Για τη διοίκηση του ΨΝΑ

ΑΝΑ­ΚΟΙ­ΝΩ­ΣΗ

Η  απο­τυ­χη­μέ­νη  εφαρ­μο­γή των πο­λι­τι­κών  απο­φά­σε­ων  των προη­γού­με­νων κυ­βερ­νή­σε­ων για βίαιο κλεί­σι­μο των Ψυ­χια­τρεί­ων ευ­τυ­χώς δεν ευο­δώ­θη­κε, η  τω­ρι­νή κα­τά­στα­ση στο Ψυ­χια­τρι­κό Νο­σο­κο­μείο Ατ­τι­κής πα­ρα­μέ­νει όμως ιδιαί­τε­ρα προ­βλη­μα­τι­κή. Η δρα­μα­τι­κή υπο­χρη­μα­το­δο­τη­ση του Νο­σο­κο­μεί­ου μας, η  υπο­στε­λε­χω­ση του σε όλες σχε­δόν τις ει­δι­κό­τη­τες ερ­γα­ζο­μέ­νων και ο με­γά­λος όγκος των υπη­ρε­σιών που εξα­κο­λου­θεί να προ­σφέ­ρει έχουν οδη­γή­σει στην εκ των εσω κα­τάρ­ρευ­ση του. Σ’ αυτή την κα­τάρ­ρευ­ση  έχει συ­ντε­λέ­σει , μέσα στο μνη­μο­νια­κό πε­ρι­βάλ­λον λι­τό­τη­τας, πε­ρι­κο­πών και απα­ξί­ω­σης του ΕΣΥ των τε­λευ­ταί­ων χρό­νων, η ΄΄στρα­τη­γι­κή΄΄ του Διοι­κη­τή του Νο­σο­κο­μεί­ου ΠΑΥ­ΛΟΥ ΘΕ­Ο­ΔΩ­ΡΑ­ΚΗ  που στό­χευε στην συσ­σώ­ρευ­ση προ­βλη­μά­των λει­τουρ­γί­ας του ώστε ο δια­με­λι­σμός του να απο­τε­λέ­σει την ανα­πό­φευ­κτη λύση και οι ερ­γα­ζό­με­νοι να δε­χτούν το γε­γο­νός ως μια διέ­ξο­δο από την αβά­στα­χτη ερ­γα­σια­κή τους κα­θη­με­ρι­νό­τη­τα εφαρ­μό­ζο­ντας έτσι τις απο­φά­σεις της τε­λευ­ταί­ας μνη­μο­νια­κής κυ­βέρ­νη­σης. Απο­φά­σεις που είχαν στόχο την κα­τάρ­γη­ση της Δη­μό­σιας Ψυ­χι­κής Υγεί­ας.

Μέσα στις συν­θή­κες του βρώ­μι­κου σχε­δια­σμού της οι­κο­νο­μι­κής ασφυ­ξί­ας και κα­τα­πί­ε­σης που ξε­δι­πλώ­νουν οι δα­νει­στές ενά­ντια στον λαό, με ταυ­τό­χρο­νη την μεί­ω­ση της Κρα­τι­κής χρη­μα­το­δό­τη­σης για την Υγεία στο 6% του ΑΕΠ που επι­βλή­θη­κε από τους μνη­μο­νια­κούς φω­στή­ρες τα προη­γού­με­να χρό­νια οδη­γεί με μα­θη­μα­τι­κό τρόπο στην διά­λυ­ση του Νο­σο­κο­μεί­ου μας και στην εξά­ντλη­ση των ερ­γα­ζο­μέ­νων. Οι ερ­γα­ζό­με­νοι με τους αγώ­νες τους και την πο­λι­τι­κή αλ­λα­γή κα­τά­φε­ραν να μπλο­κά­ρουν το κλεί­σι­μο του ΨΝΑ (το με­γα­λύ­τε­ρο των Βαλ­κα­νί­ων). Σιγά - σιγά οδη­γού­μα­στε σε ένα σύ­στη­μα που αδυ­να­τεί να αντα­πο­κρι­θεί στις ανά­γκες των ασθε­νών και των οι­κο­γε­νειών τους. Ένα σύ­στη­μα που έχει ξε­πε­ρά­σει τα όρια του και είναι στα πρό­θυ­ρα της κα­τάρ­ρευ­σης.  Αυτή η κα­τάρ­ρευ­ση και η απα­ξί­ω­ση πρέ­πει να ανα­τρα­πεί.

