Η μειονότητα της Θράκης: στη μέγγενη των εθνικισμών

Και έχου­με συ­νη­θί­σει τη τε­λευ­ταία 7ετία –του­λά­χι­στον– κάθε φορά που οι κυ­βερ­νή­σεις μας ετοι­μά­ζουν και­νούρ­για «θα­να­τη­φό­ρα» μέτρα και ξε­πού­λη­μα της δη­μό­σιας πε­ριου­σί­ας της χώρας μας, να μας σερ­βί­ρουν το «ξα­να­ζε­στα­μέ­νο» πιάτο με την «πα­τρί­δα που χά­νε­ται», με την «Θράκη (ή το Αι­γαίο ή τη «Μα­κε­δο­νία») που κιν­δυ­νεύ­ει» κλπ.



Και η Αρι­στε­ρά –δυ­στυ­χώς– μπαί­νει συ­νέ­χεια σ’ αυτό το «βρώ­μι­κο» παι­χνί­δι, μά­λι­στα, τώρα τε­λευ­ταία, με επι­χει­ρή­μα­τα και θέ­σεις που θυ­μί­ζουν αυτές της ΧΑ και του ΛαΟΣ και λοι­πόν εθνι­κι­στι­κών/να­ζι­στι­κών μορ­φω­μά­των.



«Φρί­ξα­με» όταν δια­βά­σα­με το κεί­με­νο του Χ. Κα­πού­τση στην Ίσκρα, με τίτλο «Τι συμ­βαί­νει στη Θράκη;». Και η «φρίκη» αυτή δεν ήταν επει­δή ο συγ­γρα­φέ­ας έλεγε πράγ­μα­τα που θα ζή­λευαν και οι χρυ­σαυ­γί­τες, αλλά επει­δή αυτό το κεί­με­νο δη­μο­σιεύ­θη­κε στην ιστο­σε­λί­δα του ΑΡ, δη­λα­δή της με­γα­λύ­τε­ρης συ­νι­στώ­σας της ΛαΕ.







Η λα­σπο­λο­γία



Ο Κα­πού­τσης, λοι­πόν, στο κεί­με­νο του, επα­να­λαμ­βά­νει τις γνω­στές λα­σπο­λο­γί­ες που έχου­με συ­νη­θί­σει να τις δια­βά­ζου­με στον «Στόχο» και στην «Ελεύ­θε­ρη Ώρα», όπως τα 500ευ­ρα που μοι­ρά­ζο­νται στους φοι­τη­τές που δια­λέ­γουν να σπου­δά­σουν στην Τουρ­κία, για τα χι­λιά­ρι­κα που δί­νο­νται στα ανή­λι­κα κο­ρι­τσά­κια που φο­ρά­νε μα­ντί­λα, για την Ζι­ρα­άτ Μπανκ που δίνει άτοκα δά­νεια στους μειο­νο­τι­κούς για να αγο­ρά­σουν γη απ’ τους χρι­στια­νούς και άλλα τέ­τοια «πα­ρα­νοϊ­κά».



Με λίγα λόγια, όχι μόνο λα­σπο­λο­γεί τους μειο­νο­τι­κούς ότι «ξε­που­λιού­νται» για τα «φρά­γκα», αλλά τους κολ­λά­ει τη ρε­τσι­νιά ότι λει­τουρ­γούν ως πρά­κτο­ρες που θέ­λουν να απο­σχί­σουν τη Θράκη απ’ τη χώρα μας, αγο­ρά­ζο­ντας τη γη των συ­ναν­θρώ­πων τους που ζουν ει­ρη­νι­κά και συ­ναρ­μο­νι­κά μαζί τόσα χρό­νια.



Αυτή είναι μια τρι­σά­θλια λα­σπο­λο­γία, που ο Κα­πού­τσης αν δε μπο­ρεί να τις απο­δεί­ξει τις κα­τη­γο­ρί­ες του, οφεί­λει να ζη­τή­σει συγ­γνώ­μη απ’ όλους τους μειο­νο­τι­κούς.







Περί «αλυ­τρω­τι­σμού» και Πο­μά­κων



Μια άλλη κα­τη­γο­ρία του Κα­πού­τση, έχει να κάνει με το μειο­νο­τι­κό Κόμμα Ισό­τη­τας Ει­ρή­νης και Φι­λί­ας – DEB.



