Η πολιτική μεταστροφή και κατρακύλα του Αλέξη Τσίπρα, αλλά και του υπόλοιπου «αριστερού» κύκλου του Μαξίμου, δεν έχει τελειωμό, οδηγώντας τους να περάσουν την άλλη μεριά του Ατλαντικού και να συναντηθούν με τον Αμερικανό πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ και διάφορους αξιωματούχους των ΗΠΑ.
Οι προσδοκίες για την ελληνική κυβέρνηση μεγάλες, μιας και στο παρελθόν ο Αμερικανός πρόεδρος είχε μιλήσει με κολακευτικά λόγια για τα έργα και τις επιτυχίες του Αλέξη Τσίπρα. Τα θέματα που θα τεθούν στο οβάλ γραφείο θα αφορούν κυρίως οικονομικά, ενεργειακά, και γεωστρατηγικά ζητήματα.
Οικονομία
Ο Τσίπρας επιθυμεί διακαώς την στήριξη των ΗΠΑ στο ζήτημα του χρέους και τoυ μνημονιακού προγράμματος. Αυτό φυσικά συνεπάγεται τη συμμετοχή του ΔΝΤ στο πρόγραμμα, με την γνωστή στάση του (πίεση στην Ευρώπη και ειδικά στη Γερμανία) για την απομείωση του χρέους και τα «εργαλεία» για την μακροχρόνια αποπληρωμή του, πάντα με απαράβατο όρο την εφαρμογή των "μεταρρυθμίσεων". Η στάση των ΗΠΑ και του ΔΝΤ σε αυτό το μείζον θέμα θα κρίνει την πορεία και την ταχύτητα ολοκλήρωσης της τρίτης αξιολόγησης. Ο Τσίπρας θα δώσει «γη και ύδωρ» για να κερδίσει κάτι, γνωρίζοντας την πολιτική κατάσταση αβεβαιότητας στην ΕΕ (νέα κυβέρνηση συνασπισμού Μέρκελ, Καταλωνία, Brexit κλπ.). Τα ανταλλάγματα πολλά. Ο Τσίπρας προσήλθε με ανοικτή πρόσκληση προς μεγάλους αμερικανικούς κολοσσούς και επιχειρήσεις, ώστε να μεταφέρουν οικονομικές τους δράσεις στην Ελλάδα του εργασιακού μεσαίωνα και της πλήρους εργασιακής εκμετάλλευσης. Φυσικά αυτά τα επενδυτικά σχέδια θα "πριμοδοτήσουν" τις εργαζόμενες και κατώτερες τάξεις με μισθούς πείνας και μοναδικό στόχο θα έχουν την κερδοσκοπία πάνω στο εργατικό δυναμικό (επιστημονικά καταρτισμένο και μη), διατηρώντας τις συνθήκες εξαθλίωσης για μεγάλο τμήμα του πληθυσμού.
«Ασφάλεια» και Ενέργεια
Τα θέματα «ασφάλειας», δηλ. γεωπολιτικών ανταγωνισμών-τυχοδιωκτισμών και το ενεργειακό παιχνίδι αποτελούν τον δεύτερο βασικό πυλώνα της επίσκεψης του Αλέξη Τσίπρα στην Ουάσινγκτον. Οι σχέσεις των δύο κρατών (Ελλάδας-ΗΠΑ) περνούν σε νέα φάση μετά την «αντισυμμαχική» στάση του Ταγίπ Ερντογάν, με αποκορύφωμα την αγορά των ρωσικών συστημάτων αντιπυραυλικής άμυνας S-400 (καμία χώρα του ΝΑΤΟ δεν χρησιμοποιεί τέτοια συστήματα!). Την ρήξη στις σχέσεις ΗΠΑ-ΕΕ με το τουρκικό κράτος έρχεται να εκμεταλλευτεί ο Τσίπρας βάζοντας την βάση της Σούδας στο επίκεντρο των «δώρων» του.
Η βάση στην Κρήτη αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα χαρτιά των Αμερικανών στον έλεγχο και την υλοποίηση των στρατιωτικών επιχειρήσεων προς την Μέση Ανατολή. Για αυτό το λόγο θέλουν να επεκτείνουν την συνεργασία, ενισχύοντας και βελτιώνοντας την παρούσα συμφωνία παραχώρησης. Οι πληροφορίες των ΜΜΕ κάνουν λόγο για 5ετή επέκταση συνεργασίας και ένα γενναίο πρόγραμμα επανεξοπλισμού του ελληνικού στρατού και μάλιστα σε εποχή άγριας λιτότητας και συντριβής των κοινωνικών δαπανών.
Τέλος, η συζήτηση αναμένεται να επεκταθεί και στο ενεργειακό κομμάτι, καθώς πέραν της ενεργού εμπλοκής της Exxon Mobil-Qatar Petroleum στην επόμενη φάση των γεωτρήσεων στην Κύπρο, η εν λόγω εταιρεία (της οποίας ήταν επικεφαλής ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Rex Tillerson ως την ημέρα που ανέλαβε τα ηνία του State Department) επιδιώκει να αρχίσει γεωτρήσεις και στο οικόπεδο 10, νότια της Κρήτης. Οι Αμερικανοί φυσικά θα ήθελαν να ενισχυθούν οι «τριγωνικές» συμφωνίες της Ελλάδας με την Κύπρο, το Ισραήλ και την Αίγυπτο εμπλέκοντας-ακόμα βαθύτερα-τον ελληνικό καπιταλισμό στις επιδιώξεις του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και του ΝΑΤΟ, σε μια φλεγόμενη γειτονιά, με ότι απειλές για την ειρήνη συνεπάγεται κάτι τέτοιο.
Γίνεται πλέον καθαρό πως η «αριστερή» κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν αστειεύεται. Στο βωμό της διάσωσής της, είναι διατεθειμένη να παραχωρήσει οτιδήποτε σε αμερικανικά και άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Τα οφέλη του κόσμου της εργασίας από την επίσκεψη Τσίπρα στην Ουάσινγκτον είναι μηδαμινά. Καμία βελτίωση δε θα υπάρξει στη δυσβάσταχτη φορολογία, την υψηλή ανεργία, ούτε βέβαια θα αποτρέψει τα νέα πλήγματα σε μισθούς, συντάξεις και κοινωνικά επιδόματα.
Όσο και αν προσπαθούν να μας πείσουν τα κυβερνητικά επιτελεία, ότι διαφαίνεται η «έξοδος» από τη μνημονιακή λαίλαπα, το μόνο που διαφαίνεται είναι η διατήρηση του καθεστώτος της μνημονιακής φτώχειας, η όξυνση των ανταγωνισμών στη ΝΑ Μεσόγειο και η αύξηση των πολεμικών κινδύνων για τους λαούς της περιοχής.
