Η διαμάχη για την ηγεσία των Εργατικών τελειώνει… για τα επόμενα τρία λεπτά

Επιτέλους, το αποτέλεσμα των εσωκομματικών εκλογών θα τερματίσει αυτήν την περίοδο διαμάχης στο Εργατικό Κόμμα. Κι έτσι μπορεί να αρχίσει μια νέα περίοδος διαμάχης, 3 λεπτά μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, όταν μια ομάδα 45 βουλευτών θα βγάλει μια ανακοίνωση που θα λέει:

«Στη διάρκεια των περασμένων τριών λεπτών, έγινε όλο και πιο ξεκάθαρο ότι ο Τζέρεμι Κόρμπιν έχει χάσει την υποστήριξη του κόμματος και πρέπει να παραιτηθεί άμεσα.

Ήμασταν παραπάνω από πρόθυμοι να του δώσουμε μια ευκαιρία, και πραγματικά στα πρώτα 40 δευτερόλεπτα, κάποιοι από μας ήμασταν έτοιμοι ακόμα και να γνεύσουμε καταφατικά όταν μιλούσε. Αλλά τα δημοσκοπικά μας ποσοστά δεν ανέβηκαν καθόλου στη διάρκεια του τελευταίου ενός λεπτού, οπότε δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να τον προκαλέσουμε σε μια ακόμα εκλογή ηγεσίας και να απαιτήσουμε να μπει στη φυλακή».

Θα προτείνουν επίσης μια αλλαγή στο καταστατικό. Αντί για την απαρχαιωμένη μέθοδο επιλογής του επικεφαλής επιτρέποντας τα μέλη να ψηφίζουν, ο διεκδικητής της ηγεσίας θα προκαλέσει τον απερχόμενο ηγέτη σε έναν αγώνα κουνγκ-φου. Αποφάσισαν να στηρίξουν τον Shi Yan Zi, τον Σαολίν μοναχό και δάσκαλο του κουνγκ-φου, καθώς θα αποδειχθεί πολύ ελκυστικός για τους αναποφάσιστους ψηφοφόρους στο Staffordshire και έχει και κάποιες προοδευτικές ιδέες στο ζήτημα της στέγασης.

Ή, αντί γι’ αυτό, ο ηγέτης μπορεί να αποφασιστεί μετρώντας ποιανού οι υποστηρικτές μπορεί να πετάξουν μακρύτερα το αεροπλανάκι wee τους. Αν και η Εθνική Εκτελεστική Επιτροπή θα απαγορεύσει 350.000 αεροπλανάκια καθώς δεν πετάνε με βάση τους στόχους και τις αξίες του Εργατικού Κόμματος.

Μια μέθοδος που ήδη έχουν εφαρμόσει οι βουλευτές –πριν καν ανακοινωθεί το αποτέλεσμα- είναι να δηλώσουν πως, αν κερδίσει ο Κόρμπιν, θα ζητήσουν να γεμίσει την Σκιώδη Κυβέρνησή του με ανθρώπους που πέρασαν τους τελευταίους τρεις μήνες αποκαλώντας τον μίζερο, άθλιο, ανίκανο να εκλεγεί, ηλίθιο. Αυτό φαίνεται πραγματικά δίκαιο, αφού είχαν βγει σε κάθε τηλεοπτική και ραδιοφωνική εκπομπή της χώρας για να πουν πως «ο Τζέρεμι είναι ίσως καλός άνθρωπος, αλλά είναι ένας διεθνής τζιχαντιστής, ριζοσπάστης φεμινιστής τρομοκράτης και δεν νομίζω πως είναι το πρόσωπο που χρειαζόμαστε αν θέλουμε να κερδίσουμε τους ψηφοφόρους του Nuneaton».

Τον προκάλεσαν σε μάχη οπότε, αν χάσουν, λογικό είναι ως συμβιβασμό να πάρουν έτσι κι αλλιώς τον έλεγχο του κόμματος.