Χωρίς να θέ­λου­με να κά­νου­με το «συ­νή­γο­ρο του δια­βό­λου», μπο­ρεί να μας απο­δεί­ξει ο Κα­πού­τσης, που στ’ αλή­θεια oı εκ­πρό­σω­ποι αυτού του κόμ­μα­τος μί­λη­σαν για «αλυ­τρω­τι­σμό»;



Η ηγε­σία του κόμ­μα­τος αυτού, είναι πολύ κα­τώ­τε­ρη των πε­ρι­στά­σε­ων όσων αφορά τις προ­τά­σεις για τη λύση των προ­βλη­μά­των που αντι­με­τω­πί­ζει η μειο­νό­τη­τα. Γι’ αυτό και το μόνο που πο­ντά­ρουν για να συ­σπει­ρώ­σουν μειο­νο­τι­κούς –ώστε να έχουν λόγο ύπαρ­ξης– είναι το ζή­τη­μα του συλ­λο­γι­κού αυ­το­προσ­διο­ρι­σμού. Γι’ αυτό και δε λένε τί­πο­τα –μα τί­πο­τα– πέρα απ’ το «Εί­μα­στε Τούρ­κοι και θέ­λου­με τα δη­μο­κρα­τι­κά μας δι­καιώ­μα­τα».



Και το μόνο που κα­τα­φέρ­νουν να κά­νουν είναι να ξε­ση­κώ­σουν τους Έλ­λη­νες εθνι­κι­στές εις βάρος της μειο­νό­τη­τας.



Γιατί, η «τουρ­κο­φο­βία» και η «τουρ­κο­φα­γία» είναι ένα καλό χαρτί που «χαϊ­δεύ­ει τ’ αυτιά» μιας με­γά­λης με­ρί­δας της κοι­νω­νί­ας. Και κυ­ρί­ως αν βά­λεις λίγο σος Πο­μά­κων που κα­τα­πιέ­ζο­νται, τρα­μπου­κί­ζο­νται απ’ τους «κα­κούς» Τούρ­κους πρά­κτο­ρες του Ερ­ντο­γάν.



Και ρω­τά­με σ’ αυτό το ση­μείο στον Κα­πού­τση: Μπο­ρεί να μας δεί­ξει έστω και μια πε­ρί­πτω­ση ξυ­λο­δαρ­μού ενός Πο­μά­κου, από έναν αυ­το­προσ­διο­ρι­ζό­με­νο Τούρ­κο –όπως ισχυ­ρί­ζε­ται; Ή θα ζη­τή­σει συγ­γνώ­μη και γι’ αυτή τη λάσπη;



Επί­σης, ο Κα­πού­τσης υπο­στη­ρί­ζει πως τα πο­μα­κό­που­λα ανα­γκά­ζο­νται στο σχο­λείο να μα­θαί­νουν την τουρ­κι­κή γλώσ­σα, ενώ δεν έχουν καμιά σχέση με τον τουρ­κι­κό πο­λι­τι­σμό και την κουλ­τού­ρα. Ας συμ­φω­νή­σου­με μαζί του. Αλλά, ρω­τά­με, γιατί τότε δε τα στέλ­νουν τα παι­διά τους στα δη­μό­σια σχο­λεία που δεν υπάρ­χει υπο­χρε­ω­τι­κό μά­θη­μα τουρ­κι­κών και τα στέλ­νουν στα μειο­νο­τι­κά; Μήπως οι ίδιοι προ­σβάλ­λο­νται όταν τους λες ότι δεν έχουν σχέση με τον τουρ­κι­κό πο­λι­τι­σμό;



Γιατί, και η πο­λι­τι­κή επι­βο­λής πο­μα­κι­κής ταυ­τό­τη­τας στους μειο­νο­τι­κούς που κα­τοι­κούν στην ορει­νή πε­ριο­χή (με κρα­τι­κές χρη­μα­το­δο­τή­σεις μέσω ζά­μπλου­των επι­χει­ρη­μα­τιών, δη­μιουρ­γία συλ­λό­γων, εκ­δό­σεις βι­βλί­ων με τη πο­μα­κι­κή αλ­φά­βη­το κλπ) έχει γυ­ρί­σει σαν μπού­με­ρανγκ. Γι’ αυτό στις πε­ριο­χές που ζουν οι –κατά τον Κα­πού­τση– κα­τα­πιε­σμέ­νοι απ’ τους Τούρ­κους Πο­μά­κοι, το DEB παίρ­νει «στα­λι­νι­κά» πο­σο­στά.







Μας αρέ­σει, δε μας αρέ­σει… υπάρ­χει τουρ­κι­κή μειο­νό­τη­τα



Μετά την με­γά­λη ει­σή­γη­ση, ο συγ­γρα­φέ­ας, κα­τα­λή­γει να υπε­ρα­σπί­ζε­ται φα­να­τι­κά την επί­ση­μη θέση του ελ­λη­νι­κού κρά­τους, αυτή δη­λα­δή που λέει ότι υπάρ­χει θρη­σκευ­τι­κή/μου­σουλ­μα­νι­κή μειο­νό­τη­τα στη Θράκη και όχι εθνι­κή/τουρ­κι­κή.



