Η μάχη της αξιολόγησης στο Δημόσιο: Υπεράσπιση του δικαιώματος στην απεργία

Προ­φα­νώς, το μόνο δη­μό­σιο που της είναι χρή­σι­μο είναι το δη­μό­σιο χρήμα, που τρο­φο­δο­τεί τους κρα­τι­κο­δί­αι­τους ιδιώ­τες επι­χει­ρη­μα­τί­ες-φί­λους της.

Για να επι­τευ­χθούν οι επι­λο­γές του ελ­λη­νι­κού κε­φα­λαί­ου, τα προσ­δε­δε­μέ­να κόμ­μα­τα σε αυτό έχουν επι­δο­θεί σε επα­νει­λημ­μέ­νες επι­θέ­σεις ενά­ντια στους δη­μο­σί­ους υπαλ­λή­λους, όλα τα μνη­μο­νια­κά χρό­νια, με κο­ρύ­φω­ση την επίρ­ρι­ψη των ευ­θυ­νών της εγκλη­μα­τι­κής τρα­γω­δί­ας στα Τέμπη στους... φε­ρό­με­νους ως «βαθύ κρά­τος», ερ­γα­ζο­μέ­νους στο Δη­μό­σιο. 

Η αξιο­λό­γη­ση, όπως κατ’ επα­νά­λη­ψη έχου­με γρά­ψει, εμείς και ολό­κλη­ρη η συν­δι­κα­λι­στι­κή αρι­στε­ρά, έχει στόχο να με­τα­το­πί­σει τις ευ­θύ­νες της εγκα­τά­λει­ψης του κοι­νω­νι­κού κρά­τους από τις κυ­βερ­νή­σεις, στους ίδιους τους ερ­γα­ζό­με­νους και τις ερ­γα­ζό­με­νες. 

Επί­σης, έχει στόχο να βάλει τους Δ.Υ. να εξυ­πη­ρε­τούν και να δου­λεύ­ουν για τα συμ­φέ­ρο­ντα των ιδιω­τών επι­χει­ρη­μα­τιών, με εντα­τι­κο­ποί­η­ση, «προ­σαρ­μο­στι­κό­τη­τα» και χωρίς επι­φυ­λά­ξεις. Ακρι­βώς αυτές τις «αρε­τές» θέ­λουν να βαθ­μο­λο­γή­σουν και να τις εξα­σφα­λί­σουν, απα­γο­ρεύ­ο­ντας οποια­δή­πο­τε συλ­λο­γι­κά ορ­γα­νω­μέ­νη αντί­δρα­ση και αντί­στα­ση από τα σω­μα­τεία, τις Ομο­σπον­δί­ες και την ίδια την ΑΔΕΔΥ.

Έτσι εξη­γεί­ται η λυσ­σα­λέα επί­θε­ση απέ­να­ντι στο συ­νταγ­μα­τι­κά κα­το­χυ­ρω­μέ­νο και στοι­χειώ­δες δι­καί­ω­μα των ερ­γα­ζο­μέ­νων στην απερ­γία, σε οποια­δή­πο­τε μορφή απερ­γί­ας Ακόμα και στην απερ­γία-απο­χή. 

Η μα­κρό­χρο­νη αντί­στα­ση των δη­μο­σί­ων υπαλ­λή­λων στην αξιο­λό­γη­σή τους, σε μία αξιο­λό­γη­ση η οποία δεν λαμ­βά­νει υπόψη της τις συν­θή­κες δου­λειάς, τις απα­ρά­δε­κτες έως τρα­γι­κές, όπως απο­δεί­χθη­κε στην πε­ρί­πτω­ση των Τε­μπών, έχει ανα­γκά­σει όλες τις τε­λευ­ταί­ες κυ­βερ­νή­σεις να την επα­να­δια­τυ­πώ­σουν, χωρίς φυ­σι­κά να αλ­λά­ζει η ου­σια­στι­κή της στό­χευ­ση, προ­σπα­θώ­ντας μά­λι­στα να την... εμπλου­τί­σουν και να την κά­νουν πιο απο­τε­λε­σμα­τι­κή, ει­σά­γο­ντας εκ­βια­σμούς για τη δη­μιουρ­γία κλί­μα­τος με­τα­ξύ των ερ­γα­ζο­μέ­νων «διαί­ρει και βα­σί­λευε», όπως έγινε στην πε­ρί­πτω­ση της αξιο­λό­γη­σης Γε­ρο­βα­σί­λη και της τω­ρι­νής του Βο­ρί­δη. 

