Στις 27 Ιουλίου 2016 κατατέθηκε στη Βουλή το σχέδιο νόμου «Ρυθμίσεις για την ελληνόγλωσση εκπαίδευση, τη διαπολιτισμική εκπαίδευση και άλλες διατάξεις» στο οποίο εμπεριέχονται το άρθρο 28, που ρυθμίζει θέματα όρων εργασίας εκπαιδευτικών στα ιδιωτικά σχολεία (διάρκεια των συμβάσεων εργασίας και απολύσεις), και τα άρθρα 30 και 36 που αφορούν στα Κέντρα Ξένων Γλωσσών (ΚΞΓ) και τα Φροντιστήρια Μέσης Εκπαίδευσης (ΦΜΕ). Ορισμένα απ’ αυτά είχαν προϋπάρξει στο σχέδιο νόμου για την έρευνα και στο «πολυνομοσχέδιο Μπαλτά» δίχως καμία τύχη.
Με το άρθρο 28 καταργείται η διάταξη για την ιδιωτική εκπαίδευση του Ν.4254/2014 (νόμος Αρβανιτόπουλου), που επέβαλλε την υπαγωγή των ιδιωτικών εκπαιδευτικών στο Υπουργείο Εργασίας και συνεπώς την απελευθέρωση των απολύσεων. Σύμφωνα με το άρθρο 28 του προτεινόμενου σχεδίου νόμου οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί «συνάπτουν σύμβαση ορισμένου χρόνου, η οποία αρχίζει την ημέρα παροχής των υπηρεσιών από τον εκπαιδευτικό και λήγει την 31η Αυγούστου του δεύτερου έτους από την πρόσληψή του. Κατά τη λήξη της διετίας ο ιδιοκτήτης μπορεί να καταγγείλει τη σύμβαση. Μετά την πάροδο της διετίας και εφόσον η σύμβαση δεν καταγγελθεί κατά τα ανωτέρω, μετατρέπεται αυτοδικαίως σε σύμβαση αορίστου χρόνου». Μ’ άλλα λόγια, μετά τα δύο χρόνια η σύμβαση μετατρέπεται σε αορίστου, εφόσον δεν καταγγελθεί, αλλά ενός των δύο χρόνων δίνεται το ελεύθερο στον εργοδότη να απολύσει τον εργαζόμενο. Για τους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς που αγωνίζονται είναι περιττή η ερώτηση ποιοι θα είναι αυτοί που θα απολυθούν στα δύο χρόνια. Ορίζεται ότι: : «Εάν ο εργοδότης επικαλείται και αποδεικνύει επαρκώς αιτιολογημένη διαταραχή του εκπαιδευτικού κλίματος στο σχολείο λόγω αδυναμίας συνεργασίας εργοδότη-εκπαιδευτικού», ενώ γίνεται λόγος και για «ανεπάρκεια ως προς την εκτέλεση των καθηκόντων τους».
Μια τέτοια διατύπωση που αναφέρεται σε «διαταραχή του εκπαιδευτικού κλίματος» και «αδυναμία συνεργασίας εργοδότη-εκπαιδευτικού» δίνει την ευκαιρία στους σχολάρχες να κινήσουν διαδικασίες απόλυσης εκείνου του εκπαιδευτικού που κρατά αγωνιστική στάση μέσα στο ιδιωτικό σχολείο, βαφτίζοντας κάθε συνδικαλιστική δράση ως «διατάραξη του σχολικού κλίματος». Ακόμα και εκπαιδευτικές δραστηριότητες, οι οποίες μπορεί να μην είναι αρεστές στους σχολάρχες, είναι δυνατόν να κριθούν ως «ανεπάρκεια εκτέλεσης καθήκοντος». Ακόμη και αν, όπως προβλέπεται, η νομιμότητα ή καταχρηστικότητα των απολύσεων θα ελέγχεται από τα Υπηρεσιακά Συμβούλια Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, αυτό δεν εγγυάται την ακύρωση της απόλυσης. Υπερβολικές οι διακηρύξεις της ΟΙΕΛΕ ότι με το νομοσχέδιο «μπαίνει τέλος στο όνειδος των αναιτιολόγητων απολύσεων». Ίσως για την ΟΙΕΛΕ οι δικαιολογημένες απολύσεις με βάση τις παραπάνω περιπτώσεις να είναι θεμιτές και μην προκαλούν κανένα όνειδος.
