Κάποια ζώα είναι πιο ίσα από τα άλλα

Τον Ιούνιο του 2012, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ σχηματίζουν κυβέρνηση. Με υπόδειξη από πλευράς ΠΑΣΟΚ και συγκεκριμένα του Ευάγγελου Βενιζέλου, το υφυπουργείο Ναυτιλίας το αναλαμβάνει ο εφοπλιστής, Γιώργος Βερνίκος. Ο τότε τομεάρχης του ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ, αρμόδιος για θέματα Ναυτιλίας, Θοδωρής Δρίτσας, την επόμενη μέρα της ορκωμοσίας της νέας κυβέρνησης, βγάζει μια ισορροπημένη στον χρόνο και την προσωπική ιστορία του Βερνίκου ανακοίνωση, επισημαίνοντας ότι ο εφοπλιστής δεν θα έπρεπε να αναλάβει υπουργικό χαρτοφυλάκιο, καθώς είναι μέτοχος και κάτοχος οφ-σορ εταιρίας (εξωχώριας) με έδρα τον φορολογικό παράδεισο των νησιών Μάρσαλ. Ο Δρίτσας επικαλείται το άρθρο 6 του ν.3849/2010 (νόμος Καστανίδη) που είχε συμπληρώσει ουσιωδώς τον νόμο για το πόθεν έσχες και τους υπόχρεους των δηλώσεων περιουσιακής κατάστασης και αποτελούσε την κατόπιν εορτής νομοθετική απαγόρευση στη σκιά της περίπτωσης του νόμιμου και ηθικού, Γιώργου Βουλγαράκη.

Ο Βερνίκος, σύμφωνα με τα ρεπορτάζ της εποχής, πρώτα θα επικοινωνήσει τηλεφωνικά με τον Βενιζέλο για να τον ρωτήσει αν τα όσα επικαλείται ο ΣΥΡΙΖΑ αληθεύουν. Ο Βενιζέλος θα του πει κάτι του στυλ «ο νόμος είναι νόμος, Γιώργο» και θα τον αφήσει να πράξει κατά βούληση. Ο Βερνίκος παραιτείται, προτού καν η κυβέρνηση φθάσει στην ανάγνωση των προγραμματικών της δηλώσεων, ενώ ο εφοπλιστής θα επιρρίψει ευθύνες για ελλιπή ενημέρωση του ως προς το νομικό σκέλος του κωλύματος, στην νομική υπηρεσία (Γενική Γραμματεία;) της κυβέρνησης. Για τον τότε ΣΥΡΙΖΑ, ήταν ένα γκολ από τα πολιτικά αποδυτήρια, προτού ξεκινήσει ο τότε δεύτερος κοινοβουλευτικός γύρος ενάντια στο μνημονιακό καθεστώς.

Και μετά από την παραίτηση Βερνίκου, ούτε γάτα, ούτε ζημιά. Ο νόμος Καστανίδη εφαρμόστηκε για πρώτη και έως σήμερα τελευταία φορά – δεν ανέλαβε πολιτικό, πιο συγκεκριμένα, κυβερνητικό αξίωμα κάποιος με δηλωμένη οφ-σορ εταιρία. Όμως η ίδια η εφαρμογή έδειξε και τα όρια του νόμου. Ο εφοπλιστής δεν υποχρεώθηκε να διαλύσει την οφ-σορ και να επιστρέψει τα περιουσιακά του στοιχεία στην Ελλάδα, προκειμένου να φορολογηθούν στη χώρα που κατά τα άλλα διαθέτει τον κύριο όγκο των επιχειρηματικών του δραστηριοτήτων. Αρκούσε ότι δεν έγινε υπουργός, κατά τα άλλα μπορούσε και μπορεί ανενόχλητος να συνεχίσει να διατηρεί οφ-σορ είτε σε «συνεργάσιμες» είτε σε «μη συνεργάσιμες» χώρες του πλανήτη. Ας σημειωθεί ότι σήμερα ο Βερνίκος είναι πρόεδρος της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής (ΟΚΕ), του θεσμοθετημένου οργάνου που έχει γνωμοδοτικές και συμβουλευτικές αρμοδιότητες ενόψει της προτεινόμενης νομοθεσίας που αφορά οικονομικά και κοινωνικά θέματα – και φυσικά σε αυτή την Επιτροπή, ο Βερνίκος εκπροσωπεί την εν Ελλάδι εργοδοσία και φυσικά μπορούμε να αξιολογήσουμε τις πιθανές εισηγήσεις του και τοποθετήσεις του, κάτω και από το πρίσμα της φορολογικής του αναχώρησης από τη χώρα.  

