Η Χρυσή Αυγή, το 3ο μνημόνιο και η Αριστερά

Σκί­ζουν τα ιμά­τιά τους ενά­ντια στο νέο προ­δο­τι­κό μνη­μό­νιο του Τσί­πρα. Λίγο πιο πριν βέ­βαια θε­ω­ρού­σαν κα­τα­στρο­φή την έξοδο της χώρας από το ευρώ. Στην ομι­λία του στις 15 Ιούλη στη Βουλή ο Μι­χα­λο­λιά­κος ανα­κά­λυ­ψε πως ο ΦΠΑ είναι κα­πι­τα­λι­στι­κός φόρος καθώς είναι έμ­με­σος, ενώ άνοι­ξε βου­λω­μέ­νο γράμ­μα πως η αύ­ξη­ση της φο­ρο­λο­γί­ας των επι­χει­ρή­σε­ων θα με­τα­κυ­λι­στεί στους κα­τα­να­λω­τές, απο­κα­λώ­ντας μά­λι­στα τους βου­λευ­τές της Αρι­στε­ράς «συ­ντρό­φους του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ», επι­διώ­κο­ντας να τους κάνει μα­θή­μα­τα μαρ­ξι­σμού... Μετά τις 5 Ιούλη οι χρυ­σαυ­γί­τες ανα­κά­λυ­ψαν το πε­ρή­φα­νο 62% του ΟΧΙ του δη­μο­ψη­φί­σμα­τος που ξε­που­λή­θη­κε σε 5 μέρες από την Αρι­στε­ρά. Όμως όλη την εβδο­μά­δα πριν από το δη­μο­ψή­φι­σμα δεν ασχο­λή­θη­καν ιδιαί­τε­ρα για τη νίκη του ΟΧΙ, ούτε καν στην εφη­με­ρί­δα και στο σάιτ τους, ενώ γκρί­νια­ζαν από τους κα­να­πέ­δες τους για τις ουρές στα ΑΤΜ και για τους νε­ο­μπολ­σε­βί­κους του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Απο­τέ­λε­σμα βέ­βαια –σύμ­φω­να με έρευ­νες ψήφου– ήταν πως κάτω από το 40% των ψη­φο­φό­ρων της ΧΑ ψή­φι­σαν ΟΧΙ, ενώ οι υπό­λοι­ποι συ­ντά­χθη­καν με τον εθνι­κό κορμό. Μέχρι και ανα­τρι­χια­στι­κές ανα­λο­γί­ες ανά­με­σα στη συν­θή­κη του Μπρεστ-Λι­τόφσκ, βάσει της οποί­ας το 1917 οι μπολ­σε­βί­κοι πα­ρα­χώ­ρη­σαν εδάφη της Ρω­σί­ας στους προ­ε­λαύ­νο­ντες Γερ­μα­νούς, και στο μνη­μό­νιο του Τσί­πρα ανα­κά­λυ­ψαν τε­λευ­ταία, κα­τα­λή­γο­ντας στο συ­μπέ­ρα­σμα πως και τότε και τώρα οι αρι­στε­ροί ξε­πού­λη­σαν τη χώρα τους σε συμ­φω­νία με τους εχθρούς τους (άρθρο του υπαρ­χη­γού Παππά). Για να μη μένει κα­νείς στο απυ­ρό­βλη­το, έφτα­σε μά­λι­στα να πα­ρο­μοιά­ζει τον Τρό­τσκι με τον... Βα­ρου­φά­κη, καθώς ο αρ­χη­γός του Κόκ­κι­νου Στρα­τού είχε απο­χω­ρή­σει από τις δια­πραγ­μα­τεύ­σεις με τους Γερ­μα­νούς λίγο πριν από τη συμ­φω­νία ενώ στην ΚΕ των μπολ­σε­βί­κων που πήρε τη σχε­τι­κή από­φα­ση είχε ψη­φί­σει λευκό...

