Είναι γνωστό ότι Μπέμπελ αποκάλεσε τον αντισημιτισμό «σοσιαλισμό των ανόητων», επειδή ορισμένοι δήθεν ριζοσπάστες ενστερνίστηκαν ασυνάρτητες θεωρίες περί του εβραϊκού οικονομικού λόμπι. Κατά παρόμοιο τρόπο, η ισλαμοφοβία σήμερα συχνά σερβίρεται ως ένας μπερδεμένος κοσμικισμός από τους χυδαίους άθεους, που αδιαφορούν για το πόσο συχνά συνομιλίες τους σχετικά με τη Μουσουλμανική θεολογία καταλήγουν ομαλά στην αγωνία για το ρυθμό γεννήσεων των Μουσουλμάνων (ένα στοιχείο που κάνει πασιφανές το φυλετικό κομμάτι της φαντασίας τους και τις βιολογικές συνέπειές του.)
«Βρέθηκε Κοράνι με κηλίδα από φλυτζάνι καφέ στο εξώφυλλο, Αμερικανοί πεζοναύτες αναπτύσσονται σε όλα τα Starbucks».
Το σαρκαστικό αυτό σχόλιο, που επανδημοσιεύτηκε στο τουίτερ από τον άθεο-διασημότητα Ρίτσαρντ Ντόκινς, αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα της εριστικής έλλειψης κατανόησης με την οποία τόσοι πολλοί, συμπεριλαμβανομένων και των αυτοαποκαλούμενων φιλελεύθερων, ανταποκρίθηκαν στις διαμαρτυρίες εναντίον της ταινίας «Η Αθωότητα των μουσουλμάνων» (The Innocence of Muslims.)
Ταραχές για ένα κλιπ στο YouTube, που προσβάλλει τη Μουσουλμάνα νεράιδα; Τι μεγάλη ανοησία! Πόσο παιδαριώδης; Πόσο προληπτικό; Πόσο πολύ, πολύ χαζό!
Λοιπόν, έχουμε δει σίγουρα την άγνοια να παρελαύνει κατά τη διάρκεια των τελευταίων ημερών, αλλά πολύ περισσότερο από κάθε άλλον από αυτάρεσκους προοδευτικούς.
Σκεφτείτε μια ιστορική αναλογία.
Το 1857, στρατιώτες στη Βεγγάλη (γνωστοί ως «sepoys») εκτέλεσαν τους Βρετανούς αξιωματικούς τους και προέλασαν προς το Δελχί. Η Μεγάλη ινδική εξέγερση έγινε πολύ βίαιη, σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Οι εξεγερμένοι σκότωσαν τους κρατούμενους, χωρίς να εξαιρεθούν οι γυναίκες και τα παιδιά. Οι Βρετανοί κατέστειλαν την εξέγερση με μια σφαγή άνευ προηγουμένου.
Η εξέγερση ξεκίνησε όταν οι στρατιώτες έμαθαν ότι γεμιστήρες τους, που είχαν σχεδιαστεί να ανοίγουν με τα δόντια, θα πρέπει να λιπαίνονται με βοδινό και χοιρινό λίπος, προσβολή των θρησκευτικών ευαισθησιών τόσο των Ινδουιστών όσο και των Μουσουλμάνων. Αν το τουίτερ ήταν μια εφεύρεση της βικτωριανής εποχής, οι σοφιστικέ του Λονδίνου, χωρίς αμφιβολία, θα είχαν LOLάρει ο ένας στον άλλο (#sepoyrage!) για την ευπιστία των σκουρόχρωμων αγρίων που αναστατώνονται τόσο πολύ για λίγο βόειο λίπος. Βέβαια, αυτός ήταν ο τρόπος που τα φερέφωνα της Εταιρείας Ανατολικών Ινδιών αφηγούνταν τα γεγονότα: με άψογη ορολογία αλά Ντόνκινς, έριξαν τις ευθύνες στις «προκαταλήψεις των Ινδών» για τoν ξεπεσμό, των κατά τα άλλα απολύτως ικανοποιημένων ιθαγενών, στις λεηλασίες και τις σφαγές.
