Η πανδημία των κολλητών και των γαλάζιων παιδιών

Είναι μια από εκείνες τις διαχρονικά διδακτικές ιστορίες για το ποιοι και πως κυβερνούν την Ελλάδα είτε πριν είτε μετά τη χρεοκοπία του 2010. Είναι μια από εκείνες τις διαχρονικά διδακτικές ιστορίες που τεκμηριώνουν τη σαπίλα της διαπλοκής είτε με ΝΔ, είτε με ΠΑΣΟΚ, είτε με ΣΥΡΙΖΑ στο τιμόνι της χώρας. Είτε με μνημόνια, είτε χωρίς μνημόνια.

Είναι μια από εκείνες τις διαχρονικά διδακτικές ιστορίες, που οι περισσότεροι δημοσιογράφοι (ή μάλλον, «δημοσιογράφοι») προτιμούν να πάρουν στο μαξιλάρι τους και να μην γράψουν τίποτα. Εξάλλου, πολλοί εξ αυτών βρίσκονται στα payrollτης διαπλοκής, είτε λόγω κόμματος είτε λόγω κεντρικού, περιφερειακού ή τοπικού ΜΜΕ. Είναι μια από εκείνες, τις διαχρονικά διδακτικές ιστορίες για το ποιοι και πως «μένουν Μαξίμου» και γιατί το πολιτικό προσωπικό της χώρας, και ειδικότερα της ελλαδικής περιφέρειας, είναι κατώτερο των περιστάσεων. Όλων των περιστάσεων. Γιατί οι περισσότεροι είναι μαριονέτες και γιουσουφάκια των τοπικών και περιφερειακών, τοξικών επιχειρηματιών.

Ας πιάσουμε το νήμα της «τηλεκατάρτισης» και της διαπλεκόμενης, τοξικής επιχειρηματικότητας με βαθύ γαλάζιο πρόσημο, και όχι μόνο, σχετικά από την αρχή.

Είναι φθινόπωρο του 2008, στη Θεσσαλονίκη. Η ΔΕΘ σημαδεύεται από την πρώτη δημόσια ομολογία του τότε πρωθυπουργού, Κώστα Καραμανλή, για το σκάνδαλο του Βατοπεδίου, το οποίο αργότερα «εξαφανίστηκε» στις αποφάσεις του Αρείου Πάγου. Ανάμεσα στους δημοσιογράφους που καλούνται να ρωτήσουν τον πρωθυπουργό είναι και ο γνωστός, γαλάζιος ή κατά περιόδους, Όπου Φυσάει ο Άνεμος (ΟΦΑ) εκδότης της «αρχαιοτέρας εφημερίδος» της Δυτικής Ελλάδας και της Πελοποννήσου. Ενώ ο Καραμανλής έχει μόλις ομολογήσει το σκάνδαλο με το Βατοπέδι, ο εκδότης επιλέγει να κάνει μια φαινομενικά, ξεκούδουνη ερώτηση – επιθυμεί να μάθει πότε και πως θα ολοκληρωθεί το πρόγραμμα ίδρυσης ΤΕΙ στη Δυτική Ελλάδα και την Πελοπόννησο και πιο συγκεκριμένα πότε θα ιδρυθεί και θα στεγαστεί το ΤΕΙ στην πρωτεύουσα του νομού όπου διατηρεί σχεδόν το σύνολο των επιχειρηματικών του δραστηριοτήτων σε εναγκαλισμό κατά κύριο λόγο με τη ΝΔ και σε δεύτερο πλάνο, με το ΠΑΣΟΚ. Ο Καραμανλής απαντά ότι η ίδρυση των ΤΕΙ «ολοκληρώνεται» και ότι «σύντομα» θα υπάρξουν οι κατάλληλες διευθετήσεις για τη λειτουργία του εν λόγω ΤΕΙ σε κτήρια και υποδομές «προϋπάρχουσες».

