Ικανοποίηση ενός δίκαιου αιτήματος, βασανιστήρια ή θανατική ποινή;

Βρίσκεται πλέον στην εντατική, σε απολύτως κρίσιμη κατάσταση.

Πανεπιστημιακοί, γιατροί, νομικοί, αλληλέγγυοι διαδηλωτές, διεθνείς προσωπικότητες, έχουν τοποθετηθεί με σαφήνεια υπέρ του αυτονόητου δικαιώματός του να μεταφερθεί στον Κορυδαλλό, στο χώρο που δημιουργήθηκε εξαρχής ειδικά για τους καταδικασμένους της υπόθεσης 17Ν, όπως προβλέπει ακόμα και ο φωτογραφικός εκδικητικός νόμος της κυβέρνησης που τον απομάκρυνε από τις αγροτικές φυλακές. Να θυμίσουμε, ότι μεταξύ των πολλών κειμένων, υπογραφών, πρωτοβουλιών, δηλώσεων, έχουν ερωτηθεί σχετικά από ευρωβουλευτές και η Κομισιόν και ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης. Δεν έχουμε ως τώρα υπόψη μας καμία απάντηση. 

Η κυβέρνηση επιμένει στο δρόμο της απάνθρωπης εκδικητικότητας, της καταπάτησης κάθε νομιμότητας, οδηγεί τον ΔΚ σε ανεπίστρεπτη βλάβη στην υγεία του και φλερτάρει ανοιχτά κι επικίνδυνα με νεκρό απεργό πείνας -για να μην ικανοποιήσει ένα ελάχιστο αίτημα και να μην τηρήσει το νόμο που ψήφισε.

Στο σημείο που έχουμε φτάσει, τρεις εναλλακτικές υπάρχουν: η ικανοποίηση ενός δίκαιου αιτήματος, τα βασανιστήρια (υποχρεωτική σίτιση) και η θανατική ποινή. Υπενθυμίζουμε την κατακλείδα της Ι. Κούρτοβικ σε συνέντευξή της σε αυτό το σάιτ, «Ο καθένας παίρνει τις ευθύνες του και υφίσταται τις συνέπειες για ό,τι κάνει. Και ο απεργός και αυτοί που τον εξωθούν σήμερα στο θάνατο ή στην αναπηρία».

Αναδημοσιεύουμε την τελευταία δήλωση της Ι. Κούρτοβικ για την εξέλιξη της κατάστασης του ΔΚ, ένα άρθρο του Θοδωρή Σδούκου, γιατρού επιλογής του απεργού πείνας, όπως και την πρόσφατη παρέμβαση της ΟΕΝΓΕ.

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ για την κατάσταση του απεργού πείνας Δημήτρη Κουφοντίνα

Με την ιδιότητα της συνηγόρου και ορισμένης ως νόμιμου εκπροσώπου του, επισκέφθηκα για τρίτη φορά, εκτάκτως, τον Δημ.Κουφοντίνα στο Νοσοκομείο της Λαμίας, εχθές, Σάββατο, 13 Φεβρουαρίου (37η ημέρα απεργίας πείνας) .

Ο απεργός, από την προηγουμένη ημέρα είχε εμέτους και αδυνατούσε να πιει νερό. Η κατάσταση ήταν κρίσιμη, οι γιατροί πολύ ανήσυχοι και προβληματισμένοι, μου εξήγησαν ότι πρέπει να τοποθετηθεί κατεπειγόντως ορός ενυδάτωσης . Όπως είπαν οι γιατροί, η κατάσταση του ήταν επικίνδυνη, καθώς, εκτός από όλα τα υπόλοιπα, μεγάλη απώλεια μυϊκής μάζας, σοβαρή απίσχναση, παρατεταμένη ακινησία με κίνδυνο κατακλίσεων, προβλήματα όρασης (διπλωπίας) , αιμορραγία ούλων, αρχόμενη περιφερική νευροπάθεια, έχουν παρουσιαστεί προβλήματα και από την λειτουργία της χολής σε βάρος του στομάχου, αδυναμία πρόσληψης νερού και κίνδυνος αφυδάτωσης και μπορεί απότομα να προκληθούν πολλαπλοί κίνδυνοι για την ζωή του. Η κατάσταση ήταν αντίστοιχη με συνθήκες απεργίας δίψας.

