Η συζήτηση "Η Ευρώπη σε κρίση" στο διεθνές τριήμερο του Rp (videos)

Το με­γά­λο αμ­φι­θέ­α­τρο γέ­μι­σε από αγω­νι­στές/ τριες που προ­σήλ­θαν για να πα­ρα­κο­λου­θή­σουν την συ­ζή­τη­ση «Η Ευ­ρώ­πη σε κρίση» και τις ει­ση­γή­σεις – πα­ρεμ­βά­σεις των Νιλ Ντέι­βιν­τσον (Radical Independence Campaign και RISE, Σκο­τία -RS21, Αγ­γλία), Ερίκ Του­σέν (CADTM, Βέλ­γιο),Φράν­κο Του­ρι­λιά­το (Sinistra Anticapitalista, Ιτα­λία), Στάθη Κου­βε­λά­κη (ΛΑ.Ε), Πάνου Κοσμά (Κόκ­κι­νο Δί­κτυο - ΛΑ.Ε), Γιάν­νη Μη­λιού, Πα­να­γιώ­τη Σω­τή­ρη (ΑΡ.ΑΝ. - ΛΑ.Ε).  Την ει­κό­να του πο­λυ­πλη­θούς ακρο­α­τη­ρί­ου χρω­μά­τι­σε έντο­να η συμ­με­το­χή της νε­ο­λαί­ας. Με­τα­ξύ άλλων δια­κρί­να­με την πα­ρου­σία των Δη­μή­τρη Στρα­τού­λη, Ελέ­νης Πορ­τά­λιου, Στάθη Λε­ουν­τσά­κου, Νά­ντιας Βα­λα­βά­νη, Ανέ­στη Ταρ­πά­γκου, Μα­ρί­ας Ζευ­γώ­λη, Σταύ­ρου Το­μπά­ζου, Σπύ­ρου Σα­κε­λα­ρό­που­λου και βέ­βαια το σύ­νο­λο των στε­λε­χών και εκ­προ­σώ­πων του «Kόκ­κι­νου Δι­κτύ­ου».

Την εκ­δή­λω­ση άνοι­ξε η συ­ντο­νί­στρια από την πλευ­ρά των διορ­γα­νω­τών, Κα­τε­ρί­να Σερ­γί­δου, προ­λο­γί­ζο­ντας την ση­μα­σία της προ­σπά­θειας αυτής στις συ­γκε­κρι­μέ­νες δύ­σκο­λες και ταυ­τό­χρο­να γε­μά­τες προ­κλή­σεις συν­θή­κες, στην Ελ­λά­δα και διε­θνώς, για το κί­νη­μα και την Αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή Αρι­στε­ρά.

Ο Πάνος Κο­σμάς στην το­πο­θέ­τη­σή του ση­μεί­ω­σε, αφού πε­ριέ­γρα­ψε εμπε­ρι­στα­τω­μέ­να το βάθος της διε­θνούς κα­πι­τα­λι­στι­κής κρί­σης, πώς αυτή περνά από το πεδίο της οι­κο­νο­μί­ας και με­τα­τρέ­πε­ται σε κρίση του πο­λι­τι­κού και θε­σμι­κού εποι­κο­δο­μή­μα­τος, κρίση συ­νο­λι­κά της ιμπε­ρια­λι­στι­κής πα­γκο­σμιο­ποί­η­σης. Ανα­φε­ρό­με­νος στο βρε­τα­νι­κό δη­μο­ψή­φι­σμα αλλά και στην ελ­λη­νι­κή εμπει­ρία, τό­νι­σε την ση­μα­σία της διά­κρι­σης του «Exit» από το «Lexit» καθώς ενώ είναι σαφές ότι δεν υπάρ­χει δρό­μος ανα­τρο­πής της λι­τό­τη­τας μέσα στην ΟΝΕ ταυ­τό­χρο­να η σύ­γκρου­ση με τα νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρα διευ­θυ­ντή­ρια απ’ τα κάτω και απ’ τ’ αρι­στε­ρά έχουν όρους και προ­ϋ­πο­θέ­σεις (το με­τα­βα­τι­κό ερ­γα­τι­κό/ λαϊκό πρό­γραμ­μα) που θέ­τουν την αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή στρα­τη­γι­κή και την άμεση πο­λι­τι­κή κα­τεύ­θυν­σή της στον αντί­πο­δα του δε­ξιού και ακρο­δε­ξιού «ευ­ρω­σκε­πτι­κι­σμού».