Ο εκδότης ανακουφίζεται και χαμογελά. Η συνέντευξη συνεχίζεται, αυτός έχει πάρει αυτό που θέλει – την ίδρυση ενός ΤΕΙ, με αντικείμενο σπουδών, άμεσα συνδεδεμένο με τα ΜΜΕ του και τα προγράμματα «τηλεκατάρτισης», στα οποία ήδη συμμετέχει προκαταρκτικά, απομυζώντας ευρωπαϊκούς πόρους. Το ΤΕΙ της πρωτεύουσας του νομού της Δυτικής Ελλάδας ξεκινά τη λειτουργία του στις «προϋπάρχουσες» και άθλιες υποδομές ενός πολυκλαδικού λυκείου, αλλά αυτό δεν αφορά τον εκδότη. Εκείνος έχει βρει τη φθηνή, εργατική δύναμη των φοιτητών, που στο πλαίσιο της πρακτικής τους εξάσκησης, υποχρεώνονται να δουλεύουν σκληρά και για μόλις 10-20 ευρώ την εβδομάδα στα ΜΜΕ του είτε στον δρόμο είτε στην οθόνη ενός υπολογιστή. «Τράβα να φέρεις ρεπορτάζ από το χωριό και το εισιτήριο του ΚΤΕΛ, δικό σου», είναι η φράση του, που επαναλαμβάνουν ο πρωτότοκος γιος του ή ο αρχισυντάκτης του, στους φοιτητές – εργαζόμενους που ξημεροβραδιάζονται στους δρόμους των χωριών για να φέρουν το… ρεπορτάζ με τα έξοδα, δικά τους. Και μόλις 10-20 ευρώ στην τσέπη, όταν ο εκδότης ευαρεστείται να τους πληρώσει.

Το 2012, και ενώ το ΤΕΙ λειτουργεί «απρόσκοπτα» ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται πάνω στο κύμα της ιστορίας και για όποιον έχει μάτια και βλέπει, πρώτα το ΠΑΣΟΚ και μετά η ΝΔ καταρρέουν. Ο εκδότης έχει μάτια και βλέπει. Αν και έχει καταφέρει να προωθήσει εκβιαστικά έναν δικό του άνθρωπο, τον αρχισυντάκτη της εφημερίδας του, ως γραμματέα της τοπικής, νομαρχιακής οργάνωσης του ΠΑΣΟΚ, ο επιχειρηματίας του Τύπου αποφασίζει να χτίσει γέφυρες και με τον ΣΥΡΙΖΑ, ειδικότερα με τα στελέχη του στη Δυτική Ελλάδα και βολιδοσκοπώντας τις προθέσεις τους για την «επόμενη μέρα».

Οι… γέφυρες χτίζονται με τον απαράμιλλο τρόπο του εκδότη, ο οποίος παραμονές των πρώτων εκλογών του 2012, απαιτεί από όσους υποψήφιους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ στη Δυτική Ελλάδα, θέλουν να τον ακούσουν «πέντε χιλιάρικα ευρώ, το ‘’κεφάλι’’, για να τα λέτε στα ΜΜΕ μου. Αν δεν τα δώσετε, δεν έχει προβολή. Αν με πολεμήσετε, θα σας εξαφανίσω από τον χάρτη, και κανείς δεν θα ξέρει ότι είστε υποψήφιοι». Ένας (;) δύο (;), ενδίδουν. Αυτοί είναι πια οι «εκλεκτοί» του. Όπως θα φανεί και στη συνέχεια.

Ο ΣΥΡΙΖΑ γίνεται αξιωματική αντιπολίτευση, όλα δείχνουν ότι σύντομα, θα σχηματίζει και κυβέρνηση. Ο εκδότης τρέμει. Δυο πράγματα φοβάται – πρώτον, ότι το ΤΕΙ από το οποίο αντλεί τη φθηνή, εργατική του δύναμη θα κλείσει σε ένα πρόγραμμα «αναδιάρθρωσης» και εξορθολογισμού της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, όπου ΤΕΙ ή και ΑΕΙ ιδρύθηκαν στην επαρχία, όχι με εκπαιδευτικά κριτήρια, αλλά για να ικανοποιηθούν μικροκομματικοί και τοπικιστικοί ανταγωνισμοί για τα φοιτητικά ενοίκια ή τα σουβλάκια που θα πωλούνταν στους σπουδαστές.