Συναίνεσα και εγώ και πείσαμε τον απεργό για την τοποθέτηση φυσιολογικού ορού για την ενυδάτωση. Μας έφεραν το σκεύασμα σφραγισμένο και το ελέγξαμε πριν την τοποθέτηση, για να τον βεβαιώσουμε ότι δεν είχε άλλα πρόσθετα στοιχεία. Οι γιατροί της Παθολογικής κλινικής, όπου νοσηλεύεται κρατούμενος (σε κελί) , μας είπαν ότι έχουν επανειλημμένα ζητήσει την μεταφορά του σε ειδική μονάδα αλλά λαμβάνουν την απάντηση ότι δεν είναι ακόμη αναγκαίο.

Ο Διοικητής του Νοσοκομείου επικοινώνησε μαζί μου αργά το βράδυ και μου δήλωσε ότι θα τον μεταφέρουν στην Εντατική. Φαινόταν ανήσυχος. Σημειώνω ότι λίγο νωρίτερα είχαμε εκφράσει προβληματισμό για την μεταφορά του στην ΜΕΘ του Νοσοκομείου Λαμίας, και είχαμε ζητήσει να μεταφερθεί σε Μονάδα Αυξημένης Φροντίδας, όπως ζητούν οι δικοί μας γιατροί. Και τούτο γιατί, αφενός μεν στην ΜΕΘ είναι περισσότερο εκτεθειμένος σε λοιμώξεις, αφετέρου διότι ο Διευθυντής της ΜΕΘ μας έχει, σε προηγούμενο στάδιο, δηλώσει, ότι αν το κρίνει αναγκαίο θα προβεί σε αναγκαστική σίτιση, ακόμη και με ακινητοποίηση.

Υπάρχει από ημέρες εισαγγελική παραγγελία για οποιαδήποτε αναγκαία ενδεδειγμένη ιατρική ενέργεια. Είχαμε αντιδράσει επισημαίνοντας ότι η αναγκαστική σίτιση είναι βασανιστήριο. Οι υπόλοιποι γιατροί δεν συναινούσαν σ’ αυτό, δήλωναν όμως ότι σε περίπτωση απώλειας των αισθήσεων οφείλουν και αυτοί να παρέμβουν (όχι όμως με σίτιση πάρα την εικαζόμενη θέλησή του). Στον Διοικητή εξήγησα ότι οι δηλώσεις περί αναγκαστικής σίτισης έχουν δημιουργήσει ένα αρνητικό κλίμα, που δεν βοηθάει στην αντιμετώπιση της κατάστασης του απεργού. Όμως , όπως μου δήλωσε , σε κάθε περίπτωση, η ευθύνη περνάει στους γιατρούς της Εντατικής.

Όπως επισήμανα στο Νοσοκομείο, πολλές φορές, η απεργία πείνας είναι διεκδίκηση ζωής και όχι διεκδίκηση θανάτου. Αλλά η εξώθηση ενός απεργού πείνας στα άκρα, μπορεί και να ανατρέπει δραματικά αυτήν την συνθήκη.

Θέλω να σημειώσω ότι η αντιμετώπιση του απεργού από το Νοσοκομείο, Διοίκηση, γιατρούς , διοικητικό και νοσηλευτικό προσωπικό, γίνεται με σεβασμό και ευαισθησία, εξ όσων ήμουν σε θέση να διαπιστώσω, όλες τις φορές που τον έχω επισκεφθεί και πάντοτε κατά την τηλεφωνική επικοινωνία και ενημέρωση μου από το Νοσοκομείο. Επίσης , στην μεγάλη πλειοψηφία, σεβασμός επιδεικνύεται και από το φυλακτικό προσωπικό.

Αθήνα 14/2/2021

Ιωάννα Κούρτοβικ

Δικηγόρος

Ο Δημήτρης Κουφοντίνας πρέπει να ζήσει. Τώρα κανείς δεν μπορεί να σωπαίνει.

