Ανακοίνωση-προκήρυξη του ΣΥΡΙΖΑ Λοκρών που μοιράστηκε στις 5/9 στην πύλη της Λάρκο.
Το αργότερο μέχρι τα μέσα Σεπτέμβρηθα ανακοινώσει η κυβέρνηση τις τελικές προτάσεις της για την ΛΑΡΚΟ (καθώς και για ΕΑΣ και ΕΛΒΟ), πάντα σε συνεννόηση και με την έγκριση της τρόικα. Η οριστική απόφαση κυβέρνησης-τρόικα θα ανακοινωθεί τέλη Σεπτέμβρη σύμφωνα με δημοσιεύματα του τύπου. Η απόφαση αυτή δεν αφορά την ιδιωτικοποίηση της ΛΑΡΚΟ –αυτή η απόφαση είναι ήδη ειλημμένη. Αυτό που εκκρεμεί για την κυβέρνηση και την τρόικα είναι ο τρόπος που θα γίνει η ιδιωτικοποίηση, καθώς και το πόσο και ποιο θα είναι το «μάρμαρο» που θα κληθούν να πληρώσουν οι εργαζόμενοι, ώστε ο ιδιώτης «επενδυτής» να πάρει τσάμπα και με σίγουρα κέρδη την εταιρία. Οι τελευταίες διαρροές στον τύπο εμφανίζουν την τρόικα να επιδιώκει την «λύση» του «ξαφνικού θανάτου» όπως στην ΕΡΤ, χωρίς καν αποζημίωση στους εργαζόμενους!
Όμως υπάρχει και κάτι άλλο που «εκκρεμεί» και που η κυβέρνηση δεν θέλει καν να σκέφτεται. Είναι το πώς θα αντιδράσει ο «ξενοδόχος» και το αν η αντίδραση αυτή θα είναι επαρκής για να ματαιώσει την ιδιωτικοποίηση-ξεπούλημα και ενδεχόμενο κλείσιμο της ΛΑΡΚΟ. Και ο «ξενοδόχος» στην περίπτωσή μας είναι πρώτα και κύρια οι εργαζόμενοι στη ΛΑΡΚΟ αλλά όχι μόνο αυτοί. Είναι επιπλέον οι τοπικές κοινωνίες των πέντε νομών στις οποίες δραστηριοποιείται η ΛΑΡΚΟ (με την Λοκρίδα πρώτη πρώτη), συμβάλλοντας στις τοπικές οικονομίες, είναι όλος ο λαός που δίνει τον αγώνα ζωής και θανάτου ενάντια στην μνημονιακή πολιτική.
Αν η μια εκκρεμότητα που οδηγεί την κυβέρνηση σε καθυστερήσεις και σε αλλαγή σεναρίων, είναι ποιανού «επενδυτή» το Learjet (σαν αυτό με το οποίο ταξίδεψε ο πρώην διοικητής του ΤΑΙΠΕΔ για να υπογράψει το ξεπούλημα του ΟΠΑΠ στον Μελισσανίδη) θα χρησιμοποιήσει για να βάλει τις υπογραφές του ξεπουλήματος, η άλλη «εκκρεμότητα» είναι ακριβώς το πώς θα ρίξει στάχτη στα μάτια των εργαζομένων στη ΛΑΡΚΟ και όλων μας ώστε να περιορίσει τις αντιδράσεις μας. Χαρακτηριστική είναι η τελευταία αλλαγή στάσης της κυβέρνησης μέσα σε τρεις μόλις μέρες: Στις 26 Αυγούστου, το υπουργείο οικονομικών ανακοίνωσε στα σωματεία της ΛΑΡΚΟ ότι προκρίνεται η «λύση» του σπασίματος της εταιρίας σε «καλή» και «κακή» και στις 29 Αυγούστου ο Στουρνάρας, μετά από συνάντηση με τον Σαμαρά και τον Βενιζέλο, δήλωσε ότι η ΛΑΡΚΟ θα πουληθεί «ενιαία».
Πρέπει να απορρίψουμε κάθε προσπάθεια σαλαμοποίησης και διάσπασης των αγώνων μας από την πλευρά της κυβέρνησης. Ενωμένοι συμμετείχαν στην απεργία και στη διαδήλωση στην Αθήνα την Τετάρτη 28 Αυγούστου οι εργαζόμενοι από όλα τα σωματεία της ΛΑΡΚΟ. Ενωτική και δυναμική πρέπει να είναι και η συνέχεια του αγώνα –κανείς δεν θα γλυτώσει ούτε μπορεί να βγάλει την ουρά του απέξω αν η πολιτική της κυβέρνησης προχωρήσει. Το ίδιο και όλοι οι εργαζόμενοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα στη Λοκρίδα, έχουν απόλυτο συμφέρον να συμπαραταχτούν στον αγώνα ενάντια στην ιδιωτικοποίηση (ή ακόμα χειρότερα στο κλείσιμο) της ΛΑΡΚΟ.