Το δεύτερο, είναι το σοβαρότερο. Είναι κοινό μυστικό στην πρωτεύουσα του νομού και ειδικά στα γαλάζια στέκια ότι «ο ‘’λεό’’ δεν την βγάζει καθαρή. Η εφημερίδα παραπαίει, η επιχείρηση αναλωσίμων έχει χρέη, οι ισολογισμοί είναι εικονικοί και πλαστοί. Τον κρατάμε με τον αναπνευστήρα». Τον αναπνευστήρα των ευρωπαϊκών κονδυλίων ή της κρατικής διαφήμισης. Οι περισσότεροι λογιστές έχουν αρνηθεί να αναλάβουν τις φορολογικές του δηλώσεις και τους ισολογισμούς, επειδή «δεν θέλουμε να πάμε φυλακή για τον μαλάκα». Οι περισσότεροι, όχι όλοι. Κάποιοι ρισκάρουν να πάνε φυλακή «με άνωθεν εντολή» και πολιτική κάλυψη, που προσφέρεται αφειδώς, μαζί με τα κονδύλια και τη διαφήμιση.

Το 2014, η δημαρχιακή νίκη τοπικού «συμπαραστάτη» του, ανοίγει στον εκδότη τις πόρτες της προεδρίας στο τοπικό, λιμενικό ταμείο, του οποίου ταυτόχρονα είναι ο βασικός προμηθευτής σε αναλώσιμα. Το πάρτι αρχίζει. Στυλό διαρκείας, χαρτί φωτοτυπιών, μαρκαδόροι στοιχίζουν στο ταμείο, τρεις και τέσσερις φορές περισσότερο, από ό,τι κοστίζουν στο πλησιέστερο βιβλιοχαρτοπωλείο.

Λίγους μήνες μετά, ο ΣΥΡΙΖΑ κερδίζει στις εκλογές και σχηματίζει κυβέρνηση σε συνεργασία με τους ΑΝΕΛ. Ανάμεσα στους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, στη Δυτική Ελλάδα, είναι και ο «γεφυροποιός» του εκδότη, που νιώθει ανακουφισμένος, περιμένοντας το πού θα κάτσει η μπίλια των εξελίξεων. Το καλοκαίρι φτάνει με τις γνωστές… εξελίξεις, και στις δραματικές ψηφοφορίες που ακολουθούν την προκαταρκτική συμφωνία του 17ωρου Τσίπρα με την Μέρκελ, ο εν λόγω βουλευτής «κάνει τον δύσκολο» - πρώτα, ψηφίζει όχι, στη δεύτερη, ψηφίζει παρών. Πριν την τρίτη, διαπραγματεύεται σκληρά με την τριανδρία που έχει αναλάβει να στηρίξει τον μεγάλο αρχηγό στην κωλοτούμπα του αιώνα – ο βουλευτής απαιτεί «στον πρώτο ανασχηματισμό», υφυπουργείο, εκπαιδευτικό, θρησκευτικό, φιλικό προς τα επιχειρηματικά συμφέροντα του εκδότη – προστάτη του. Η τριανδρία δέχεται και ο Τσίπρας εγκρίνει. Ο βουλευτής ψηφίζει ΝΑΙ, και γίνεται λίγους μήνες αργότερα, υφυπουργός στο κατάλληλο για τον εκδότη υπουργείο. Το ΤΕΙ έχει σωθεί και οι ισολογισμοί παραμένουν εικονικοί. Τα αναλώσιμα καταναλώνονται με το τσουβάλι στο λιμενικό ταμείο. Ο εκδότης, σαν καλός χαμαιλέοντας, είναι και με τον ΣΥΡΙΖΑ, πια.