Η υγεία και η ζωή του Δημήτρη Κουφοντίνα, έπειτα από 38 ημέρες σκληρής απεργίας πείνας, κινδυνεύουν άμεσα. Ο απεργός, που λαμβάνει μόνο νερό και κανένα είδος τροφής ή πρόσθετου, είναι εντελώς απισχνασμένος, σε πλήρη αδυναμία έγερσης ακόμα και σε καθιστή θέση. Παρουσιάζει ήδη νευρολογικές βλάβες (διπλωπία, περιφερική νευροπάθεια) και από προχθές δεν μπορεί να πιεί ούτε νερό, καθώς κάνει συνεχείς εμέτους. Λόγω δε της υπολευκωματιναιμίας, της προϊούσας νεφρικής βλάβης και των ηλεκτρολυτικών διαταραχών, διατρέχει άμεσα τον κίνδυνο για καρδιακές αρρυθμίες και αιφνίδιο θάνατο. Οι βλάβες των ζωτικών οργάνων τείνουν να γίνουν μη αναστρέψιμες.

Αυτή τη στιγμή ο Δημήτρης Κουφοντίνας νοσηλεύεται σε ειδικό θάλαμο-κελί, φρουρούμενος, σε συνθήκες όπου δεν μπορεί να έχει την διαρκή παρακολούθηση της οριακής κατάστασής του, και χωρίς τη δυνατότητα άμεσης παρέμβασης σε περίπτωση αιφνίδιας καρδιακής επιπλοκής. Γι’ αυτό ακριβώς οι γιατροί που όρισε ο ίδιος και η οικογένειά του, για να παρακολουθούν την κατάσταση της υγείας του, με σεβασμό στην ανάγκη συναίνεσης του απεργού πείνας σε κάθε ιατρική και νοσηλευτική πράξη που κρίνεται αναγκαία , όπως ο κώδικας ιατρικής δεοντολογίας ορίζει και οι διεθνείς συνθήκες επιβάλλουν, προτείναμε την μεταφορά του σε Μονάδα Αυξημένης Φροντίδας (ΜΑΦ) για συνεχή στενή παρακολούθηση και σύνδεση με monitor του καρδιακού ρυθμού και των λεγόμενων ζωτικών σημείων. Υπενθυμίσαμε δε και μέσω της συνηγόρου του απεργού πείνας ότι η όποια ιατρική και νοσηλευτική πράξη κριθεί αναγκαία από τους ιατρούς του νοσοκομείου δεν μπορεί να περιλαμβάνει αναγκαστική –δηλαδή βίαιη και με καθήλωση–σίτιση του ασθενούς παρά την σαφή και επανειλημμένη εκ των προτέρων άρνησή του. Η αναγκαστική σίτιση αποτελεί βασανιστήριο και πλήρη καταρράκωση της αξιοπρέπειας του κρατούμενου απεργού πείνας.

Ο Δημήτρης Κουφοντίνας εξωθήθηκε από το ίδιο το κράτος σε αυτή τη μορφή διεκδίκησης του στοιχειώδους δικαιώματος του. Η κυβέρνηση αρνείται να εφαρμόσει τον ίδιο το νόμο που έφερε και ψήφισε στη βουλή, ένα νόμο που αφαιρούσε φωτογραφικά από τον Δημήτρη Κουφοντίνα το δικαίωμα να εκτίσει την ποινή του στις αγροτικές φυλακές, όπου ήταν κρατούμενος τα τελευταία 2 χρόνια, και όριζε ότι έπρεπε να επιστρέψει στο αρχικό σωφρονιστικό κατάστημα του Κορυδαλλού. Αντί γι’ αυτό, μεταφέρθηκε στις φυλακές Δομοκού σε συνθήκες σαφώς δυσμενέστερες και μακριά από την οικογένειά του. Η εκδικητική αυτή συμπεριφορά της σημερινής κυβέρνησης, απέναντι σε έναν άνθρωπο για τον οποίο τα ελληνικά δικαστήρια αποφάσισαν τελεσίδικα την ποινή του, συμπεριφορά που επιβάλλει μη σύννομες επιπλέον ποινές και διαδικασίες, όπως και ο ίδιος ο Συνήγορος του Πολίτη αναγνώρισε (και παρά την υποδειγματική συμπεριφορά του κρατούμενου), δεν μπορεί να αφήνει αδιάφορο κανέναν δημοκράτη πολίτη.