Αλλά λίγο πα­ρα­πά­νω, μας ενη­με­ρώ­νει πως απ’ τους 120 χι­λιά­δες μειο­νο­τι­κούς οι 20 χι­λιά­δες είναι Ρομά, οι 40 χι­λιά­δες Πο­μά­κοι και οι 60 χι­λιά­δες «τουρ­κο­γε­νείς».



Δε ξέ­ρου­με αν ο Κα­πού­τσης πήρε αυτά τα νού­με­ρα απ’ τον «Στόχο» ή απ’ τον ΥπΕξ Νίκο Κο­τζιά, αλλά εν πάση πε­ρι­πτώ­σει βε­βαιώ­νει –άθελά του– ότι υπάρ­χει τουρ­κι­κή μειο­νό­τη­τα. (Βέ­βαια, εφό­σον οι άν­θρω­ποι αυτοί θέ­λουν να δη­λώ­νουν Τούρ­κοι, δεν έχου­με το δι­καί­ω­μα ούτε εμείς, ούτε ο Κα­πού­τσης, ούτε άλλος να τους επι­βάλ­λει το αντί­στρο­φο.)



Γι’ αυτό και ενο­χλεί­ται που η Ομο­σπον­δια­κή Ένωση Ευ­ρω­παϊ­κών Εθνο­τή­των (FUEN) καλεί τη χώρα μας να σέ­βε­ται το δι­καί­ω­μα αυ­το­προσ­διο­ρι­σμού της τουρ­κι­κής μειο­νό­τη­τας.



Και κα­τα­λή­γει πως όλα αυτά είναι μια άθλια προ­πα­γάν­δα των «κακών» ξένων και πως «τα μέλη της μου­σουλ­μα­νι­κής μειο­νό­τη­τας στη Θράκη, απο­λαμ­βά­νουν κα­θε­στώς ισο­νο­μί­ας και ισο­πο­λι­τεί­ας και τα ατο­μι­κά τους δι­καιώ­μα­τα είναι πλή­ρως κα­το­χυ­ρω­μέ­να από το Σύ­νταγ­μα της χώρας μας. Οι μου­σουλ­μά­νοι της Θρά­κης απο­λαμ­βά­νουν ελευ­θε­ρί­ες και προ­νό­μια, αδια­νό­η­τα για τους τούρ­κους πο­λί­τες, που στε­νά­ζουν κάτω από αυ­ταρ­χι­κά κα­θε­στώ­τα, είτε είναι χου­ντι­κά (Εβρέν), είτε είναι ισλα­μι­κά (Ερ­ντο­γάν)».







Στη μέγ­γε­νη των εθνι­κι­σμών



Μα αυτό που δε θέλει να κα­τα­λά­βει ο συγ­γρα­φέ­ας, είναι ότι ο λόγος όλης της συ­ζή­τη­σης είναι ακρι­βώς αυτός: ότι η μειο­νό­τη­τα όχι μόνο δεν απο­λαμ­βά­νει το κα­θε­στώς της ισο­νο­μί­ας-ισο­πο­λι­τεί­ας, αλλά της στε­ρού­νται ακόμα και τα πιο μικρά δι­καιώ­μα­τα, όπως τα εκ­παι­δευ­τι­κά, τα ζη­τή­μα­τα αν­θρω­πί­νων και μειο­νο­τι­κών δι­καιω­μά­των και η θρη­σκευ­τι­κή ελευ­θε­ρία. (Δε θα σχο­λιά­σου­με το «φα­σι­στι­κό» τρόπο που μας υπο­νο­εί «Βού­λω­σε το, διότι στη ‘μη­τέ­ρα πα­τρί­δα’ δε θα ‘χες ούτε αυτά»).



Και είναι λο­γι­κό, αυτό να οδη­γεί τη μειο­νό­τη­τα στον «δικό της» εθνι­κι­σμό. Διότι, όσοι έχου­με δια­βά­σει λίγο Μαρξ, ξέ­ρου­με πως όταν σπρώ­χνεις τη γάτα στη γωνιά, είναι λο­γι­κό εκεί­νη να σε γρα­τσου­νί­σει ως αντί­δρα­ση.



Ακρι­βώς πάνω σ’ αυτό το επί­πε­δο δο­μή­θη­κε και ο «τουρ­κι­κός εθνι­κι­σμός» μέσα στη μειο­νό­τη­τα που εκ­προ­σω­πεί­ται από μια μικρή με­ρί­δα «πα­ρά­σι­των» αλλά βρί­σκει αντα­πό­κρι­ση και απ’ τη με­γά­λη με­ρί­δα της μειο­νό­τη­τας.