Ακο­λού­θη­σε ο Έρικ Του­σέν,  ο οποί­ος ξε­κί­νη­σε την το­πο­θέ­τη­σή του με την δια­πί­στω­ση «του φόβου της Αρι­στε­ράς να είναι ρι­ζο­σπα­στι­κή» ανα­φε­ρό­με­νος πρω­τί­στως στον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ αλλά και στην πο­ρεία των Πο­δέ­μος στην Ισπα­νία, την ώρα που είναι σαφής η κοι­νω­νι­κή ανά­γκη για ρι­ζο­σπα­στι­κή, αρι­στε­ρή πο­λι­τι­κή έκ­φρα­ση όπως έχει φανεί σε πολ­λές πε­ρι­πτώ­σεις στην Ευ­ρώ­πη (ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, Πο­δέ­μος, Κόρ­μπιν) αλλά και στις ΗΠΑ (Σά­ντερς). Πε­ρι­γρά­φο­ντας την εμπει­ρία του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, την οποία γνώ­ρι­σε από πρώτο χέρι, έχο­ντας πρω­τα­γω­νι­στι­κό ρόλο στην «επι­τρο­πή αλή­θειας» για το Δη­μό­σιο χρέος, κα­τέ­λη­ξε στο συ­μπέ­ρα­σμα ότι η πο­ρεία της ρήξης και της αρι­στε­ρής ανα­τρο­πής δεν έχει πε­ρι­θώ­ριο νίκης μέσα στη ζώνη του ευρώ. «Μια αρι­στε­ρή κυ­βέρ­νη­ση οφεί­λει να δε­σμευ­τεί στην ανυ­πα­κοή στην ΕΕ και σε ένα εναλ­λα­κτι­κό πρό­γραμ­μα», ση­μεί­ω­σε χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά.

Ο Στά­θης Κου­βε­λά­κης με πλού­σια προ­σω­πι­κή εμπει­ρία από την συμ­με­το­χή του στην Αρι­στε­ρή Πλατ­φόρ­μα του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και μετά στην ΛΑΕ αλλά και γνώση της γαλ­λι­κής και ευ­ρύ­τε­ρης ευ­ρω­παϊ­κής πο­λι­τι­κής πραγ­μα­τι­κό­τη­τας άσκη­σε πο­λε­μι­κή απέ­να­ντι σε κάθε μορφή «ευ­ρω­παϊ­σμού» το­νί­ζο­ντας την ανά­γκη «ανά­κτη­σης» του εθνι­κού πε­δί­ου της πάλης. Πέραν τού­των ανα­φέρ­θη­κε στην πο­ρεία του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και τις προ­σπά­θειες της Αρι­στε­ρής Πλατ­φόρ­μας στο εσω­τε­ρι­κό του καθώς και στους λό­γους που χά­θη­κε αυτή η μάχη απ’ τα’ αρι­στε­ρά. Συ­μπέ­ρα­νε πως το «μο­ντέ­λο» των «πλα­τιών κομ­μά­των» έχει απο­τύ­χει στον βαθμό που δεν επι­τυγ­χά­νει μια ου­σια­στι­κή «ανα­σύν­θε­ση» των ρευ­μά­των εντός του. Τότε μόνο απο­τε­λεί το κα­τάλ­λη­λο ερ­γα­λείο για να πα­ρέμ­βει η Αρι­στε­ρά σε μα­ζι­κό επί­πε­δο.

Ο Νιλ Ντέι­βιν­σον ανέ­λυ­σε, ως ο «πλέον κα­τάλ­λη­λος», την κα­τά­στα­ση στην Βρε­τα­νία και φώ­τι­σε τα βα­θύ­τε­ρα χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά του Brexit.  Τό­νι­σε πως μέσα σε μια σύν­θε­τη βρε­τα­νι­κή πο­λι­τι­κή και τα­ξι­κή «γε­ω­γρα­φία», από την αστι­κή πλευ­ρά ήταν οι μι­κρο­με­σαί­ες εκ­φρά­σεις του κε­φα­λαί­ου κυ­ρί­ως υπέρ της εξό­δου και όχι το με­γά­λο βρε­τα­νι­κό κε­φά­λαιο. Ανέ­λυ­σε την κρίση του βρε­τα­νι­κού κρά­τους, τις αντι­φά­σεις μέσα στο «στρα­τό­πε­δο» του Brexit ανα­δει­κνύ­ο­ντας πως παρά τις προ­σπά­θειες της ακρο­δε­ξιάς να κα­πη­λευ­τεί την κα­μπά­νια μέσα σ’ αυτή συ­νυ­πήρ­χαν αρι­στε­ρές εκ­φρά­σεις του κό­σμου της ερ­γα­σί­ας και γε­νι­κό­τε­ρα των «από κάτω» στα πλαί­σια του Lexit και κα­τέ­λη­ξε στην άποψη του για την ΟΝΕ/ΕΕ χρη­σι­μο­ποιώ­ντας την ιστο­ρι­κή ρήση «η Καρ­χη­δό­να πρέ­πει να κα­τα­στρα­φεί».

Ο Φράν­κο Του­ρι­λιά­το, έμπει­ρο στέ­λε­χος της ιτα­λι­κής αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κής αρι­στε­ράς με συμ­με­το­χή στην πο­ρεία της Κομ­μου­νι­στι­κής Επα­νί­δρυ­σης ως γε­ρου­σια­στής – εκ­πρό­σω­πος των αντι­κα­πι­τα­λι­στών που κα­τα­ψή­φι­σε την δεξιά στρο­φή του Μπερ­τι­νό­τι, πα­ρου­σί­α­σε τα συ­μπε­ρά­σμα­τά του από την πικρή αλλά γε­μά­τη δι­δάγ­μα­τα ιτα­λι­κή εμπει­ρία. Ανέ­λυ­σε την τρέ­χου­σα ιτα­λι­κή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα ανα­δει­κνύ­ο­ντας την υπο­νο­μευ­τι­κή για την ΟΝΕ/ΕΕ «βόμβα» των ιτα­λι­κών τρα­πε­ζών καθώς και την δεξιά πο­λι­τι­κή λι­τό­τη­τας του Ρέν­τσι παρά την ρη­το­ρεία του ενά­ντια στο γερ­μα­νι­κό κέ­ντρο.  Ση­μεί­ω­σε ότι η σύ­γκρου­ση με τη νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρη Ευ­ρώ­πη δεν μπο­ρεί να έχει απ’ τ’ αρι­στε­ρά, χα­ρα­κτή­ρα «νο­σταλ­γί­ας» των εθνι­κών κρα­τών πα­ρα­τη­ρώ­ντας ότι μια επι­μο­νή του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ στην ρι­ζο­σπα­στι­κή γραμ­μή θα έβρι­σκε συ­μπα­ρα­στά­τες και μι­μη­τές στο μα­ζι­κό κί­νη­μα και στην Αρι­στε­ρά πα­νευ­ρω­παϊ­κά. Τέλος τό­νι­σε την ση­μα­σία της «ορ­γά­νω­σης» σε όλα τα επί­πε­δα (συν­δι­κα­λι­στι­κό, πο­λι­τι­κό, επα­να­στα­τι­κό).