Δυ­σκο­λί­ες για τους νε­ο­να­ζί

Οι χρυ­σαυ­γί­τες προ­σπα­θούν απε­γνω­σμέ­να να προ­σεγ­γί­σουν ευ­ρύ­τε­ρα ακρο­α­τή­ρια της Αρι­στε­ράς και του ΟΧΙ της 5ης Ιούλη πα­ρι­στά­νο­ντας τους αντι­συ­στη­μι­κούς τι­μη­τές του συν­θη­κο­λο­γη­μέ­νου ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Χρειά­ζε­ται να ανα­δεί­ξου­με τη βαθιά συ­στη­μι­κή μπόχα τους. Είναι σωστό πως το έδα­φος της προ­πα­γάν­δας των φα­σι­στών είναι πιο βατό για τους νε­ο­να­ζί μετά τη συμ­φω­νία Τσί­πρα-δα­νει­στών και ο κίν­δυ­νος ελ­λο­χεύ­ει. Όμως απέ­χει έτη φωτός από την πραγ­μα­τι­κό­τη­τα πως σε αυτές τις νέες συν­θή­κες μια εκτί­να­ξη των φα­σι­στών θα είναι εύ­κο­λη και σχε­δόν αυ­τό­μα­τη. Οι φα­σί­στες προς το παρόν αντι­με­τω­πί­ζουν σο­βα­ρές δυ­σκο­λί­ες συ­σπεί­ρω­σης των μελών τους, που φαί­νο­νται στις σχε­τι­κά άμα­ζες από­πει­ρές τους να εμ­φα­νι­στούν στον έξω κόσμο μετά τη συμ­φω­νία (π.χ. ξανά στον Πει­ραιά για τον ΟΛΠ) ή στις ακόμα πιο άμα­ζες συ­γκε­ντρώ­σεις των 10-15 ατό­μων που πραγ­μα­το­ποιούν μέσα στα γρα­φεία τους στις πε­ριο­χές όπου έχουν το­πι­κές ορ­γα­νώ­σεις. Για τη συ­ντρι­πτι­κή πλειο­ψη­φία του κό­σμου κου­βα­λά­νε το στίγ­μα της να­ζι­στι­κής εγκλη­μα­τι­κής ορ­γά­νω­σης μπρά­βων και λα­μο­γιών του υπο­κό­σμου. Δι­κά­ζο­νται σε μια δίκη που πε­ριο­ρί­ζει την «ελευ­θε­ρία κι­νή­σε­ών» τους προ­κει­μέ­νου να μη δο­θούν πε­ρισ­σό­τε­ρα επι­χει­ρή­μα­τα στην πλευ­ρά των θυ­μά­των τους. Έτσι, κάθε άλλο παρά έχουν απο­δεί­ξει μια δυ­να­μι­κή στους δρό­μους των πό­λε­ων που θα απε­λευ­θέ­ρω­νε την υπο­στή­ρι­ξη τμη­μά­των του κα­τε­στη­μέ­νου. Στις κε­ντρι­κές κι­νη­το­ποι­ή­σεις των συν­δι­κά­των και της Αρι­στε­ράς έξω από τη Βουλή στις 15 Ιούλη, ήταν προ­φα­νώς άφα­ντοι.

Το ίδιο το σύ­στη­μα που τους συ­ντη­ρεί ως εφε­δρεία, αυτήν τη στιγ­μή επι­λέ­γει φρέ­σκα κου­λού­ρια συμ­μα­χιών, ελ­πί­ζο­ντας ότι ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ή έστω το με­γα­λύ­τε­ρο τμήμα του θα με­τα­τρα­πεί σε μνη­μο­νια­κό σύμ­μα­χο, ενώ μά­χε­ται λυσ­σα­λέα την εσω­κομ­μα­τι­κή αντι­πο­λί­τευ­ση του ΟΧΙ. Η εξέ­λι­ξη αυτή, κάθε άλλο παρά χα­ρο­ποιεί τους χρυ­σαυ­γί­τες, που τις τε­λευ­ταί­ες μέρες φαί­νε­ται να αντι­λαμ­βά­νο­νται πως οι εξε­λί­ξεις στον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ αντί να απε­λευ­θε­ρώ­νουν ακρο­α­τή­ρια γι’ αυ­τούς, εν­δέ­χε­ται να συ­νε­χί­ζουν να τα «εγκλω­βί­ζουν» στην Αρι­στε­ρά. Έτσι, δια­βά­ζου­με στο σάιτ τους κρι­τι­κή για τους 109 της ΚΕ του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ που είναι «πο­λι­τι­κά ηλί­θιοι που δεν κα­τά­λα­βαν το παι­χνί­δι του προ­έ­δρου τους πιο πριν ή πα­ρι­στά­νουν τους ηλί­θιους»! Δεν είναι δε τυ­χαίο πως επι­τί­θε­νται στους «λα­φα­ζα­νί­στας» προ­δια­γρά­φο­ντας πως θα το παί­ζουν αρι­στε­ρή πτέ­ρυ­γα του μνη­μο­νια­κού ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ για να εγκλω­βί­ζουν ψη­φο­φό­ρους στον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ώστε να μη με­τα­το­πι­στούν προς τη Χρυσή Αυγή.

Για την κοι­νω­νι­κή και πο­λι­τι­κή Αρι­στε­ρά ένα είναι σί­γου­ρο: Οι κοι­νω­νι­κές αντι­στά­σεις που ανα­πό­φευ­κτα θα ανα­πτυ­χθούν απέ­να­ντι στο 3ο μνη­μό­νιο απαι­τεί­ται να ενι­σχυ­θούν απο­φα­σι­στι­κά, τόσο για να μην εφαρ­μο­στούν τα μνη­μο­νια­κά μέτρα, όσο και για να είναι ηλίου φα­ει­νό­τε­ρο ποιες είναι οι δυ­νά­μεις που υπε­ρα­σπί­ζο­νται τον κόσμο της ερ­γα­σί­ας και των λαϊ­κών στρω­μά­των. Η πάλη ενά­ντια στο φα­σι­σμό ανα­βαθ­μί­ζε­ται ως εξαι­ρε­τι­κά ση­μα­ντι­κό και ανα­πό­σπα­στο τμήμα της μάχης ενά­ντια στα μνη­μό­νια. Ενώ η πο­λι­τι­κή έκ­φρα­ση των αγώ­νων της επό­με­νης πε­ριό­δου είναι μια μάχη κομ­βι­κής ση­μα­σί­ας που μπο­ρεί και πρέ­πει να κερ­δη­θεί από τη ρι­ζο­σπα­στι­κή Αρι­στε­ρά του ΟΧΙ.