Οι εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση, και ιδιαίτερα στη μεγαλύτερη περιφέρεια της χώρας, την Περιφέρεια Αττικής, έχουν στην παρούσα συγκυρία ιδιαίτερο πολιτικό βάρος, στο βαθμό που τοποθετούνται σε μια χρονιά που χαρακτηρίζεται από πολλαπλές εκλογικές μάχες. Με αυτή την έννοια, το αποτέλεσμα που θα καταγραφεί σε αυτές θα αποτυπώσει έναν ευρύτερο πολιτικό συσχετισμό.

Βρι­σκό­μα­στε σε μια πε­ρί­ο­δο που βα­σι­κά στοι­χεία της είναι η στα­θε­ρο­ποί­η­ση του πο­λι­τι­κού σκη­νι­κού, η σχε­τι­κή υπο­χώ­ρη­ση του κοι­νω­νι­κού κι­νή­μα­τος και η αδυ­να­μία της Αρι­στε­ράς να κα­τα­γρά­ψει μια μα­ζι­κή και ενω­τι­κή πο­λι­τι­κή πα­ρου­σία, η οποία θα συμ­βά­λει στην ανα­συ­γκρό­τη­ση των λαϊ­κών κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων. Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ επι­χει­ρεί να πε­ριο­ρί­σει κατά το δυ­να­τόν τις απώ­λειες που κα­τα­γρά­φει, ως απο­τέ­λε­σμα της σκλη­ρής μνη­μο­νια­κής πο­λι­τι­κής που εφάρ­μο­σε, με στόχο να μειώ­σει την ψα­λί­δα με τη ΝΔ και να κα­το­χυ­ρώ­σει μα­κρο­πρό­θε­σμα το ρόλο του ως δεύ­τε­ρου πόλου στο πο­λι­τι­κό σκη­νι­κό. Τα βα­σι­κά ση­μεία της κα­τεύ­θυν­σης και των μέ­τρων που εξαγ­γέλ­λει και υλο­ποιεί εξυ­πη­ρε­τούν τα συμ­φέ­ρο­ντα του κε­φα­λαί­ου. Πα­ράλ­λη­λα, όμως, προ­βαί­νει σε δευ­τε­ρεύ­ου­σες πα­ρα­χω­ρή­σεις, επι­δο­μα­τι­κού χα­ρα­κτή­ρα, τις οποί­ες εμ­φα­νί­ζει ως «φι­λο­λαϊ­κή πο­λι­τι­κή» και ενερ­γο­ποιεί μια πό­λω­ση που στη­ρί­ζε­ται σε ιδε­ο­λο­γι­κά στοι­χεία (νέο-πα­λιό, προ­ο­δευ­τι­σμός-συ­ντή­ρη­ση κ.ο.κ.). Την ίδια στιγ­μή, η ΝΔ εξαγ­γέλ­λει μέτρα σε ακόμα σκλη­ρό­τε­ρη νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρη κα­τεύ­θυν­ση, που συ­νο­δεύ­ο­νται από την διαρ­κή επί­κλη­ση του «νόμου και της τάξης», προ­α­ναγ­γέλ­λο­ντας μια ιδιαί­τε­ρα σκλη­ρή αντι­με­τώ­πι­ση σε βάρος όλων όσων αγω­νί­ζο­νται και έναν νέο γύρο αυ­ταρ­χι­κο­ποί­η­σης και έντα­σης της κα­τα­στο­λής. Έτσι δια­μορ­φώ­νε­ται ένα δί­πο­λο, το οποίο στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα δεν έχει καμία σχέση με τα συμ­φέ­ρο­ντα των ερ­γα­ζό­με­νων τά­ξε­ων. 

