Αύριο στο Σύνταγμα στις 7.30 το απόγευμα χιλιάδες κόσμου θα διατρανώσουμε την απαίτησή μας να μην περάσει η δεύτερη δέσμη μνημονιακών μέτρων που έχουν τεθεί ως προαπαιτούμενα για την υπογραφή της νέας συμφωνίας.

Τα συ­γκε­κρι­μέ­να μέτρα αφο­ρούν την δρα­μα­τι­κή επι­τά­χυν­ση των δια­δι­κα­σιών της δι­καιο­σύ­νης για μια σειρά από υπο­θέ­σεις, ανά­με­σά τους η διευ­κό­λυν­ση των πλει­στη­ρια­σμών ακι­νή­των, ώστε να πε­ριέρ­χο­νται τα­χύ­τα­τα στην ιδιο­κτη­σία τρα­πε­ζών και επεν­δυ­τι­κών Fund για να τα ξε­κο­κα­λί­ζουν. Επί­σης νο­μο­θε­τεί­ται το πέ­ρα­σμα των τρα­πε­ζών στα χέρια της ΕΚΤ μέσα από τις δια­δι­κα­σί­ες εκ­κα­θά­ρι­σής τους, ένα μίνι bail in στο δρόμο που χά­ρα­ξε η Κύ­προς. Πέρα από τα συ­γκε­κρι­μέ­να, η υπερ­ψή­φι­ση της δεύ­τε­ρης δέ­σμης των προ­α­παι­τού­με­νων αφορά το πέ­ρα­σμα στη δια­δι­κα­σία της δια­πραγ­μά­τευ­σης για την κυ­ρί­ως συμ­φω­νία, με κα­τα­λη­κτι­κή ημε­ρο­μη­νία της δια­πραγ­μά­τευ­σης την 20ή Αυ­γού­στου. Πρό­κει­ται για ένα τρίτο μνη­μο­νια­κό επί­το­μο έργο εξα­θλί­ω­σης του κό­σμου και ξε­που­λή­μα­τος της δη­μό­σιας πε­ριου­σί­ας.

Γι’ αυτό κα­λού­με τους βου­λευ­τές να μην υπο­τα­χτούν σε εκ­βια­στι­κά δι­λήμ­μα­τα και να κα­τα­ψη­φί­σουν τα μέτρα. Να συ­ντα­χθούν με τη συ­νεί­δη­σή τους, με τα προ­γράμ­μα­τα για τα οποία εκλέ­χτη­καν και με το συ­γκλο­νι­στι­κό ΟΧΙ του δη­μο­ψη­φί­σμα­τος της 5 Ιούλη.

Όσον αφορά την αρι­στε­ρά, το δί­λημ­μα είναι υπαρ­ξια­κό. Διότι δεν υπάρ­χει αρι­στε­ρά των μνη­μο­νί­ων και της λι­τό­τη­τας, ούτε πρό­κει­ται να υπάρ­ξει. Η αρι­στε­ρά ορί­ζε­ται ως πο­λι­τι­κός εκ­φρα­στής συ­γκε­κρι­μέ­νων τμη­μά­των της κοι­νω­νί­ας: των εκ­με­ταλ­λευό­με­νων και των κα­τα­πιε­σμέ­νων. Δεν είναι ανε­ξάρ­τη­τος πο­λι­τι­κός φο­ρέ­ας από τα συ­γκε­κρι­μέ­να συμ­φέ­ρο­ντα όσων εκ­προ­σω­πεί. Αυτή είναι η βάση της ενό­τη­τας μέσα στα κόμ­μα­τα της Αρι­στε­ράς αλλά και για την κοινή δράση που είναι επι­βε­βλη­μέ­νη ανά­με­σα σε δια­φο­ρε­τι­κά τμή­μα­τά της. Και αυτό δεν αφορά μόνο την αυ­ρια­νή κι­νη­το­ποί­η­ση αλλά και τις επό­με­νες εβδο­μά­δες και μήνες. Ήδη ανα­πτύσ­σε­ται ένα πο­λύ­μορ­φο κί­νη­μα του ΟΧΙ, που μετά το δη­μο­ψή­φι­σμα περνά σε γει­το­νιές και χώ­ρους δου­λειάς, με επι­τρο­πές του ΟΧΙ και μα­ζι­κές συ­νε­λεύ­σεις. Σε όλα αυτά θα κρι­θεί ατο­μι­κά και συλ­λο­γι­κά ο κα­θέ­νας μας.