Ο Γιάν­νης Μη­λιός έθεσε τρία ση­μεία προ­βλη­μα­τι­σμού και συ­μπε­ρα­σμά­των στην τρέ­χου­σα πε­ρί­ο­δο ξε­κι­νώ­ντας με την δια­πί­στω­ση πως το στοι­χείο που κα­θο­ρί­ζει τις πο­λι­τι­κές επι­λο­γές των κυ­ρί­αρ­χων είναι η λι­τό­τη­τα ως απά­ντη­ση στην κρίση και στην μειω­μέ­νη κερ­δο­φο­ρία. Ως προς το δη­μό­σιο χρέος και την ευ­ρω­παϊ­κή κρίση χρέ­ους συ­μπέ­ρα­νε ότι αυτό το πρό­βλη­μα χρη­σι­μο­ποιεί­ται ως μέσο για την ενί­σχυ­ση των νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρων πο­λι­τι­κών στην Ευ­ρώ­πη. Υπο­γράμ­μι­σε ότι  η ήττα του ρι­ζο­σπα­στι­κού προ­γράμ­μα­τος του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ήταν απο­τέ­λε­σμα της επι­κρά­τη­σης της αντί­λη­ψης του «κοι­νού εθνι­κού συμ­φέ­ρο­ντος» και της «πα­ρα­γω­γι­κής ανα­συ­γκρό­τη­σης» με στόχο την «ανά­πτυ­ξη», την ώρα ακρι­βώς που κο­ρυ­φώ­νε­ται μέσα στην κρίση η αντί­θε­ση κε­φα­λαί­ου – ερ­γα­σί­ας. Κλεί­νο­ντας, τό­νι­σε  την ανά­γκη της συ­γκέ­ντρω­σης δύ­να­μης της μαρ­ξι­στι­κής αρι­στε­ράς και την βα­θύ­τε­ρης επε­ξερ­γα­σί­ας της με­τα­βα­τι­κής προ­σέγ­γι­σης.

Τέλος, ο Πα­να­γιώ­της Σω­τή­ρης, εκ­πρό­σω­πος της ΑΡΑΝ και μέλος της ΠΓ της ΛΑΕ, επέ­μει­νε στην ανά­γκη της ρήξης με το ευρώ και της ανά­κτη­σης της «λαϊ­κής κυ­ριαρ­χί­ας» σε σο­σια­λι­στι­κή κα­τεύ­θυν­ση, προ­κει­μέ­νου να εκ­με­ταλ­λευ­τεί την ικα­νό­τη­τα της χώρας να πα­ρά­γει. Τό­νι­σε ότι η ρι­ζο­σπα­στι­κή αρι­στε­ρά δεν πρέ­πει να πιέ­ζε­ται από την ύπαρ­ξη του δε­ξιού ευ­ρω­σκε­πτι­κι­σμού και ταυ­τό­χρο­να πε­ριέ­γρα­ψε τον «ευ­ρω­παϊ­σμό» ως τον «εθνι­κι­σμό του κε­φα­λαί­ου».

Το διε­θνές τρι­ή­με­ρο της διε­θνούς αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κής Αρι­στε­ράς συ­νε­χί­ζε­ται σή­με­ρα (Σάβ. 5-11) το με­ση­μέ­ρι με δύο ακόμα συ­ζη­τή­σεις: για το συν­δι­κα­λι­στι­κό κί­νη­μα και την πάλη ενά­ντια στην ακρο­δε­ξιά απει­λή. Το από­γευ­μα στις 18.00 και αύριο Κυ­ρια­κή στις 12.00, ανα­μέ­νο­νται με εν­δια­φέ­ρον οι κε­ντρι­κές πο­λι­τι­κές συ­ζη­τή­σεις για την εναλ­λα­κτι­κή πρό­τα­ση των αντι­κα­πι­τα­λι­στών δυ­νά­με­ων της Αρι­στε­ράς, απέ­να­ντι στην πα­νευ­ρω­παϊ­κή λι­τό­τη­τα.

22_n.​jpg