Η ΛΑΡΚΟ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟ ΛΑΟ - ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ - ΚΑΤΩ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΩΝ LEARJET

Το αρ­γό­τε­ρο μέχρι τα μέσα Σε­πτέμ­βρηθα ανα­κοι­νώ­σει η κυ­βέρ­νη­ση τις τε­λι­κές προ­τά­σεις της για την ΛΑΡΚΟ (καθώς και για ΕΑΣ και ΕΛΒΟ), πάντα σε συ­νεν­νό­η­ση και με την έγκρι­ση της τρόι­κα. Η ορι­στι­κή από­φα­ση κυ­βέρ­νη­σης-τρόι­κα θα ανα­κοι­νω­θεί τέλη Σε­πτέμ­βρη σύμ­φω­να με δη­μο­σιεύ­μα­τα του τύπου. Η από­φα­ση αυτή δεν αφορά την ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση της ΛΑΡΚΟ –αυτή η από­φα­ση είναι ήδη ει­λημ­μέ­νη. Αυτό που εκ­κρε­μεί για την κυ­βέρ­νη­ση και την τρόι­κα είναι ο τρό­πος που θα γίνει η ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση, καθώς και το πόσο και ποιο θα είναι το «μάρ­μα­ρο» που θα κλη­θούν να πλη­ρώ­σουν οι ερ­γα­ζό­με­νοι, ώστε ο ιδιώ­της «επεν­δυ­τής» να πάρει τσά­μπα και με σί­γου­ρα κέρδη την εται­ρία. Οι τε­λευ­ταί­ες διαρ­ρο­ές στον τύπο εμ­φα­νί­ζουν την τρόι­κα να επι­διώ­κει την «λύση» του «ξαφ­νι­κού θα­νά­του» όπως στην ΕΡΤ, χωρίς καν απο­ζη­μί­ω­ση στους ερ­γα­ζό­με­νους!

Όμως υπάρ­χει και κάτι άλλο που «εκ­κρε­μεί» και που η κυ­βέρ­νη­ση δεν θέλει καν να σκέ­φτε­ται. Είναι το πώς θα αντι­δρά­σει ο «ξε­νο­δό­χος» και το αν η αντί­δρα­ση αυτή θα είναι επαρ­κής για να μα­ταιώ­σει την ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση-ξε­πού­λη­μα και εν­δε­χό­με­νο κλεί­σι­μο της ΛΑΡΚΟ. Και ο «ξε­νο­δό­χος» στην πε­ρί­πτω­σή μας είναι πρώτα και κύρια οι ερ­γα­ζό­με­νοι στη ΛΑΡΚΟ αλλά όχι μόνο αυτοί. Είναι επι­πλέ­ον οι το­πι­κές κοι­νω­νί­ες των πέντε νομών στις οποί­ες δρα­στη­ριο­ποιεί­ται η ΛΑΡΚΟ (με την Λο­κρί­δα πρώτη πρώτη), συμ­βάλ­λο­ντας στις το­πι­κές οι­κο­νο­μί­ες, είναι όλος ο λαός που δίνει τον αγώνα ζωής και θα­νά­του ενά­ντια στην μνη­μο­νια­κή πο­λι­τι­κή.

Αν η μια εκ­κρε­μό­τη­τα που οδη­γεί την κυ­βέρ­νη­ση σε κα­θυ­στε­ρή­σεις και σε αλ­λα­γή σε­να­ρί­ων, είναι ποια­νού «επεν­δυ­τή» το Learjet (σαν αυτό με το οποίο τα­ξί­δε­ψε ο πρώην διοι­κη­τής του ΤΑΙ­ΠΕΔ για να υπο­γρά­ψει το ξε­πού­λη­μα του ΟΠΑΠ στον Με­λισ­σα­νί­δη) θα χρη­σι­μο­ποι­ή­σει για να βάλει τις υπο­γρα­φές του ξε­που­λή­μα­τος, η άλλη «εκ­κρε­μό­τη­τα» είναι ακρι­βώς το πώς θα ρίξει στά­χτη στα μάτια των ερ­γα­ζο­μέ­νων στη ΛΑΡΚΟ και όλων μας ώστε να πε­ριο­ρί­σει τις αντι­δρά­σεις μας. Χα­ρα­κτη­ρι­στι­κή είναι η τε­λευ­ταία αλ­λα­γή στά­σης της κυ­βέρ­νη­σης μέσα σε τρεις μόλις μέρες: Στις 26 Αυ­γού­στου, το υπουρ­γείο οι­κο­νο­μι­κών ανα­κοί­νω­σε στα σω­μα­τεία της ΛΑΡΚΟ ότι προ­κρί­νε­ται η «λύση» του σπα­σί­μα­τος της εται­ρί­ας σε «καλή» και «κακή» και στις 29 Αυ­γού­στου ο Στουρ­νά­ρας, μετά από συ­νά­ντη­ση με τον Σα­μα­ρά και τον Βε­νι­ζέ­λο, δή­λω­σε ότι η ΛΑΡΚΟ θα που­λη­θεί «ενιαία».