Το άρθρο 30 αναφέρεται στα ΚΞΓ και ΦΜΕ. Η πρώτη παράγραφος, σύμφωνα με την οποία οι εργοδότες υποχρεώνονται να αποστέλλουν αναλυτικά τα εβδομαδιαία προγράμματα διδασκαλίας και τις συμβάσεις εργασίας στις διευθύνσεις δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και αυτές με τη σειρά τους στο ΙΚΑ και τα Σώματα Επιθεώρησης Εργασίας, βρίσκεται σε θετική κατεύθυνση, καθώς μπορεί να αποτελέσει ισχυρό μέτρο αντιμετώπισης της μαύρης/ανασφάλιστης εργασίας-εισφοροδιαφυγής, που βασιλεύει στον κλάδο της άτυπης ιδιωτικής εκπαίδευσης. Στο άρθρο θα έπρεπε να προβλέπεται και η απευθείας κατάθεση των προγραμμάτων στο Σύστημα Εργάνη, ώστε να υπάρχει αυτόματη διασταύρωση στοιχείων και άρα ισχυρότερη πρόληψη φαινομένων μαύρης εργασίας.
Σημαντική για τους εργαζόμενους είναι και η παράγραφος 2 με την οποία ορίζεται ότι κατά τις ημέρες διακοπών και αργιών οι καθηγητές ΦΜΕ και ΚΞΓ δικαιούνται τις αντίστοιχες αποδοχές, χωρίς να εξαναγκάζονται σε εργασία, με την πρόβλεψη προσαυξημένων αποδοχών σε περίπτωση που εργαστούν Κυριακές ή σε ημέρες διακοπών. Οι ημέρες αργιών ορίζονται από την Υπουργική Απόφαση Δ5/5500/83 του Υπ. Εθν. Παιδείας (ΦΕΚ 652, τ.Β της 16-11-1983) και συνεχίζουν να ισχύουν μέχρι και σήμερα. Στις αργίες αναφέρεται και η παράγραφος 3 του άρθρου 36, σύμφωνα με την οποία «Με υπουργική απόφαση καθορίζονται οι ημέρες διακοπών και αργιών όλων των δομών, ιδιωτικών και δημοσίων, της μη τυπικής και άτυπης εκπαίδευσης».
Τέλος, η παράγραφος 3 του άρθρου 30 καθορίζει το εβδομαδιαίο ωράριο πλήρους διδακτικής απασχόλησης στα φροντιστήρια και τα κέντρα ξένων γλωσσών στις 21 διδακτικές ώρες. Η συμπλήρωση πλήρους εβδομαδιαίου ωραρίου αντιστοιχεί σε είκοσι πέντε (25) ένσημα μηνιαίως, ανεξαρτήτως της κατανομής των διδακτικών ωρών μέσα στην εβδομάδα. Πιο συγκεκριμένα, ενώ θεσπίζεται το πλήρες ωράριο εργασίας για τους εκπαιδευτικούς, αυξάνονται οι ώρες διδασκαλίας για τους καθηγητές ξένων γλωσσών από τις 18 στις 21. Το πλήρες ωράριο για τα ΚΞΓ ήταν οι 18 ώρες κι αυτό αποτελεί κατάκτηση του κλάδου που υπήρχε σε όλες στις Σ.Σ.Ε. που υπέγραφαν εργοδοτικές οργανώσεις (Europalso, Palso, Όμηρος) και ΟΙΕΛΕ-σωματείο «Βύρων». Πρόκειται για μια υποχώρηση και είναι άκρως προβληματικό το ότι δεν αναφέρεται στην δημόσια συζήτηση. Η θέσπιση των 21 ωρών και για τα ΚΞΓ θα συμβάλλει στην αύξηση της ανεργίας και υποαπασχόλησης στον κλάδο των καθηγητών ξένης γλώσσας.
Οι εργαζόμενοι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί γνωρίζουν ότι παρά τις σε σημαντικό βαθμό θετικές ρυθμίσεις, τίποτα από όλα αυτά δεν μπορεί να εφαρμοστεί χωρίς τη στελέχωση των ελεγκτικών μηχανισμών του τμήματος ιδιωτικής εκπαίδευσης και των δ/νσεων δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, ώστε να υπάρχει αποτελεσματικός έλεγχος των χώρων εργασίας και των συμβάσεων για την προστασία των εργαζομένων. Ταυτόχρονα, απαιτείται η κατάργηση των γενικευμένων συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου στον κλάδο και η αντικατάστασή τους με αορίστου, με την υπαγωγή όλων των δομών της ιδιωτικής εκπαίδευσης στην αυστηρή εποπτεία του Υπουργείου Παιδείας. Ασφαλώς χωρίς την οργάνωση των εργαζομένων στα σωματεία τους και τη συλλογική αντίσταση, η θέσπιση της τροπολογίας δεν θα βάλει από μόνη της τέλος στην εργοδοτική ασυδοσία των εργοδοτών.
Το νομοσχέδιο ψηφίστηκε στη Βουλή στις 31 Αυγούστου.
*εργαζόμενος στην ιδιωτική εκπαίδευση