Ή μπορούν να προτείνουν ότι επιτρέπεται στον Κόρμπιν να συνεχίσει ως επικεφαλής, αλλά οι βουλευτές που παραιτήθηκαν θα είναι αυτοί που θα αποφασίζουν την πολιτική του κόμματος –ένας πρακτικός τρόπος να διαμοιραστούν οι δουλειές. Μπορεί μετά απερίσπαστος να συγκεντρωθεί σε άλλους ρόλους, όπως να πηγαίνει στο Ταχυδρομείο να φέρει την αλληλογραφία.

Ένα πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα, είναι ο μεγάλος αριθμός ανθρώπων που διεισδύουν ύπουλα στο κόμμα, με το να γίνονται μέλη του. Υπάρχουν συντριπτικές αποδείξεις ότι ανάμεσα σε αυτούς που έγιναν μέλη στη διάρκεια του τελευταίου έτους, υπάρχουν άνθρωποι που έχουν τις δικές τους απόψεις, και αυτό απλώς δεν μπορεί να γίνει ανεκτό. 

Την περασμένη εβδομάδα υπήρξαν αναφορές για ένα νέο μέλος στο Κόβεντρι που πρότεινε να οργανώσουν ένα παζάρι οικονομικής ενίσχυσης σε 2 βδομάδες, και αυτή η απόπειρα να επηρεαστεί η πολιτική του κόμματος πρέπει να εμποδιστεί, αν θέλουν οι Εργατικοί να παρουσιάσουν ένα σύγχρονο πρόσωπο. Ευτυχώς, στη συγκεκριμένη περίπτωση, απαγορεύτηκε στο νέο μέλος να ψηφίσει και έκαψαν την κάρτα μέλους μπροστά του, στα πλαίσια μιας σατανιστικής τελετής. Αλλά ο έλεγχος πρέπει να είναι πιο σκληρός στο μέλλον.

Όπως απέδειξε ένα πρόσφατα αποκαλυπτικό ρεπορτάζ στην τηλεόραση, εξωτερικές οργανώσεις όπως η Επαναστατική Σταυροφορία για την Ανηλεή Εξολόθρευση των Πλουσίων Σνομπ από τους Εργάτες, που έχει πανεθνικά ένα μέλος, σχεδίαζαν να ενταχθούν στο κόμμα, το οποίο εξηγεί γιατί οι Εργατικοί έφτασαν σήμερα στα 600.000 μέλη. Ελπίζουμε να συμφωνηθεί ότι για να αποτραπούν στο μέλλον τέτοιου είδους ύπουλα κόλπα, δεν θα επιτρέπεται πλέον σε κανέναν να μπει στο κόμμα, εκτός αν ήταν ήδη μέλος του κόμματος πριν ζητήσει να γραφτεί σε αυτό.  

Μια καλοδεχούμενη τάση, η οποία θα συνεχιστεί αν παραμείνει ο Κόρμπιν στην ηγεσία, είναι το τέλος της κλασσικής πρακτικής των πολιτικών να αποθεώνουν τα αποτελέσματά τους μετά από κάθε εκλογική μάχη.

Είναι εξοργιστικό όταν βουλευτές ισχυρίζονται μετά από ένα κακό αποτέλεσμα ότι όλα πάνε καλά, είναι έτοιμοι να κερδίσουν τις επόμενες εκλογές κ.ο.κ. Υπό την ηγεσία Κόρμπιν ωστόσο, οι Εργατικοί το διόρθωσαν αυτό. Τώρα πια οι βουλευτές του διαμαρτύρονται ότι κάθε αποτέλεσμα είναι καταστροφή. Ακόμα κι αν ένας δημοσιογράφος πει, «σε γενικές γραμμές τα πήγατε καλά», 70 βουλευτές θα σπεύσουν στο BBC για να δηλώσουν: «Όχι δεν πήγαμε καλά, ήταν μια καταστροφή. Μια στροφή 4% υπέρ των Εργατικών στο Solihull είναι πολύ χειρότερη από μια στροφή 1%, καθώς καλεί τον διάβολο να ανέβει στη γη, οπότε ο Κόρμπιν πρέπει να θυσιαστεί σε ένα βουνό άμεσα, αλλιώς δεν έχουμε καμιά ελπίδα να κερδίσουμε το δημοτικό συμβούλιο του Πόρτσμουθ το 2018». 