Αλλά κανένας σοβαρός ιστορικός σήμερα δεν παίρνει τέτοια απολογητική στα σοβαρά. Μόνο ο πιο αποφασισμένος από τους ανίδεους θα συζητούσε για το 1857 χωρίς να λάβει υπόψη του το ευρύτερο ιστορικό πλαίσιο της βρετανικής κατοχής. Στη μορφή, ο αγώνας μπορεί και να ήταν θρησκευτικός. Στο περιεχόμενο όμως, ενσωματώνει μια έντονη αντίθεση στην αποικιοκρατική κυριαρχία, που σιγόβραζε επί μακρόν.
Γι' αυτό και αυτοί που προσποιούνται ότι οι διαμαρτυρίες για την «Αθωότητα των Μουσουλμάνων» έρχονται από το πουθενά απλώς φανερώνουν την άγνοιά τους.
«Σήμερα, πολλοί Αμερικανοί - συμπεριλαμβανόμενου και του εαυτού μου - αναρωτιούνται: πώς συνέβηκε κάτι τέτοιο;» δήλωσε η Χίλαρι Κλίντον μετά τις ταραχές στη Λιβύη. «Πώς θα μπορούσε συμβεί κάτι τέτοιο σε μια χώρα που βοηθήσαμε να απελευθερωθεί, σε μια πόλη που βοηθήσαμε να σωθεί από την καταστροφή; Η ερώτηση αυτή αντανακλά πόσο περίπλοκος και, μερικές φορές, πόσο αντιφατικός μπορεί να είναι ο κόσμος.
Η ηχώ του διαβόητου ερωτήματος του Τζορτζ Μπους «Γιατί μας μισούν ενώ είμαστε τόσο καλοί;» υποδηλώνει ότι δεν έχει υπάρξει κανένα δίδαγμα από τις εκατοντάδες χιλιάδες θανάτων στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν την τελευταία δεκαετία.
Γιατί είναι, φυσικά, η ίδια Χίλαρι Κλίντον με αυτή που, το 2009, ονόμασε τον Μουμπάρακ, τον αρχιβασανιστή της Αιγύπτου, και τη γυναίκα του, «οικογενειακούς φίλους», αναγνωρίζοντας μία σχέση που ξεκαθάριζε τις συντροφικές συνδέσεις μεταξύ της αμερικάνικης ελίτ και κάθε δικτάτορα και τυράννου της περιοχής. Μπορεί ο Μουμπάρακ να διαγράφηκε από τη λίστα καλεσμένων στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι του Κλίντον, αλλά ο Ομπάμα σφυρηλατεί όλο και ποιο στενούς δεσμούς με τους τυράννους της Σαουδικής Αραβίας, παρέχοντας τη μεγαλύτερη συμφωνία πώλησης όπλων που θα ενισχύσει μία αντιδραστική και εγκληματική κυβέρνηση εναντίον του λαού της.
Όχι, η Χίλαρι Κλίντον μπορεί να μην μπορεί να ανασύρει από τη μνήμη της τέτοιου είδους θέματα. Αλλά οι λαοί του μουσουλμανικού κόσμου είναι σημαντικά πιο ενημερωμένοι - και ακριβώς αυτός είναι ο λόγος που εξαγριώνονται.
Αλλά τι γίνεται με την ίδια την ταινία; Γιατί θα πρέπει ένα τέτοιο, κακής ποιότητας, δείγμα ερασιτεχνικού κινηματογράφου να προκαλέσει ανάφλεξη τέτοιου μεγέθους;
Ξανά, αν στραφούμε σε ένα πιο οικείο σημείο αναφοράς η οργή αυτή προκαλεί λιγότερα ερωτηματικά. Τα Πρωτόκολλα της Σιών ήταν, προφανώς, επίσης μία αδέξια δουλειά, μία παιδική πλαστογραφία φτιαγμένη από ρατσιστές μονομανής της τσαρικής μυστικής αστυνομίας. Αλλά κανείς δεν εξεπλάγει όταν οι Εβραίοι (και οι αντιρατσιστές σύμμαχοί τους) κινητοποιήθηκαν εναντίον μίας νέας ενσάρκωσης του περιβόητου αυτού εγγράφου, δεδομένου ότι όλοι, πολύ σωστά, αναγνωρίζουν κάθε νέα έκδοση των Πρωτοκόλλων ως συνειδητή και εσκεμμένη προσπάθεια πρόκλησης μίσους.
