Οι εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση, και ιδιαίτερα στη μεγαλύτερη περιφέρεια της χώρας, την Περιφέρεια Αττικής, έχουν στην παρούσα συγκυρία ιδιαίτερο πολιτικό βάρος, στο βαθμό που τοποθετούνται σε μια χρονιά που χαρακτηρίζεται από πολλαπλές εκλογικές μάχες. Με αυτή την έννοια, το αποτέλεσμα που θα καταγραφεί σε αυτές θα αποτυπώσει έναν ευρύτερο πολιτικό συσχετισμό.
Βρισκόμαστε σε μια περίοδο που βασικά στοιχεία της είναι η σταθεροποίηση του πολιτικού σκηνικού, η σχετική υποχώρηση του κοινωνικού κινήματος και η αδυναμία της Αριστεράς να καταγράψει μια μαζική και ενωτική πολιτική παρουσία, η οποία θα συμβάλει στην ανασυγκρότηση των λαϊκών κινητοποιήσεων. Ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να περιορίσει κατά το δυνατόν τις απώλειες που καταγράφει, ως αποτέλεσμα της σκληρής μνημονιακής πολιτικής που εφάρμοσε, με στόχο να μειώσει την ψαλίδα με τη ΝΔ και να κατοχυρώσει μακροπρόθεσμα το ρόλο του ως δεύτερου πόλου στο πολιτικό σκηνικό. Τα βασικά σημεία της κατεύθυνσης και των μέτρων που εξαγγέλλει και υλοποιεί εξυπηρετούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Παράλληλα, όμως, προβαίνει σε δευτερεύουσες παραχωρήσεις, επιδοματικού χαρακτήρα, τις οποίες εμφανίζει ως «φιλολαϊκή πολιτική» και ενεργοποιεί μια πόλωση που στηρίζεται σε ιδεολογικά στοιχεία (νέο-παλιό, προοδευτισμός-συντήρηση κ.ο.κ.). Την ίδια στιγμή, η ΝΔ εξαγγέλλει μέτρα σε ακόμα σκληρότερη νεοφιλελεύθερη κατεύθυνση, που συνοδεύονται από την διαρκή επίκληση του «νόμου και της τάξης», προαναγγέλλοντας μια ιδιαίτερα σκληρή αντιμετώπιση σε βάρος όλων όσων αγωνίζονται και έναν νέο γύρο αυταρχικοποίησης και έντασης της καταστολής. Έτσι διαμορφώνεται ένα δίπολο, το οποίο στην πραγματικότητα δεν έχει καμία σχέση με τα συμφέροντα των εργαζόμενων τάξεων.
Η αντίστοιχη κατάσταση διαμορφώνεται και στην αυτοδιοίκηση. Στις αυτοδιοικητικές εκλογές αντιπαρατίθενται δύο στρατηγικές. Από τη μία πλευρά η κατεύθυνση των συνδυασμών και παρατάξεων που υποστηρίζονται από τον ΣΥΡΙΖΑ, τη ΝΔ, το ΚΙΝΑΛ και τα υπόλοιπα πολιτικά κόμματα που υποστηρίζουν την ίδια, επί της ουσίας, νεοφιλελεύθερη μνημονιακή διαχείριση. Από την άλλη πλευρά, η κατεύθυνση της υπεράσπισης των συμφερόντων των εργαζόμενων τάξεων και η έκφραση της φωνής τους εντός των αυτοδιοικητικών θεσμών, με τα δεδομένα όρια που αυτοί έχουν.
Στην Περιφέρεια Αττικής, η διοίκηση Δούρου ακολούθησε, καθ’ όλη τη διάρκεια της θητείας της, μια ταξική πολιτική εξυπηρέτησης των μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων, σε βάρος των αναγκών της πλειοψηφίας. Η πολιτική αυτή είναι εμφανής στον τρόπο με τον οποίο διαχειρίστηκε τους οικονομικούς πόρους της περιφέρειας. Κατά τη διάρκεια της παρούσας διοίκησης, εκατοντάδες εκατομμύρια διοχετεύθηκαν σε έργα εξυπηρέτησης τέτοιων συμφερόντων. Από την «Αθηναϊκή Ριβιέρα», που στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτε άλλο παρά η «αυλή» του Ιδρύματος Νιάρχου, έως τη χρηματοδότηση του γηπέδου της ΑΕΚ και από τη διαχείριση των απορριμμάτων προς το συμφέρον των μεγαλοεργολάβων έως τις διαφόρων τύπων στηρίξεις και επιχορηγήσεις της «επιχειρηματικότητας». Την ίδια στιγμή, οι κοινωνικές δομές υπό την ευθύνη της περιφέρειας καταρρέουν, ενώ δεν διατίθενται πόροι για κρίσιμα ζητήματα που αφορούν άμεσα στα λαϊκά συμφέροντα, όπως η πολιτική προστασία, η αντιπλημμυρική και αντιπυρική θωράκιση κ.ο.κ. Οι τραγικές συνέπειες της μνημονιακής πολιτικής, αλλά και της ειδικής της έκφρασης στην αυτοδιοίκηση, αποτυπώθηκαν με τον πιο σκληρό τρόπο στις τραγωδίες στο Μάτι και στη Μάνδρα. Αποτυπώνονται όμως επίσης, ίσως περισσότερο αθόρυβα, στα πολύ υψηλά ποσοστά της φτώχειας και της ανεργίας στην Περιφέρεια Αττικής, στον κίνδυνο της αστεγίας, στη σχεδόν απόλυτη απροθυμία της τοπικής αυτοδιοίκησης να ενεργοποιήσει πολιτικές στήριξης των λαϊκών τάξεων. Παράλληλα, η περιφερειακή αρχή ακολούθησε μια κατεύθυνση ακόμα μεγαλύτερης τσιμεντοποίησης και παράδοσης των δημόσιων και ελεύθερων χώρων στο ιδιωτικό κεφάλαιο.
