Το "ίσα δικαιώματα για όλους", να μην μείνει απλά ένα σύνθημα

«Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

με το παρόν νομοσχέδιο συζητάμε για πολλοστή φορά σε αυτό το Κοινοβούλιο για το αναφαίρετο δικαίωμα των πολιτών να είναι ξεκάθαρη η σχέση τους με το κράτος στο οποίο διαβιούν -και στην προκειμένη περίπτωση, οι πολίτες αυτοί είναι παιδιά- ένα δικαίωμα- αποτέλεσμα μαζικών αγώνων για δημοκρατικές ελευθερίες από τη σύσταση των κρατών, από την ήττα της απόλυτης μοναρχίας και των υπηκόων του βασιλιά στην αστική δημοκρατία με τους πολίτες να προστατεύονται μόνο από το Σύνταγμα, από το 1947 που αποστερήθηκαν την ελληνική ιθαγένεια πενήντα χιλιάδες αντάρτες και αριστεροί ακτιβιστές ως πρόσωπα αντεθνικώς δρώντα, που κατέπεσε το 1985, από το 1955 με το περιβόητο άρθρο 19 –είναι γκαντέμικος αριθμός το 19- με το οποίο εξήντα χιλιάδες μειονοτικοί της Θράκης παύουν να είναι Έλληνες πολίτες και το οποίο καταργείται το 1998 μετά από διεθνή κατακραυγή, από τη Μεταπολίτευση που για πρώτη φορά το 2010 έρχεται ο νόμος Ραγκούση και αποτελεί μια μεταρρυθμιστική τομή σε σχέση με το σκοτεινό παρελθόν. 

Ο νόμος αυτός έδινε το δικαίωμα ιθαγένειας σε παιδιά, άνοιγε ο δρόμος για πολιτογράφηση ενηλίκων, έδινε το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι και υποχρέωνε το κράτος να αιτιολογεί τις αρνητικές αποφάσεις του. Η Δεξιά σε όλες της τις εκφάνσεις –το ΛΑΟΣ τότε, η Χρυσή Αυγή μετά και φυσικά πίσω απ’ όλους η Νέα Δημοκρατία- αντέδρασε με γενικό ξεσηκωμό και με απόφαση του ΣτΕ το νομοσχέδιο –ένα νομοσχέδιο-ελπίδα για χιλιάδες μετανάστες-κατέπεσε ως αντισυνταγματικό.

Για την ελίτ αυτής της χώρας η ιθαγένεια ήταν πάντα ένα όπλο διαίρεσης και εκμηδένισης των επικίνδυνων εχθρών της και υπό αυτό το πρίσμα πρέπει να βλέπουμε πάντα αυτά τα νομοσχέδια. Ακόμα και ο νόμος Ραγκούση, που τακτοποιούσε ένα κομμάτι ενσωματωμένων μεταναστών, δεν απέβλεπε στη δημοκρατία, αφού και αυτό ήταν ένα νομοσχέδιο διακρίσεων και μόνιμων εξαιρέσεων. Απέβλεπε στην πραγματικότητα στη διεύρυνση της εξουσίας της, σε μια εποχή που χρειαζόταν περιστολή των δημοκρατικών δικαιωμάτων για να επιβληθούν τα μνημόνια και, επειδή δεν αρκούσε η νομοθεσία, επιστρατεύθηκε ο ρατσισμός, ενισχύθηκαν τα φασιστικά μορφώματα, χρειάστηκε η καταστολή τής αστυνομίας και σήμερα αναδεικνύεται η ισλαμοφοβία.

Απέναντι στο μπλοκ της μαύρης αντίδρασης είναι τομή η πρωτοβουλία της Κυβέρνησης να επαναφέρει το νομοσχέδιο για την ιθαγένεια, έστω και με χαρακτήρα τροποποιήσεων του προηγούμενου νόμου.

Ξεχνάει, όμως, τα πολιτικά δικαιώματα, παραμένουν οι διακρίσεις και η γραφειοκρατία, κυρία Υπουργέ, επιμένει στην επιτυχή φοίτηση και όχι απλώς στη φοίτηση, ένα μέτρο ταξικό, ένα μέτρο που χτυπάει τα πιο φτωχά παιδιά των μεταναστών, που φοίτησαν, αλλά δεν τα κατάφεραν ή πήραν το δρόμο της δουλειάς για να θρέψουν την οικογένειά τους.

Και όλα αυτά για να μην συγκρουστούμε με τη συντριπτική πλειοψηφία του ΣτΕ. Ποιος, όμως, μας εγγυάται ότι δεν θα εκπέσει πάλι μετά την προσφυγή που έχει ήδη ανακοινωθεί από τη Χρυσή Αυγή, δηλαδή τη Νέα Δημοκρατία για να μην κρυβόμαστε;

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, η μόνη εγγύηση για να υπάρξουν όλα αυτά, για να μην εκπέσει, είναι οι μαζικοί αγώνες των εργατικών και λαϊκών στρωμάτων με τα ταξικά τους αδέλφια, που ήρθαν κυνηγημένα από τους πολέμους και τη φτώχεια που έχει επιβάλει ο πλούσιος δυτικός κόσμος, η μαζική αντίσταση ενάντια στα μνημόνια, στην πολιτική λιτότητας που η ευρωπαϊκή ελίτ θέλει να επιβάλει σε όλη την Ευρώπη και επίσης η μαζική αντίσταση ενάντια στο ρατσισμό και το φασισμό που διαιρεί τους εργαζομένους σε Έλληνες και ξένους και υπονομεύει το μέλλον της Αριστεράς, της μόνης ελπίδας των λαϊκών στρωμάτων.

Η σαρωτική νίκη του «ΟΧΙ» από τους ανέργους, τους φτωχούς εργαζόμενους και τη νεολαία έδειξε την αποφασιστικότητά τους να στηρίξουν την Κυβέρνηση να υλοποιήσει το πρόγραμμά της, παρά το κλείσιμο των τραπεζών, τον εκφοβισμό για μαζικές απολύσεις, την ασύστολη προπαγάνδα, που μιλούσε για πείνα, έλλειψη στα φάρμακα και στα καύσιμα. Αυτή η μαζική επιμονή τού «ΟΧΙ», ως ρητή εντολή για ρήξη με τη λιτότητα, βρέθηκε αντιμέτωπη με το «ΝΑΙ» της άρχουσας τάξης και των ανωτέρων μεσοστρωμάτων, αυτούς που κέρδισαν από τα μνημόνια, αυτούς που έχουν συμφέροντα από τα μνημόνια.

Αυτή η στήριξη δεν είναι αμελητέα και δεν πρέπει να την υποτιμήσουμε ούτε και να την απογοητεύσουμε, όπως επίσης και τη διεθνή αλληλεγγύη, η οποία ήταν μεγάλη.

Μπορούμε να αρχίσουμε με βελτιώσεις από αυτό το νομοσχέδιο. Κανένα παιδί που δεν πέτυχε στο σχολείο, παρά το ότι φοίτησε, να μην αποκλειστεί. Κανένα παιδί που οι γονείς του έχασαν το δικαίωμα νόμιμης παραμονής λόγω ανεργίας, κανένα παιδί που οι γονείς του δεν είχαν ποτέ το δικαίωμα νομιμοποίησης να μην βρεθεί να ζει χωρίς πατρίδα και χωρίς χαρτιά. Το «ίσα δικαιώματα για όλους» δεν πρέπει να παραμείνει ένα σύνθημα γιατί τώρα, κυρία Υπουργέ, νομίζω ότι μπορούμε.

Σας ευχαριστώ».