Ιδιωτική από δημόσια ΛΑΡΚΟ είναι δυο τελείως διαφορετικά πράγματα.Η κυβέρνηση ονομάζει το ξεπούλημα της ΛΑΡΚΟ όπως και όλες τις ιδιωτικοποιήσεις σαν «επενδύσεις». Επένδυση, αν οι λέξεις δεν έχουν χάσει ακόμα το νόημά τους, είναι η δημιουργία για παράδειγμα ενός νέου εργοστασίου, το άνοιγμα καινούριων θέσεων εργασίας, η ένταξη μιας νέας επιχείρησης με πρόσθετο τζίρο στην συνολική οικονομία και η συνολικότερη ανάπτυξη της οικονομικής δραστηριότητας. Τίποτα από αυτά δεν είναι το ξεπούλημα της ΛΑΡΚΟ που προωθεί η κυβέρνηση σε έναν «επενδυτή» που το μόνο για το οποίο θα ενδιαφέρεται θα είναι το κέρδος του με κάθε τρόπο. Το πέρασμα σε ιδιώτη-αφεντικό της επιχείρησης θα σημάνει είτε κλείσιμο και κομμάτιασμα της εταιρίας, είτε στην καλύτερη περίπτωση μείωση των μισθών και των θέσεων εργασίας και επιπλέον εντατικοποίηση της εργασίας όσων απομείνουν, κάτι που θα πολλαπλασιάσει ακόμα περισσότερο τον φόρο αίματος που πληρώνουν ήδη και σήμερα οι εργάτες της ΛΑΡΚΟ με τα συνεχή εργατικά ατυχήματα. Αν ρυπαίνει μια φορά σήμερα η ΛΑΡΚΟ, θα ρυπαίνει δέκα φορές περισσότερο με τον ιδιώτη που θα περικόπτει τα περιβαλλοντικά κόστη.
Η προπαγάνδα της κυβέρνησης ότι η ΛΑΡΚΟ είναι ζημιογόνα είναι ψεύτικη. Ακόμα και με τις σημερινές πεσμένες τιμές του νικελίου, η ΛΑΡΚΟ μπορεί να βγάζει κέρδη π.χ. αν πληρώνει το ηλεκτρικό ρεύμα όσο το πληρώνει η Αλουμίνιον της Ελλάδος (πρώην ΠΕΣΙΝΕ) του Μυτιληναίου. Αλλά και ανεξάρτητα από αυτό, η ΛΑΡΚΟ ήταν κερδοφόρα μέχρι πρόσφατα που οι τιμές του νικελίου ήταν ψηλά και θα γίνει ξανά στο μέλλον αν ξανανέβουν. Κάθε επιχείρηση στον καπιταλισμό, εμφανίζει άλλοτε κέρδη και άλλοτε ζημιές. Αλλοίμονο, αν αφήνουμε να ανοίγουν και να κλείνουν οι επιχειρήσεις με μόνο κριτήριο το κέρδος: κάθε φορά που έχει κρίση το σύστημα, θα έπρεπε τότε να καταστρέφουμε την μισή οικονομία, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά παντού, χωρίς να μετράνε οι ανάγκες των ανθρώπων αλλά μόνο τα κέρδη των αφεντικών.
Κανένα όφελος από την ιδιωτικοποίηση δεν θα έχουν οι εργάτες, ούτε η τοπική και η γενικότερη οικονομία,ενώ ακόμα και τα ψίχουλα που θα εισπράξει το κράτος από το ξεπούλημα θα χαθούν μέσα στο βαρέλι χωρίς πάτο του χρέους. Και μόνο το γεγονός ότι η ΛΑΡΚΟ φέρνει 1 εκατομμύριο ευρώ συνάλλαγμα την ημέρα, θα έφτανε σαν λόγος να παραμείνει υπό δημόσιο έλεγχο, ώστε να υπάρχουν πόροι για εισαγωγή πετρελαίου και άλλων αγαθών που δεν διαθέτει η ελληνική οικονομία. Το συμφέρον όλων μας είναι να παραμείνει η ΛΑΡΚΟ στο δημόσιο σήμερα, να είναι κομμάτι μιας οικονομίας αύριο με μια κυβέρνηση της Αριστεράς επικεφαλής, που θα υπηρετεί τα συμφέροντα των πολλών και όχι τα κέρδη των λίγων για χάρη των οποίων ο λαός σήμερα θυσιάζεται με την πολιτική των μνημονίων.
Ο αγώνας ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της ΛΑΡΚΟ, είναι κομμάτι της πάλης για την ανατροπή της μνημονιακής πολιτικής, δίπλα στον αγώνα για την υπεράσπιση της δημόσιας υγείας, της παιδείας, της αντίστασης στην ανεργία και την φτωχοποίηση. Είναι ένας κρίκος, από τους πιο κρίσιμους, για να νικήσουμε στον γενικότερο πόλεμο ζωής και θανάτου που έχουν εξαπολύσει οι καπιταλιστές, η τρόικα και η κυβέρνηση που τους υπηρετεί, ενάντια σε όλο τον εργαζόμενο λαό. Για να ανατρέψουμε την κυβέρνηση των μνημονίων, για να ανοίξουμε το δρόμο σε μια εξουσία που θα υπηρετεί τα συμφέροντα των εργαζομένων και της πλειοψηφίας της κοινωνίας, για ένα καλύτερο αύριο για όλους μας.
