Η σχέση Αριστεράς-Εκκλησίας και οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ

Υπάρχουν παραδείγματα κληρικών της Εκκλησίας με τους οποίους η Αριστερά μπορεί να συμμαχήσει κατά περίπτωση; Υπάρχουν. Ξέρουμε τις αντιφασιστικές δηλώσεις μητροπολιτών που έχουν γίνει τελευταία κι είναι χρήσιμες. Καλό θα ήταν βέβαια να συνοδεύονται και από πράξεις, όπως όταν ο παπάς της Βιάννου εμπόδισε, μαζί με τους κατοίκους, τη φασιστική συγκέντρωση της Χ.Α. στο μαρτυρικό χωριό. Τότε βρισκόμαστε στην ίδια όχθη κι αυτό είναι πολύ σημαντικό. Είναι οι πράξεις, άλλωστε, που ξεχωρίζουν τους πιθανούς συμμάχους από τους καιροσκόπους εθνικιστές, που απ'τη μια μιλούν για τις φιλάνθρωπες “εντολές του Ευαγγελίου” κι απ'την άλλη κατηγορούν τους “λαθρομετανάστες” ότι...“μαυρίζουν” τον τόπο κι απειλούν την χριστιανική εκπαίδευση και θρησκεία (π.χ. ο Θεσ/νίκης Άνθιμος). Δε χρειάζεται εδώ ν'αναπτύξουμε τις ρατσιστικές ή φιλοφασιστικές αντιλήψεις άλλων μητροπολιτών που διώκουν θεατρικές παραστάσεις συνοδεία Ναζιστών βουλευτών και περιγράφουν τους τελευταίους ως “καλά παιδιά, αγωνιστικά”, “γλυκιά ελπίδα” και “ήρεμη δύναμη” που “ικανοποιεί ταλαιπωρημένους και αγωνιώντες πολίτες” (Δρυϊνουπόλεως Ανδρέας, Σεραφείμ Πειραιώς, Καλαβρύτων Αμβρόσιος, Φθιώτιδος Νικόλαος κ.α.).
Πέρα λοιπόν απ'τα μεμονωμένα κι αντιφατικά παραδείγματα το ερώτημα είναι απλό: είναι ποτέ δυνατό η Εκκλησία, ο δεδομένος ιεραρχικός μηχανισμός με περιουσία και ταμείο, να αποδεχτεί την απώλεια των προνομίων που της έχει παραχωρήσει το Κράτος από την Αριστερά; Κατά τη γνώμη μας, όχι. Τα υλικά συμφέροντα έχουν τη μεγαλύτερη πειθώ. Δεν είναι μόνο τα χρυσά άμφια, τα πολυτελή οχήματα και σπίτια που απορροφούν τον οβολό “πιστών” και “απίστων” φορολογουμένων. Είναι και τα ακίνητα-φιλέτα Εκκλησίας και Μονών, οι οποίες παίζουν τον πολύ προσοδοφόρο ρόλο του κτηματομεσίτη. Τα γνωστά σκάνδαλα των Μονών Βατοπεδίου και Τοπλού, των σάπιων κοτόπουλων της αρχιεπισκοπικής “Αλληλεγγύης” ή των “αλμυρών” αντίτιμων που απαιτούνται για να χτιστούν σχολεία σε οικόπεδα που παραχώρησαν στην Εκκλησία οι Σουλτάνοι ή η “Δεξιά του Κυρίου” -απλά σκιαγραφούν την κατάσταση.
Κι αν μας πουν ότι η περιουσία χρειάζεται για την...φιλανθρωπία, η φιλανθρωπία της Εκκλησίας, όπως και των ιδιωτών μεγαλοκαπιταλιστών, καμία σχέση δεν έχει με τη νοοτροπία της Αριστεράς. Επειδή η οικονομική ανισότητα είναι δημιούργημα των ανθρώπων και της κοινωνίας τους, όχι φυσική ή “θεϊκή” επιταγή, η ανατροπή της μόνο από τους ανθρώπους μπορεί να γίνει. Η φιλανθρωπία αποτελεί πονηρό εμπόδιο σε αυτή τη διαδικασία. Εκτός του ότι δεν μπορεί ποτέ να αποκαταστήσει την ανισότητα που κάνει όλο και περισσότερους ανθρώπους φτωχούς, άνεργους ή άστεγους, υποδουλώνει αυτόν που τη δέχεται και αθωώνει τον δωρητή από το “αμάρτημα” της εκμετάλλευσης, με βάση το οποίο έχει σωρεύσει τον πλούτο του. Εμείς δεν θέλουμε η κοινωνία να έχει ανάγκη τη φιλανθρωπία κανενός: ούτε των Λάτσηδων, ούτε του Ιερατείου. Και για να μην έχει την ανάγκη, θέλουμε όλοι αυτοί να φορολογηθούν όσο δεν έχουν φορολογηθεί ποτέ τους.
