ισλαμοφοβία
-
Το αδειανό πουκάμισο της θρησκευτικής και πολιτικής ελευθερίας στην Ευρώπη
Δυο σκέψεις πάνω στην απόφαση του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης σχετικά με την απαγόρευση των θρησκευτικών και πολιτικών συμβόλων στον χώρο εργασίας
-
Ισλαμοφοβία: Εργαλείο πολέμου, ρατσισμού, αυταρχισμού
Οι συζητήσεις γύρω από την απαγόρευση του μπουρκίνι στη Γαλλία και την ανέγερση τζαμιού στο Βοτανικό ξαναφέρνουν στο επίκεντρο την ισλαμοφοβία. Ένα σύστημα ιδεών που με διάφορες μορφές καλλιεργεί την ιδέα στους εργαζόμενους και τους φτωχούς του «πολιτισμένου κόσμου» ότι οι μουσουλμάνοι είναι εχθροί ή στην καλύτερη περίπτωση ότι δεν μπορούν να είναι σύμμαχοι.
-
Τζιχαντισμός με «λατινική καλύπτρα»
Η τρομοκρατική επίθεση των τζιχαντιστών του «Ισλαμικού Κράτους» στο Παρίσι, πέρα από το άμεσο κι ανεκτίμητο κόστος της απώλειας ανθρώπινων ζωών, έχει κι ένα μακροπρόθεσμο και ίσως λιγότερο άμεσα ορατό κόστος.
-
ΥΠΕΞ: Αδεξιότητα ή υποταγή;
Ο νέος υπουργός Εξωτερικών έχει καταφέρει μέσα σε 5 μόλις ημέρες από την ανάληψη των καθηκόντων του να εκδώσει τρεις ανακοινώσεις με τις οποίες καταδικάζει βίαιες ενέργειες τζιχαντιστών στη Μ. Ανατολή.
-
Σ. Αραβία: Ο θάνατος του σκοταδιστή μονάρχη που αγάπησε η Δύση
Όλοι οι δυτικοί ηγέτες θρήνησαν το θάνατο του βασιλιά Αμπντάλα της Σαουδικής Αραβίας. Οι Σαούντ μπορεί να είναι σκοταδιστές που αποκεφαλίζουν κόσμο, αλλά είναι «οι δικοί μας σκοταδιστές» που αποκεφαλίζουν κόσμο».
-
Η ελευθερία του λόγου, οι «δυτικές αξίες» και η ισλαμοφοβία
Η επίθεση στα γραφεία της «Charlie Hebdo» άνοιξε τη συζήτηση σχετικά με την ελευθερία του λόγου σε σχέση με τις «δυτικές αξίες» και σε αντιδιαστολή με τον υποτιθέμενο σκοταδισμό του μουσουλμανικού κόσμου. Εκτός του ότι αυτό το ιδεολόγημα περί φωτισμένης Δύσης και οπισθοδρομικής Ανατολής είναι προφανώς σαθρό, πρέπει να το δούμε και σε σχέση με το κλίμα ισλαμοφοβίας που κυριαρχεί στην Ευρώπη και έχει ενταθεί τα τελευταία χρόνια, μετρώντας πολυάριθμες επιθέσεις και θύματα.
-
Η ευκολία να «είσαι Charlie»
Η υποκρισία που διέκριναν πολλοί στην παρουσία των ηγετών της Δύσης κατά το πανδημοκρατικό συλλαλητήριο του Παρισιού δεν περιορίζεται σ’ αυτούς τους εκπροσώπους κρατών. Αφορά και όσους προβάλλουν την ελευθερία της έκφρασης ως όχημα για τη διάδοση του αντιισλαμικού και αντιμεταναστευτικού μίσους.
-
Μετά την επίθεση στο Παρίσι: Όχι στην ισλαμοφοβία, περισσότερη δημοκρατία τώρα…
Οι δράστες της δολοφονικής επίθεσης ενάντια στο προοδευτικό σατιρικό περιοδικό «Σαρλί Εμπντό» στο Παρίσι, η οποία στοίχισε τη ζωή σε 12 ανθρώπους -μεταξύ άλλων και σε μερικούς από τους κορυφαίους σκιτσογράφους της Γαλλίας-, δεν έχουν βρεθεί μέχρι την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές (όπως επίσης δεν έχει γίνει καμία ανάληψη ευθύνης).
-
«Θέλουν μια εκστρατεία “νόμου και τάξης” για να συσπειρώσουν τον κόσμο γύρω από την κυβέρνηση»
H Jessica Lenehan, στέλεχος του φοιτητικού σωματείου στο Πανεπιστήμιο La Trobe της Μελβούρνης και μέλος της σοσιαλιστικής οργάνωσης Socialist Alternative, βρέθηκε στην Ελλάδα για να μιλήσει στο Φεστιβάλ της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ. Συζητήσαμε μαζί της για τη φιλοπαλαιστινιακή δράση στην Αυστραλία, το πρόσφατο κύμα διώξεων ενάντια σε φιλοπαλαιστίνιους ακτιβιστές στα πανεπιστήμια, αλλά και τη συνολικότερη κλιμάκωση της καταστολής και του ρατσισμού στο πλαίσιο του «πολέμου ενάντια στην τρομοκρατία», που αναβιώνει μετά τις τελευταίες εξελίξεις στη Μέση Ανατολή. Τη συνέντευξη πήρε ο Πάνος Πέτρου.
-
Ισλαμοφοβία, Αριστερή και Δεξιά
Είναι γνωστό ότι Μπέμπελ αποκάλεσε τον αντισημιτισμό «σοσιαλισμό των ανόητων», επειδή ορισμένοι δήθεν ριζοσπάστες ενστερνίστηκαν ασυνάρτητες θεωρίες περί του εβραϊκού οικονομικού λόμπι. Κατά παρόμοιο τρόπο, η ισλαμοφοβία σήμερα συχνά σερβίρεται ως ένας μπερδεμένος κοσμικισμός από τους χυδαίους άθεους, που αδιαφορούν για το πόσο συχνά συνομιλίες τους σχετικά με τη Μουσουλμανική θεολογία καταλήγουν ομαλά στην αγωνία για το ρυθμό γεννήσεων των Μουσουλμάνων (ένα στοιχείο που κάνει πασιφανές το φυλετικό κομμάτι της φαντασίας τους και τις βιολογικές συνέπειές του.)