Η αντί­στοι­χη κα­τά­στα­ση δια­μορ­φώ­νε­ται και στην αυ­το­διοί­κη­ση. Στις αυ­το­διοι­κη­τι­κές εκλο­γές αντι­πα­ρα­τί­θε­νται δύο στρα­τη­γι­κές. Από τη μία πλευ­ρά η κα­τεύ­θυν­ση των συν­δυα­σμών και πα­ρα­τά­ξε­ων που υπο­στη­ρί­ζο­νται από τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, τη ΝΔ, το ΚΙΝΑΛ και τα υπό­λοι­πα πο­λι­τι­κά κόμ­μα­τα που υπο­στη­ρί­ζουν την ίδια, επί της ου­σί­ας, νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρη μνη­μο­νια­κή δια­χεί­ρι­ση. Από την άλλη πλευ­ρά, η κα­τεύ­θυν­ση της υπε­ρά­σπι­σης των συμ­φε­ρό­ντων των ερ­γα­ζό­με­νων τά­ξε­ων και η έκ­φρα­ση της φωνής τους εντός των αυ­το­διοι­κη­τι­κών θε­σμών, με τα δε­δο­μέ­να όρια που αυτοί έχουν.

Στην Πε­ρι­φέ­ρεια Ατ­τι­κής, η διοί­κη­ση Δού­ρου ακο­λού­θη­σε, καθ’ όλη τη διάρ­κεια της θη­τεί­ας της, μια τα­ξι­κή πο­λι­τι­κή εξυ­πη­ρέ­τη­σης των με­γά­λων επι­χει­ρη­μα­τι­κών συμ­φε­ρό­ντων, σε βάρος των ανα­γκών της πλειο­ψη­φί­ας. Η πο­λι­τι­κή αυτή είναι εμ­φα­νής στον τρόπο με τον οποίο δια­χει­ρί­στη­κε τους οι­κο­νο­μι­κούς πό­ρους της πε­ρι­φέ­ρειας. Κατά τη διάρ­κεια της πα­ρού­σας διοί­κη­σης, εκα­το­ντά­δες εκα­τομ­μύ­ρια διο­χε­τεύ­θη­καν σε έργα εξυ­πη­ρέ­τη­σης τέ­τοιων συμ­φε­ρό­ντων. Από την «Αθη­ναϊ­κή Ρι­βιέ­ρα», που στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα δεν είναι τί­πο­τε άλλο παρά η «αυλή» του Ιδρύ­μα­τος Νιάρ­χου, έως τη χρη­μα­το­δό­τη­ση του γη­πέ­δου της ΑΕΚ και από τη δια­χεί­ρι­ση των απορ­ριμ­μά­των προς το συμ­φέ­ρον των με­γα­λο­ερ­γο­λά­βων έως τις δια­φό­ρων τύπων στη­ρί­ξεις και επι­χο­ρη­γή­σεις της «επι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τας». Την ίδια στιγ­μή, οι κοι­νω­νι­κές δομές υπό την ευ­θύ­νη της πε­ρι­φέ­ρειας κα­ταρ­ρέ­ουν, ενώ δεν δια­τί­θε­νται πόροι για κρί­σι­μα ζη­τή­μα­τα που αφο­ρούν άμεσα στα λαϊκά συμ­φέ­ρο­ντα, όπως η πο­λι­τι­κή προ­στα­σία, η αντι­πλημ­μυ­ρι­κή και αντι­πυ­ρι­κή θω­ρά­κι­ση κ.ο.κ. Οι τρα­γι­κές συ­νέ­πειες της μνη­μο­νια­κής πο­λι­τι­κής, αλλά και της ει­δι­κής της έκ­φρα­σης στην αυ­το­διοί­κη­ση, απο­τυ­πώ­θη­καν με τον πιο σκλη­ρό τρόπο στις τρα­γω­δί­ες στο Μάτι και στη Μάν­δρα. Απο­τυ­πώ­νο­νται όμως επί­σης, ίσως πε­ρισ­σό­τε­ρο αθό­ρυ­βα, στα πολύ υψηλά πο­σο­στά της φτώ­χειας και της ανερ­γί­ας στην Πε­ρι­φέ­ρεια Ατ­τι­κής, στον κίν­δυ­νο της αστε­γί­ας, στη σχε­δόν από­λυ­τη απρο­θυ­μία της το­πι­κής αυ­το­διοί­κη­σης να ενερ­γο­ποι­ή­σει πο­λι­τι­κές στή­ρι­ξης των λαϊ­κών τά­ξε­ων. Πα­ράλ­λη­λα, η πε­ρι­φε­ρεια­κή αρχή ακο­λού­θη­σε μια κα­τεύ­θυν­ση ακόμα με­γα­λύ­τε­ρης τσι­με­ντο­ποί­η­σης και πα­ρά­δο­σης των δη­μό­σιων και ελεύ­θε­ρων χώρων στο ιδιω­τι­κό κε­φά­λαιο.