Γι'αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ, στις διακηρύξεις και το πρόγραμμά του, υπήρξε πάντα υπέρ του χωρισμού Κράτους κι Εκκλησίας και της εξάλειψης κάθε είδους διακρίσεων ανάμεσα στους πολίτες με βάση τα θρησκευτικά πιστεύω, σε οποιαδήποτε πτυχή της κρατικής δραστηριότητας. Ενδεικτικά, με μέτρα όπως:
η αναθεώρηση του Συντάγματος στην κατεύθυνση του πλήρους χωρισμού Κράτους κι Εκκλησίας, της θρησκευτικής ουδετερότητας της Πολιτείας και της εξίσωσης όλων των θρησκειών,
η δημιουργία λατρευτικών χώρων για τους πολίτες όλων των δογμάτων, ο πολιτικός όρκος στα δικαστήρια, το δικαίωμα στην καύση των νεκρών,
η κατάργηση της σχολικής προσευχής, η κατάργηση του μαθήματος των Θρησκευτικών,
η κατάργηση κάθε φοροαπαλλαγής των εισοδημάτων της Εκκλησίας από ακίνητα, η φορολόγηση των ακινήτων της, των εκκλησιαστικών Ενώσεων και Οργανώσεων με τον ίδιο τρόπο που φορολογούνται τα ακίνητα και οι Ενώσεις όλων των πολιτών,
η οριστική ακύρωση τίτλων εκκλησιαστικής και μοναστηριακής ιδιοκτησίας που βασίζονται στα “χρυσόβουλα” και η απόδοσή τους σε ακτήμονες ή σε δημόσια χρήση.
Οι οργανωμένοι πιστοί πρέπει και μπορούν να επιλέξουν. Θέλουν Εκκλησία δημοκρατική που θα βασίζεται σε αυτούς, τη θέληση και τις ανάγκες τους; Ή θέλουν Εκκλησία με διορισμένους ταγούς, που θα βασίζεται στις κρατικές και δημοτικές επιχορηγήσεις, την κερδοσκοπία και τα χρυσόβουλα των Σουλτάνων, με υποσχέσεις για τον άλλο κόσμο για τους πολλούς και προνόμια και διαφθορά για τους λίγους; Που απ’τη μία τάσσεται εύκολα στο πλευρό του...Εφραίμ, αλλά όχι των εργατικών αγώνων, όπως είναι και η ιστορική της στάση. Κι απ’την άλλη επωφελείται, όπως κι όταν μπορεί, των Μνημονίων (φωτοβολταϊκά Πεντελικού, διπλό σκάνδαλο Βουλιαγμένης με offshore και ΤΑΙΠΕΔ, επενδύσεις από Κατάρ κλπ)
Η Αριστερά απ’την πλευρά της, έχει να δώσει βάρος σε μέτρα που θα απαλείψουν ολοκληρωτικά κάθε είδους προνόμιο -ιδιαίτερα οικονομικό- της Εκκλησίας. Για να επιστραφούν επιτέλους στα λαϊκά στρώματα και τους εργαζόμενους όσα οι Μνημονιακοί νόμοι τούς έχουν υφαρπάξει, με τους άδικους φόρους και τις στυγνές μειώσεις συντάξεων και μισθών. Αυτά είναι ταυτοτικά στοιχεία της Αριστεράς που υπαγορεύονται από τις ανάγκες του κόσμου. Δεν μπαίνουν σε διάλογο, όπως δεν κάνουμε διάλογο για την κρατικοποίηση των τραπεζών και την απαγόρευση των απολύσεων με τους τραπεζίτες και λοιπούς μεγαλοεπιχειρηματίες.