Αλλά η κριτική πάνω στην αναμπουμπούλα που άναψαν τα δημοσιεύματα της γνωστής για τον δημοσιογραφικό βίο και την πολιτεία φυλλάδας του πάλαι ποτέ κομιστή Θέμου Αναστασιάδη, δεν αφορά τον Χ – Βερνίκο. Πολύ περισσότερο τον Χ- εκδότη – κομιστή – εκβιαστή – φιλοναζιστή που είχε και φαεινές ιδέες μεταφοράς μερικών εκατομμυρίων ευρώ  στην Ελβετία οδικώς, έως ότου τον σταμάτησε, τον έλεγξε και τον συνέλαβε η ιταλική καραμπινερία στα ιταλοελβετικά σύνορα, στα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας.

Το θέμα μας είναι η υποκρισία και η ταξικότητα του συνόλου του μνημονιακού καθεστώτος, μπροστά στην ομολογημένη και κοινή συναινέσει αποδοχή των «βέλτιστων πρακτικών» της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στον τρόπο που δήθεν αυτή αντιμετωπίζει και καταπολεμά τον αφορολόγητο πλούτο όπου γης – τον αφήνει εν πολλοίς στην ησυχία του, εκτός αν βγουν πολύ επιλεκτικά και πολύ σποραδικά, διάφορα «λαβράκια» τύπου Πάναμα πέηπερς. Στο διά ταύτα όμως, και έως ότου κάτσει ο κουρνιαχτός από την πλημμυρίδα της δημοσιότητας, ελάχιστα πράγματα πράττονται και ελάχιστοι φοροφυγάδες καταδιώκονται, λογοδοτούν, φυλακίζονται ή φορολογούνται – ή ακόμη περισσότερο δημεύονται τα περιουσιακά τους στοιχεία και αυτό φυσικά δεν είναι αποκλειστικά ελληνικό φαινόμενο.

Και σε αυτή την χαλαρή αντιμετώπιση, πρωταγωνιστούν και διεθνείς οργανισμοί, όπως ο ΟΟΣΑ, που τον επικαλείται και η ανακοίνωση του υπουργείου Δικαιοσύνης, η οποία καρφώνει ανοιχτά και όσους χθες και σήμερα σκούζουν στα κανάλια και τα ραδιόφωνα – η δήθεν αποκλειστικά συριζαϊκή νομοθέτηση και επεξήγηση όρων και προϋποθέσεων για την καταπολέμηση (με ρυθμούς χελώνας και με το σταγονόμετρο, άρα εκ προοιμίου αναποτελεσματικά και ατελέσφορα) του κρυμμένου, αφορολόγητου πλούτου εδράζεται στον νόμο 4336/2015, στο τρίτο μνημόνιο, που ψήφισαν εν μπλοκ, αδιάσπαστα, αδιατάρακτα, χωρίς αντιρρήσεις ΣΥΡΙΖΑ (πλην Λακεδαιμονίων), ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι και φυσικά το υποστηρίζει ασμένως και η Ένωση Κεντρώων, πριν και μετά την είσοδο της στη Βουλή.

Προς τι λοιπόν ο θόρυβος σήμερα; Τα ίδια ταξικά – τοξικά συμφέροντα υπηρετεί το σύνολο του μνημονιακού πολιτικού προσωπικού και καθεστώτος. Και σε αυτό το μνημονιακό πλαίσιο, με πρόσχημα την οικονομική κρίση και αφορμή τη βίαιη, καπιταλιστική αναδιάρθρωση, κάποια ζώα είναι πιο ίσα από τα άλλα – και φορολογούνται λιγότερο ή καθόλου.