«Η αθωότητα των μουσουλμάνων» θα πρέπει να γίνει κατανοητή με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.Πρόκειται για μια ταινία που γυρίστηκε σε μια εποχή κατά την οποία, σε όλη την Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες, η ακροδεξιά έχει χτίσει το δόγμα της ισλαμοφοβίας που αναπαράγει, σχεδόν πανομοιότυπα, τα βασικά μότο του παραδοσιακού αντισημιτισμού.
Οι Εβραίοι δεν θα ενσωματωθούν. Οι Εβραίοι είναι πιο γόνιμοι από τους Χριστιανούς και θα επικρατήσουν. Η Ευρώπη γίνεται μια επαρχία, μια αποικία μιας ιουδαϊκής οντότητας. Η Ευρώπη είτε θα γίνει Ιουδαϊκή ή θα γίνει εμφύλιος πόλεμος. Το πιο πιθανό, οι Εβραίοι θα καταφύγουν στην τρομοκρατία στην προσπάθειά τους να ανακτήσουν τον έλεγχο. Δε θα αργήσουν να καταφύγουν στη βία.
Όλα αυτά ακούγονται σαν παραληρήματα ενός φασίστα της παλιάς σχολής. Αλλά αν κανείς αντικαταστήσει το «Εβραίος» με «Μουσουλμάνος», θα έχει μία τυπική στήλη από μία καθεστωτική συντηρητική εφημερίδα.
Η δομική ομολογία εδώ δεν είναι τυχαία. Ο Ματίας Γκάρτνελ σημειώνει πως:
Η παράδοση της ισλαμοφοβίας είναι, όπως και ο αντισημιτισμός, ριζωμένη στη μεσαιωνική χριστιανική εχθρότητα για τους «εχθρούς του Θεού», με τις αντιλήψεις αυτές να διαδίδονται, επεκτείνονται, αναδιαρθρώνονται, επαναδιατυπώνονται και επανενεργοποιούνται σε διάφορα κοινωνικά και πολιτικά πλαίσια, από το φόβο για τους Τούρκους στην πρώιμη νεωτερικότητα, μέσω της αποικιακής επέκτασης, στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας.
Πολλές ιστορίες για τους Εβραίους στη μεσαιωνική και νεότερη Ευρώπη περιστρέφονταν, επίσης, γύρω από ό, τι τότε ονομαζόταν Μαυριτανοί, Σαρακηνοί ή κόκκινοεβραίοι: οι Μουσουλμάνοι ήταν λάτρεις του διαβόλου, σεξουαλικά αποκλίνοντες, ανθρωποφαγικά τέρατα. Οι Μουσουλμάνοι δυσφημούσαν τελετουργικά το σταυρό και κατανάλωναν το αίμα σφαγμένων χριαστανόπουλων σε βλάσφημες τελετές. Η εκκλησιαστική τέχνη απεικόνισε το Μωάμεθ ως τον Αντίχριστο, και τους μουσουλμάνους ως διαβόλους με κέρατα, δολοφόνους του Χριστού, σκυλιά ή ως μια υβριδική φυλή σκυλανθρώπων.Ο Λαρς Βιλκς - ο Σουηδός καλλιτέχνης που απεικόνισε το Μωάμεθ ως σκυλί - μπορεί να διεκδικήσει την πρωτοτυπία, αλλά το μοτίβο του σκύλου πηγαίνει πίσω εκατοντάδες χρόνια και είναι τόσο παλιό όσο και ή Judensau (Η μεσαιωνική απεικόνιση των Εβραίων σε άσεμνη επαφή μια γουρούνα).
Αλλού, η δημοσιογράφος Κολμ Ο Μπρόιν έχει δημιουργήσει μία ωραία παρουσίαση της σχέσης μεταξύ του παλιού και νέου μίσους, με μια προσεκτική σύγκριση των γραπτών του περιβόητου ισλαμόφοβου Ρόμπερτ Σπένσερ για τους μουσουλμάνους, παράλληλα με την προπαγάνδα του Γιούλιους Στράιχερ, συντάκτη του, Der Stuermer.Ο Στράιχερ, θα θυμάστε, πήγε στις κρεμάλες της Νυρεμβέργης - αλλά ο Σπένσερ αγορεύει τακτικά στις ειδήσεις του αμερικάνικου FOX.