Πρέ­πει να απορ­ρί­ψου­με κάθε προ­σπά­θεια σα­λα­μο­ποί­η­σης και διά­σπα­σης των αγώ­νων μας από την πλευ­ρά της κυ­βέρ­νη­σης. Ενω­μέ­νοι συμ­με­τεί­χαν στην απερ­γία και στη δια­δή­λω­ση στην Αθήνα την Τε­τάρ­τη 28 Αυ­γού­στου οι ερ­γα­ζό­με­νοι από όλα τα σω­μα­τεία της ΛΑΡΚΟ. Ενω­τι­κή και δυ­να­μι­κή πρέ­πει να είναι και η συ­νέ­χεια του αγώνα –κα­νείς δεν θα γλυ­τώ­σει ούτε μπο­ρεί να βγά­λει την ουρά του απέξω αν η πο­λι­τι­κή της κυ­βέρ­νη­σης προ­χω­ρή­σει. Το ίδιο και όλοι οι ερ­γα­ζό­με­νοι και τα φτωχά λαϊκά στρώ­μα­τα στη Λο­κρί­δα, έχουν από­λυ­το συμ­φέ­ρον να συ­μπα­ρα­τα­χτούν στον αγώνα ενά­ντια στην ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση (ή ακόμα χει­ρό­τε­ρα στο κλεί­σι­μο) της ΛΑΡΚΟ.

Ιδιω­τι­κή από δη­μό­σια ΛΑΡΚΟ είναι δυο τε­λεί­ως δια­φο­ρε­τι­κά πράγ­μα­τα.Η κυ­βέρ­νη­ση ονο­μά­ζει το ξε­πού­λη­μα της ΛΑΡΚΟ όπως και όλες τις ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις σαν «επεν­δύ­σεις». Επέν­δυ­ση, αν οι λέ­ξεις δεν έχουν χάσει ακόμα το νόημά τους, είναι η δη­μιουρ­γία για πα­ρά­δειγ­μα ενός νέου ερ­γο­στα­σί­ου, το άνοιγ­μα και­νού­ριων θέ­σε­ων ερ­γα­σί­ας, η έντα­ξη μιας νέας επι­χεί­ρη­σης με πρό­σθε­το τζίρο στην συ­νο­λι­κή οι­κο­νο­μία και η συ­νο­λι­κό­τε­ρη ανά­πτυ­ξη της οι­κο­νο­μι­κής δρα­στη­ριό­τη­τας. Τί­πο­τα από αυτά δεν είναι το ξε­πού­λη­μα της ΛΑΡΚΟ που προ­ω­θεί η κυ­βέρ­νη­ση σε έναν «επεν­δυ­τή» που το μόνο για το οποίο θα εν­δια­φέ­ρε­ται θα είναι το κέρ­δος του με κάθε τρόπο. Το πέ­ρα­σμα σε ιδιώ­τη-αφε­ντι­κό της επι­χεί­ρη­σης θα ση­μά­νει είτε κλεί­σι­μο και κομ­μά­τια­σμα της εται­ρί­ας, είτε στην κα­λύ­τε­ρη πε­ρί­πτω­ση μεί­ω­ση των μι­σθών και των θέ­σε­ων ερ­γα­σί­ας και επι­πλέ­ον εντα­τι­κο­ποί­η­ση της ερ­γα­σί­ας όσων απο­μεί­νουν, κάτι που θα πολ­λα­πλα­σιά­σει ακόμα πε­ρισ­σό­τε­ρο τον φόρο αί­μα­τος που πλη­ρώ­νουν ήδη και σή­με­ρα οι ερ­γά­τες της ΛΑΡΚΟ με τα συ­νε­χή ερ­γα­τι­κά ατυ­χή­μα­τα. Αν ρυ­παί­νει μια φορά σή­με­ρα η ΛΑΡΚΟ, θα ρυ­παί­νει δέκα φορές πε­ρισ­σό­τε­ρο με τον ιδιώ­τη που θα πε­ρι­κό­πτει τα πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κά κόστη.