Είναι τέ­τοια η κα­τά­στα­ση των δη­μο­σί­ων υπη­ρε­σιών από πλευ­ράς υπο­στε­λέ­χω­σης, μι­σθο­λο­γι­κής και ερ­γα­σια­κής απα­ξί­ω­σης και αφαί­ρε­σης δι­καιω­μά­των από τους υπαλ­λή­λους, που η όποια αξιο­λό­γη­ση δεν μπο­ρεί να νο­μι­μο­ποι­η­θεί στα μάτια των ερ­γα­ζο­μέ­νων στο Δη­μό­σιο, για αυτό και η κυ­βέρ­νη­ση έχει επι­λέ­ξει την πιο ακραία επι­θε­τι­κή αντι­με­τώ­πι­ση, που ση­μαί­νει αφε­νός εκ­βια­στι­κές δια­τά­ξεις για την ιε­ραρ­χι­κή εξέ­λι­ξη των Δ.Υ. και αφε­τέ­ρου, την απα­γό­ρευ­ση των απερ­για­κών κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων, ακόμα και της απερ­γί­ας-απο­χής από το συ­γκε­κρι­μέ­νο κα­θή­κον, η οποία προ­φα­νώς δεν δια­τα­ράσ­σει την υπό­λοι­πη, εξου­θε­νω­τι­κή για τους ερ­γα­ζό­με­νους, λει­τουρ­γία του Δη­μο­σί­ου.

Για αυτό και η κυ­βέρ­νη­ση εξα­ντλεί το νο­μι­κό αντια­περ­για­κό οπλο­στά­σιο που έχει δη­μιουρ­γη­θεί τα προη­γού­με­να μνη­μο­νια­κά χρό­νια (με τους νό­μους Αχτσιό­γλου, Χα­τζη­δά­κη, Βο­ρί­δη κ.ά.) και με τη συν­δρο­μή της κα­θό­λου ανε­ξάρ­τη­της Δι­καιο­σύ­νης, βγά­ζει πα­ρά­νο­μη κάθε απερ­γία. Ακόμα και αυτές που ανα­γκά­ζο­νται οι, συν­δε­δε­μέ­νες με τα «κόμ­μα­τα εξου­σί­ας», συν­δι­κα­λι­στι­κές ηγε­σί­ες να κη­ρύ­ξουν και να υπε­ρα­σπι­στούν. 

Έτσι, το τε­λευ­ταίο διά­στη­μα βλέ­που­με μία επα­νει­λημ­μέ­νη και εκ­πλη­κτι­κά επί­μο­νη επί­θε­ση στην ίδια την ΑΔΕΔΥ, της οποί­ας οι απερ­γί­ες βγαί­νουν με εκ­πλη­κτι­κή τα­χύ­τη­τα πα­ρά­νο­μες.

Επι­πλέ­ον βλέ­που­με, επί­σης με εκ­πλη­κτι­κή τα­χύ­τη­τα, δι­κα­στι­κή επί­θε­ση στη με­γά­λη πλειο­ψη­φία των ομο­σπον­διών-με­λών της ΑΔΕΔΥ, για το ίδιο ζή­τη­μα, δη­λα­δή για την απερ­γία-απο­χή από την αξιο­λό­γη­ση.

Η απερ­γία-απο­χή

Η απερ­γία-απο­χή που κή­ρυ­ξε η ΑΔΕΔΥ, στις αρχές Μάρτη, από τη νέα αξιο­λό­γη­ση (Βο­ρί­δη), πα­ρα­πέμ­φθη­κε στα δι­κα­στή­ρια από τον ίδιο το Βο­ρί­δη, μία ώρα αφό­του έλαβε το εξώ­δι­κο γνω­στο­ποί­η­σής της και κρί­θη­κε πα­ρά­νο­μη από τα... ανε­ξάρ­τη­τα δι­κα­στή­ρια, την επό­με­νη ερ­γά­σι­μη πρωί-πρωί (είχε πι­νά­κιο νού­με­ρο 1 η εκ­δί­κα­ση της υπό­θε­σης). 

Μέχρι στιγ­μής, 19 ομο­σπον­δί­ες του Δη­μο­σί­ου επα­να­προ­κή­ρυ­ξαν την απερ­γία-απο­χή και με αντί­στοι­χη τα­χύ­τη­τα, 4 από αυτές προς το παρόν, σύρ­θη­καν στα δι­κα­στή­ρια, με τις δια­τά­ξεις του δια­βό­η­του νόμου Χα­τζη­δά­κη.

Η από­φα­ση ανα­μέ­νε­ται τη Με­γά­λη Εβδο­μά­δα και θα εξαρ­τη­θεί από τις ενέρ­γειες και των υπο­λοί­πων ομο­σπον­διών της ΑΔΕΔΥ, αλλά και από την επι­μο­νή των συν­δι­κα­λι­στι­κών ηγε­σιών, που δεν γί­νε­ται να είναι κα­τώ­τε­ρη αυτής της κυ­βέρ­νη­σης και του κε­φα­λαί­ου.

