην Μ. Βρε­τα­νία. Tα ΚΚ έσβη­σαν γιατί με­τε­τρά­πη­σαν σε σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τία εκτός λίγων εξαι­ρέ­σε­ων- όπως για πα­ρά­δειγ­μα το ΚΚΕ που δια­τη­ρεί τη στα­σι­μό­τη­τα του- και επι­βε­βαιώ­νουν το κα­νό­να. Αξί­ζει να ανα­φέ­ρου­με κάνα δυο χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά ιστο­ρι­κά πα­ρα­δείγ­μα­τα, όπως αυτό της Γερ­μα­νι­κής σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τί­ας το 1918, όπου παρά το γε­γο­νός ότι οδή­γη­σε την με­γά­λη γερ­μα­νι­κή επα­νά­στα­ση στην ήττα και δο­λο­φό­νη­σε τη Ρόζα, το Καρλ Λή­μπνε­χτ και εκα­το­ντά­δες Σπαρ­τα­κι­στές, στις με­τέ­πει­τα εκλο­γές ήρθε πρώτη με ση­μα­ντι­κή δια­φο­ρά από τα υπό­λοι­πα αρι­στε­ρά κόμ­μα­τα!!. Και ένα κο­ντι­νό μας πα­ρά­δειγ­μα είναι η ιστο­ρία του ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ ξε­κί­νη­σε την επί­θε­σή του ενά­ντια στο ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα της χώρα μας με τη λι­τό­τη­τα του 1985 τε­λι­κά κα­τέρ­ρευ­σε το 2012 (!! ) μετά από 27 χρό­νια και η ερ­γα­τι­κή τάξη δη­μιούρ­γη­σε το ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Ο οποί­ος χρειά­στη­κε μόνο 7 μήνες για να οδη­γή­σει με τη ρε­φορ­μι­στι­κή πο­λι­τι­κή του «Μα­ξί­μου» το κί­νη­μα σε ήττα. Η δεξιά πο­ρεία του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ θα επι­τα­χυν­θεί τώρα μά­λι­στα που απο­χώ­ρη­σε η αρι­στε­ρή του αντι­πο­λί­τευ­ση, ωστό­σο θα συ­νε­χί­σει να είναι ένα κόμμα κρί­σης, αυτό μας δίνει τη δυ­να­τό­τη­τα να προ­βλέ­ψου­με ότι η διάρ­κεια της ζωής του θάναι σαφώς μι­κρό­τε­ρη απ’ αυτή του ΠΑΣΟΚ.

Δύο ση­μα­ντι­κοί πα­ρά­γο­ντες ήρθαν για να ενι­σχύ­σουν τον προ­α­να­φερ­θέ­ντα νόμο και τις αυ­τα­πά­τες για τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Ο πρώ­τος έχει να κάνει με το γε­γο­νός ότι κατά τη διάρ­κεια της πα­ρα­μο­νής του στην κυ­βέρ­νη­ση δεν πήρε μέτρα σκλη­ρά σε βάρος των λαϊ­κών μαζών. Αντί­θε­τα πήρε κά­ποια μέτρα φι­λο­λαϊ­κά όπως το άνοιγ­μα της ΕΡΤ, η επα­να­πρό­σλη­ψη των απο­λυ­μέ­νων του δη­μο­σί­ου κ.α που του επέ­τρε­ψαν να στεί­λει ένα εντε­λώς δια­φο­ρε­τι­κό μή­νυ­μα από αυτό των κυ­βερ­νή­σε­ων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ-ΠΑ­ΣΟΚ. Επί­σης ο δεύ­τε­ρος πα­ρά­γο­ντας το ότι μετά την ψή­φι­ση του 3ου μνη­μο­νί­ου προ­χώ­ρη­σε σε εκλο­γές εξ­πρές  για να μην προ­λά­βει ο λαός να κα­τα­λά­βει τις συ­νέ­πειές του. Παρ’ όλα αυτά αξί­ζει να ση­μειώ­σου­με ότι πήρε 320.000 ψή­φους λι­γό­τε­ρους.

Τα πα­ρα­πά­νω γρα­φό­με­να  για τη σχέση μαζών ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ μας επι­βάλ­λουν ότι στην επι­βε­βλη­μέ­νη κρι­τι­κή μας για την ηγε­σία του πρέ­πει να εί­μα­στε σκλη­ροί στο πε­ριε­χό­με­νο και ήπιοι στη μορφή. Αυτό ση­μαί­νει ότι κρι­τι­κή χρειά­ζε­ται να ξε­κι­νά­ει από τον τα­ξι­κό εχθρό τις επι­διώ­ξεις του κε­φα­λαί­ου ντό­πιου και ευ­ρω­παϊ­κού, την κα­πι­τα­λι­στι­κή κρίση πα­ρά­γω­γα της οποί­ας είναι τα μνη­μό­νια και να κα­ταγ­γέλ­λει την πο­λι­τι­κή της ηγε­σί­ας του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ότι υπη­ρε­τεί τα συμ­φέ­ρο­ντα του κε­φα­λαί­ου. Και να εξη­γού­με με τόλμη και σα­φή­νεια τη δική μας πρό­τα­ση η οποία χρειά­ζε­ται να εντάσ­σει τη ρήξη με τη σο­σια­λι­στι­κή προ­ο­πτι­κή.

Ο τρί­τος βα­σι­κός πα­ρά­γο­ντας είναι η μικρή επιρ­ροή που έχει στις μάζες τόσο η Αρι­στε­ρή Πλατ­φόρ­μα, όσο και οι υπό­λοι­πες ορ­γα­νώ­σεις και ανέ­ντα­χτοι, που συ­γκρο­τούν το μέ­τω­πο της ΛΑΕ, κάτι που απο­δεί­χτη­κε από το εκλο­γι­κό μας απο­τέ­λε­σμα. Απο­κα­λύ­φτη­κε η ανα­ντι­στοι­χία της επιρ­ρο­ής της Αρι­στε­ρής Πλατ­φόρ­μας ανά­με­σα σε αυτή των ορ­γα­νω­μέ­νων μελών του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ  που έφτα­νε και καμιά φορά ξε­περ­νού­σε το 30% προς αυτή του μα­ζι­κού κι­νή­μα­τος. Στις λαϊ­κές μάζες δεν έφτα­νε το μή­νυ­μα της σύ­γκρου­σης της Αρι­στε­ρής Πλατ­φόρ­μας με τις ρε­φορ­μι­στι­κές αντι­λή­ψεις της ηγε­τι­κής περί το Τσί­πρα ομά­δας ή μάλ­λον έφτα­νε πα­ρα­μορ­φω­μέ­νο μέσα από τα συ­στη­μι­κά  ΜΜΕ.

Η έξο­δος από τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ- μας έλυσε τα χέρια από τον κακώς νο­ού­με­νο δη­μο­κρα­τι­κό συ­γκε­ντρω­τι­σμό μια και τις απο­φά­σεις το 7μηνο της δια­κυ­βέρ­νη­σης του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ τις έπαιρ­νε ερή­μην του κόμ­μα­τος η φρά­ξια του «Μα­ξί­μου»- και η συ­γκρό­τη­ση της ΛΑΕ μας επι­βάλ­λει με τη δράση  στους χώ­ρους που ζουν και κι­νού­νται οι λαϊ­κές μάζες: στα ερ­γο­στά­σια , στις επι­χει­ρή­σεις, στις γει­το­νιές κ.λ.π να με­τα­φέ­ρου­με το μή­νυ­μα και να με­γα­λώ­σου­με την επιρ­ροή μας για να χτί­σου­με μια νέα μα­ζι­κή πραγ­μα­τι­κά ρι­ζο­σπα­στι­κή αρι­στε­ρά.   

Έχο­ντας στα­θεί στους, κατά τη γνώμη μου, βα­σι­κούς πα­ρά­γο­ντες που έδω­σαν στη ΛΑΕ το συ­γκε­κρι­μέ­νο εκλο­γι­κό απο­τέ­λε­σμα θα ήθελα να ση­μειώ­σω ότι με βρί­σκουν σύμ­φω­νο πολλά από τα ση­μεία που ανα­φέ­ρο­νται στα κεί­με­να των συ­ντρό­φων τα δη­μο­σιευ­μέ­να κατά κύριο λόγω στην ιστο­σε­λί­δα της ΙΣΚΡΑ (κ.α), για τα λάθη και τις πα­ρα­λή­ψεις τις προ­ε­κλο­γι­κής πε­ριό­δου. Λάθη ανα­πό­φευ­κτα που απο­τε­λούν συ­νι­στώ­σα σε κάθε ση­μα­ντι­κό αγώνα τα οποία βε­βαί­ως χρειά­ζε­ται να επι­ση­μαί­νου­με και να διορ­θώ­νου­με. Η ανα­φο­ρά μου στους κα­θο­ρι­στι­κούς πα­ρά­γο­ντες είχε σαν στόχο να επι­ση­μά­νει τα όρια της αντι­κει­με­νι­κής κα­τά­στα­σης και αυτό για «να μην κλαί­με ούτε να γε­λά­με αλλά να κα­τα­λα­βαί­νου­με»!

Με βρί­σκει σύμ­φω­νο η δια­πί­στω­ση της ανα­κοί­νω­σης του πο­λι­τι­κού συμ­βου­λί­ου της ΛΑΕ ότι: «…το μνη­μο­νια­κό κα­θε­στώς δεν έχει στα­θε­ρο­ποι­η­θεί και δεν είναι εύ­κο­λο να στα­θε­ρο­ποι­η­θεί στο άμεσο μέλ­λον». Πράγ­μα­τι τα κόμ­μα­τα του μνη­μο­νια­κού τόξου βρί­σκο­νται σε κρίση με εξαί­ρε­ση το κόμμα το Λε­βέ­ντη που δεν έχει κα­τα­λά­βει πως έγινε και μπήκε στη βουλή! Συμ­φω­νώ επί­σης με τις δρα­στη­ριό­τη­τες που προ­τεί­νει για το επό­με­νο διά­στη­μα, ωστό­σο θεωρώ σκό­πι­μο να προ­χω­ρή­σου­με άμεσα και όχι στους επό­με­νους μήνες σε πα­νελ­λα­δι­κή συν­διά­σκε­ψη για να ορ­γα­νω­θού­με σε επί­πε­δο κο­ρυ­φής και βάσης γιατί ο ρυθ­μός της τα­ξι­κής πάλης φω­νά­ζει ότι δεν έχου­με αρ­κε­τό καιρό, ότι δου­λεύ­ου­με σε δα­νει­σμέ­νο χρόνο.