Η ασυμβίβαστη Αριστερά μπροστά και εντός της πανδημίας

Η πανδημία του covid 19 ανέδειξε τα αδιέξοδα του καπιταλιστικού συστήματος, σε σχέση με την εμφάνιση και τους τρόπους αντιμετώπισής της. Ο βιασμός της φύσης και του περιβάλλοντος, η διάλυση των δημοσίων συστημάτων υγείας κι η ιεράρχηση του κέρδους πάνω και έναντι όλων, έδειξαν πόσο σαθρά είναι τα θεμέλια ενός συστήματος που γεννά ευημερία για λίγους από την οδύνη και την εκμετάλλευση των πολλών. 

Στην Ελλάδα η έγκαιρη λήψη των αναγκαίων υγειονομικών περιοριστικών μέτρων, σε συνδυασμό με το κλίμα της, την παραγωγική της συγκρότηση ( έλλειψη μεγάλων παραγωγικών μονάδων ) και τον χρόνο εκδήλωσης των πρώτων κρουσμάτων της πανδημίας ( πριν την έναρξη της τουριστικής σεζόν ), οδήγησαν στην αποτελεσματική αντιμετώπιση της μετάδοσης του ιού έως τώρα. Προφανώς τα θετικά αυτά δείγματα ( εντός του βαλκανικού μέσου όρου ) οφείλονται στον ηρωισμό και την αυταπάρνηση που επέδειξε το υγειονομικό προσωπικό του τσακισμένου και κατασυκοφαντημένου ΕΣΥ και στη συνέπεια που επέδειξε ο λαός στην τήρηση των αναγκαίων υγειονομικών μέτρων και την οποία πρέπει να συνεχίσει. 

Τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς η συνεχιζόμενη υγειονομική κρίση διαμόρφωσε και επιτάχυνε μια νέα, βαθιά οικονομική κρίση. Δέκα χρόνια μετά, επανέρχεται το ερώτημα για το ποιος θα πληρώσει αυτήν την κρίση, με διακύβευμα το αν θα δοθεί η ίδια απάντηση. Την προηγούμενη δεκαετία η βαθιά καπιταλιστική κρίση, αντιμετωπίστηκε με την μετακύλισή της στις πλάτες των εργαζομένων, και των λαικών και μικρομεσαίων στρωμάτων. Στη χώρα μας τα αποτελέσματα αυτής της επιλογής όλων ανεξαιρέτως των μνημονιακών κυβερνήσεων, τα βιώσαμε και τα βιώναμε ακόμα, ανεργία, οικονομική ασφυξία εκατομμυρίων ανθρώπων, πτώση μισθών, τσάκισμα εργατικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων. Τα κυβερνητικά δείγματα γραφής εντός της πανδημίας, μαρτυρούν αντίστοιχη προσπάθεια και σήμερα. Εκατομμύρια σε καναλάρχες και μέτρα διευκόλυνσης στο μεγάλο κεφάλαιο και επιδόματα πείνας στον λαό και τους εργαζομένους. Η κυβέρνηση πήρε την πίστωση χρόνου που ζήτησε στην αρχή της πανδημίας για την αντιμετώπισή της. Ωστόσο δεν ενίσχυσε το ΕΣΥ με προσλήψεις υγειονομικού προσωπικού, αύξηση της χρηματοδότησής του και επίταξη άνευ αποζημίωσης των  μεγάλων ιδιωτικών κλινικών, αλλά έσπευσε να αυξήσει τις δαπάνες και τα κονδύλια για τους κλινικάρχες. Την ίδια στιγμή που η χώρα βρίσκεται πολύ χαμηλά παγκοσμίως σε διενέργεια τεστ, σειρά εργασιακών χώρων και ειδικά τα σχολεία σχεδιάζεται να επαναλειτουργήσουν χωρίς τα απαιτούμενα μέτρα πρόληψης και ελέγχου διασποράς του ιού. 

Διευρυμένα τμήματα της κοινωνίας αντιλαμβάνονται την κατάρρευση σειράς αστικών αφηγημάτων όπως της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και του νεοφιλελευθερισμού. Βλέπουν την ανθρώπινη ζωή και την ομαλή λειτουργία της κοινωνίας και της οικονομίας να μπαίνουν στη ζυγαριά. Βλέπουν τις εκατόμβες νεκρών στην υπερδύναμη των ΗΠΑ. Βλέπουν πόσο χωλαίνει το αόρατο χέρι της αγοράς. Πόσο αναγκαίος είναι ο δημόσιος χαρακτήρας των υπηρεσιών έρευνας, φαρμάκου και υγείας. Πόσα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας περιλαμβάνει η ευρωενωσιακή οικογένεια με το άδειασμα της Ιταλίας και της Ισπανίας και την αύξηση του χάσματος μεταξύ Βορρά και Νότου.

 Οι αστικοί κλυδωνισμοί ωστόσο, από μόνοι τους δεν οδηγούν σε ρήξεις και ρήγματα της αστικής πολιτικής που ετοιμάζει περαιτέρω επίθεση σε εργατικά και δημοκρατικά δικαιώματα. Χρειάζεται ένα αντίπαλο δέος, σε όλα τα επίπεδα ικανό να αναμετρηθεί με τα αμείλικτα ερωτήματα των νέων συνθηκών. Η αριστερά και το εργατολαικό κίνημα με τη συσσωρευμένη εμπειρία δέκα και πλέων ετών, πρέπει να μπούμε σοφότεροι στις νέες μάχες. 

Τώρα χρειάζεται αγώνας ενός ταξικά ανασυγκροτημένου εργατικού κινήματος και του ευρύτερα λαικού κινήματος απέναντι στην ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων και την ανεργία. Να μην χάσουμε άλλο από τα κεκτημένα εργατικά και λαικά δικαιώματα σε μισθό, χρόνο και συνθήκες εργασίας, στέγαση και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Έπειτα η εκπόνηση ενός επιθετικού προγράμματος διεκδίκησης της ουσιαστικής βελτίωσης της θέσης της κοινωνικής πλειοψηφίας σε ρήξη και με κατεύθυνση την αποδέσμευση από την ΕΕ και την ευρωζώνη. Για κρατικές επενδύσεις, μείωση του χρόνου εργασίας χωρίς μείωση μισθών, κρατικοποίηση αντί χρηματοδότηση των υπό κατάρρευση μεγάλων επιχειρήσεων. Οι δυνάμεις της ασυμβίβαστης, αντικαπιταλιστικής και κομμουνιστικής αριστεράς, πρέπει πράξουμε όσα δεν κάναμε ή κάναμε αντιφατικά και ανολοκλήρωτα την τελευταία δεκαετία. Συγκέντρωση δυνάμεων σε όλα τα επίπεδα απέναντι στον αντιδραστικό συσχετισμό και την παντοκρατορία του αντιπάλου. Προώθηση πολιτικής κοινής δράσης, με διάλογο και δεσμεύσεις, κόντρα στον πολυκατακερματισμό και τις αυτοαναφορικές αντιλήψεις, που δυστυχώς ευδοκιμούν ακόμα και σε συνθήκες πανδημίας. Συμβολή στην αναζήτηση μιας σύγχρονης κομμουνιστικής προοπτικής, απέναντι στα αδιέξοδα του ολοκληρωτικού καπιταλισμού. Η επόμενη μέρα έφτασε, η επόμενη ευκαιρία ίσως αργήσει. 

*μέλος της Πολιτικής Κίνησης για ένα Σύγχρονο Κομμουνιστικό Σχέδιο

**Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά