Η παρέμβαση της Μαρίας Μπόλαρη, εκ μέρους της ΔΕΑ, στη συγκέντρωση-συζήτηση της Αριστερής Πρωτοβουλίας Διαλόγου και Δράσης

Η Αρι­στε­ρή Πρω­το­βου­λία Δρά­σης και Δια­λό­γου διορ­γα­νώ­νει την πρώτη ανοι­χτή συ­γκέ­ντρω­σή της σε μια πε­ρί­ο­δο δο­κι­μα­σί­ας. Δο­κι­μα­σί­ας για την ερ­γα­τι­κή τάξη και τα λαϊκά στρώ­μα­τα. Δο­κι­μα­σί­ας για τον αρι­στε­ρό κόσμο. Δο­κι­μα­σί­ας για τις ορ­γα­νώ­σεις της ρι­ζο­σπα­στι­κής-αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κής Αρι­στε­ράς. Δο­κι­μα­σί­ας για την ίδια την Αρι­στε­ρή Πρω­το­βου­λία Δια­λό­γου και Δρά­σης.

Ο νόμος Χα­τζη­δά­κη δεν είναι απλά μια ακόμα επί­θε­ση, δεν είναι ακόμα μια επι­δεί­νω­ση στις ήδη άσχη­μες συν­θή­κες δια­βί­ω­σης του κό­σμου της ερ­γα­σί­ας. Είναι τομή. Επι­βά­λει να δου­λεύ­ου­με πε­ρισ­σό­τε­ρο και να αμει­βό­μα­στε λι­γό­τε­ρο. Στε­ρεί κάθε συλ­λο­γι­κό μέσο για να αντι­στα­θού­με. Αν πε­ρά­σει στην πράξη, δεν θα αλ­λά­ξει μόνο το ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα όπως αυτό δια­μορ­φώ­θη­κε στις σκλη­ρές μάχες της δε­κα­ε­τί­ας του 1960 και τη Με­τα­πο­λί­τευ­ση, αλλά το σύ­νο­λο της ελ­λη­νι­κής κοι­νω­νί­ας.

Το τέ­ταρ­το κύμα της παν­δη­μί­ας είναι εδώ. Η υγεία και η ζωή μας απει­λού­νται. Κι όμως ο Μη­τσο­τά­κης έχει το θρά­σος να λέει ότι υπάρ­χουν πολλά νο­σο­κο­μεία και να αναγ­γέ­λει κλεί­σι­μό τους.

Την ίδια στιγ­μή δα­πα­νού­νται 10 δισ. ευρώ σε εξο­πλι­σμούς. Σε Ραφάλ, F35, F16, φρε­γά­τες, πυ­ραύ­λους. Οι βά­σεις επε­κτεί­νο­νται. Πα­ράλ­λη­λα εκα­τομ­μύ­ρια ευρώ δί­νο­νται στην αστυ­νο­μία για την αγορά νέων πε­ρι­πο­λι­κών, τζιπ και αυρών.

Γιατί η αστι­κή τάξη όπως θέλει να κυ­ριαρ­χή­σει, να κα­τα­στεί­λει τον «εσω­τε­ρι­κό εχθρό», έτσι θέλει να είναι δυ­να­τή απέ­να­ντι στους αντα­γω­νι­στές της στην πε­ριο­χή των Βαλ­κα­νί­ων, της Ανα­το­λι­κής Με­σο­γεί­ου. Γι’ αυτό και ο άξο­νας με ΗΠΑ-Αί­γυ­πτο-Ισ­ρα­ήλ. Ανε­βά­ζει την εθνι­κι­στι­κή ρη­το­ρι­κή στα ζη­τή­μα­τα του ελ­λη­νο­τουρ­κι­κού αντα­γω­νι­σμού και των ΑΟΖ.

Η μία γυ­ναι­κο­κτο­νία ακο­λου­θεί την άλλη. Ο ένας βια­σμός τον άλλο. Οι κα­κο­ποι­ή­σεις είναι κα­θη­με­ρι­νό γε­γο­νός. Τα «τέ­ρα­τα» που τα κά­νουν είναι γέν­νη­μα του συ­στή­μα­τος. Που καλ­λιερ­γεί το σε­ξι­σμό, που με­τα­φέ­ρει όλα τα βάρη στην οι­κο­γέ­νεια, που δεν δίνει χρή­μα­τα για παι­δι­κούς σταθ­μούς ή για την πε­ρι­ποί­η­ση των γε­ρό­ντων. Γι’ αυτό η γυ­ναί­κα πρέ­πει να γυ­ρί­σει στο σπίτι, γι’ αυτό το έμ­φυ­λο ζή­τη­μα είναι και βαθιά τα­ξι­κό.

Με όλα αυτά έχου­με να ανα­με­τρη­θού­με. Και, ναι, έχου­με να αντι­με­τω­πί­σου­με σο­βα­ρές δυ­σκο­λί­ες. Η επί­θε­ση είναι τε­ρά­στια και η κυ­ρί­αρ­χη τάξη συ­ντο­νι­σμέ­νη όσο ποτέ.

Η ανερ­γία καλ­πά­ζει. Τα συλ­λο­γι­κά ερ­γα­λεία, σω­μα­τεία, φοι­τη­τι­κοί σύλ­λο­γοι, έχουν φθα­ρεί, έχουν υπο­σκα­φτεί από συ­γκε­κρι­μέ­νες επι­λο­γές. Η απο­γο­ή­τευ­ση από τη συν­θη­κο­λό­γη­ση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ συ­νε­χί­ζει να «βα­ραί­νει». Όμως η δυ­να­τό­τη­τα ανα­τρο­πής υπάρ­χει. Όχι μόνο γιατί στην ιστο­ρία ήταν πολ­λές οι στιγ­μές που σε δύ­σκο­λες συν­θή­κες, σε κρί­σεις, σε δο­κι­μα­σί­ες, χτί­στη­κε η ανά­τα­ση και η διέ­ξο­δος.

Αλλά και γιατί σή­με­ρα βλέ­που­με τα ση­μά­δια. Στις κι­νη­το­ποι­ή­σεις ενά­ντια στην απα­γό­ρευ­ση των δια­δη­λώ­σε­ων και την πα­νε­πι­στη­μια­κή αστυ­νο­μία, στη με­γά­λη συ­γκέ­ντρω­ση στη Νέα Σμύρ­νη, στη δια­δή­λω­ση της 8ης Μάρτη, σε μι­κρές ή με­γα­λύ­τε­ρες ερ­γα­τι­κές κι­νη­το­ποι­ή­σεις. Κυ­ρί­ως σε αυτές της 6ης Μάη, της Πρω­το­μα­γιά­τι­κης απερ­γί­ας και της 10ης Ιούνη ενά­ντια στο νόμο Χα­τζη­δά­κη. Ανα­δεί­χθη­κε ένα ευρύ δυ­να­μι­κό πα­λιό­τε­ρων και νε­ό­τε­ρων αγω­νι­στών, ανα­δεί­χθη­κε ένας αξιό­μα­χος κορ­μός.

Η Αρι­στε­ρή Πρω­το­βου­λία, οι ανέ­ντα­χτοι και οι ορ­γα­νώ­σεις που συμ­με­τέ­χουν, θα δο­κι­μα­στού­με σε τρία πεδία.

Α) Στη δράση. Ιε­ραρ­χώ­ντας αυτή στους ερ­γα­τι­κούς χώ­ρους για την ανα­τρο­πή στην πράξη του νόμου Χα­τζη­δά­κη. Γιατί εκτός από όσα εί­πα­με γι’ αυτόν, πάντα γύρω από το ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα γί­νε­ται η ανα­σύ­ντα­ξη και των άλλων κι­νη­μά­των κοι­νω­νι­κής αντί­στα­σης. Θα απαι­τη­θεί άλλου τύπου συν­δι­κα­λι­στι­κή δράση, άλλου τύπου θε­ώ­ρη­ση των κα­θη­κό­ντων, επι­μο­νή στην πο­λι­τι­κή συ­νεν­νό­η­ση, ενο­ποί­η­ση δυ­νά­με­ων και σχη­μά­των. Οι αντι­πα­ρα­θέ­σεις για το πού και πώς στις πρό­σφα­τες ερ­γα­τι­κές κι­νη­το­ποι­ή­σεις έδει­ξαν προ­βλή­μα­τα που δεν πρέ­πει να μπαί­νουν «κάτω από το χαλί», αλλά να λυ­θούν. Εμπλο­κή στα άλλα μέ­τω­πα, που ορί­ζει η συ­γκυ­ρία και οι ανά­γκες του κό­σμου που θέ­λου­με να συν­δε­θού­με. Στο αντι­ρα­τσι­στι­κό, στο αντι­σε­ξι­στι­κό, στο κί­νη­μα ενά­ντια στην πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κή κα­τα­στρο­φή. Στην επί­μο­νη προ­σπά­θεια να ξα­να­στη­θεί στα πόδια του το αντι­ι­μπε­ρια­λι­στι­κό, αντι­πο­λε­μι­κό κί­νη­μα.