Υπάρ­χουν με­γά­λες ομο­σπον­δί­ες, πχ ΠΟ­Ε­ΔΗΝ, ΠΟΕ-ΟΤΑ, που έχουν δια­φύ­γει και ακόμα δεν έχουν λάβει εξώ­δι­κα, επο­μέ­νως υπάρ­χουν αξιο­ποι­ή­σι­μα χρο­νι­κά πε­ρι­θώ­ρια. 

Υπό την πίεση της κλι­μά­κω­σης της επί­θε­σης από κυ­βερ­νη­τι­κής πλευ­ράς, η ΑΔΕΔΥ έχει απο­φα­σί­σει στην πιο πρό­σφα­τη συ­νε­δρί­α­ση της Εκτε­λε­στι­κής Επι­τρο­πής της, την επα­να­προ­κή­ρυ­ξη της απερ­γί­ας-απο­χής, μόλις χρεια­στεί, με απώ­τε­ρο όριο τη Με­γά­λη Δευ­τέ­ρα  (10/4). Αυτό θα ση­μά­νει κά­ποιες χι­λιά­δες ευρώ πρό­στι­μο, αλλά όταν βάλ­λε­ται, με αυτόν τον τρόπο, το δι­καί­ω­μα στην απερ­γία εν τέλει, είναι προ­φα­νές ότι δεν γί­νε­ται αλ­λιώς!

Οι δι­κα­στι­κές διώ­ξεις των ανώ­τε­ρων συν­δι­κα­λι­στι­κών ορ­γά­νων του Δη­μο­σί­ου, έχουν ξε­φύ­γει κι από το κα­θε­αυ­τό ζή­τη­μα της αξιο­λό­γη­σης κι επε­κτεί­νο­νται στο δι­καί­ω­μα στην οποιασ­δή­πο­τε μορ­φής απερ­γία.

Η εξέ­λι­ξη της υπό­θε­σης κάνει υπο­χρε­ω­τι­κή την έκ­φρα­ση, του­λά­χι­στον, της αλ­λη­λεγ­γύ­ης στις διω­κό­με­νες ομο­σπον­δί­ες και στην ίδια την ΑΔΕΔΥ, με την άμεση προ­κή­ρυ­ξη κι από όσες ομο­σπον­δί­ες δεν έχουν κη­ρύ­ξει ακόμα απερ­γία-απο­χή (ανά­με­σα σε αυτές, δυ­στυ­χώς και η ομο­σπον­δία στης οποί­ας το ΓΣ είμαι εκλεγ­μέ­νο μέλος, η ΠΟ­ΓΕ­ΔΥ).

Επι­πλέ­ον, είναι απα­ραί­τη­τος ο συ­ντο­νι­σμός όλων των ομο­σπον­διών, για να μη διευ­κο­λύ­νουν την κυ­βέρ­νη­ση και το Βο­ρί­δη, που εκ­φρά­ζει σε κο­ρυ­φαίο επί­πε­δο το αντι-δη­μο­σιο­ϋ­παλ­λη­λι­κό μένος της, κη­ρύσ­σο­ντας τώρα, απερ­γία-απο­χή όλες και στη­ρί­ζο­ντας/πιέ­ζο­ντας την ΑΔΕΔΥ, για την επα­να­προ­κή­ρυ­ξη μέχρι τις 10 Απρί­λη.

Αν υπο­χω­ρή­σου­με τώρα, θα είναι αυ­το­κτο­νι­κή πράξη και υπό­κλι­ση στους συ­νει­δη­τούς πο­λι­τι­κούς σχε­δια­σμούς των μνη­μο­νια­κών κυ­βερ­νή­σε­ων, που προ­σπα­θούν επα­νει­λημ­μέ­να να εξο­ντώ­σουν και να απε­νερ­γο­ποι­ή­σουν το συν­δι­κα­λι­σμό και την απερ­γία στους χώ­ρους δου­λειάς. Το συν­δι­κα­λι­σμό, που με τρα­γι­κό τρόπο στο σι­δη­ρο­δρο­μι­κό έγκλη­μα των Τε­μπών, έδει­ξε ότι είναι ο μόνος που μπο­ρεί να προ­στα­τεύ­σει ερ­γα­ζό­με­νους και χρή­στες των υπη­ρε­σιών.

*Ανα­δη­μο­σί­ευ­ση από την Ερ­γα­τι­κή Αρι­στε­ρά