Ημερολόγιο καραντίνας - 3 Απρίλη 2020

Οι μέρες που ζει η παγκόσμια κοινότητα στο φόντο της πανδημίας του κορονοϊού περνούν και με μια πρώτη ανάγνωση μοιάζουν τόσο ίδιες μεταξύ τους, με τον περιορισμό στο σπίτι να παίζει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση μιας τέτοιας εικόνας. Με μια πιο προσεκτική ματιά ωστόσο στις μέρες που έχουν μεσολαβήσει θα μπορούσε κανείς/καμία να αντιληφθεί ότι η καθημερινότητα δεν είναι ίδια. Πολύ περισσότερο η επόμενη μέρα της λήξης της υγειονομικής κρίσης δεν θα είναι ίδια.

- Όσο «Μένουμε σπίτι», εξακολουθούν να κινδυνεύουν ζωές

Οι πρώτες κυβερνητικές αφηγήσεις για πλήρη οχύρωση της χώρας απέναντι στον κορονοϊό, γρήγορα κατέρρευσαν με την εμφάνιση των πρώτων κρουσμάτων και την ταχύτατη ανάδειξη των τεράστιων αδυναμιών του ΕΣΥ, ως απόρροια της χρόνιας υποχρηματοδότησής του και της ενίσχυσης του ιδιωτικού τομέα. Τα αναγκαία μέτρα που έπρεπε να παρθούν για την αντιμετώπιση της πανδημίας, δηλαδή προσλήψεις υγειονομικού προσωπικού, άνοιγμα νέων ΜΕΘ και αύξηση των τεστ σε όσους/ες εμφανίζουν συμπτώματα αντικαταστάθηκαν από το αφήγημα της “ατομικής ευθύνης”. Κληθήκαμε να “μείνουμε σπίτι” την ίδια στιγμή που κανένα μέτρο από κυβερνητικής πλευράς δε μπορεί να εγγυηθεί τις ζωές τόσο των ευπαθών ομάδων όσο και των κοινωνικά αποκλεισμένων. Αντίθετα σε άστεγους βεβαιώνονται πρόστιμα επειδή βρίσκονται στον δρόμο και όχι στο σπίτι που δεν έχουν (πρόστιμο που ευτυχώς πάρθηκε πίσω κατόπιν έγκαιρης και μαζικής κατακραυγής), ενώ οι πρόσφυγες μάθαμε διά στόματος Τσιόδρα ότι δεν προσμετρώνται στα υπόλοιπα κρούσματα της πανδημίας αλλά συνιστούν ξεχωριστή κατηγορία. Η ατομική ευθύνη όσο αναγκαία είναι για την προστασία του κοινωνικού συνόλου, άλλο τόσο αξιοποιήθηκε ευθαρσώς από την κυβέρνηση της ΝΔ προκειμένου να καλύψει τις δικές της, καθώς και των προηγούμενων κυβερνήσεων, ευθύνες και ανεπάρκειες στην αποτελεσματική αντιμετώπιση της πανδημίας.

- Απαγορεύτηκε η κυκλοφορία, αλλά η μισή Ελλάδα πηγαίνει στη δουλειά

Οι παραινέσεις να μείνουμε σπίτι συνεχίστηκαν με απαγόρευση κυκλοφορίας η οποία αναμένεται να γίνει ακόμα πιο αυστηρή. Την ίδια στιγμή χώροι εργασίας μη κρίσιμοι για την παραγωγή εξακολουθούν να παραμένουν ανοιχτοί και να συναθροίζονται εργαζόμενοι/ες σε αυτούς δίχως καν τα στοιχειώδη μέσα ατομικής προστασίας κι ενώ ακόμα και κυβερνητικά χείλη πλέον επιβεβαιώνουν τον κίνδυνο εξάπλωσης πανδημίας στους χώρους αυτούς.

- Δεν υπάρχουν «λεφτόδεντρα» … για όλους

Παράλληλα, ενώ οι ελλείψεις στο ΕΣΥ και η καθολική αναγνώριση ακόμα και από χθεσινούς σφοδρούς υποστηρικτές του νεοφιλελευθερισμού ότι το μοντέλο της ιδιωτικής υγείας και πρωτοβουλίας ναυαγεί, η κυβερνητική απάντηση όχι μόνο δεν είναι επίταξη χωρίς αποζημίωση των ΜΕΘ των ιδιωτικών κλινικών αλλά ανακοινώνει αύξηση της ημερήσιας κρατικής αποζημίωσης από τα 800 στα 1600 ευρώ.