Η προ­πα­γάν­δα της κυ­βέρ­νη­σης ότι η ΛΑΡΚΟ είναι ζη­μιο­γό­να είναι ψεύ­τι­κη. Ακόμα και με τις ση­με­ρι­νές πε­σμέ­νες τιμές του νι­κε­λί­ου, η ΛΑΡΚΟ μπο­ρεί να βγά­ζει κέρδη π.χ. αν πλη­ρώ­νει το ηλε­κτρι­κό ρεύμα όσο το πλη­ρώ­νει η Αλου­μί­νιον της Ελ­λά­δος (πρώην ΠΕ­ΣΙ­ΝΕ) του Μυ­τι­λη­ναί­ου. Αλλά και ανε­ξάρ­τη­τα από αυτό, η ΛΑΡΚΟ ήταν κερ­δο­φό­ρα μέχρι πρό­σφα­τα που οι τιμές του νι­κε­λί­ου ήταν ψηλά και θα γίνει ξανά στο μέλ­λον αν ξα­να­νέ­βουν. Κάθε επι­χεί­ρη­ση στον κα­πι­τα­λι­σμό, εμ­φα­νί­ζει άλ­λο­τε κέρδη και άλ­λο­τε ζη­μιές. Αλ­λοί­μο­νο, αν αφή­νου­με να ανοί­γουν και να κλεί­νουν οι επι­χει­ρή­σεις με μόνο κρι­τή­ριο το κέρ­δος: κάθε φορά που έχει κρίση το σύ­στη­μα, θα έπρε­πε τότε να κα­τα­στρέ­φου­με την μισή οι­κο­νο­μία, όχι μόνο στην Ελ­λά­δα αλλά πα­ντού, χωρίς να με­τρά­νε οι ανά­γκες των αν­θρώ­πων αλλά μόνο τα κέρδη των αφε­ντι­κών.

Κα­νέ­να όφε­λος από την ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση δεν θα έχουν οι ερ­γά­τες, ούτε η το­πι­κή και η γε­νι­κό­τε­ρη οι­κο­νο­μία,ενώ ακόμα και τα ψί­χου­λα που θα ει­σπρά­ξει το κρά­τος από το ξε­πού­λη­μα θα χα­θούν μέσα στο βα­ρέ­λι χωρίς πάτο του χρέ­ους. Και μόνο το γε­γο­νός ότι η ΛΑΡΚΟ φέρ­νει 1 εκα­τομ­μύ­ριο ευρώ συ­νάλ­λαγ­μα την ημέρα, θα έφτα­νε σαν λόγος να πα­ρα­μεί­νει υπό δη­μό­σιο έλεγ­χο, ώστε να υπάρ­χουν πόροι για ει­σα­γω­γή πε­τρε­λαί­ου και άλλων αγα­θών που δεν δια­θέ­τει η ελ­λη­νι­κή οι­κο­νο­μία. Το συμ­φέ­ρον όλων μας είναι να πα­ρα­μεί­νει η ΛΑΡΚΟ στο δη­μό­σιο σή­με­ρα, να είναι κομ­μά­τι μιας οι­κο­νο­μί­ας αύριο με μια κυ­βέρ­νη­ση της Αρι­στε­ράς επι­κε­φα­λής, που θα υπη­ρε­τεί τα συμ­φέ­ρο­ντα των πολ­λών και όχι τα κέρδη των λίγων για χάρη των οποί­ων ο λαός σή­με­ρα θυ­σιά­ζε­ται με την πο­λι­τι­κή των μνη­μο­νί­ων.

Ο αγώ­νας ενά­ντια στην ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση της ΛΑΡΚΟ, είναι κομ­μά­τι της πάλης για την ανα­τρο­πή της μνη­μο­νια­κής πο­λι­τι­κής, δίπλα στον αγώνα για την υπε­ρά­σπι­ση της δη­μό­σιας υγεί­ας, της παι­δεί­ας, της αντί­στα­σης στην ανερ­γία και την φτω­χο­ποί­η­ση. Είναι ένας κρί­κος, από τους πιο κρί­σι­μους, για να νι­κή­σου­με στον γε­νι­κό­τε­ρο πό­λε­μο ζωής και θα­νά­του που έχουν εξα­πο­λύ­σει οι κα­πι­τα­λι­στές, η τρόι­κα και η κυ­βέρ­νη­ση που τους υπη­ρε­τεί, ενά­ντια σε όλο τον ερ­γα­ζό­με­νο λαό. Για να ανα­τρέ­ψου­με την κυ­βέρ­νη­ση των μνη­μο­νί­ων, για να ανοί­ξου­με το δρόμο σε μια εξου­σία που θα υπη­ρε­τεί τα συμ­φέ­ρο­ντα των ερ­γα­ζο­μέ­νων και της πλειο­ψη­φί­ας της κοι­νω­νί­ας, για ένα κα­λύ­τε­ρο αύριο για όλους μας.