Ο Διοι­κη­τής του ΨΝΑ ΠΑΥ­ΛΟΣ ΘΕ­Ο­ΔΩ­ΡΑ­ΚΗΣ αρ­νεί­ται να πα­ραι­τη­θεί, αλλά αρ­νεί­ται και να διοι­κή­σει. Ο  άμεμ­πτος υπε­ρα­σπι­στής του Δη­μό­σιου χρή­μα­τος και της διοι­κη­τι­κής νο­μι­μό­τη­τας  που έλεγ­χε μέχρι πριν λί­γους μήνες με αυ­ταρ­χι­κό τρόπο τα ωρά­ρια και την συ­νέ­πεια των ερ­γα­ζο­μέ­νων  ερ­χό­με­νος πε­ρι­στα­σια­κά στο Νο­σο­κο­μείο μας , σή­με­ρα έχει σχε­δόν εξα­φα­νι­στεί.  Αφή­νει τα προ­βλή­μα­τα να διο­γκώ­νο­νται και το Νο­σο­κο­μείο να κα­ταρ­ρέ­ει. Το προ­σω­πι­κό του Νο­σο­κο­μεί­ου μας είναι στο όριο ασφα­λεί­ας, το όποιο για να μην κα­ταρ­ρεύ­σει  κάνει τα πάντα εκτός ει­δι­κό­τη­τας του και προ­σω­πι­κό που ήδη είναι εξα­ντλη­μέ­νο. ΕΙ­ΜΑ­ΣΤΕ ΤΟ ΜΟ­ΝΑ­ΔΙ­ΚΟ ΝΟ­ΣΟ­ΚΟ­ΜΕΙΟ ΠΟΥ Η ΔΙΟΙ­ΚΗ­ΣΗ ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΣΥ­ΝΕ­ΧΟ­ΜΕ­ΝΗ ΦΥΓΗ ΕΡ­ΓΑ­ΖΟ­ΜΕ­ΝΩΝ ΔΕΝ ΑΠΑΙ­ΤΗ­ΣΕ ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΠΡΟ­ΣΛΗ­ΨΗ. 

Το Νο­σο­κο­μείο αυτή την στιγ­μή αδυ­να­τεί να αντα­πε­ξέλ­θει στις οι­κο­νο­μι­κές υπο­χρε­ώ­σεις (ΔΕΚΟ, ενοι­κια, συμ­βά­σεις)  με απο­τέ­λε­σμα σε  σύ­ντο­μο χρο­νι­κό διά­στη­μα το Νο­σο­κο­μείο κιν­δυ­νεύ­ει να μεί­νει χωρίς σι­τι­ση, κα­θα­ριό­τη­τα και πι­θα­νές εξώ­σεις από τα κτί­ρια που νοι­κιά­ζο­νται.  Πα­ρό­λο αυτά, η Πα­ρά­τα­ξη μας  θε­ω­ρεί ότι τα ιδιω­τι­κά συ­νερ­γεία πρέ­πει να ΚΑ­ΤΑΡ­ΓΗ­ΘΟΥΝ και στην θέση τους να προ­λη­φθούν άνερ­γοι και απο­λυ­μέ­νοι.   Ακόμα πρέ­πει τα ενοι­κια­ζό­με­να κτί­ρια πρέ­πει να υπο­στούν και άλλη μεί­ω­ση μέχρι να κα­λύ­ψου­με τις κτι­ρια­κές ανά­γκες  του Νο­σο­κο­μεί­ου με ΔΩ­ΡΕ­ΑΝ Δη­μό­σια Κτί­ρια.

Πι­στεύ­ου­με ότι το Νο­σο­κο­μείο χρειά­ζε­ται Διοί­κη­ση που να αντι­με­τω­πί­ζει τα προ­βλή­μα­τα, να διεκ­δι­κή­σει την άμεση οι­κο­νο­μι­κή επι­χο­ρή­γη­ση και  προ­σλή­ψεις προ­σω­πι­κού σε όλες τις ει­δι­κό­τη­τες. Ζη­τού­με και διεκ­δι­κού­με από το Υπουρ­γείο Υγεί­ας την άμεση αντι­κα­τά­στα­ση της.