Το πέρασμα των ημερών βρήκε σειρά εργαζομένων στο σπίτι είτε με απολύσεις, είτε με καθεστώς τηλεργασίας είτε με αναστολή λειτουργίας των επιχειρήσεων που εργάζονται. Για αυτούς/ες υπήρξε αρχικά πρόβλεψη επιδόματος 800 ευρώ η οποία βέβαια δεν μπορεί να ανταποκριθεί στο υπάρχον κόστος ζωής. Το συγκεκριμένο μέτρο έφερε στην επιφάνεια τις πιο σκληρές μορφές απροστάτευτης εργασίας, αφήνοντας έξω όλες τις σύγχρονες ελαστικές σχέσεις εργασίας, (μαύρη εργασία, μαθητείας κλπ.), όπως ούτως ή άλλως συνέβαινε και ως τώρα. Εν συνεχεία τα πράγματα … μπήκαν στη θέση τους με την κυβέρνηση να δίνει έκτακτα τη δυνατότητα στους εργοδότες να επιβάλουν μονομερώς εκ περιτροπής εργασία για χρονικό διάστημα 3 μηνών με μείωση 50% των μισθών των εργαζομένων, ή αναστολή συμβάσεων και αναγκαστικές άδειες για να μην κλείσουν οι επιχειρήσεις. Μένουμε σπίτι λοιπόν, με την εργοδοτική ασυδοσία να κυκλοφορεί ελεύθερη με κυβερνητική άλλοτε ανοχή και άλλοτε υπαγόρευση.

- Η αστυνομία μπαίνει μπροστά. Μάχη με τον ιό ή με την κοινωνία;

Επιπλέον εν μέσω πανδημίας, με αντικειμενική αδυναμία συλλογικής αντίδρασης, η κατεύθυνση επιβολής της αστυνομοκρατίας συνεχίζεται και εντείνεται, είτε αυτό αποτυπώνεται στην εκκένωση καταλήψεων που διέμεναν πρόσφυγες ώστε να στοιβαχτούν απροστάτευτοι σε ακατάλληλες δομές κράτησης είτε στην εικόνα αυθαιρεσιών και τραμπουκισμών της ΕΛΑΣ στους δρόμους της χώρας.

- Την απομόνωση σπάνε οι φωνές των ακούραστων υγειονομικών, οι φωνές των εργαζομένων, των νέων

Όμως το ημερολόγιο καραντίνας δεν έχει μόνο μελανά χρώματα. Για όλους και όλες εμάς η παραπάνω κατάσταση που διαμορφώνεται δημιούργησε την ανάγκη και τα αντανακλαστικά να δημιουργήσουμε τη συγκεκριμένη καμπάνια αντιπληροφόρησης, αλληλεγγύης και μαχητικής διεκδίκησης (στα μέτρα των επιτρεπόμενων υγειονομικών δυνατοτήτων της συγκυρίας). Βάζοντας μπροστά αιτήματα βελτίωσης της ζωής των εργαζομένων, του λαού και της νεολαίας, μετράμε βήματα με μια σειρά δράσεις με αφίσες, κείμενα, διαδικτυακές εκπομπές, πρωτότυπα υλικά και συλλογική λειτουργία. Δίνουμε φωνή στους αγωνιστές της πρώτης γραμμής, γιατρούς, νοσηλευτές, υγειονομικό προσωπικό, στους εργαζόμενους και στους συλλογικούς φορείς τους, σε όσους και όσες αποκλείονται μόνιμα από την κρατική μέριμνα και ακόμη και σήμερα από κάθε μέτρο προστασίας.

Κύριος στόχος της προσπάθειας μας είναι να δείξουμε ότι είμαστε εδώ και δε σιωπούμε, ότι κανείς και καμία δε θα μείνει μόνος/η. Μετράμε ήδη διαδικτυακές αντιδράσεις ενθουσιασμού, ελπίδας και κουράγιου ότι θα αντέξουμε ως το τέλος και ότι ο συλλογικός δρόμος θα υπερβεί τις δύσκολες καταστάσεις που βιώνουμε τώρα. Ο συλλογικός δρόμος θα δώσει την απάντηση στο σύστημα και σε όσους έχουν χρόνια τώρα σε καραντίνα την υγεία και τις ζωές μας.

Είμαστε σίγουροι και σίγουρες πως ο μεγάλος αγώνας είναι μπροστά μας όταν τελειώσει όλο αυτό και πως εμείς θα είμαστε εκεί. Είμαστε σίγουροι και σίγουρες πως η ζωή θα νικήσει!

Εικόνα: "Dressing" - He Ping

#ΚανέναςΜόνος #ΚαμίαΜόνη #covid19 #antiviruSolidarityGR #FightForLife