Την ίδια πολιτική «υπόσχεται» να συνεχίσει η Δύναμη Ζωής. Σε αντίστοιχα πλαίσια κινείται και η κατεύθυνση Πατούλη (με την αξιοποίηση και στις αυτοδιοικητικές εκλογές της επιχειρηματολογίας του κρατικού αυταρχισμού και της καταστολής), αλλά και η κατεύθυνση Σγουρού.
Σε αυτό το πλαίσιο, οι δυνάμεις της Αριστεράς όφειλαν, στην πολιτική μάχη της Περιφέρειας Αττικής, αλλά και ευρύτερα στις εκλογές της αυτοδιοίκησης, να χαράξουν μια συγκεκριμένη τακτική. Να συγκροτήσουν έναν πολιτικό λόγο που να αναδεικνύει τα κεντρικά ζητήματα που αφορούν στην πλειοψηφία των λαϊκών τάξεων στους δήμους και στις περιφέρειες (κοινωνική πολιτική, περιβαλλοντική προστασία, διαχείριση απορριμμάτων, αγώνας για την υπεράσπιση του δημόσιου χαρακτήρα του χώρου ενάντια στις «αστικές αναπλάσεις», αλλά και του δημόσιου χαρακτήρα των αυτοδιοικητικών υπηρεσιών, πολιτική προστασία, θεσμικό πλαίσιο για τους ΟΤΑ και πόροι αυτών κ.ο.κ.), αλλά και το γεγονός ότι, με την ανάπτυξη και τη στήριξη τοπικών κινημάτων και την άσκηση πίεσης, μπορούν να κατακτηθούν αποτελέσματα προς το συμφέρον των εργαζόμενων τάξεων. Παράλληλα, όφειλαν να αναπτύξουν μια ενωτική παρουσία, τόσο στην εκλογική μάχη όσο και στη συγκρότηση και τη λειτουργία μετωπικών αυτοδιοικητικών σχημάτων στους επιμέρους δήμους και στις γειτονιές. Άλλωστε, τα επίπεδα πολιτικής συμφωνίας στην αυτοδιοίκηση, τουλάχιστον μεταξύ των δυνάμεων της ριζοσπαστικής Αριστεράς, είναι κατά πολύ ευρύτερα από αυτά που ανακύπτουν στην κεντρική πολιτική σκηνή. Η εμμονή στον κατακερματισμό και στη διάσπαση κοστίζει ιδιαίτερα στη ριζοσπαστική Αριστερά και πλήττει τη δυνατότητά της να παίξει κρίσιμο ρόλο.
Η ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΗ ΑΤΤΙΚΗ επιχειρεί, παρά τις δυσκολίες, να συγκεράσει αυτές τις πολιτικές αναγκαιότητες. Στόχος μας είναι να αποτελέσουμε ένα μαζικό, ριζοσπαστικό σχήμα στην Περιφέρεια Αττικής, με πολιτικό στίγμα αλλά και αυτοτέλεια, με προτάσεις διεξόδου για τα άμεσα προβλήματα των εργαζόμενων τάξεων στην Αττική και με διαρκώς ενεργό κάλεσμα μετωπικής δράσης, παρέμβασης και συγκρότησης στις δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Παράλληλα, επιδιώκουμε να ενισχύσουμε την παρουσία του πολυσυλλεκτικού γαλαξία των κινηματικών πρωτοβουλιών στην περιφέρεια, εντός του Περιφερειακού Συμβουλίου, και να δώσουμε βήμα σε όσους αγωνίζονται.
Στις 26 Μάη πρέπει να υποστηριχθούν οι δυνάμεις της ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ. Για να εκφραστούν όσοι δεν αποδέχονται την παλινόρθωση και την ενίσχυση των κομματικών μηχανισμών που έφεραν και στήριξαν τα μνημόνια, με όποιο προσωπείο κι αν εμφανίζονται. Για να δώσουμε μήνυμα αντίστασης και ανατροπής στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, μήνυμα αγώνα για τη ζωή των κατοίκων της περιφέρειας, για να σταματήσουν οι πόλεις μας να είναι αβίωτες, για να ενισχυθούν οι αγώνες και τα κινήματα. Αλλά και μήνυμα ριζοσπαστισμού και ενότητας, ενάντια στην παραίτηση, στην εξατομίκευση και στη διάσπαση της κοινωνικής και πολιτικής Αριστεράς.
* Η Μαριάννα Τσίχλη είναι υποψήφια περιφερειάρχης Αττικής με την ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΗ ΑΤΤΙΚΗ
**Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά
