Η απεργία στην Hellenic Steel Θεσσαλονίκης

Πρόκειται για τη μεγαλύτερη Χαλυβουργία πανελλαδικά, κατά 80% εξαγωγική, ιδιοκτησίας κυρίως της ιταλικής ILVA. Όπωςμας μετέφεραν ο Ζαφειριάδης Σοφρώνης, μέλος του ΔΣ του σωματείου και οι υπόλοιποι εργαζόμενοι, την τελευταία χρονιά όλοι έχουν ήδη υποστεί σοβαρές μισθολογικές μειώσεις πάνω από 20%, μέσω της εκ περιτροπής εργασίας και των διαθεσιμοτήτων. Έτσι επιδιώκουν οι Ιταλοί μεγιστάνες να φορτώσουν στους εργάτες τα βάρη του ανταγωνισμού με τον φτηνό κινέζικο χάλυβα και των μεγάλων προστίμων που επέβαλε το ιταλικό κράτος στην κακοδιοίκησή τους.

Τα κερδοσκοπικά κίνητρα είναι άλλωστε αυτά που έχουν μειώσει το προσωπικό τέσσερις φορές τα τελευταία τριάντα χρόνια, που διοχετεύουν τα κέρδη της ελληνικής θυγατρικής στην Ιταλία και που απειλούν ακόμη και με κλείσιμο τις εγκαταστάσεις σε Ελλάδα και Ιταλία -εκτός αν οι εργάτες δεχτούν να δουλεύουν... “κινέζικα”. Η τεχνητή αποβιομηχάνιση και η “κινεζοποίηση” είναι βέβαια φαινόμενα γενικευμένα, αφού την ίδια ώρα παρόμοια ζητήματα αντιμετωπίζουν οι εργάτες στη Σιδενόρ, την ΑΓΝΟ, τη ΜΕΒΓΑΛ, τη Μινέρβα... Τα ιταλικά συνδικάτα ζητάνε κρατικοποίηση των εργοστασίων και απαλλαγή από την εργοδοτική μαφία των Riva. Για να μπορέσει να διεκδικηθεί στοιχειωδώς ένας τέτοιος στόχος και εδώ, ή τουλάχιστον να δοθεί παράταση ζωής στο εργοστάσιο, χωρίς περαιτέρω απώλεια δικαιωμάτων, είναι αναγκαία η εκδήλωση του αγώνα στην πόλη και ο συντονισμός μεταξύ όλων των αγωνιζόμενων σωματείων. Με στόχο την ενοποίηση της εργατικής τάξης που διασπασμένη σε δημόσιους και ιδιωτικούς ή αορίστου χρόνου και εργολαβικούς, δεν μπορεί να παλέψει για τα κοινά προβλήματα. Τις αποφάσεις για τον τρόπο κλιμάκωσης των κινητοποιήσεων θα λάβουν οι εργαζόμενοι στη Συνέλευσή τους...