Είναι πλέον κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι τρόικα και κυβέρνηση έχουν συμφωνήσει στις απολύσεις 150.000 δημοσίων υπαλλήλων μέχρι το τέλος του 2015. Επειδή όμως αν προχωρούσαν μόνο με τις άμεσες απολύσεις, οι αντιδράσεις του κόσμου θα ήταν μεγάλες, αποφάσισαν να το κάνουν και με έμμεσο τρόπο ώστε να αποφύγουν τις επιπτώσεις. Κι επειδή το παραμύθι των κοπανατζήδων, των τεμπέληδων και διεφθαρμένων δημοσίων υπαλλήλων αποκαλύφθηκε και αποδείχτηκε φιάσκο τελικά, αποφάσισαν να το επαναφέρουν ανανεωμένο με τον καινούριο κώδικα πειθαρχικού ελέγχου.
Δεν πρέπει να έχουμε καμμία αυταπάτη οτι αυτός ο κώδικας φτιάχτηκε-τάχα-για να ξεχωρίσουν οι «έντιμοι» και «συνεπείς» απο τους «κακούς» και «ασυνεπείς». Με μια απλή ματιά μπορούμε να καταλάβουμε τι μας επιφυλάσσουν. Αν για παράδειγμα ένας καθηγητής δεχτεί καταγγελία επειδή βαθμολόγησε με κακό βαθμό έναν μαθητή, παραπέμπεται σε πειθαρχικό ενώ τίθεται αυτόματα σε διαθεσιμότητα. Όμως ο πειθαρχικός έλεγχος δεν αφορά μόνο υπηρεσιακά θέματα αλλά και εκτός υπηρεσίας ζητήματα. Αν για παράδειγμα σε μηνύσουν για άσχετο με την υπηρέσια σου θέμα πάλι θα παραπέμπεσαι σε πειθαρχικό και θα τίθεσαι σε διαθεσιμότητα μέχρι να τελεσιδικήσει η υπόθεσή σου. Κι αν είσαι τυχερός και τελεσιδικήσει εντός ενός έτους δεν απολύεσαι. Αλλά ποιά υπόθεση τελειώνει σε ένα χρόνο;
Βέβαια ο νέος κώδικας δεν έχει σαν στόχο την δημιουργία «επίορκων» μόνο αλλά και το στραγγάλισμα των συνδικαλιστών αφού ως γνωστόν οι εργατικοί αγώνες είναι μονίμως παράνομοι για τους «από πάνω». Πρόσφατο παράδειγμα η υπόθεση της καταδίκης των τριών συνδικαλιστών της ΠΟΕ-ΟΤΑ, οι οποίοι καταδικάστηκαν επειδή συμμετείχαν σε κινητοποιήσεις των δήμων τους και τέθηκαν αυτόματα σε αργία. Δυστυχώς, το να αγωνίζεσαι για να σου καταβληθούν μισθοί έξι μηνών, είναι παράνομο.
Το τρίτο που έχει ο νέος κώδικας σαν σκοπό είναι να παρουσιαστούν φαινόμενα ανθρωποφαγίας μεταξύ μας, βάζοντάς μας σε μια λογική να καταγγείλουμε τον συνάδελφο μας ώστε να σώσουμε το τομάρι μας. Κι αυτό θα είναι ολέθριο για το τα-λαιπωρημένο εργατικό κίνημα αφού θα έχει ως αποτέλεσμα την περεταίρω διασπασή του, σε μια στιγμή που έχει ανάγκη την ενότητα όσο τίποτε άλλο.
Από την άλλη, οι γραφειοκρατικές συνδικαλιστικές ηγεσίες, δείχνουν να μην συμμερίζονται την όλη κατάσταση αφού οι αντιδράσεις είναι από ανεμικές, έως μηδενικές. Κι όταν λέμε για αντιδράσεις δεν εννοούμε τη διοργανωση ημερίδων, γιατί θυμίζουν το βοσκό που μαζεύει τα αρνιά πριν το Πάσχα για να τα ενημερώσει πως γίνεται το σούβλισμα.
Πρέπει να ανακάμψουμε γρήγορα, να απαλλαγούμε από την αυταπάτη ότι «εγώ θα τη γλιτώσω» και να αγωνιστούμε για την ανατροπή των μέτρων, της κυβέρνησης και των μνημονιακών πολιτικών, το συντομότερο δυνατό. Και η αποτροπή των χιλιάδων απολύσεων στο Δημόσιο, είναι η απαραίτητη αρχή για μια τέτοια διαδικασία.
*εργαζόμενος στους Ο.Τ.Α.