Είναι γνωστό ότι Μπέμπελ αποκάλεσε τον αντισημιτισμό «σοσιαλισμό των ανόητων», επειδή ορισμένοι δήθεν ριζοσπάστες ενστερνίστηκαν ασυνάρτητες θεωρίες περί του εβραϊκού οικονομικού λόμπι. Κατά παρόμοιο τρόπο, η ισλαμοφοβία σήμερα συχνά σερβίρεται ως ένας μπερδεμένος κοσμικισμός από τους χυδαίους άθεους, που αδιαφορούν για το πόσο συχνά συνομιλίες τους σχετικά με τη Μουσουλμανική θεολογία καταλήγουν ομαλά στην αγωνία για το ρυθμό γεννήσεων των Μουσουλμάνων (ένα στοιχείο που κάνει πασιφανές το φυλετικό κομμάτι της φαντασίας τους και τις βιολογικές συνέπειές του.)
Πρέπει οι μουσουλμάνοι να ανησυχούν για την αύξηση της ισλαμοφοβίας; Φυσικά θα πρέπει! Δεδομένου ότι η πρόσφατη έκθεση του Ινστιτούτου για τις φυλετικές σχέσεις, «Μικροπωλητές του Μίσους» , καθιστά σαφές,η αντι-Ισλάμική μισαλλοδοξία γίνεται ένα βασικό στοιχείο της αναβίωσης της άκρας δεξιάς - μία δεξιάς που δεν συκοφαντεί απλώς τους μουσουλμάνους, αλλά και λαμβάνει μέτρα εναντίον τους.
Ο «Η Αθωότητα των Μουσουλμάνων» , προφανώς είχε σα στόχο, την προβοκάτσια , και πολλοί μουσουλμάνοι έχουν υποστηρίξει ότι η μειονότητα των αλλαλάζοντων Τζιχαντίστας που φώναξαν συνθήματα βίας και φανατισμού σε διαδηλώσεις σε όλη την υφήλιο έπεσαν εξ 'ολοκλήρου στην καλοστημένη παγίδα.
Αλλά και πάλι το γεγονός αυτό είναι οικείο. Οι ρατσιστές του εικοστού αιώνα ήξεραν πάρα πολύ καλά να εξωθούν τα θύματα του σε μία βέβαιη αντίδραση, έτσι ώστε να τη χρησιμοποιήσουν ως δικαιολογία για ένα νέους πογκρόμ. Χωρίς να μας προκαλεί έκπληξη, οι Γερμανοί ακροδεξιοί εξτερμιστές (που έχουν και ιστορική γνώση αυτής της στρατηγικής) σχεδιάζουν νέες προβολές της ταινίας.
Εκείνοι που αυτοαποκαλούνται προοδευτικοί μπορούν να σημειώσουν ότι ένας κάποιος Καρλ Μαρξ παρακολούθησε στενά τη Μεγάλη ινδική εξέγερση. Ενώ παραδέχθηκε και επέκρινε τις υπερβολές των επαναστατών, δήλωσε ήταν «μόνο η αντανάκλαση, σε συμπυκνωμένη μορφή, της συμπεριφοράς της Αγγλίας στην Ινδία.»
Με άλλα λόγια, ο Μαρξ, ένας από τους πιο διάσημους άθεους της ιστορίας, έπερνε σταθερά το μέρος των «αδαών» sepoys κατά των «φωτισμένων» τους αντιπάλων.
«Τον Τζον Μπουλ» έγραψε, «θα τον βουλιάξουν ως τα αυτιά στις κραυγές για εκδίκηση, για να τον κάνουν να ξεχάσει ότι η κυβέρνησή του είναι υπεύθυνη για εκκόλαψη του φιδιού και τις τεράστιες διαστάσεις που επέτρεψε να πάρει το φαινόμενο».
Προσθέστε «Θείος Σαμ» στην πρόταση, και έχετε μια εξαιρετικά εύστοχη εκτίμηση του τι λαμβάνει χώρα σήμερα.
*Ο Τζεφ Σπάρου είναι ο συντάκτης του περιοδικού Overland συγγραφέας του « Money Shot:. Ένα ταξίδι στο Πορνό και τη Λογοκρισία »
*Στη φωτό: «Judensau (Η μεσαιωνική απεικόνιση των Εβραίων σε άσεμνη επαφή με μια γουρούνα).»