Την ίδια πο­λι­τι­κή «υπό­σχε­ται» να συ­νε­χί­σει η Δύ­να­μη Ζωής. Σε αντί­στοι­χα πλαί­σια κι­νεί­ται και η κα­τεύ­θυν­ση Πα­τού­λη (με την αξιο­ποί­η­ση και στις αυ­το­διοι­κη­τι­κές εκλο­γές της επι­χει­ρη­μα­το­λο­γί­ας του κρα­τι­κού αυ­ταρ­χι­σμού και της κα­τα­στο­λής), αλλά και η κα­τεύ­θυν­ση Σγου­ρού.

Σε αυτό το πλαί­σιο, οι δυ­νά­μεις της Αρι­στε­ράς όφει­λαν, στην πο­λι­τι­κή μάχη της Πε­ρι­φέ­ρειας Ατ­τι­κής, αλλά και ευ­ρύ­τε­ρα στις εκλο­γές της αυ­το­διοί­κη­σης, να χα­ρά­ξουν μια συ­γκε­κρι­μέ­νη τα­κτι­κή. Να συ­γκρο­τή­σουν έναν πο­λι­τι­κό λόγο που να ανα­δει­κνύ­ει τα κε­ντρι­κά ζη­τή­μα­τα που αφο­ρούν στην πλειο­ψη­φία των λαϊ­κών τά­ξε­ων στους δή­μους και στις πε­ρι­φέ­ρειες (κοι­νω­νι­κή πο­λι­τι­κή, πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κή προ­στα­σία, δια­χεί­ρι­ση απορ­ριμ­μά­των, αγώ­νας για την υπε­ρά­σπι­ση του δη­μό­σιου χα­ρα­κτή­ρα του χώρου ενά­ντια στις «αστι­κές ανα­πλά­σεις», αλλά και του δη­μό­σιου χα­ρα­κτή­ρα των αυ­το­διοι­κη­τι­κών υπη­ρε­σιών, πο­λι­τι­κή προ­στα­σία, θε­σμι­κό πλαί­σιο για τους ΟΤΑ και πόροι αυτών κ.ο.κ.), αλλά και το γε­γο­νός ότι, με την ανά­πτυ­ξη και τη στή­ρι­ξη το­πι­κών κι­νη­μά­των και την άσκη­ση πί­ε­σης, μπο­ρούν να κα­τα­κτη­θούν απο­τε­λέ­σμα­τα προς το συμ­φέ­ρον των ερ­γα­ζό­με­νων τά­ξε­ων. Πα­ράλ­λη­λα, όφει­λαν να ανα­πτύ­ξουν μια ενω­τι­κή πα­ρου­σία, τόσο στην εκλο­γι­κή μάχη όσο και στη συ­γκρό­τη­ση και τη λει­τουρ­γία με­τω­πι­κών αυ­το­διοι­κη­τι­κών σχη­μά­των στους επι­μέ­ρους δή­μους και στις γει­το­νιές. Άλ­λω­στε, τα επί­πε­δα πο­λι­τι­κής συμ­φω­νί­ας στην αυ­το­διοί­κη­ση, του­λά­χι­στον με­τα­ξύ των δυ­νά­με­ων της ρι­ζο­σπα­στι­κής Αρι­στε­ράς, είναι κατά πολύ ευ­ρύ­τε­ρα από αυτά που ανα­κύ­πτουν στην κε­ντρι­κή πο­λι­τι­κή σκηνή. Η εμ­μο­νή στον κα­τα­κερ­μα­τι­σμό και στη διά­σπα­ση κο­στί­ζει ιδιαί­τε­ρα στη ρι­ζο­σπα­στι­κή Αρι­στε­ρά και πλήτ­τει τη δυ­να­τό­τη­τά της να παί­ξει κρί­σι­μο ρόλο.