Πολύ περισσότερο δεν μπορεί να σωπαίνουν τα κόμματα (ιδίως τα κόμματα της Αριστεράς) στη Βουλή, όταν μάλιστα έχουν ήδη τοποθετηθεί σωματεία, συνδικαλιστικές πρωτοβουλίες, πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, γιατροί, καλλιτέχνες, διανοούμενοι – όλοι τους, τονίζοντας την ανάγκη να τηρηθεί το κράτος δικαίου απέναντι σε όλους τους φυλακισμένους, ανεξαιρέτως, χωρίς συνυπολογισμό των πράξεων για τις οποίες καταδικάστηκαν ή της ιδεολογίας που τις συνόδευε. Κανείς δεν πρέπει και δεν επιτρέπεται να φοβάται ότι η υπεράσπιση των αρχών δικαίου και του δικαιώματος στην ζωή με αξιοπρέπεια για τον απεργό πείνας, θα σημάνει ταύτιση με τον απεργό, την ιδεολογία του και τις πράξεις του.

Το αίτημα του Δημήτρη Κουφοντίνα, που το διεκδικεί με τον μοναδικό τρόπο που του έχει απομείνει, βάζοντας σε κίνδυνο την ίδια του την υγεία και τη ζωή, είναι δίκαιο και εύκολο να υλοποιηθεί. Αρκεί να βοηθήσουμε να καμφθεί η κυβερνητική αδιαλλαξία. Αλλιώς θα έχουμε τον πρώτο νεκρό απεργό πείνας στην Ελλάδα – ή τον πρώτο βιαίως σιτισθέντα. Αυτό θα σημάνει την επίσημη επιστροφή σε βασανιστήρια, 47 χρόνια μετά την πτώση της χούντας. Αυτή η δραματική οπισθοδρόμηση, που ελπίζουμε να μη συμπεριλαμβάνεται στις επιλογές του κυβερνητικού επιτελείου, θα ήταν μια ακόμα περίπτωση εργαλειοποίησης μιας φονικής πανδημίας, για σκοπούς πειθάρχησης της κοινωνίας. Μια τέτοια εξέλιξη πρέπει να αποτραπεί. Ακριβώς γι’ αυτό, καμιά πολιτική δύναμη –ιδίως αν αυτή επικαλείται το φιλελεύθερο κράτος δικαίου, την ισονομία, τη δικαιοσύνη ή την Αριστερά– δεν μπορεί άλλο να σωπαίνει.

Θοδωρής Σδούκος, ιατρός επιλογής του απεργού πείνας, διευθυντής ΕΣΥ -το άρθρο δημοσιεύτηκε στο thepressproject.gr

Ο.Ε.Ν.Γ.Ε. Ομοσπονδία Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας

Αθήνα 15 Φεβρουαρίου 2021

Προς:

• ΜΕΛΗ Γ.Σ ΟΕΝΓΕ

• ΠΡΟΕΔΡΟΥΣ ΕΝΩΣΕΩΝ

• ΦΟΡΕΙΣ

• ΜΜΕ

Με αφορμή την επιδείνωση της υγείας του κρατούμενου απεργού πείνας Δ. Κουφοντίνα, η ΟΕΝΓΕ δηλώνει άλλη μια φορά πως πάγια και σταθερή θέση των νοσοκομειακών γιατρών σε όλες ανεξαίρετα τις περιπτώσεις απεργίας πείνας είναι:

1. Σύμφωνα και με την ισχύουσα νομοθεσία περί ιατρικής δεοντολογίας δεν νοείται ιατρική πράξη χωρίς την εκούσια συναίνεση του έχοντος ικανότητα καταλογισμού ασθενούς και παρά την θέλησή του.

2. Ιδιαίτερα δε η αναγκαστική σίτιση θεωρείται βασανιστήριο σύμφωνα με αποφάσεις διεθνών ιατρικών συνεδρίων περί ιατρικής δεοντολογίας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά και του ΟΗΕ και της Διεθνούς Αμνηστίας.