Αν το πούμε πιο ανοι­χτά: η στέ­ρη­ση δι­καιω­μά­των (όπως ο συλ­λο­γι­κός αυ­το­προσ­διο­ρι­σμός, δι­καί­ω­μα ποιο­τι­κής εκ­παί­δευ­σης, δια­χεί­ρι­ση πε­ριου­σί­ας/βα­κου­φί­ων κλπ), η πα­ρεμ­βά­σεις του κρά­τους στα τζα­μιά (μέσω του πε­ρί­φη­μου νόμου «240 ιε­ρο­δι­δα­σκά­λων», διο­ρι­σμός μου­φτή κα), η κα­θη­με­ρι­νή τρο­μο­κρα­τία τις με πλά­τες του κρά­τους (όπως οι «εκ­στρα­τεί­ες» της ΧΑ στα μειο­νο­τι­κά χωριά με ελ­λη­νι­κές ση­μαί­ες, πρω­το­σέ­λι­δα και αναρ­τή­σεις ακρο­δε­ξιών/φα­σι­στι­κών εφη­με­ρί­δων και ιστο­σε­λί­δων, ξυ­λο­δαρ­μοί και τρα­μπου­κι­σμοί μειο­νο­τι­κών), παι­χνί­δια επι­βο­λής της πο­μα­κι­κής ταυ­τό­τη­τας στους μειο­νο­τι­κούς που κα­τοι­κούν στην ορει­νή πε­ριο­χή… είναι οι λόγοι που σπρώ­χνουν τη μειο­νό­τη­τα στην αγκα­λιά των Χου­σεϊν Μεμέτ Ουστά (που κα­ταγ­γέλ­λει ο συγ­γρα­φέ­ας, επει­δή κάνει το σήμα των γκρί­ζων λύκων) και πα­ρο­μοί­ων του.



Και έτσι, οι απλοί μειο­νο­τι­κοί πο­λί­τες, μέ­νουν στη μέγ­γε­νη των δύο εθνι­κι­σμών και πλη­ρώ­νουν τη νύφη. Απ’ τη μια έχουν να αντι­με­τω­πί­σουν τους τύ­πους που εκ­με­ταλ­λεύ­ο­νται την κα­τα­πά­τη­ση των δι­καιω­μά­των αυτών και πο­ντά­ρουν στον τουρ­κι­κό εθνι­κι­σμό… και απ’ την άλλη, τους Έλλην εθνι­κι­στές απ’ τα δεξιά και απ’ τα «αρι­στε­ρά».







Η λύση είναι το σπά­σι­μο «πα­τριω­τι­κών» πα­ρω­πί­δων



Γι’ αυτό, λοι­πόν, η Αρι­στε­ρά οφεί­λει να πάρει το μέρος των μειο­νο­τι­κών, που πέρα από κα­τα­πιε­ζό­με­νοι είναι και εκ­με­ταλ­λευό­με­νοι, και όχι του κρά­τους και της αστι­κής τάξης.



Όταν μι­λά­με για το μειο­νο­τι­κό ζή­τη­μα, πρέ­πει να φο­ρά­με τα τα­ξι­κά μας γυα­λιά, και όχι τις «πα­τριω­τι­κές» μας πα­ρω­πί­δες.



Η αιώ­νια κρα­τι­κή πο­λι­τι­κή «γκετ­το­ποί­η­σης» και διωγ­μού της μειο­νό­τη­τας, δε βο­ή­θη­σε σε τί­πο­τα, πέρα από το να ανα­πτύσ­σε­ται ο μειο­νο­τι­κός εθνι­κι­σμός και να χά­νε­ται η πίστη στη πα­τρί­δα – για την οποία οι μειο­νο­τι­κοί πο­λέ­μη­σαν και έδω­σαν νε­κρούς.



Η Αρι­στε­ρά, οφεί­λει να δια­λέ­ξει τον άλλο δρόμο, αυτό του σε­βα­σμού των δι­καιω­μά­των, της κοι­νής πάλης μειο­νο­τι­κών και πλειο­νο­τι­κών (αλλά και άλλων ευαί­σθη­των ομά­δων) για την απαλ­λα­γή της χώρας μας απ’ το ζυγό των μνη­μο­νί­ων-ευ­ρώ-ΕΕ, τον δρόμο της δη­μο­κρα­τί­ας.



Και είναι και­ρός να ξε­πε­ρά­σου­με τον με­γα­λοϊ­δε­α­τι­σμό και την πα­ρά­νοια να βλέ­που­με φα­ντά­σμα­τα που παίρ­νουν τη Θράκη «μας».







* Ο Μου­στα­φά Τσο­λάκ (δη­μο­σιο­γρά­φος-με­τα­φρα­στής) είναι μέλος ΛαΕ Ρο­δό­πης.