Β) Στο σο­βα­ρό, συ­ντε­ταγ­μέ­νο διά­λο­γο για προ­γραμ­μα­τι­κές επε­ξερ­γα­σί­ες. Ζούμε σε μια πε­ρί­ο­δο κλι­μά­κω­σης της ιδε­ο­λο­γι­κής επί­θε­σης των «από πάνω». Αντι­με­τω­πί­ζου­με τον κα­τα­κερ­μα­τι­σμό της σκέ­ψης και την αποϊ­δε­ο­λο­γι­κο­ποί­η­ση. Κατά τη γνώμη μας, απαι­τεί­ται επι­μο­νή στο στόχο της κομ­μου­νι­στι­κής απε­λευ­θέ­ρω­σης, στο μέλ­λον, στη διέ­ξο­δο που είναι ο σο­σια­λι­σμός. Είναι απα­ραί­τη­τος «μπού­σου­λας» και στις ση­με­ρι­νές επι­λο­γές. Χρειά­ζε­ται να με­τα­φρά­ζε­ται σε αι­τή­μα­τα ενός με­τα­βα­τι­κού προ­γράμ­μα­τος, κα­τα­νοη­τά και μά­χι­μα για τον κόσμο που θέλει να αγω­νι­στεί, ικανά να επι­βά­λουν νίκες και να δί­νουν αυ­το­πε­ποί­θη­ση. Χρειά­ζε­ται να στη­ρί­ξου­με «θε­ω­ρη­τι­κά» τις επι­λο­γές δρά­σης, να κά­νου­με δου­λειά πάνω στις «συν­δέ­σεις» ανά­με­σα στην τα­ξι­κή εκ­με­τάλ­λευ­ση και τις μορ­φές κα­τα­πί­ε­σης. Να μι­λή­σου­με για το σύ­νο­λο του αντι­κα­πι­τα­λι­σμού. Οι δια­φο­ρές μας στα λε­γό­με­να «εθνι­κά» ζη­τή­μα­τα είναι γνω­στές και δε­δο­μέ­νες. Η συ­ζή­τη­ση για τον πό­λε­μο, τον ιμπε­ρια­λι­σμό, τον εθνι­κι­σμό πρέ­πει να συ­νε­χι­στεί, αλλά και να δώσει άξο­νες δρά­σης.  

Γ) Στη λει­τουρ­γία. Που όντως δεν πρέ­πει να «κλεί­νει» ζη­τή­μα­τα, που να είναι «ανοι­χτή» όχι μόνο ως δια­δι­κα­σία διεύ­ρυν­σης αλλά και ως συν­δια­μόρ­φω­ση, χωρίς ηγε­μο­νι­σμούς και δια­μόρ­φω­ση τε­τε­λε­σμέ­νων. Τα μέχρι σή­με­ρα εγ­χει­ρή­μα­τα έδει­ξαν αρ­κε­τές ανε­πάρ­κειες. Είναι δι­καιο­λο­γη­μέ­νες οι επι­φυ­λά­ξεις, οι δυ­σπι­στί­ες αγω­νι­στών-στριών. Το κα­θή­κον είναι σύν­θε­το και έχει πολ­λές πλευ­ρές. Προ­τεί­νου­με την αξιο­ποί­η­ση διά­φο­ρων θε­τι­κών εμπει­ριών και συ­ζή­τη­ση πάνω σε προ­τά­σεις που κα­τα­τέ­θη­καν και εδώ.

Στα τρία πα­ρα­πά­νω θα δο­κι­μα­στού­με. Κατά τη γνώμη μας, η συ­γκρό­τη­ση ενός με­τώ­που θα κρι­θεί στα βή­μα­τα που θα κά­νου­με, στις «κα­τα­κτή­σεις» που θα γί­νουν.

Ό,τι και αν με­σο­λά­βη­σε, το δυ­να­μι­κό που «έμαθε» στην ενω­τι­κή και ρι­ζο­σπα­στι­κή πο­λι­τι­κή συ­νε­χί­ζει να τη ζητά. Χρειά­ζε­ται από τη μεριά μας η συ­γκέ­ντρω­ση δυ­νά­με­ων για πο­λι­τι­κές πρω­το­βου­λί­ες που θα απευ­θύ­νο­νται και θα διεκ­δι­κούν, που θα μπο­ρούν να πεί­θουν και να απο­σπούν και κόσμο από την επιρ­ροή του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ που θέλει να δώσει μάχες, ή του ΚΚΕ που δεν είναι ικα­νο­ποι­η­μέ­νος, ή και το δικό μας ευ­ρύ­τε­ρο πε­ρι­βάλ­λον.  

Εί­κο­σι χρό­νια μετά τη Γέ­νο­βα, δέκα χρό­νια μετά τις πλα­τεί­ες, έξι χρό­νια μετά το ΟΧΙ του δη­μο­ψη­φί­σμα­τος, ας συ­γκε­ντρω­θού­με στη δράση, στην εξα­γω­γή συ­μπε­ρα­σμά­των, στη δια­μόρ­φω­ση προ­γραμ­μα­τι­κών αξό­νων. Ας επι­χει­ρή­σου­με στα σο­βα­ρά.