Η ΑΝΥ­ΠΟ­ΤΑ­ΚΤΗ ΑΤ­ΤΙ­ΚΗ επι­χει­ρεί, παρά τις δυ­σκο­λί­ες, να συ­γκε­ρά­σει αυτές τις πο­λι­τι­κές ανα­γκαιό­τη­τες. Στό­χος μας είναι να απο­τε­λέ­σου­με ένα μα­ζι­κό, ρι­ζο­σπα­στι­κό σχήμα στην Πε­ρι­φέ­ρεια Ατ­τι­κής, με πο­λι­τι­κό στίγ­μα αλλά και αυ­το­τέ­λεια, με προ­τά­σεις διε­ξό­δου για τα άμεσα προ­βλή­μα­τα των ερ­γα­ζό­με­νων τά­ξε­ων στην Ατ­τι­κή και με διαρ­κώς ενερ­γό κά­λε­σμα με­τω­πι­κής δρά­σης, πα­ρέμ­βα­σης και συ­γκρό­τη­σης στις δυ­νά­μεις της ρι­ζο­σπα­στι­κής Αρι­στε­ράς. Πα­ράλ­λη­λα, επι­διώ­κου­με να ενι­σχύ­σου­με την πα­ρου­σία του πο­λυ­συλ­λε­κτι­κού γα­λα­ξία των κι­νη­μα­τι­κών πρω­το­βου­λιών στην πε­ρι­φέ­ρεια, εντός του Πε­ρι­φε­ρεια­κού Συμ­βου­λί­ου, και να δώ­σου­με βήμα σε όσους αγω­νί­ζο­νται.

Στις 26 Μάη πρέ­πει να υπο­στη­ρι­χθούν οι δυ­νά­μεις της ΑΝΥ­ΠΟ­ΤΑ­ΚΤΗΣ ΑΤ­ΤΙ­ΚΗΣ. Για να εκ­φρα­στούν όσοι δεν απο­δέ­χο­νται την πα­λι­νόρ­θω­ση και την ενί­σχυ­ση των κομ­μα­τι­κών μη­χα­νι­σμών που έφε­ραν και στή­ρι­ξαν τα μνη­μό­νια, με όποιο προ­σω­πείο κι αν εμ­φα­νί­ζο­νται. Για να δώ­σου­με μή­νυ­μα αντί­στα­σης και ανα­τρο­πής στις νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρες πο­λι­τι­κές, μή­νυ­μα αγώνα για τη ζωή των κα­τοί­κων της πε­ρι­φέ­ρειας, για να στα­μα­τή­σουν οι πό­λεις μας να είναι αβί­ω­τες, για να ενι­σχυ­θούν οι αγώ­νες και τα κι­νή­μα­τα. Αλλά και μή­νυ­μα ρι­ζο­σπα­στι­σμού και ενό­τη­τας, ενά­ντια στην πα­ραί­τη­ση, στην εξα­το­μί­κευ­ση και στη διά­σπα­ση της κοι­νω­νι­κής και πο­λι­τι­κής Αρι­στε­ράς.

* Η Μα­ριάν­να Τσί­χλη είναι υπο­ψή­φια πε­ρι­φε­ρειάρ­χης Ατ­τι­κής με την ΑΝΥ­ΠΟ­ΤΑ­ΚΤΗ ΑΤ­ΤΙ­ΚΗ

**Ανα­δη­μο­σί­ευ­ση από την Ερ­γα­τι­κή Αρι­στε­ρά

Ετικέτες