Κάποια στιγμή όλοι θα έρθουν στα συγκαλά τους και θα αναλάβει κάποιος σαν τον Ντέιβιντ Μίλιμπαντ, στα χνάρια του Τόνι Μπλερ, που είχε αποδείξει ότι μπορεί να κερδίζει εκλογές. Γιατί ένας σιδερένιος νόμος της ιστορίας είναι πως αν κάποιες ιδέες μπόρεσαν να κερδίσουν εκλογές στο παρελθόν, είναι εγγυημένο ότι θα κερδίζουν για πάντα, ανεξάρτητα από το πώς εξελίχθηκαν τα πράγματα έκτοτε.

Πέρα από όλους τους άλλους λόγους για τους οποίους θα θυμάται ο κόσμος τον Μπλερ, τουλάχιστον ήξερε πώς να παίρνει την εξουσία, και αυτό είναι το βασικό. Γιατί οι αντίπαλοι του Κόρμπιν επιμένουν πως αρχές χωρίς εξουσία δεν σημαίνει τίποτα. Και το ίδιο ίσχυσε για φίλους του Μπλερ όπως ο Άσαντ, ο Καντάφι και άλλοι δικτάτορες που ακόμα τον πληρώνουν για τις συμβουλές του. Δεν ωφελεί σε τίποτε να εκτιμούμε ανθρώπους σε μέρη όπως η Λιβύη ή το Ουζμπεκιστάν οι οποίοι έχουν «αρχές», όπως να μην βασανίζουν τους αντιπάλους τους, αλλά δεν ζουν σε ένα παλάτι όπου υπηρέτες σε κουβαλούν πάνω σε χρυσοστολισμένους ελέφαντες. Αφού αυτές οι «αρχές» δεν σε φέρνουν στην εξουσία, στο διάολο να πάνε.

Όπως και να’ χει, ο Μπλερ ανακοίνωσε πως από δω και στο εξής στα ξοδεύει μόνο το 20% του χρόνου του στο να βγάζει χρήματα, και το 80% στις φιλανθρωπίες του. Και το ότι κόβει τον χρόνο που περνά κερδίζοντας εκατομμύρια δίνοντας συμβουλές σε τυράννους σε 20%, δείχνει πόσο βαθιά είναι η χριστιανική ηθική του.

Οπότε οι Εργατικοί πρέπει να διαλέξουν κάποιον άλλο υποψήφιο για να αντιπαρατεθεί με τον Κόρμπιν άμεσα –και μετά έναν άλλο, και μετά έναν άλλο, μέχρι να φτάσουν να πουν: «Τι λέτε για εκείνο το παλληκάρι που γνώρισε ο Γουάτσον στο Glastonbury;» ή «ο Εντ Μπολς (στμ: βουλευτής που συμμετέχει σε ριάλιτι σόου) πήγε πολύ καλά στο Stricly Come Dancing, μήπως να ρωτήσει την Claudia Winkleman (στμ: παρουσιάστρια του σόου);» έως ότου τελικά βρουν κάποιον που θα μπορέσει να νικήσει τον Κόρμπιν.  

Rp: Για μια σοβαρότερη ανάλυση των όσων συνέβησαν και συμβαίνουν στους Εργατικούς, διαβάστε το "Ταπεινωτική ήττα του μπλερικού πραξικοπήματος"