Στον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, υπάρ­χει με­γά­λο τμήμα βου­λευ­τών που έχει εγκλω­βι­στεί στο πλα­στό – κατά τη γνώμη μου – δί­λημ­μα που εκ­βια­στι­κά έθε­σαν οι δα­νει­στές: Άτα­κτη χρε­ω­κο­πία ή Μνη­μό­νιο; Προ­φα­νώς δεν είναι κάτι που μπο­ρεί να απα­ντη­θεί ικα­νο­ποι­η­τι­κά μια απο­φρά­δα Δευ­τέ­ρα ξη­με­ρώ­μα­τα από έναν Πρω­θυ­πουρ­γό αν η κυ­βέρ­νη­σή του δεν έχει επι­λέ­ξει να κάνει τη σχε­τι­κή προ­ε­τοι­μα­σία εναλ­λα­κτι­κής. Το να αφε­θούν τα πράγ­μα­τα να φτά­σουν ως εκεί είναι όμως πο­λι­τι­κή επι­λο­γή, γιατί εναλ­λα­κτι­κές υπήρ­χαν και δεν ακο­λου­θή­θη­καν. Επι­λο­γές που συ­μπε­ρι­λαμ­βά­νουν δη­μό­σιο έλεγ­χο των τρα­πε­ζών, άρ­νη­ση απο­πλη­ρω­μής χρέ­ους αντί για στράγ­γι­σμα κάθε δια­θέ­σι­μου δη­μό­σιου απο­θε­μα­τι­κού, προ­ε­τοι­μα­σία με­τά­βα­σης σε εθνι­κό νό­μι­σμα αν χρεια­ζό­ταν. Μέτρα με εναλ­λα­κτι­κές που είχαν κα­τα­τε­θεί και ήταν υπόψη της κυ­βέρ­νη­σης από όσους σή­με­ρα ψη­φί­ζουν ΟΧΙ αλλά και άλ­λους. Όμως η πίστη στην ανύ­παρ­κτη δη­μο­κρα­τία της ΕΕ και της υπε­ρί­σχυ­σης της πο­λι­τι­κής ένα­ντι της οι­κο­νο­μί­ας σε αδί­στα­κτους μη­χα­νι­σμούς εκ­βια­στών όπως η Ευ­ρω­ζώ­νη απο­δεί­χτη­κε φε­νά­κη και χρειά­ζε­ται το κόμμα του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ να ανα­προ­σαρ­μό­σει πλή­ρως αυτό το ιδε­ο­λό­γη­μα που κρα­τά­ει από παλιά.

Ακόμα πιο πλα­στό όμως είναι σή­με­ρα το υπο­τι­θέ­με­νο δί­λημ­μα: ψη­φί­στε ΝΑΙ για να μην πέσει η κυ­βέρ­νη­ση με κορμό την αρι­στε­ρά. Πρώτο, αρι­στε­ρή δεν είναι μια κυ­βέρ­νη­ση που έχει αρι­στε­ρούς, αλλά που ακο­λου­θεί αρι­στε­ρή πο­λι­τι­κή για την υπε­ρά­σπι­ση του κό­σμου της ερ­γα­σί­ας, των φτω­χών και των λαϊ­κών στρω­μά­των. Και δεύ­τε­ρο, «αρι­στε­ρή» κυ­βέρ­νη­ση που ψη­φί­ζει μνη­μό­νια δεν θέλει να τη ρίξει – όπως φαί­νε­ται – ούτε ο Σόϊ­μπλε ούτε ο Μεϊ­μα­ρά­κης. Αυτό που πρέ­πει να κα­τα­λά­βουν οι υπο­στη­ρι­κτές του ΝΑΙ εντός του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ είναι πως όσο πε­ρισ­σό­τε­ρο πα­ρα­μέ­νει ο «κορ­μός» της αρι­στε­ράς μέσα σε μια τέ­τοια κυ­βέρ­νη­ση, τόσο πε­ρισ­σό­τε­ρο υπο­θη­κεύ­ει το μέλ­λον της αρι­στε­ράς, του λαού, των παι­διών και των εγ­γο­νιών μας.

Σή­με­ρα αυτό που απαι­τεί­ται πο­λι­τι­κά είναι η αρι­στε­ρά να δια­μορ­φώ­σει τώρα συ­νε­κτι­κό σχέ­διο ρήξης με τους δα­νει­στές και να απε­μπλα­κεί άμεσα από την υλο­ποί­η­ση του 3ου μνη­μο­νί­ου. Με αυτά δε­δο­μέ­να χρειά­ζε­ται η προ­σφυ­γή στις κάλ­πες και ένα νέο αφή­γη­μα που θα λέει τα πράγ­μα­τα κα­θα­ρά στον κόσμο. Δια­φο­ρε­τι­κά το κενό θα κα­λυ­φθεί από άλλες πο­λι­τι­κές δυ­νά­μεις, κά­ποιες από τις οποί­ες είναι εξό­χως αντι­δρα­στι­κές. Το πα­ρά­δειγ­μα της Γαλ­λί­ας με τη Λεπέν είναι δι­δα­κτι­κό. Ο χρό­νος δεν είναι πολύς. Όμως η αρι­στε­ρά έχει κατά τη γνώμη μου δεύ­τε­ρη ευ­και­ρία, αρκεί να την αξιο­ποι­ή­σει και να απο­φύ­γει να φάει τις σάρ­κες της. Οι κα­λύ­τε­ροί μας σύμ­μα­χοι είναι τα κι­νή­μα­τα, ο κό­σμος της ερ­γα­σί­ας και η νε­ο­λαία που θα στη­ρί­ξουν και θα γειώ­σουν μια ρι­ζο­σπα­στι­κή στρο­φή του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ στην Ελ­λά­δα, καθώς και η διε­θνής Αλ­λη­λεγ­γύη που έκανε συ­γκλο­νι­στι­κές κι­νη­το­ποι­ή­σεις τον προη­γού­με­νο μήνα και είναι η μόνη διε­θνής αντί­στα­ση στα γε­ρά­κια των χρη­μα­το­πι­στω­τι­κών αγο­ρών.

* Ο Θα­νά­σης Κούρ­κου­λας είναι μέλος της Νο­μαρ­χια­κής Επι­τρο­πής ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ Α” Αθή­νας

Ετικέτες