Όχι για πολύ, βέβαια. Το τρίτο μνημόνιο κατατρώει τους στραβούς και τις στραβές των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ-προθύμων στη βάρδια και ο εκδότης σπεύδει να αποκαταστήσει σχέσεις με το Μοσχάτο του Μητσοτάκη, με «γεφυροποιό» , αυτή τη φορά, γνωστό «τηλεμαϊντανό» της ακροδεξιάς που έχει πιάσει σημαντικό και πρωτοκλασάτο στασίδι στο κόμμα και την επόμενη κυβέρνηση.

Ο «τηλεμαϊντανός» έχει φροντίσει να κάνει και μια «πολυέξοδη» με τα λεφτά του ελληνικού λαού, περιοδεία στη Δυτική Ελλάδα, να τους δει και να τον δουν, να τους πει και να τα πούνε, ενώ ο εκδότης, πάντα σε δυο βάρκες, προωθεί σε αγαστή συνεργασία με τμήμα του ΠΑΣΟΚ, τον δικό «του» επόμενο δήμαρχο και τον δικό «του», επόμενο αντιδήμαρχο, αρχισυντάκτη στα ΜΜΕ του. Ο επονομαζόμενος στα τοπικά, πράσινα στέκια «ασβός» γίνεται δήμαρχος στις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2019, ο αρχισυντάκτης του εκδότη, αντιδήμαρχος και ο «τηλεμαϊντανός» προωθεί το γιο του εκδότη ως υποψήφιο ευρωβουλευτή στο ψηφοδέλτιο της ΝΔ έχοντας πάρει την έγκριση του Κυριάκου Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, που χρωστά (και) στον «τηλεμαϊντανό» την εκλογή του στην προεδρία της ΝΔ και δεν μπορεί να του χαλάσει χατίρια και ρουσφέτια.

Ο γιος του εκδότη αυτοπροβάλλεται στις ευρωεκλογές, ως ο… άριστος γόνος, που συνεχίζει την οικογενειακή παράδοση στην εκδοτική επιχειρηματικότητα των «100 θέσεων εργασίας» - τουλάχιστον οι μισές αφορούν τη φθηνή, εργατική δύναμη και τα 20 ευρώ την εβδομάδα της πρακτικής, στους «πρακτικάριους» φοιτητές του ΤΕΙ. Ο… άριστος γόνος, πριν από λίγες μέρες, αποκαλύπτεται ότι συνεχίζει την οικογενειακή παράδοση και στην απομύζηση των δημόσιων ή ευρωπαϊκών πόρων, με πρόσχημα τα βάουτσερ «τηλεκατάρτισης» του Βρούτση, προς τους επιστήμονες και ειδικότερα τους δικηγόρους, με την πλήρη πολιτική κάλυψη του «τηλεμαϊντανού» της ακροδεξιάς, τη συνενοχή του «Μένουμε Μαξίμου» Μητσοτάκη  και με όχημα διάφορες offshoreεταιρείες-σφραγίδες, με πρώτο σταθμό, το Κρανίδι της Αργολίδας – πιο γνωστό πρόσφατα, για τα κρούσματα κορωνοϊού ανάμεσα στους πρόσφυγες.

Είναι ένα από τα τελευταία, αλλά όχι έσχατα, «κρούσματα» της πολιτικής πανδημίας των κολλητών και των γαλάζιων, α(χ)ρίστωνπαιδιών με τους «χαμαιλέοντες» επιχειρηματίες γονείς, πανδημία που έχει χτυπήσει εδώ και χρόνια τη χώρα, στέλνοντας την στην εντατική της χρεοκοπίας, της διάλυσης του κοινωνικού κράτους, της  επίπλευσης της διαφθοράς και της σήψης και της άγριας, ταξικής εκμετάλλευσης.

Είναι η χώρα, που την κυβερνούν ο κάθε «Γκρούεζας» εκδότης με τον κάθε «Γιωργάκη», για βουλευτή. Η χώρα, όπου έχει χαθεί εντελώς το φιλότιμο. Όπως ενδεχομένως θα συμφωνούσε και θα υπερθεμάτιζε και ο διευθυντής της «Καθημερινής», Αλέξης Παπαχελάς.